0114-KDIP1-1.4012.392.2017.1.LM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem i funkcjonowaniem przedmiotowego szaletu miejskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem i funkcjonowaniem przedmiotowego szaletu miejskiego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, składającym miesięczne deklaracje VAT-7. Na terenie Gminy znajduje się szalet miejski, stanowiący własność Gminy. Gmina zawarła umowę z firmą na obsługę szaletu miejskiego, w ramach której firma zapewnia środki czystości i utrzymuje w obiekcie porządek. Firma w ramach umowy otrzymuje od Gminy wynagrodzenie miesięczne na podstawie wystawionej faktury.

Ponadto usługobiorca zobowiązany jest do pobierania określonej opłaty od każdej osoby korzystającej z szaletu i odprowadzenia uzyskanej kwoty na konto Urzędu Miejskiego. Rozliczenie następuje na podstawie wydanych biletów.

Nie ma możliwości bezpłatnego skorzystania z ww. usługi. Pobieranie opłat za usługę mieści się w ramach zadań własnych gminy na podstawie art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jednolity: Dz. U. 2016 poz. 250 z późn. zm.) oraz art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236 z późn. zm.).

Gmina ponosi bieżące wydatki związane z utrzymaniem szaletu miejskiego w odpowiednim stanie technicznym, w tym w szczególności koszty wody, ścieków, prądu, itp. W przyszłości Gmina może również ponosić wydatki związane z jego remontem czy przeglądem technicznym. Wydatki te są/będą dokumentowane przez dostawców/usługodawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT.

Opłaty za użytkowanie przedmiotowych toalet stanowią dochód Gminy.

Gmina nie nalicza z tego tytułu VAT należnego i nie odlicza VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem i funkcjonowaniem przedmiotowego szaletu miejskiego (wydatków bieżących i inwestycyjnych)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem i funkcjonowaniem przedmiotowego szaletu miejskiego (wydatków bieżących i inwestycyjnych).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki są spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem szaletu miejskiego, w tym zarówno od wydatków związanych z bieżącym funkcjonowaniem tego obiektu, jego remontami, jak i od ewentualnych wydatków inwestycyjnych, ponoszonych przez Gminę w tym zakresie.

W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać bowiem fakt, iż ponoszenie wydatków na utrzymanie szaletu miejskiego jest konieczne i bezpośrednio związane z jego odpłatnym udostępnianiem. Bez ich ponoszenia, świadczenie przez Gminę usług udostępniania szaletu nie byłoby możliwe.

Ponadto Gmina pragnie podkreślić, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć TSUE w sprawie C- 37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż "Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny".

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina świadczy usługę odpłatnego udostępniania na rzecz korzystających z szaletu miejskiego, stanowiącego własność Gminy. Szalet jest podłączony do sieci kanalizacji sanitarnej, za pomocą której odprowadzane są ścieki do oczyszczalni miejskiej. Gmina ponosi bieżące wydatki związane z utrzymaniem szaletu w odpowiednim stanie technicznym, w tym w szczególności koszty wody, ścieków i prądu, remontów i przeglądów. Wydatki te są dokumentowane przez dostawców/usługodawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi kwotami VAT naliczonego.

Podkreślić należy, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunki, uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 4 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a nabywane przez zainteresowanego towary i usługi związane z utrzymaniem i funkcjonowaniem szaletu miejskiego, mają związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. usługami odpłatnego udostępniania szaletu miejskiego, co zostało potwierdzone interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Nr IPTPP1/443-147/13-2/MW, a także interpretacjami:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 listopada 2015 r., sygn. ILPP5/4512-1-197/15-3/KS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 stycznia 2015 r., sygn. ILPP2/443-1150/14-4/AK,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. IPTPP4/443-785/13-5/OS.

Zatem, z uwagi na związek ponoszonych ww. wydatków na utrzymanie i funkcjonowanie szaletu miejskiego z czynnościami opodatkowanymi, Gmina będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie. Reasumując, Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem i funkcjonowaniem szaletu miejskiego (wydatki bieżące i inwestycyjne)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według uregulowania art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych przepisów wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, zaś pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny.

Jednakże, aby uznać czynność za podlegającą opodatkowaniu, w pierwszej kolejności podmiot wykonujący tę czynność winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w świetle ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz.Urz. UE. L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi,o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sprawy wynika, że na terenie Gminy znajduje się szalet miejski, stanowiący własność Gminy. Gmina zawarła umowę z firmą na obsługę szaletu miejskiego, w ramach której firma zapewnia środki czystości i utrzymuje w obiekcie porządek. Firma w ramach umowy otrzymuje od Gminy wynagrodzenie miesięczne na podstawie wystawionej faktury. Ponadto usługobiorca zobowiązany jest do pobierania określonej opłaty od każdej osoby korzystającej z szaletu i odprowadzenia uzyskanej kwoty na konto Urzędu Miejskiego.

Rozliczenie następuje na podstawie wydanych biletów.

Nie ma możliwości bezpłatnego skorzystania z ww. usługi. Pobieranie opłat mieści się w ramach własnych Gminy.

Gmina ponosi bieżące wydatki związane z utrzymaniem szaletu miejskiego w odpowiednim stanie technicznym, w tym w szczególności koszty wody, ścieków, prądu, itp. W przyszłości Gmina może również ponosić wydatki związane z z jego remontem czy przeglądem technicznym. Wydatki te są/będą dokumentowane przez dostawców/usługodawców wystawionymi na Gminę fakturami VAT.

Opłaty za użytkowanie przedmiotowych toalet stanowią dochód Gminy.

Gmina nie nalicza z tego tytułu VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy Gminie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem i funkcjonowaniem przedmiotowego szaletu miejskiego (wydatków bieżących i inwestycyjnych)?

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Udostępnienie szaletu miejskiego za opłatą, w ocenie tut. Organu, stanowi umowę wzajemną gdzie dwie strony zobowiązują się do wzajemnego świadczenia.

W przedmiotowej sytuacji jedna ze stron zobowiązała się do spełnienia pewnej usługi (udostępnienie szaletu), a druga strona do uiszczenia zapłaty za tę usługę, która jest pobierana, co prawda przez zatrudnioną przez Gminę firmę, jednakże w imieniu i na rzecz Gminy.

Powyższego nie zmienia fakt, iż przedmiotowa usługa nie jest skierowana do konkretnego odbiorcy, jak również to, iż nie jest zawierana w formie pisemnej. W analizowanym przypadku mamy bowiem do czynienia z typową umową adhezyjną czyli umową zawieraną przez samo przystąpienie bez negocjowania jej postanowień.

Postanowienia takich umów są przygotowywane przez jedną ze stron – druga strona może jedynie przyjąć zaproponowane jej warunki lub odmówić zawarcia takiej umowy.

Ze względu na swój charakter przedmiotowe umowy często zawierane są jedynie ustnie, występują w tzw. obrocie masowym, np. komunikacja autobusowa, korzystanie z publicznego aparatu telefonicznego itp.

W przedmiotowej sprawie wszystkie czynności wykonywane przez firmę w imieniu i na rzecz Gminy są realizowane w ramach działalności, do której została powołana Gmina i na jej rachunek, gdyż to właśnie Gmina zobowiązana jest do prowadzenia spraw w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminach, w tym pobierania opłat za korzystanie z szaletu.

Zatem pobierane przez firmę w imieniu i na rzecz Gminy opłaty za korzystanie z szaletu miejskiego, stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług, w związku z którymi Gmina działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji w omawianej sprawie warunki, uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, o których mowa w art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 4 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz w odniesieniu do świadczonej usługi udostępniania szaletu działa w charakterze podatnika VAT, a nabywane przez Gminę towary i usługi (koszty wody, ścieków, prądu, remontów i przeglądów itp.) są związane z działalnością opodatkowaną Gminy.

Zatem, z uwagi na związek ponoszonych ww. wydatków na utrzymanie i funkcjonowanie szaletu z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Reasumując, Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem i funkcjonowaniem szaletu (wydatki bieżące i inwestycyjne).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.