Spółka komandytowa (Sprzedająca) planuje sprzedaż przedsiębiorstwa, które obejmuje zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z jej działalnością deweloperską, na rzecz spółki jawnej (Kupująca). Celem tej transakcji jest integracja działalności obu spółek w ramach spółki jawnej. W skład transakcji wejdą m.in. grunty, środki trwałe, produkty gotowe, prawa i obowiązki wynikające z umów, prawa do domeny internetowej oraz know-how. Z transakcji wyłączone zostaną niektóre składniki, takie jak umowa najmu biura, drobne wyposażenie oraz środki pieniężne. Organ podatkowy uznał, że planowana sprzedaż przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 16 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa.
We wniosku złożonym przez:
„B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” Spółka komandytowa
„B. K. i Spółka” Spółka jawna
przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe
Spółka (dalej: „Sprzedająca”) prowadzi działalność gospodarczą w branży deweloperskiej, tj. w szczególności na posiadanych przez siebie gruntach buduje i kolejno sprzedaje domy jedno i dwurodzinne. Z uwagi na fakt, że większość wspólników Spółki komandytowej jest jednocześnie wspólnikami Spółki jawnej, która prowadzi działalność w podobnym zakresie, wspólnicy Spółki komandytowej są zainteresowani połączeniem działalności obu spółek w jedną i dalszego jej prowadzenia wyłącznie w ramach Spółki jawnej. Ponieważ nie ma możliwości połączenia obu Spółek w jedną spółkę jawną, wspólnicy Spółki komandytowej są zainteresowani sprzedażą przedsiębiorstwa Spółki komandytowej do Spółki jawnej, a następnie likwidacji spółki komandytowej.
W związku z powyższym Sprzedająca zamierza zawrzeć Umowę Sprzedaży (dalej: „Umowa”) ze spółką jawną (dalej: „Kupująca”) (łącznie: „Zainteresowani”), w ramach której sprzeda Kupującej zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Sprzedającej („Przedsiębiorstwo”). W szczególności przedmiotem transakcji ma być przejęcie wszelkiej działalności gospodarczej realizowanej przez Sprzedającą, polegającej na budowie domów jedno i dwurodzinnych, z wyłączeniem tych składników, które z perspektywy Kupującej nie są istotne dla tej działalności.
Intencją Kupującej jest przejęcie wszelkich aktywów Sprzedającej, które umożliwią jej dalsze prowadzenie i kontynuację, a w efekcie rozwój działalności developerskiej.
Sprzedająca zamierza więc sprzedać Kupującej przedstawiony poniżej zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością gospodarczą Sprzedającej („Przedsiębiorstwo”), a Kupująca zamierza kupić Przedsiębiorstwo od Sprzedającej, zapłacić ustaloną między stronami cenę oraz w ramach tej transakcji przejąć od Sprzedającej umowy i zobowiązania niezbędne do dalszego prowadzenia działalności developerskiej.
Przedmiotem Umowy mają być aktywa trwałe, wartości niematerialne i prawne oraz inne składniki majątkowe i niemajątkowe przedsiębiorstwa Sprzedającej, takie jak m. in.:
Strony postanowiły o wyłączeniu z transakcji sprzedaży niektórych elementów wchodzących w skład Przedsiębiorstwa, które to nie są niezbędne do kontynuowania przez Kupującą działalności gospodarczej w zakresie budowy budynków jedno i dwurodzinnych. Umowa przewiduje, w szczególności wyłączenie z przedmiotu transakcji następujących aktywów, praw oraz zobowiązań, takich jak:
W związku ze sprzedażą Przedsiębiorstwa Kupująca przejmie od Sprzedającej zobowiązania wskazane powyżej, pod warunkiem uzyskania zgód odpowiednich wierzycieli na takie przejęcie.
Ponadto, zgodnie z art. 231 Kodeksu Pracy, Kupująca stanie się stroną stosunków pracy z pracownikami Przedsiębiorstwa i przejmie wszystkie obowiązki wynikające ze stosunków pracy. Sprzedająca będzie zobowiązana do zapłaty wszelkich wynagrodzeń oraz innych płatności publiczno-prawnych należnych pracownikom Przedsiębiorstwa do dnia zawarcia Umowy.
Na skutek planowanej transakcji, Kupująca będzie w stanie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży domów jedno i dwurodzinnych, w oparciu o dotychczasowy majątek przedsiębiorstwa Sprzedającej. Jednocześnie Sprzedająca nie będzie w stanie prowadzić działalności gospodarczej w obecnym kształcie.
Intencją stron jest zawarcie umowy sprzedaży opisanych powyżej składników przedsiębiorstwa Sprzedającej, jako umowy sprzedaży zorganizowanego zespołu składników majątkowych oraz niemajątkowych, posiadających przymiot przedsiębiorstwa. A zatem, właściwa forma Umowy powinna przybrać formę umowy sprzedaży przedsiębiorstwa i powinna być analizowana na gruncie przepisów podatkowych adekwatnie do transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa, jak wskazano w poniższym uzasadnieniu. W przypadku, gdyby analiza dokonana przez organ podatkowy wskazywała, że opisany powyżej zespół składników majątkowych i niemajątkowych przedsiębiorstwa Sprzedającego nie posiadał cech przedsiębiorstwa i organ podatkowy uznał, że w kontekście analizowanych przepisów prawa podatkowego, w ramach uzgodnionej transakcji nie dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa, Zainteresowani dopasują warunki transakcji (w szczególności poprzez ustalenie zasad podziału i rozliczenia ceny sprzedaży na poszczególne przenoszone składniki) oraz przemodelują transakcję w taki sposób, aby forma prawna transakcji odzwierciedlała umowę sprzedaży przewidującą zbycie poszczególnych aktywów (składników majątkowych i niemajątkowych).
Zarówno Kupująca, jak i Sprzedająca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy opisana powyżej transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`). Jednocześnie, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, jak również wszelkie postacie energii. Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej (w tym umowy sprzedaży).
Jednocześnie, ustawa o VAT nie definiuje terminu „przedsiębiorstwa”. Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego (KC), pod pojęciem przedsiębiorstwa rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:
Z brzmienia art. 551 KC. wynika, że za „przedsiębiorstwo” może zostać uznany zespół składników majątkowych obejmujący w szczególności składniki wskazane w art. 551 KC. Użyte zaś określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w skład „przedsiębiorstwa” mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w art. 551 KC, a z drugiej strony za przedsiębiorstwo może zostać uznany zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich rodzajów składników wymienionych w art. 551 KC. Za „przedsiębiorstwo” nie można uznać każdego - przypadkowego - zbioru składników majątku należących do podatnika. Konieczne jest bowiem, aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu określonej działalności (przeznaczony do prowadzenia określonej działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo).
Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi „przedsiębiorstwo”, najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej. W zbywanym przedsiębiorstwie tym samym powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości, stanowi wręcz „czynnik konstytuujący” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 551 KC) (wyrok z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I CSK 703/09). W tym zakresie bez znaczenia pozostaje forma prawna, pod którą strony zawarły lub zamierzają zawrzeć przedmiotową transakcję.
W zdarzeniu przyszłym opisanym w przedmiotowym wniosku, przedmiotem transakcji sprzedaży będzie majątek Sprzedającej, związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, który może stanowić o kontynuowaniu takiej samej działalności przez Kupującą. Zostaną bowiem przekazane, poza wyłączeniami, które nie mają w tym wypadku wpływu na zdolność prowadzenia przedsiębiorstwa przez Kupującą, wszelkie składniki majątku (materialne i niematerialne) takie jak: prawo do gruntów, wybudowane bądź będące w budowie domy jeno i dwurodzinne, zespoły ludzkie, prawa do domeny internetowej oraz know-how, niezbędne do prowadzenia przedsiębiorstwa handlowego w kształcie dotychczasowym. Tym samym, przedmiotem analizowanej transakcji niewątpliwie będzie zespół aktywów materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 551 KC, który jest na tyle zorganizowany jako kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
W opinii Zainteresowanych, w wyniku transakcji będącej przedmiotem złożonego wniosku, Kupująca obejmie zespół składników majątkowych, który pozwoli jej na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny. W konsekwencji, przedmiot analizowanej transakcji będzie stanowić zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, posiadający faktyczną zdolność do niezależnego działania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Jednocześnie, na kwalifikację zbywanych aktywów jako przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 KC nie powinny wpływać elementy wyłączone z transakcji. Zdaniem Zainteresowanych, składniki te nie będą stanowić kluczowego elementu przedsiębiorstwa, służącego prowadzeniu działalności developerskiej. Nie jest przesądzającym o braku kontynuowania działań gospodarczych na podstawie przejętego majątku - np. brak przeniesienia praw do środków pieniężnych zgromadzonych w kasie czy na rachunkach bankowych Sprzedającej, jak i wierzytelności przysługujące Sprzedającej z tytułu udzielonych pożyczek bądź należności od wspólników spółki komandytowej, bowiem wartość tych środków tylko zwiększałaby cenę za przejęte Przedsiębiorstwo.
Zgodnie z art. 552 KC jednoznacznie dopuszcza możliwość dokonywania wyłączeń składników z transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo. Z przepisu tego wynika, że istnieje prawna możliwość wyłączenia w ramach konkretnej czynności prawnej określonych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, bez naruszania statusu przedsiębiorstwa. Na podstawie komentarzy i poglądu doktryny w tym zakresie, przepis ten należy odczytywać jako dyspozytywny, który stwarza stronom możliwość wyłączenia niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa
Koniecznym jest, aby przedmiotowe wyłączenia zostały wyraźnie zaznaczone w umowie, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo. Aby można było mówić o czynności, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo, przedmiotem czynności muszą być objęte bezwzględnie te elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej, (za A. Kidyba, K. Kopaczyńska-Pieczniak, E. Niezbecka, Z. Gawlik, A. Janiak, A. Jedliński, T. Sokołowski, Kodeks Cywilny Komentarz Tom I Część Ogólna Lex, 2009).
Mając na uwadze orzecznictwo krajowych sądów administracyjnych (przykładowo: prawomocny wyrok WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1766/10) „każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 551 k.c.” Zdaniem cytowanego składu sędziowskiego, pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu.
Również, na gruncie postanowień Dyrektywy VAT przyjęło się twierdzić, że w przypadku przeniesienia całości lub części majątku przedsiębiorstwa, za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia albo w drodze aportu, nie następuje dostawa towarów, zasada ta ma zastosowanie do jakiegokolwiek przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, obejmującej rzeczy ruchome, jak i wartości niematerialne, które łącznie stanowią podmiot lub część podmiotu zdolnego do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże posiadać zamiar kontynuowania działalności tego przeniesionego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie zaś jedynie natychmiastowej likwidacji tej działalności oraz sprzedaży nabytego majątku (wyrok TSUE sygn. nr C-497/01 w sprawie Zita Modes).
Reasumując, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym w złożonym przez Zainteresowaną wniosku, majątek Sprzedającej, który zostanie zbyty na rzecz Kupującej, niewątpliwie może zostać zaklasyfikowany jako „przedsiębiorstwo” i w konsekwencji transakcja sprzedaży przedmiotowego przedsiębiorstwa może korzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że po dokonaniu transakcji nastąpi likwidacja Spółka, a nabywca przedsiębiorstwa będzie za jego pomocą kontynuował działalność gospodarczą, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili