Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, nabył w spadku po rodzicach nieruchomość gruntową, którą podzielił na sześć działek. Nie prowadził działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, a działki te były wykorzystywane wyłącznie na potrzeby osobiste (jako łąki). Wnioskodawca zamierza teraz sprzedać te działki, nie podejmując działań mających na celu zwiększenie ich wartości lub atrakcyjności. W związku z tym, dokonując sprzedaży, Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT, lecz jedynie rozporządzi swoim majątkiem prywatnym. W konsekwencji, transakcja sprzedaży tych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku ze sprzedażą działek oraz obowiązku opodatkowania transakcji sprzedaży działek – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek oraz obowiązku opodatkowania transakcji sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W roku 2010 na mocy postanowienia sądowego z dnia 23 lutego 2011 r. Wnioskodawca wspólnie z siostrą nabył spadek po zmarłych rodzicach, w skład którego wchodził dom i nieruchomość rolna o pow. 1,28 ha. W wyniku przeprowadzonego podziału Zainteresowany odziedziczył grunt o pow. około 0,6 ha, ponieważ grunt ten znajduje się w strefie zabudowy w roku 2014 podzielił grunt na 6 działek pod zabudowę. Nieruchomość ta nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze, Wnioskodawca ponosił jedynie koszty utrzymania (wykaszania) i podatku za tą nieruchomość. Zainteresowany jest obecnie na emeryturze, nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej. Ponieważ nie zamierza w żaden sposób zagospodarowywać tych działek, ani ponosić dodatkowych nakładów na podwyższenie ich wartości, Wnioskodawca doszedł do wniosku,
żeby je sprzedać. Zainteresowany nie posiada wiedzy na temat handlu nieruchomościami, dlatego najprawdopodobniej zdecyduje się na pośrednictwo w sprzedaży lub da ogłoszenie do prasy lokalnej. Transakcja sprzedaży działek będzie jednorazowa, do tej pory Wnioskodawca nie dokonywał żadnych takich transakcji, ani nie zamierza ich przeprowadzać w przyszłości.
Ponadto w piśmie z dnia 21 sierpnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w roku 2010 na mocy postanowienia sądowego z dnia 23 lutego 2011 r. Wnioskodawca wspólnie z siostrą nabył spadek po zmarłych rodzicach, w skład którego wchodził dom i nieruchomość rolna o pow. 1,28 ha. W wyniku przeprowadzonego podziału Zainteresowany odziedziczył grunt o pow. około 0,6 ha, ponieważ grunt ten znajduje się w strefie zabudowy w roku 2014 podzielił grunt na 6 działek pod zabudowę. Nieruchomość ta nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze, Wnioskodawca ponosił jedynie koszty utrzymania (wykaszania) i podatku za tą nieruchomość. Zainteresowany jest obecnie na emeryturze, nie prowadzi i nie prowadził nigdy działalności gospodarczej. Ponieważ nie zamierza w żaden sposób zagospodarowywać tych działek, ani ponosić dodatkowych nakładów na podwyższenie ich wartości, Wnioskodawca doszedł do wniosku, żeby je sprzedać. Zainteresowany nie posiada wiedzy na temat handlu nieruchomościami dlatego najprawdopodobniej zdecyduje się na pośrednictwo w sprzedaży lub da ogłoszenie do prasy lokalnej. Transakcja sprzedaży działek będzie jednorazowa, do tej pory Wnioskodawca nie dokonywał żadnych takich transakcji, ani nie zamierza ich przeprowadzać w przyszłości.
Zainteresowany nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT (nigdy też nie był). Wnioskodawca nie jest również i nigdy nie był wpisany w rejestrze przedsiębiorców.
Przedmiotem sprzedaży będą działki o następujących numerach ewidencyjnych: 1, 2, 3, 4, 5, 6. Wszystkie ww. działki są nieruchomościami gruntowymi niezabudowanymi i nieuzbrojonymi.
W celu planowanej sprzedaży następujących działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 – Wnioskodawca nie dokonywał, ani nie zamierza podejmować żadnych czynności typu: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ani innych czynności, które zwiększałyby wartość działek, czy ich atrakcyjność, nie zamieszczał też ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Ww. działki funkcjonują jako zwykłe łąki – nieruchomości gruntowe niezabudowane.
W okresie od momentu nabycia do chwili podjęcia decyzji o ich sprzedaży działki o numerach 1, 2, 3, 4, 5, 6 – przeznaczenie łąka. Wszystkie ww. działki pozostawione zostały jako łąki, które były i są jedynie wykaszane przez Wnioskodawcę dwa razy do roku z racji utrzymania nieruchomości w należnym porządku.
Działki 1, 2, 3, 4, 5, 6 nie były i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.
Z ww. działek nie są, ani nie były nigdy dokonywane zbiory, które byłyby przedmiotem sprzedaży produktów rolnych.
Działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i znajdują się w jednostce C47MNU „teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami i obiektami służącymi gospodarce rolnej”.
W odniesieniu do ww. działek Wnioskodawca nie zamierza występować z wnioskiem o wprowadzenie zmiany przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz Zainteresowany nie występował, ani nie zamierza występować o administracyjne decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Na podstawie Postanowienia Sądu Rejonowego Wnioskodawca nabył 1/4 spadku, po zmarłych rodzicach. W roku 2014 Wnioskodawca porozumiał się z siostrą i dokonali podziału spadku, w wyniku podziału Zainteresowany otrzymał ok. 0,54 ha gruntu, ponieważ nie zamierzał tego gruntu uprawiać, najmować ani wydzierżawiać, a był on już wtedy w miejscowym planie zagospodarowania w strefie zabudowy (jednostka C47MNU), Wnioskodawca postanowił przy podziale od razu wydzielić działki po ok. 0,09 ha każda, pod ewentualną sprzedaż w przyszłości.
Działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 nie były wykorzystywane w celach działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług ani żadnej innej. Ww. działki były i są wykorzystywane wyłącznie przeze Wnioskodawcę dla celów własnych.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Zainteresowanego dotyczą ustalenia, czy dokonując sprzedaży działek nabytych w wyniku spadku, Wnioskodawca staje się podatnikiem podatku VAT oraz wskazania, czy od transakcji sprzedaży działek stanowiących majątek prywatny, Zainteresowany powinien naliczyć i odprowadzić podatek VAT, pomimo że nie prowadzi działalności gospodarczej.
W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanego należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Wskazać należy, że w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek). Wnioskodawca posiadane grunty otrzymał w spadku po zmarłych rodzicach. Nie prowadził żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek. Jak również wynika z opisu sprawy Zainteresowany nie dokonywał, ani nie zamierza podejmować żadnych czynności typu: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ani innych czynności, które zwiększałyby wartość działek, czy ich atrakcyjność, nie zamieszczał też ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu. Wnioskodawca nie jest też czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. Zainteresowany wskazał, że nie były i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy. Ponadto, ww. działki pozostawione zostały jako łąki, które były i są jedynie wykaszane przez Wnioskodawcę dwa razy do roku z racji utrzymania nieruchomości w należnym porządku.
Zatem dokonując sprzedaży nieruchomości opisanych we wniosku Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a dostawę tych działek czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Podsumowując, dokonując sprzedaży działek nabytych w wyniku spadku Wnioskodawca nie staje się podatnikiem podatku VAT. Zatem od transakcji sprzedaży działek stanowiących majątek prywatny, Zainteresowany nie powinien naliczyć i odprowadzić podatku VAT.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego tut. Organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja straci zatem swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili