0115-KDIT1-2.4012.398.2017.1.KK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „…”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest podatnikiem i płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dostawy ciepła, wynajmu lokali użytkowych oraz sprzedaży gruntów. W 2017 r. będzie realizowała inwestycję w ramach porozumienia gmin - projekt pn. „…” na podstawie umowy o dofinansowanie nr … w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej 10 `(...)`, Działania 10.4 Redukcja emisji współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Beneficjentem projektu jest Gmina, a partnerem projektu jest Gmina P. zgodnie z zawartą „Umową o partnerstwie” z dnia 13 października 2016 r. Umowa o partnerstwie szczegółowo określa zakres zadań i obowiązków oraz wysokość zaangażowania środków finansowych na realizację zadania zarówno po stronie Lidera jak i Partnera Projektu.

Realizacja projektu w Gminie polegać będzie na wymianie 551 istniejących opraw oświetleniowych sodowych na oprawy ledowe. Nakłady inwestycyjne ponosić będzie Gmina. Całkowity koszt inwestycji zostanie pokryty w 85% ze środków europejskich, w pozostałej części ze środków własnych Gminy. W wyniku realizacji Projektu osiągnięty zostanie cel: modernizacja oświetlenia zewnętrznego na energooszczędne w ciągach komunikacyjnych i ogólnodostępnych przestrzeniach publicznych na terenie Gmin C. i P., prowadząca do ograniczenia zużycia energii elektrycznej przez infrastrukturę oświetleniową, a także do obniżenia emisji zanieczyszczeń powietrza. Szczegółowy cel to zwiększona sprawność funkcjonowania komunalnej infrastruktury energetycznej. Infrastruktura powstała w ramach Projektu - oprawy oświetleniowe - będzie własnością Gminy. Słupy oświetleniowe, na których zostaną zamontowane oprawy oświetleniowe, są własnością firmy E. Spółka z o.o. z siedzibą w S., z którą Gmina zawarła umowę najmu majątku oświetleniowego. Umowa zawarta jest na okres 10 lat. Po zakończeniu umowy Gmina zwróci majątek oświetleniowy Spółce, a wszelkie ulepszenia i nakłady na majątek oświetleniowy będący przedmiotem najmu staną się własnością Spółki E. z chwilą wygaśnięcia umowy. Z tytułu ulepszeń i nakładów Spółka E. zapłaci Gminie sumę odpowiadającą ich wartości w chwili zwrotu określoną przez rzeczoznawcę.

Zmodernizowane oświetlenie uliczne nie będzie wykorzystywane przez Gminę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług). Realizacja projektu będzie służyła wszystkim mieszkańcom, a Gmina nie będzie pobierać z tego tytułu żadnych opłat. Sprawy zaspokajania zbiorowych potrzeb w zakresie oświetlenia ulicznego jest zadaniem własnym Gminy zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446) oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina jako beneficjent realizujący projekt może odzyskać podatek VAT naliczony od wydatków inwestycyjnych poniesionych na modernizację oświetlenia ulicznego?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako beneficjent realizujący projekt, nie może odzyskać podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na modernizację oświetlenia ulicznego, ponieważ nie istnieje związek zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzeniu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że nie będzie spełniony warunek, o którym mowa w cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wydatki poniesione w ramach zadania inwestycyjnego nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją.

Nie będzie przysługiwać również prawo do zwrotu podatku naliczonego, bowiem dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Tym samym stanowisko uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.