0111-KDIB3-2.4012.284.2017.2.ASZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku prawa wieczystego użytkowania działki i znajdujących się na niej obiektów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku prawa wieczystego użytkowania działki i znajdujących się na niej obiektów. Wniosek został uzupełniony pismem z 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 4 sierpnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.284.2017.1.ASZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z 16 sierpnia 2017 r.:

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 29 października 1993 r. Wnioskodawca zawarł umowę użytkowania wieczystego i przeniesienia prawa własności budynków z Gminą F. działki nr xxx o powierzchni 12 arów (dwanaście arów) wpisanej do Kw. Nr xxx położonej w miejscowości F. Na działce znajdowały się dwa budynki produkcyjne, plac manewrowy utwardzony, ogrodzenie zakładu i linia kablowa niskiego napięcia.

Nieruchomość została nabyta na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia RM z dnia 16 marca 1993 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu. Na przedmiotowej działce Spółdzielnia wybudowała budynki wraz z pozostałą infrastrukturą i zaczęła je użytkować od 1965 r. prowadząc działalność gospodarczą. Obiekty do końca 2009 r. wykorzystywane były do prowadzenia działalności gospodarczej, ze względu na brak zamówień działalność zakładu została wstrzymana, a nieruchomość przeznaczona do sprzedaży lub wynajmu. Nieruchomość została wydzierżawiona na prowadzenie działalności gospodarczej na okres od 1 maja 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. po tej dacie nieruchomość w dalszym ciągu jest niezagospodarowana.

Według ewidencji środków trwałych wartość początkowa prawa wieczystego użytkowania działki wynosi 6.432,00 zł, a wartość budynków i budowli wynosi 312.646,21 zł. Od 1 stycznia 2010 r. do chwili obecnej na ulepszenie budynków Wnioskodawca wydatkował kwotę 20.000,00 zł. (wartość początkowa brutto budynku na którego zostały poniesione nakłady wynosi 111.059.13 zł).

1. Wszystkie obiekty budowlane posiadane przez Spółdzielnię wykorzystywane są wyłącznie na cele działalności opodatkowanej VAT (podatek od towarów i usług), nieruchomość przeznaczona do sprzedaży nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

2. Nieruchomości znajdujące się na działce (budynek produkcyjny nr inwentarzowy 6, budynek spawalni nr inwentarzowy 7 stanowią budynki w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. z 2016 r. Dz. U. poz. 290 ze zm.) i zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) dotyczącym wprowadzenia Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych posiadają następujące oznaczenie:

   1. budynek produkcyjny nr inwentarzowy 6 – PKOB / Budynki przemysłowe nr 1251
   2. budynek spawalni nr inwentarzowy 7 – PKOB / Budynki przemysłowe nr 1251

   Pozostałe obiekty:

   1. skład opału nr inwentarzowy 641
   2. plac manewrowy utwardzony nr inwentarzowy 109
   3. linia kablowa nr inwentarzowy 119
   4. ogrodzenie nr inwentarzowy 12które zgodnie z Klasyfikacją Rodzajową Środków Trwałych zostały w ewidencji księgowej zaliczone do budowli, a w rozumieniu przepisów Prawa Budowlanego obiekty takie zakwalifikowane są do urządzeń budowlanych (art. 3 pkt 9 Prawa Budowlanego). Obiekty wymienione w pkt. od a do d nie są wyspecyfikowane do odrębnego zakwalifikowania ich i oznaczenia w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych.

3. Na obiekty wymienione w pkt 2 ponoszone były wydatki na ulepszenie budynków w stosunku do których Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wg. poniższego zestawienia:

   1. budynek produkcyjny nr inwentarzowy 6 – wartość początkowa 111.059.13 zł wydatki na ulepszenie 20.000,00 zł (data poniesienia wydatku 01/2017 r.)
   2. budynek spawalni nr inwentarzowy 7 – Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie,
   3. skład opału nr inwentarzowy 641 – Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie,
   4. plac manewrowy utwardzony nr inwentarzowy 109 – Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie.
   5. linia kablowa nr inwentarzowy 119 – Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie,
   6. ogrodzenie nr inwentarzowy 12 – Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie.

Jak wynika z przedstawionych danych poniesione wydatki na ulepszenie były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Obiekty wymienione w pkt 3 stanowią całość jako budynki przemysłowe wraz z infrastrukturą, do chwili wstrzymania działalności zakładu (koniec 2009 r.) obiekty wykorzystywane były do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W okresie od 1 maja 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. obiekty zostały wydzierżawione do prowadzenia działalności gospodarczej przez zarejestrowanego podatnika podatku VAT, po dniu 31 grudnia 2014 r. do chwili obecnej w obiektach nie jest prowadzona żadna działalność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania nieruchomości działki i znajdujących się na niej budynków będzie zwolniona od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki wraz z własnością budynków podlegała będzie zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) podpunkty a, b.

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nie objętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że : a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2024) obowiązującej od 1 stycznia 2017 r. w art. 146a we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „2016 r.” zastępuje się wyrazami „2018 r.”. Powyższe oznacza, że stawka wymieniona w art. 146a pkt 1 ustawy będzie obowiązywała nadal do 31 grudnia 2018 r.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Z powyższego orzeczenia NSA wynika zatem, że definicję „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu), na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że na podstawie aktu notarialnego z dnia 29 października 1993 r. Wnioskodawca zawarł umowę użytkowania wieczystego i przeniesienia prawa własności budynków z Gminą działki nr xxx wpisanej do Kw. Nr xxx. Nieruchomość została nabyta na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia RM z dnia 16 marca 1993 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu. Na działce znajdowały się dwa budynki produkcyjne, plac manewrowy utwardzony, ogrodzenie zakładu i linia kablowa niskiego napięcia. Na przedmiotowej działce Spółdzielnia wybudowała budynki wraz z pozostałą infrastrukturą i zaczęła je użytkować od 1965 r. prowadząc działalność gospodarczą. Obiekty do końca 2009 r. wykorzystywane były do prowadzenia działalności gospodarczej, ze względu na brak zamówień działalność zakładu została wstrzymana a nieruchomość przeznaczona do sprzedaży lub wynajmu. Nieruchomość została wydzierżawiona na prowadzenie działalności gospodarczej na okres od 1 maja 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. po tej dacie nieruchomość w dalszym ciągu jest niezagospodarowana. Wszystkie obiekty budowlane posiadane przez Spółdzielnię wykorzystywane są wyłącznie na cele działalności opodatkowanej VAT, nieruchomość przeznaczona do sprzedaży nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Nieruchomości znajdujące się na działce to:

1. budynek produkcyjny nr inwentarzowy 6 – PKOB / Budynki przemysłowe nr 1251
2. budynek spawalni nr inwentarzowy 7 – PKOB / Budynki przemysłowe nr 1251

Pozostałe obiekty:

1. skład opału nr inwentarzowy 641
2. plac manewrowy utwardzony nr inwentarzowy 109
3. linia kablowa nr inwentarzowy 119
4. ogrodzenie nr inwentarzowy 12

które zgodnie z Klasyfikacją Rodzajową Środków Trwałych zostały w ewidencji księgowej zaliczone do budowli, a w rozumieniu przepisów Prawa Budowlanego obiekty takie zakwalifikowane są do urządzeń budowlanych (art. 3 pkt 9 Prawa Budowlanego).

Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie jednego budynku, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, lecz wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tego budynku.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz w świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że do sprzedaży budynków i budowli, które mają być przedmiotem planowanej transakcji, znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług, określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na przedmiotowej działce Spółdzielnia wybudowała budynki wraz z pozostałą infrastrukturą i zaczęła je użytkować od 1965 r. prowadząc działalność gospodarczą. Ponoszone wydatki na ulepszenie budynku w stosunku do których Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego były niższe niż 30% wartości początkowej tego budynku.

Z opisu sprawy wynika więc, że nastąpiło już pierwsze zasiedlenie obu budynków i budowli opisanych we wniosku, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji dostawa obu budynków i budowli będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a nie – jak twierdzi Wnioskodawca – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W związku z tym, że dostawa obu budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – na podstawie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT – ze zwolnienia od podatku korzysta również prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym są one posadowione.

Należy zwrócić uwagę, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nieruchomość nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać ponadto należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prezentowanych przez Wnioskodawcę wyliczeń.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.