Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT w Polsce, planuje sprzedaż nowej usługi Y (konsulting IT) klientowi we Francji, który również jest czynnym podatnikiem VAT. Realizacja usługi Y odbywać się będzie całkowicie przez Podwykonawcę w Polsce (firmę K, również czynnym podatnikiem VAT). Wnioskodawca pyta o zasady fakturowania VAT w tej sytuacji, w szczególności, czy powinien wystawić fakturę z VAT, czy bez VAT, oraz gdzie VAT powinien być płacony – we Francji czy w Polsce. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, miejscem świadczenia nowej usługi Y (konsulting IT) dla Klienta we Francji, realizowanej przez Wnioskodawcę z pomocą Podwykonawcy w Polsce, będzie terytorium Francji, czyli miejsce siedziby usługobiorcy. W związku z tym, usługa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Wnioskodawca powinien wystawić fakturę dla Klienta z tytułu świadczenia usługi Y, wskazując kwotę netto (bez podatku) oraz umieszczając adnotację "odwrotne obciążenie".
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2017 r. (data wpływu 25 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur przez Sprzedawcę na rzecz podatnika z Francji – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur przez Sprzedawcę na rzecz podatnika z Francji.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Odbiorcą usług jest Klient we Francji (czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług) we Francji). Sprzedawcą usługi jest firma w Polsce (czynny podatnik VAT w Polsce – Wnioskodawca). Sprzedawca usług sprzedaje obecnie Klientowi usługę X (konsulting IT) w oparciu o odwrócony podatek VAT, czyli wystawia faktury netto a podatek VAT jest płacony we Francji przez Klienta. Sprzedawca chce sprzedawać nową usługę Y (konsulting IT) korzystając z Podwykonawcy w Polsce (firma K, również czynny podatnik VAT w Polsce), zatem nowa usługa Y będzie realizowana dla Klienta we Francji całkowicie przez Podwykonawcę.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Jak w związku ze świadczeniem nowej usługi Y przez Sprzedawcę z Polski dla Klienta we Francji za pomocą Podwykonawcy w Polsce ma wyglądać fakturowanie VAT, czyli jakie faktury ma wystawiać Sprzedawca dla Klienta (…) (z VAT/bez VAT i czy VAT z Francji czy VAT z Polski – różne stawki)?
Zdaniem Wnioskodawcy, dla nowej usługi Y Sprzedawca w Polsce wystawia dla Klienta we Francji fakturę VAT z kwotą netto zaznaczając na fakturze „odwrócony VAT”, a podatek VAT jest płacony we Francji przez Klienta.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) ‒ zwanej dalej ustawą ‒ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podatkiem podlegają:
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Przy tym na mocy art. 8 ust. 2a ustawy – w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.
Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.
Stosownie do art. 28a ustawy ‒ na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.
Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Klient z Francji, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy przedmiotową usługę, spełnia definicję podatnika w myśl art. 28a ustawy.
Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Z powyższego przepisu art. 28b ust. 1 ustawy wynika zatem, że w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik VAT w Polsce) chce sprzedawać nową usługę Y (konsulting IT) klientowi we Francji, korzystając z Podwykonawcy w Polsce (firma K, również czynny podatnik VAT w Polsce). Zatem nowa usługa Y będzie realizowana dla Klienta we Francji (czynny podatnik VAT we Francji) całkowicie przez Podwykonawcę. Jak wskazał Wnioskodawca, z tytułu świadczonych przez niego usług, podatek VAT jest płacony we Francji przez Klienta.
Z powołanego wcześniej przepisu art. 8 ust. 2a ustawy wynika, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.
Przepis ten jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem „odsprzedaży” lub „refakturowania” usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe.
Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie – stosownie do treści art. 8 ust. 2a ustawy – Wnioskodawca będzie świadczył usługę Y (konsulting IT) na rzecz podatnika francuskiego.
Mając na uwadze powołane przepisy należy zatem stwierdzić, że miejscem świadczenia (opodatkowania) nowej usługi Y (konsulting IT) świadczonej przez Wnioskodawcę dla Klienta we Francji (za pomocą Podwykonawcy w Polsce), na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy będzie terytorium Francji, miejsce siedziby usługobiorcy. Zatem ww. usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.
Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.
I tak, zgodnie z art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:
Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy – faktura powinna zawierać:
Jak stanowi art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy – faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.
Zatem w świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, faktura może nie zawierać:
Wobec powyższego, Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz Klienta fakturę z tytułu świadczenia usługi Y (konsulting IT) z kwotą netto (bez kwoty podatku, zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy) oraz z adnotacją „odwrotne obciążenie” (na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy).
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie wystawiania faktur przez Sprzedawcę na rzecz podatnika z Francji. Natomiast w zakresie wystawiania faktur przez Podwykonawcę na rzecz Sprzedawcy zostało wydane postanowienie z dnia 5 września 2017 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.357.2017.1.AP.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili