0114-KDIP1-2.4012.317.2017.1.SM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za trójstronną i prawa do zastosowania stawki 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za trójstronną i prawa do zastosowania stawki 0%.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest zarejestrowana na potrzeby VAT (podatek od towarów i usług) w Polsce.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji i sprzedaży mebli (dalej: Towary).

Spółka jest spółką zależną C. AG (dalej: C). C posiada 100% udziałów w Spółce.

C. posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Lichtensteinu i prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie sprzedaży mebli. C. nie jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce (nie można jednak wykluczyć takiej rejestracji w przyszłości). C. nie posiada w Polsce oddziału ani przedstawicielstwa. C jest natomiast zarejestrowana na potrzeby VAT w Niemczech, również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach współpracy Spółka i C. dokonują następującej transakcji:

• Spółka dokonuje dostawy Towarów na rzecz C na warunkach Incoterms FCA O. Zgodnie z ustalonymi pomiędzy Spółką i C warunkami dostaw Spółka nie jest odpowiedzialna za transport Towarów,
• następnie C sprzedaje Towary do jej kontrahenta z siedzibą we Francji (dalej: Finalny Odbiorca) na warunkach Incoterms z grupy „D”. Miejscem dostawy Towarów jest Francja.
• Oznacza to, że zgodnie z ustalonymi pomiędzy C i Finalnym Odbiorcą warunkami dostaw C:

jest podmiotem odpowiedzialnym za transport Towarów z Polski do Francji,* ponosi ryzyka związane z utratą lub uszkodzeniem Towarów podczas ich transportu z Polski do Francji,

• ponosi koszty transportu Towarów z Polski do Francji,
• pozostaje właścicielem Towarów do momentu ich dostarczenia do Finalnego Odbiorcy we Francji.

Finalny Odbiorca posiada siedzibę we Francji i prowadzi działalność w zakresie sprzedaży mebli. Finalny Odbiorca posiada na terytorium Francji sieć sklepów oraz magazyny. Obecnie C organizuje transport Towarów z Polski do magazynu lub sklepu Finalnego Odbiorcy we Francji (w zależności od potrzeb i ustaleń z Finalnym Odbiorcą).

Finalny Odbiorca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT we Francji, również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Finalny Odbiorca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Spółka nie posiada informacji czy Finalny Odbiorca jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w Polsce. Nie można jednak wykluczyć, że nawet jeśli nie jest obecnie zarejestrowany, dokona takiej rejestracji w przyszłości.

Finalny Odbiorca oraz C dążą do zwiększenia efektywności procesu logistycznego związanego z transportem Towarów z Polski do Francji. W tym celu C planuje zawrzeć z Finalnym Odbiorcą umowę (dalej: Umowa), na mocy której C zleci Finalnemu Odbiorcy zorganizowanie transportu Towarów z Polski do Francji na jej rzecz (dalej: Nowy Proces Dostaw). Nowy Proces Dostaw pozwoli na taką organizację procesu transportu Towarów, aby określone Towary były przewożone z Polski do konkretnego sklepu Finalnego Odbiorcy (zasadniczo z pominięciem jego magazynu we Francji). W sytuacji, gdy Finalny Odbiorca będzie organizował transport Towarów w imieniu i na rzecz C do jego sklepów, jednym środkiem transportu będzie mógł przetransportować z Polski również meble innych dostawców, których miejscem przeznaczenia jest dany sklep.

W ramach Nowego Procesu Dostaw, zgodnie z treścią Umowy:

• Finalny Odbiorca będzie organizował transport Towarów poprzez firmę logistyczną (dalej: Firma Logistyczna), której zleci realizację jego zobowiązań wskazanych w Umowie,

• celem zwiększenia efektywności procesu logistycznego w zakresie wywozu Towarów z Polski do Francji Firma Logistyczna:

• odbierze Towary ze Spółki,

• przetransportuje Towary do swojego magazynu w Polsce,

• załaduje Towary zbiorczo w celu ich transportu do sklepów Finalnego Odbiorcy we Francji,

• przetransportuje Towary do miejsca ich przeznaczenia, tj. Francji,

• nie ulegną zmianie stosowane dotychczas warunki dostaw, tj. C będzie dokonywała dostawy Towarów do Finalnego Odbiorcy na warunkach Incoterms z grupy „D”. Tym samym zakres ryzyk i odpowiedzialności C za dostarczane Towary nie ulegnie zmianie - C nadal pozostanie właścicielem Towarów ponoszącym ryzka z nimi związane podczas transportu do Francji,

• koszty transportu Towarów z Polski do Francji będzie ponosił Finalny Odbiorca za zgodą C.

W ramach Nowego Procesu Dostaw Towar będący własnością C i zapakowany do transportu w Spółce zostanie dowieziony w niezmienionym stanie do sklepów Finalnego Odbiorcy we Francji, gdzie C dokona jego dostawy do Finalnego Odbiorcy.

Magazyn z którego korzystać będzie Firma Logistyczna w celu zwiększenia efektywności procesu transportu, będzie jedynie miejscem załadunku Towarów do ich transportu zasadniczego do Francji. Towary nie będą ulegały żadnym zmianom w magazynie Firmy Logistycznej. Ponadto, ani Spółka, ani C, ani Finalny Odbiorca nie będą miały dostępu do tego magazynu. Ewentualne krótkoterminowe przechowywanie Towarów przez Firmę Logistyczną będzie wyłącznie etapem procesu ich transportu z Polski do Francji, mającym na celu maksymalne obniżenie kosztów tego transportu.

Spółka wystawi na rzecz C fakturę dot. dostawy Towarów, na której wskazany zostanie jej polski numer dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz niemiecki numer nadany C dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych.

C. we współpracy ze Spółką oraz Firmą Logistyczną będzie ustalała terminy odbioru Towarów.

Spółka będzie w posiadaniu następujących dowodów (dalej: Dowody) potwierdzających wywóz Towarów z Polski i ich dostarczenie do Francji:

• dokument przewozowy dot. transportu na odcinku krajowym zawierający:

• potwierdzenie odbioru Towarów w Spółce,

• specyfikację Towarów,

• dokumenty CMR.

Na dokumentach tych będą wskazane następujące informacje/dane:

• dane C - jako wysyłającego Towary,

• dane Finalnego Odbiorcy we Francji jako odbiorcy Towarów,

• magazyn Firmy Logistycznej jako miejsce załadunku Towarów do zasadniczego transportu do Francji. Jakkolwiek transport Towarów z Polski do Francji rozpoczyna się w miejscu i momencie odbioru Towarów od Spółki, z przyczyn logistycznych brak jest możliwości wskazania adresu Spółki jako miejsca załadunku Towarów,

• adres dostawy - właściwy sklep Finalnego Odbiorcy położony we Francji,

• opis „Furniture” („Meble”) i masa łączna ładunku,

• podpis Finalnego Odbiorcy potwierdzający dostarczenie i odbiór przez niego Towarów we Francji.

• Delivery note (stanowiąca załącznik do każdej CMR, nr delivery note znajduje się na właściwej CMR), która będzie zawierała, m.in.:

  • datę dostawy,
  • miejsce dostawy,
  • order No. (jest to indywidualny nr zamówienia nadany dla sklepu),
  • item Code (jest to nr towaru/nr artykułu nadany przez Finalnego Odbiorcę, może on być różny od nr tego samego artykułu nadanego przez C),
  • description (jest to opis towaru/artykułu nadany przez Finalnego Odbiorcę, może on być różny od opisu tego samego artykułu nadanego przez C).

• Mając na względzie, iż wyłącznie na podstawie dokumentu CMR Spółka nie będzie miała możliwości przyporządkowania swojej dostawy do CMR z uwagi na ogólny opis towarów, Finalny Odbiorca złoży oświadczenie, że Towary zostały przez niego odebrane we Francji (dalej: Oświadczenie). Oświadczenie podpisane przez Finalnego Odbiorcę będzie zawierało potwierdzenie, iż otrzymał on Towary we Francji z firmy C (niemiecki NIP C) i został za te Towary obciążony fakturami wystawionymi przez C wskazanymi w przedmiotowym Oświadczeniu. Oświadczenie będzie miało charakter zbiorczy i będzie zawierało numery faktur wystawionych przez C w danym okresie.

• Jako, że Spółka nie dokonuje sprzedaży Towarów bezpośrednio do Finalnego Odbiorcy, w celu potwierdzenia dostaw Towarów dokonanych przez Spółkę do C:

• Oświadczenie będzie zawierało w swojej treści numery faktur wystawionych z tytułu dostawy Towarów przez Spółkę na rzecz C, lub

• C, na podstawie Oświadczenia, złoży własne oświadczenie o dostarczeniu Towarów do Francji zawierające numery faktur Spółki dokumentujących dostawy Towarów (dalej: Oświadczenie C). Oświadczenie C również będzie miało charakter zbiorczy.

Na fakturze wystawionej przez C na rzecz Finalnego Odbiorcy za dostawę Towarów zostanie wskazany niemiecki numer C nadany jej dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych oraz francuski numer Finalnego Odbiorcy nadany mu dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych. Finalny Odbiorca zostanie wskazany przez C jako zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy Towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Zarówno Spółka, jak i C będą posiadały potwierdzenia zapłaty za faktury dokumentujące dostawę Towarów.

C wykaże nabycie Towarów od Spółki jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w niemieckiej deklaracji VAT.

Finalny Odbiorca wykaże nabycie Towarów od C jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów we francuskiej deklaracji VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja pomiędzy Spółką, C i Finalnym Odbiorcą, w ramach której Towary są transportowane zgodnie z Nowym Procesem Dostaw, stanowi wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i jako taka może podlegać rozliczeniu wg procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT?
2. Czy wskazane w zdarzeniu przyszłym Dowody, które będzie posiadała Spółka stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uprawniające Spółkę do zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Zdaniem Zainteresowanych:

1. Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja pomiędzy Spółką, C i Finalnym Odbiorcą, w ramach której Towary są transportowane zgodnie z Nowym Procesem Dostaw, stanowi wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i jako taka może podlegać rozliczeniu wg procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.
2. Wskazane w zdarzeniu przyszłym Dowody, które będzie posiadała Spółka stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uprawniające Spółkę do zastosowania stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ad. 1.

Zgodnie z treścią przepisu art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną (dalej: WTT) rozumie się transakcję, w której, cyt.:

„są spełnione łącznie następujące warunki:

1. trzech podatników VAT zidentyfikowanych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
2. przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.”

Zgodnie z treścią powyższych przepisów aby można było uznać, iż transakcja stanowi WTT muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. w transakcji biorą udział trzy podmioty - podatnicy VAT,
2. podatnicy ci są zarejestrowani na potrzeby VAT w trzech różnych państwach członkowskich UE,
3. wszystkie transakcje w łańcuchu stanowią dostawę towarów,
4. towar jest wydawany bezpośrednio przez pierwszego podatnika VAT uczestniczącego w transakcji ostatniemu - trzeciemu podatnikowi VAT,
5. towar jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Transakcja pomiędzy Spółką, C a Finalnym Odbiorcą opisana w zdarzeniu przyszłym spełnia wszystkie wskazane powyżej warunki, o czym świadczy poniższe uzasadnienie.

Ad. 1) W transakcji biorą udział trzej podatnicy VAT.

Przepisy ustawy o VAT zawierają definicję podatnika VAT. Zgodnie z treścią przepisów art. 15 ust. 1 oraz 2 ustawy o VAT, cyt.:

1. „ Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

W opisanym zdarzeniu przyszłym C nabywa Towary od Spółki, a następnie odsprzedaje je do Finalnego Odbiorcy. Nie ulega zatem wątpliwości, że w transakcji opisanej w zdarzeniu przyszłym uczestniczą trzy podmioty tj. Spółka, C i Finalny Odbiorca.

Każdy z tych podmiotów prowadzi działalność handlową, tj.:

• Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży mebli,
• C prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży mebli,
• Finalny Odbiorca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży mebli.

Wszystkie trzy podmioty uczestniczące w transakcji są zatem podatnikami VAT w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Każdy z tych podmiotów dokonuje dostawy Towarów w ramach swojej działalności handlowej. Tym samym, dokonując dostawy Towarów, Spółka, C oraz Finalny Odbiorca działają w charakterze podatników VAT.

Wniosek: W opisanym zdarzeniu przyszłym warunek udziału w transakcji trzech podatników VAT należy uznać za spełniony.

Ad. 2) Podatnicy ci są zarejestrowani na potrzeby VAT w trzech różnych państwach członkowskich UE.

Spółka, C i Finalny Odbiorca są zarejestrowani dla potrzeb VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich UE, tj.:

• Spółka w Polsce,
• C w Niemczech,
• Finalny Odbiorca we Francji.

Wniosek: Warunek zarejestrowania trzech podatników biorących udział w transakcji w trzech różnych państwach członkowskich UE należy uznać za spełniony.

Ad. 3) Wszystkie transakcje w łańcuchu stanowią dostawę towarów.

Zgodnie z definicją dostawy towarów wskazaną w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zarówno transakcja pomiędzy Spółką a C, jak i C a Finalnym Odbiorcą spełnia powołaną powyżej definicję dostawy towarów, tj.:

• na skutek sprzedaży Towarów między Spółką i C, Spółka przenosi na C prawo do dysponowania tymi Towarami jak właściciel,
• na skutek sprzedaży Towarów między C i Finalnym Odbiorcą, C przenosi na Finalnego Odbiorcę prawo do dysponowania tymi Towarami jak właściciel.

Wniosek: W świetle powyższego warunek, aby wszystkie transakcje w łańcuchu stanowiły dostawę towarów należy zatem uznać za spełniony.

Ad. 4) Towar jest wydawany bezpośrednio przez pierwszego podatnika VAT uczestniczącego w transakcji ostatniemu - trzeciemu podatnikowi VAT.

W opisanym zdarzeniu przyszłym C nabywa Towary od Spółki, a następnie odsprzedaje je do Finalnego Odbiorcy.

Mając na uwadze powyższe, w opisanej transakcji dochodzi do dwóch następujących po sobie dostaw:

• dostawy pomiędzy Spółką a C, oraz
• dostawy pomiędzy C a Finalnym Odbiorcą.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką i C, Spółka dokonuje dostawy Towarów na rzecz C na warunkach Incoterms FCA O. Zgodnie z ustalonymi pomiędzy Spółką i C warunkami dostaw Spółka nie jest odpowiedzialna za transport Towarów.

C odsprzedaje Towary do Finalnego Odbiorcy na warunkach z grupy „D”. Zgodnie zatem z ustalonymi warunkami dostaw C jest odpowiedzialna zarówno za organizację transportu, jak i za przetransportowanie i dostarczenie Towarów do Francji.

Zgodnie z Nowym Procesem Dostaw C - jako podmiot odpowiedzialny za transport Towarów z Polski do Francji - zleci Finalnemu Odbiorcy zorganizowanie na jej rzecz transportu Towarów z Polski do Francji. Finalny Odbiorca będzie organizował transport na rzecz C poprzez Firmę Logistyczną, która odbierze Towary ze Spółki. Towary są wydawane Firmie Logistycznej przez Spółkę, tj. pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw.

Niemniej jednak, zgodnie z zawartymi warunkami dostaw C pozostanie odpowiedzialna za Towary (tj. będzie ponosiła ryzyko związane z Towarami podczas ich transportu) aż do miejsca przeznaczenia Towarów we Francji.

Jakkolwiek w trakcie transportu Towarów z O do Francji Firma Logistyczna przetransportuje Towary do swojego magazynu, gdzie zostaną one załadowane zbiorczo do ich transportu zasadniczego do Francji, magazyn ten w żadnym przypadku nie może zostać uznany za miejsce przeznaczenia Towarów, ponieważ:

• magazyn ten jest wykorzystywany wyłącznie przez Firmę Logistyczną w celu zwiększenia efektywności procesu transportu Towarów z Polski do Francji. Jest to standardowe rozwiązanie firm logistycznych mające na celu obniżenie kosztów transportu do danego kraju,
• ani Spółka, ani C, ani Finalny Odbiorca nie będą miały dostępu do tego magazynu,
• Towary nie ulegną w magazynie Firmy Logistycznej żadnym zmianom. Oznacza to, że Towary będące własnością C i zapakowane do transportu w Spółce zostaną dowiezione w niezmienionym stanie do miejsca przeznaczenia, tj. Francji, gdzie C dokona ich dostawy do Finalnego Odbiorcy.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Towar wydany przez Spółkę w O jest transportowany bezpośrednio do miejsca jego przeznaczenia, tj. Francji. Przy czym wyłącznie C ponosi ryzyka związane z transportem Towarów z O do Francji.

Wniosek: W opisanym zdarzeniu przyszłym warunek, aby Towar był wydawany bezpośrednio przez pierwszego podatnika VAT uczestniczącego w transakcji ostatniemu - trzeciemu podatnikowi VAT należy zatem uznać za spełniony.

Ad. 5) Towar jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego dostawa Towarów między C a Finalnym Odbiorcą odbywa się na warunkach z grupy „D”, co oznacza, że:

• C, jako drugi podmiot w transakcji trójstronnej, odpowiada za transport Towarów z terytorium Polski na terytorium kraju przeznaczenia Towarów, tj. Francji,
• C ponosi ryzyka związane z utratą lub uszkodzeniem Towarów podczas ich transportu z Polski do Francji,
• C pozostaje właścicielem Towarów od momentu rozpoczęcia transportu w O do momentu ich dostarczenia do Finalnego Odbiorcy we Francji.

Zgodnie z zawartą Umową C, jako drugi podmiot w łańcuchu dostaw, zleci Finalnemu Odbiorcy zorganizowanie transportu Towarów z Polski do Francji na jej rzecz. Zlecenie transportu nie wiąże się jednak z przeniesieniem na Finalnego Odbiorcę ani obowiązków C wynikających z zawartych warunków dostaw, ani własności Towarów, ani z przeniesieniem ryzyk związanych z Towarami podczas ich transportu.

Tym samym, w ramach Nowego Procesu Dostaw, C jako drugi podmiot w łańcuchu dostaw, będzie podmiotem zobowiązanym do dokonania transportu Towarów do Francji oraz podmiotem na rzecz którego transport ten będzie organizowany.

Zlecenie przez C transportu Towarów Finalnemu Odbiorcy, który zorganizuje transport Towarów na rzecz C poprzez Firmę Logistyczną ma jedynie na celu maksymalne obniżenie kosztów transportu Towarów z Polski do Francji. Okoliczność ta pozostaje bez wpływu zarówno na obowiązki C dot. zorganizowania transportu Towarów do Francji, jak również na ponoszenie przez C ryzyk związanych z Towarami podczas transportu.

Mając powyższe na uwadze, nie ulega wątpliwości, że w opisanym zdarzeniu przyszłym Towar jest transportowany z O do Francji na rzecz C, tj. drugi podmiot w łańcuchu dostaw.

Wniosek: W opisanym zdarzeniu przyszłym warunek, aby Towar był wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego należy zatem uznać za spełniony.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza linia interpretacyjna Ministra Finansów, np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 lipca 2016 r., nr IBPP4/4512-48/16/PK, cyt.:

„Możliwe jest zatem przypisanie transportu dostawie realizowanej przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz drugiego, nawet w sytuacji, gdy żaden z tych podmiotów de facto nie organizuje ani nie finansuje transportu, a funkcje te przejmuje podmiot trzeci, o ile działa on w tym zakresie na rzecz podmiotu pierwszego lub drugiego, co ma miejsce w sprawie będącej przedmiotem zapytania. Nie ma przeciwwskazań aby osobą transportującą na rzecz pierwszego lub drugiego podatnika był odbiorca towaru, chociażby na własny koszt, ale działający na rzecz zbywcy i drugiego podatnika. Jest oczywiste, że cala transakcja jest dokonywana również w interesie ostatniego nabywcy.”

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 czerwca 2013 r., nr IPTPP2/443-284/13-4/IR, cyt.:

„W ocenie tut. Organu, w tak przedstawionych okolicznościach, gdy transport organizowany jest przez Spółkę lub Pośrednika bądź przez ostatecznego odbiorcę - Nabywcę, jednakże działającego na rzecz pierwszego lub drugiego uczestnika transakcji trójstronnej w oparciu o zawarte porozumienie/umowę, stwierdzić należy, że dyspozycja art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy zostanie wypełniona.”

Podsumowując, nie ulega wątpliwości, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym łącznie zostały spełnione wszystkie warunki uznania, że transakcja stanowi WTT, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Jako WTT, transakcja pomiędzy Spółką, C i Finalnym Odbiorcą, może podlegać rozliczeniu wg procedury uproszczonej rozliczania VAT.

Zgodnie z treścią art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W opisanym zdarzeniu przyszłym spełnione zostaną łącznie wszystkie wskazane powyżej warunki, tj.:

1. dostawa Towarów na rzecz Finalnego Odbiorcy będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem Towarów u C w Niemczech,
2. C nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium Francji,
3. C zastosuje wobec Spółki i Finalnego Odbiorcy ten sam niemiecki numer identyfikacyjny na potrzeby VAT/transakcji wewnątrzwspólnotowych, który to numer został dla C przyznany przez państwo członkowskie inne niż:

• Polska, tj. kraj rozpoczęcia transportu Towarów, oraz
• Francja, tj. państwo, w którym kończy się transport lub wysyłka Towarów na rzecz Finalnego Odbiorcy,

1. Finalny Odbiorca zastosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT/transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu we Francji, tj. państwie, w którym kończy się transport lub wysyłka Towarów,
2. Finalny Odbiorca zostanie wskazany przez C jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy Towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

W konsekwencji, opisana w zdarzeniu przyszłym WTT pomiędzy Spółką, C i Finalnym Odbiorcą może podlegać rozliczeniu w ramach procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Ad. 2.

W przypadku zastosowania do dostawy Towarów procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, dostawa ta będzie dla Spółki stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów)).

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 0%, z zastrzeżeniem art. 42 ustawy o VAT.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu VAT wg stawki VAT 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Spełnienie powyższych warunków formalnych uprawnia podatnika do zastosowania stawki VAT 0% do dokonanej WDT.

Biorąc pod uwagę treść powyższych przepisów, w celu zastosowania stawki VAT 0% do WDT opisanej w zdarzeniu przyszłym Spółka powinna:

1. dokonać dostawy towarów na rzecz nabywców posiadających w momencie dostawy właściwy i ważny numer nadany dla celów wewnątrzwspólnotowych,
2. posiadać w swojej dokumentacji dowody potwierdzające, że towary zostały w ramach WDT dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
3. być zarejestrowana jako podatnik VAT UE w momencie złożenia deklaracji podatkowej (w której wykaże tę dostawę towarów).

W opisanym zdarzeniu przyszłym:

• Spółka dokona dostawy Towarów w ramach WDT na rzecz C, która będzie posiadała ważny numer VAT UE (tj. niemiecki numer dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych),
• Spółka jest zarejestrowana na potrzeby VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych i będzie nadal zarejestrowana w momencie złożenia deklaracji podatkowej, w której będzie wykazywała WDT.

Tym samym Spółka spełni dwa z trzech warunków do zastosowania stawki VAT 0% dla dokonywanych WDT.

Oznacza to, że jeśli Spółka będzie posiadała w swojej dokumentacji dowody, potwierdzające wywóz Towarów z Polski i ich dostarczenie do Francji, będzie uprawniona do opodatkowania WDT wg stawki VAT 0%.

Przepisy ustawy o VAT enumeratywnie wskazują jakie dokumenty mogą zostać uznane za dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, cyt.: „dowodami, o których mowa ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. [`(...)`]
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.’’

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami takimi mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 11 ustawy o VAT).

Ustawodawca użył sformułowania „w szczególności”, co oznacza, że wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty. Podatnik ma zatem prawo wykorzystać również inne dokumenty niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w celu potwierdzenia wywozu towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa Unii Europejskiej.

Podatnik nie ma przy tym obowiązku zgromadzenia wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i 11. Zgodnie z ugruntowanym w tym zakresie stanowiskiem sądów administracyjnych oraz Ministra Finansów, podatnik może zgromadzić tylko niektóre dokumenty, jeżeli posiadają one wystarczającą wartość dowodową. Potwierdza to m.in. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, cyt.:

„ art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. (`(...)`) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów (`(...)`) do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”

W świetle powyższego dla zastosowania przez Spółkę stawki VAT 0% dla dokonanych WDT wystarczy zatem, aby Spółka dysponowała jednym z dowodów wskazanych w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT i uzupełniła go dodatkowo dowodem z przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółka będzie w posiadaniu:

• dokumentu przewozowego dot. transportu na odcinku krajowym zawierającego:

• potwierdzenie odbioru Towarów w Spółce,

• specyfikację Towarów,

• dokumentów CMR.

Na dokumentach tych będą wskazane następujące informacje/dane:

• dane C - jako wysyłającego Towary,

• dane Finalnego Odbiorcy we Francji jako odbiorcy Towarów,

• magazyn Firmy Logistycznej jako miejsce załadunku Towarów do zasadniczego transportu do Francji. Jakkolwiek transport Towarów z Polski do Francji rozpoczyna się w miejscu i momencie odbioru Towarów od Spółki, z przyczyn logistycznych brak jest możliwości wskazania adresu Spółki jako miejsca załadunku Towarów,

• adres dostawy - właściwy sklep Finalnego Odbiorcy położony we Francji,

• opis „Furniture” („Meble”) i masa łączna ładunku,

• podpis Finalnego Odbiorcy potwierdzający dostarczenie i odbiór przez niego Towarów we Francji.

• Delivery note (stanowiąca załącznik do każdej CMR, nr delivery note znajduje się na właściwej CMR), która będzie zawierała, m.in.:

• datę dostawy,

• miejsce dostawy,

• order No. (jest to indywidualny nr zamówienia nadany dla sklepu),

• item Code (jest to nr towaru/nr artykułu nadany przez Finalnego Odbiorcę, może on być różny od nr tego samego artykułu nadanego przez C),

• description (jest to opis towaru/artykułu nadany przez Finalnego Odbiorcę, może on być różny od opisu tego samego artykułu nadanego przez C).

Oznacza to, że w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie posiadała dowody wymienione w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj. dokumenty transportowe oraz specyfikację sztuk ładunku.

Z uwagi jednak na fakt, że Spółka nie dokonuje sprzedaży Towarów bezpośrednio do Finalnego Odbiorcy, wystąpi trudność z połączeniem tych dokumentów bezpośrednio z dostawami Towarów dokonanymi przez Spółkę.

Przepisy przewidują taką okoliczność. Zgodnie bowiem z treścią art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty transportowe oraz specyfikacja sztuk ładunku nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami takimi mogą być również inne dokumenty. Jako jeden z dowodów uprawniających do zastosowania stawki VAT 0% uznaje się w tych przepisach m.in. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Ustawa o VAT nie precyzuje jednak jakie dane lub formę powinien mieć dokument, aby uznać go za dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy zatem uznać, iż każdy dowód, niezależnie od jego formy, który będzie potwierdzał, że towar został przyjęty przez nabywcę na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej, stanowi dowód w rozumieniu przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że wyłącznie na podstawie dokumentu CMR Spółka nie będzie miała możliwości przyporządkowania swojej dostawy do CMR z uwagi na ogólny opis towarów, Finalny Odbiorca złoży Oświadczenie, że Towary zostały przez niego odebrane we Francji.

Oświadczenie podpisane przez Finalnego Odbiorcę będzie zawierało potwierdzenie, iż otrzymał on Towary we Francji z firmy C (niemiecki NIP C) i został za te Towary obciążony fakturami wystawionymi przez C wskazanymi w przedmiotowym Oświadczeniu. Oświadczenie będzie miało charakter zbiorczy i będzie zwierało numery faktur wystawionych przez C w danym okresie.

Jako, że Spółka nie dokonuje sprzedaży Towarów bezpośrednio do Finalnego Odbiorcy, w celu potwierdzenia dostaw Towarów dokonanych przez Spółkę do C:

• Oświadczenie będzie zawierało w swojej treści numery faktur wystawionych z tytułu dostawy Towarów przez Spółkę do C,

lub

• C, na podstawie Oświadczenia, złoży własne oświadczenie o dostarczeniu Towarów do Francji zawierające numery faktur Spółki dokumentujących dostawy Towarów. Oświadczenie C również będzie miało charakter zbiorczy.

W świetle powyższego, wskazane w zdarzeniu przyszłym Dowody, które będzie posiadała Spółka stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uprawniające Spółkę do zastosowania stawki VAT 0% do WDT.

Powyższe stanowisko zostało również jednoznacznie potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów, m.in.:

• interpretacja Ministra Finansów wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 kwietnia 2012 r., sygn. ILPP4/443-19/12-10/EWW, cyt.:

„Otrzymywane przez Spółkę oświadczenia/potwierdzenia odbioru towarów (zbiorcze lub pojedyncze) przekazane jej w formie skanu lub faksu, z których będzie wynikało, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla celów dowodowych należy traktować jako wiarygodne dowody. Ustawodawca dopuszcza bowiem taką formę dokumentów jako dowodów potwierdzających fakt odbioru towaru przez nabywcę”.

• interpretacja Ministra Finansów wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 marca 2015 r., sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA, cyt.:

„(`(...)`) zestawienie transakcji dokonanych na rzecz Nabywcy w danym miesiącu stanowi dodatkowy dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, który potwierdza jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego”.

Podsumowując, w świetle powołanych powyższej przepisów, argumentacji, stanowiska sądów administracyjnych oraz Ministra Finansów należy uznać, że wskazane w zdarzeniu przyszłym Dowody, które będzie posiadała Spółka stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uprawniające Spółkę do zastosowania stawki VAT 0% do WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.