0114-KDIP1-1.4012.289.2017.3.LM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku nadanym w dniu 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 11 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone stronie 18 sierpnia 2017 r.) oraz uzupełnione pismem Strony z dnia 26 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 23 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie 26 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek w odniesieniu do:

• działek niezabudowanych nr: 33 i 41 - jest prawidłowe.

• działek niezabudowanych nr: 75, 76, 77 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 11 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone stronie 18 sierpnia 2017 r.) oraz uzupełniony pismem Strony z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 23 sierpnia 2017 r. (skutecznie doręczone stronie 26 sierpnia 2017 r.) znak nr 0114–KDIP1-1.4012.289.2017.1. LM

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W październiku 1999 roku ze środków majątku własnego Wnioskodawca z żoną, od osób prywatnych zakupił działki nr: 75, 76, 77, 33 i 41 o łącznej powierzchni ponad 8500 m2.

Wszystkie działki stanowiły grunt wzajemnie połączony.

W 2003 roku działki nr: 75, 76, 77 ogrodzono i wybudowano obiekty tymczasowe dla potrzeb przyszłej budowy. Były to magazyny blaszane oraz zaplecze socjalno – biurowe.

Od 2004 roku prowadzona była działalność gospodarcza przez D.. Od 2006 roku opłacono podatek od prowadzenia działalności gospodarczej na działkach nr: 75, 76, 77 o łącznej powierzchni ok. 5500 m2. i obiektach zaplecza budowy.

W planach działki te były przeznaczone pod budownictwo przemysłowe, natomiast działki 33 i 41 miały przeznaczenie rolnicze.

W grudniu 2011 roku Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na tym terenie. Zabudowa tymczasowa została rozebrana. Wnioskodawca zgłosił zmiany naliczania nowego podatku od nieruchomości.

Zatwierdzono plan miejscowy, który zmienił przeznaczenie gruntów na budownictwo mieszkaniowe jedno i wielorodzinne.

Dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawca z żoną podpisał notarialną umowę przedwstępną sprzedaży wszystkich działek deweloperowi z terminem ostatecznego wykupu z dniem 31 grudnia 2017 roku.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 17 sierpnia 2017 r. wskazał, że działki nr: 33 i 41 nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na uzbrojenie terenu działek nr: 33 i 41 i nie wnioskował o dokonanie zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał na niejednoznaczne orzecznictwo sądów w sprawie kwalifikacji ogrodzenia działek nr: 75, 76, 77.

W piśmie z dnia 26 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z wydatkami poniesionymi na budowę obiektów tymczasowych zaplecza budowy i ogrodzenia na działkach nr: 75, 76, 77, na terenie których prowadzona była działalność gospodarcza. Podatek ten był odliczany.

Działki nr: 75, 76, 77 nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą gruntu w postaci działek nr: 75, 76, 77, 33, 41 powstaje obowiązek podatkowy od towarów i usług VAT i należy go naliczyć i uiścić w Urzędzie Skarbowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT od sprzedaży gruntu zakupionego przez osoby fizyczne z majątku własnego, pomimo prowadzenia przez 7 lat działalności gospodarczej na gruncie, a następnie zaniechania i nie prowadzenia działalności przez kolejnych 6 lat nie powinien zostać naliczony podatek, czyli w momencie sprzedaży gruntu nie powstaje obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w odniesieniu do sprzedaży działek niezabudowanych nr: 33 i 41;

• nieprawidłowe w odniesieniu do działek niezabudowanych nr: 75, 76, 77.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z poźn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Wobec powyższego nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonywana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powołanych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeśli zatem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10)oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie(C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy,a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w październiku 1999 roku Wnioskodawca z żoną ze środków majątku własnego od osób prywatnych zakupił działki nr: 75, 76, 77, 33 i 41 o łącznej powierzchni ponad 8500 m2..

Wszystkie działki stanowiły grunt wzajemnie połączony.

W 2003 r. działki nr: 75, 76, 77 ogrodzono i wybudowano obiekty tymczasowe dla potrzeb przyszłej budowy. Były to magazyny blaszane oraz zaplecze socjalno – biurowe.

Od 2004 r. prowadzona była działalność gospodarcza przez D..

Od 2006 r. opłacano podatek od prowadzenia działalności gospodarczej na działkach nr: 75, 76, 77 i obiektach zaplecza budowy .

W planach działki nr: 75, 76, 77 były przeznaczone pod budownictwo przemysłowe, natomiast działki nr: 33 i 41 miały przeznaczenie rolnicze.

W grudniu 2011 roku Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na tym terenie, zabudowa tymczasowa została rozebrana.

Wnioskodawca zgłosił zmiany do naliczania nowego podatku od nieruchomości.

Zgodnie z nowym planem zagospodarowania przestrzennego zmienił się status będących przedmiotem dostawy gruntów na tereny przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe jedno i wielorodzinne.

Dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawca z żoną podpisał notarialną umowę przedwstępną sprzedaży wszystkich działek deweloperowi z terminem ostatecznego wykupu z dniem 31 grudnia 2017 r.

Działki nr: 33 i 41 nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umówo podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na uzbrojenie działek nr: 33 i 41.

Wnioskodawca nie wnioskował o dokonanie zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z wydatkami poniesionymi na budowę obiektów tymczasowych zaplecza budowy i ogrodzenia na działkach nr: 75, 76, 77, na terenie których prowadzona była działalność gospodarcza. Podatek ten był odliczany.

Działki nr: 75, 76, 77 nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku ze sprzedażą gruntu w postaci działek nr: 75, 76, 77, 33 i 41 powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług VAT.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w odniesieniu do działek nr: 33 i 41 nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych działek w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, wystąpienie o warunki zabudowy, wnioskowanie o objęcie nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itp.)

W niniejszej sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy nieruchomości w postaci działek nr: 33 i 41 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie w odniesieniu do sprzedaży działek nr: 33 i 41 takich przesłanek brak.

Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości w postaci działek nr: 33 i 41 można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wnioskodawca dokonując dostawy nieruchomości w postaci działek nr: 33 i 41 będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii opodatkowania działek nr: 75, 76, 77.

Jak już wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług.

Jednocześnie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega transakcja sprzedaży realizowana w związku z wykonywaniem prawa własności.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób wykorzystania w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi on być w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C- 291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do działek nr: 75, 76, 77 w ocenie tut. organu nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał ww. działek do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania działek mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy działki nr: 75, 76, 77 wraz z ogrodzeniem i wzniesionymi na nich budynkami: magazynami blaszanymi i zapleczem socjalno – biurowym były wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że działania Wnioskodawcy w zakresie wykorzystania ww. składników majątku miały charakter ciągły i powtarzalny, a celem podejmowanych działań było osiągnięcie dochodu.

W odniesieniu do działek nr: 75, 76, 77 , które służyły wykonywaniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy należy stwierdzić, że taki sposób wykorzystania nieruchomości powoduje wyłączenie ich z „majątku prywatnego” i powiązanie z działalnością gospodarczą.

Podsumowując należy stwierdzić, że mające być przedmiotem sprzedaży działki nr: 75, 76, 77 były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów działalności gospodarczej. Takie okoliczności sprawy bezsprzecznie świadczą o tym, że zbywany majątek w postaci działek nr: 75, 76, 77 nie służył w całym okresie jego posiadania do celów osobistych Wnioskodawcy.

Zatem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że z tytułu sprzedaży opisanych we wniosku działek nr: 75, 76, 77 Wnioskodawca nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji dostawa działek nr: 75, 76, 77 jako czynność ujęta w katalogu czynności opodatkowanych, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z tym, że działaniom podmiotu dokonującego dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza także o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 – 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z powołanych wyżej przepisów i opisu sprawy wynika, że dostawa działek niezabudowanych nr: 75, 76, 77 nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9, ponieważ jak stanowi ww. przepis zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z treści wniosku natomiast wynika, że działki nr: 75, 76, 77 zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że są przeznaczone do celów budownictwa mieszkaniowego, a zatem w myśl art. 2 pkt 33 należy je uznać za tereny budowlane.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem zgodnie z opisem sprawy nie zostaną wypełnione także przesłanki do zwolnienia dostawy działek nr: 75, 76, 77 na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej zwolnionej Wnioskodawcy.

Skoro dostawa działek nr: 75, 76, 77 nie będzie korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ani ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 zatem będzie opodatkowana stawką podstawową 23%, zgodnie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dostawy działek w odniesieniu do:

• działek niezabudowanych nr: 33 i 41 - jest prawidłowe;

• działek niezabudowanych nr: 75, 76, 77 - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach(art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.