0111-KDIB3-2.4012.294.2017.2.MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT (podatek od towarów i usług) sprzedaży lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży lokalu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 5 września 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 22 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.294.2017.1.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym w piśmie z 31 sierpnia 2017 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – prowadzi działalność opisaną jako „gospodarowanie i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek”. W roku 2006 Firma kupiła lokal – strych o powierzchni 151 m2 w celu wyremontowania go i przystosowania na cele mieszkalne oraz dalszej odsprzedaży. Lokal został zakupiony bez VAT (nie odliczono od tej transakcji podatku VAT ). Lokal ten nigdy nie był użytkowany, nie został też nigdy wpisany do ewidencji środków trwałych (jest towarem handlowym). Nie został też do dnia dzisiejszego wyremontowany. Nigdy nie był udostępniany osobom trzecim. Są w nim składowane materiały do remontu.

W roku 2017 Firma postanowiła ww. lokal sprzedać w stanie technicznym zbliżonym do stanu przy jego zakupie. W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że transakcja zakupu lokalu-strychu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT – lokal został zakupiony od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego spisanego przed notariuszem. Wnioskodawca materiały do remontu ww. lokalu zakupił w 2014 r. (faktura z 31 października 2014 r. C. i 27 listopada 2014 r. FHU MCM) i w tych też dniach zostały one składowane w lokalu.

Wnioskodawca w trakcie posiadania lokalu nigdy go nie ulepszał. Według wiedzy Wnioskodawcy lokal ten nie był ulepszany przez poprzedniego właściciela.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tego lokalu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż tego lokalu jest zwolniona od podatku od towarów i usług, ponieważ lokal ten nigdy nie był zamieszkany ani użytkowany. Nie był też odliczony podatek VAT przy jego zakupie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…). Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło już do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).”

W przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 2006 kupił lokal – strych o powierzchni 151 m2 w celu wyremontowania go i przystosowania na cele mieszkalne oraz dalszej odsprzedaży. ). Lokal ten nigdy nie był użytkowany, nie został też nigdy wpisany do ewidencji środków trwałych (jest towarem handlowym). Transakcja zakupu lokalu-strychu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. 31 października 2014 r. i 27 listopada 2014 r. Wnioskodawca zakupił materiały do remontu ww. lokalu i w tych też dniach zostały one składowane w lokalu. Lokal nie został do dnia dzisiejszego wyremontowany. Nigdy nie był udostępniany osobom trzecim. Są w nim składowane materiały do remontu. W roku 2017 Firma postanowiła ww. lokal sprzedać w stanie technicznym zbliżonym do stanu przy jego zakupie. Wnioskodawca w trakcie posiadania lokalu nigdy go nie ulepszał. Według wiedzy Wnioskodawcy lokal ten nie był ulepszany przez poprzedniego właściciela.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży lokalu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z konstrukcji katalogu zwolnień wymienionego w art. 43 ustawy o VAT wynika, że jeżeli nie znajduje zastosowania zwolnienie z podatku od towarów i usług wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, konieczna jest weryfikacja, czy dana czynność podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności należy więc przeanalizować, czy sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak wynika z uregulowań cytowanego wcześniej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.

Z okoliczności sprawy przedstawionej we wniosku wynika, że w stosunku do przedmiotowego lokalu nie doszło do zajęcia (użytkowania) lokalu. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że lokal ten nigdy nie był użytkowany, jest towarem handlowym. Zatem planowana dostawa lokalu będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji, w odniesieniu do dostawy przedmiotowego lokalu, nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu lokalu. W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że transakcja zakupu lokalu-strychu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT – lokal został zakupiony od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego spisanego przed notariuszem. Ponadto lokal ten został zakupiony celem dalszej odsprzedaży jako towar handlowy i nigdy nie został wpisany do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że planowana dostawa lokalu będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.