0112-KDIL4.4012.254.2017.1.TKU

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2017 r. (data wpływu 22 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania aportu Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania aportu Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (dalej jako: Przedsiębiorstwo). Przedsiębiorstwo działa w branży instalacji przemysłowych. Przedmiotem działalności Przedsiębiorstwa jest projektowanie i budowa instalacji oraz modernizacja i budowa kotłowni przemysłowych. Ponadto, Przedsiębiorstwo zajmuje się m.in. doradztwem ciepłowniczym i energetycznym, projektowaniem instalacji termicznej utylizacji odpadów oraz systemów automatyki przemysłowej, a także serwisem kotłów, urządzeń grzewczych oraz instalacji technologicznych.

Z racji wieku Wnioskodawcy, wielkości Przedsiębiorstwa oraz liczby pracowników, Zainteresowany rozważa w niedalekiej przyszłości wniesienie całego swojego Przedsiębiorstwa aportem do nowoutworzonej spółki komandytowej (dalej jako: „Spółka komandytowa”). Nadrzędnym celem aportu Przedsiębiorstwa jest kontynuacja prowadzenia działalności gospodarczej, ale w formie spółki osobowej. Jak wspomniano wcześniej Wnioskodawca z racji na swój wiek zamierza uniknąć sytuacji, w której na skutek nieszczęśliwego wypadku, czy też śmierci z przyczyn naturalnych, mogłoby dojść do likwidacji Przedsiębiorstwa, a co za tym idzie wygaśnięcia umów o pracę z pracownikami, rozwiązania umów z kontrahentami, powstania ewentualnych długów spadkowych, czy też zaległości podatkowych (podatek dochodowy, VAT (podatek od towarów i usług), ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)), do których spłaty zobowiązani byliby spadkobiercy Wnioskodawcy. Zainteresowanemu zależy na tym, aby Przedsiębiorstwo mogło kontynuować bezpiecznie (prawnie i podatkowo) swoją działalność, a zarazem aby mogło się rozwijać.

Przedmiotem wkładu będą wszystkie składniki majątku składające się na Przedsiębiorstwo, zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. W ramach Przedsiębiorstwa zostaną wniesione m.in.:

• środki trwałe (w tym m.in. nieruchomość wykorzystywana w prowadzonej działalności, maszyny, urządzenia, samochody i inne składniki),
• wartości niematerialne i prawne,
• wyposażenie,
• zobowiązania i należności wynikające z umów handlowych,
• zasoby ludzkie,
• środki pieniężne.

Zdaniem Wnioskodawcy, Przedsiębiorstwo spełniać będzie warunki do uznania go za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu Cywilnego – w skład Przedsiębiorstwa będą wchodziły w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo;
2. własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
7. tajemnice przedsiębiorstwa, baza klientów;
8. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym podatkowa księga przychodów i rozchodów oraz inne ewidencje;
9. ogół praw i obowiązków wynikających z zawartych umów z pracownikami i kontrahentami;
10. inne składniki majątku.

Przedsiębiorstwo wniesione aportem będzie stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, i będzie mieć możliwość samodzielnego działania i kontynuowania dotychczasowej działalności. Planowanym jest, że w związku z wniesieniem Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej, przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku wniesienia w przyszłości przez Wnioskodawcę aportem do Spółki komandytowej Przedsiębiorstwa będzie ciążył na Wnioskodawcy obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W praktyce zatem o opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji wniesienia aportu decydować będzie jego przedmiot. Jeżeli przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo, bądź jego zorganizowana część, czynność ta nie będzie objęta zakresem przedmiotowym ustawy VAT. A contrario – w przypadku, gdy wkład niepieniężny będą stanowić składniki majątku, których nie będzie można sklasyfikować jako przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowanej części, wniesienie aportu będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 55(1) ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., dalej: Kodeks cywilny), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W odniesieniu do tak sformułowanej definicji, Wnioskodawca zauważył, że przywołana powyżej regulacja wskazuje jedynie przykładowe składniki materialne i niematerialne, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa. W ocenie Wnioskodawcy, nie jest konieczne, aby w skład przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie składniki wymienione w art. 55(1) Kodeksu cywilnego. W aspekcie istnienia bądź nieistnienia przedsiębiorstwa najistotniejsze jest, aby zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzył funkcjonalną całość i pozwalał na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

W ocenie Wnioskodawcy, zespół składników składających się na Przedsiębiorstwo, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, bez wątpienia można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego. W ramach Przedsiębiorstwa wnoszone będą wszystkie składniki majątku Przedsiębiorstwa (materialne i niematerialne), wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Aport obejmie zatem środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, należności i zobowiązania, pracowników oraz wszelkie inne elementy (składniki) Przedsiębiorstwa. W związku z wniesieniem Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie. Przedsiębiorstwo wniesione aportem będzie stanowić zatem całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Po aporcie składniki majątkowe Przedsiębiorstwa nadal będą tworzyć funkcjonalną całość umożliwiającą samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Uwzględniając powyższe, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Przedsiębiorstwo będące przedmiotem aportu można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego. Z tego względu, w związku z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

I tak na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), dalej: k.c. Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów,
3. oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
4. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
5. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
6. koncesje, licencje i zezwolenia;
7. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
8. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
9. tajemnice przedsiębiorstwa;
10. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 551 k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany, czynny podatnik podatku VAT) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – Przedsiębiorstwo. Zainteresowany rozważa w niedalekiej przyszłości wniesienie całego swojego Przedsiębiorstwa aportem do nowoutworzonej Spółki komandytowej. Nadrzędnym celem aportu Przedsiębiorstwa jest kontynuacja prowadzenia działalności gospodarczej, ale w formie spółki osobowej –Wnioskodawca ze względu na swój wiek zamierza uniknąć sytuacji, w której na skutek nieszczęśliwego wypadku, czy też śmierci z przyczyn naturalnych mogłoby dojść do likwidacji Przedsiębiorstwa, a co za tym idzie wygaśnięcia umów o pracę z pracownikami, rozwiązania umów z kontrahentami, powstania ewentualnych długów spadkowych, czy też zaległości podatkowych (podatek dochodowy, VAT, ZUS), do których spłaty zobowiązani byliby spadkobiercy Wnioskodawcy. Przedmiotem wkładu będą wszystkie składniki majątku składające się na Przedsiębiorstwo, zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. W ramach Przedsiębiorstwa zostaną wniesione m.in.:

• środki trwałe (w tym m.in. nieruchomość wykorzystywana w prowadzonej działalności, maszyny, urządzenia, samochody i inne składniki),
• wartości niematerialne i prawne,
• wyposażenie,
• zobowiązania i należności wynikające z umów handlowych,
• zasoby ludzkie,
• środki pieniężne.

Zdaniem Wnioskodawcy, Przedsiębiorstwo spełniać będzie warunki do uznania go za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. W skład Przedsiębiorstwa będą wchodziły w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo;
2. własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
7. tajemnice przedsiębiorstwa, baza klientów;
8. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, w tym podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz inne ewidencje;
9. ogół praw i obowiązków wynikających z zawartych umów z pracownikami i kontrahentami;
10. inne składniki majątku.

Przedsiębiorstwo wniesione aportem będzie stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, i będzie mieć możliwość samodzielnego działania i kontynuowania dotychczasowej działalności. Planowanym jest, że w związku z wniesieniem Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej, przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wyłączenia z opodatkowania aportu Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z treści przedstawionego opisu sprawy wynika, że zespół wszystkich składników materialnych i niematerialnych stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c.

W momencie dokonywania transakcji, przedmiotem aportu będą wszystkie składniki majątku składające się na Przedsiębiorstwo, zarówno składniki materialne, jak i niematerialne.

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów prawa, jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 551 k.c., dotyczące definicji przedsiębiorstwa, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, aport przedsiębiorstwa, będzie czynnością, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w rozpatrywanej sprawie wniesienie aportem zespołu składników majątkowych i niemajątkowych przedstawionych w opisie sprawy, stanowiącego – jak wskazał Wnioskodawca – przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 551 k.c., będzie wyłączone spod działania ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, aport do Spółki komandytowej zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, który – jak wskazał Zainteresowany – stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, będzie wyłączony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Zatem w przypadku wniesienia w przyszłości przez Zainteresowanego aportem do Spółki komandytowej Przedsiębiorstwa, nie będzie ciążył na Wnioskodawcy obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznaczenia również wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem opisu sprawy. Zatem niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, z którego wynika, że przedmiotem aportu jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.