0112-KDIL4.4012.172.2017.2.HW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 19 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2017 r. (data wpływu 28 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu aportu wybudowanej infrastruktury technicznej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od ww. inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu aportu wybudowanej infrastruktury technicznej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od ww. inwestycji. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 czerwca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska realizuje inwestycje z zakresu infrastruktury technicznej służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy, należące do zadań własnych gminy, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, takie jak:

• budowa wodociągów i urządzeń wodociągowych,
• budowa kanalizacji sanitarnej z urządzeniami,
• budowa kanalizacji deszczowej z urządzeniami.

W momencie rozpoczęcia ww. inwestycji mogą wystąpić dwie sytuacje:

1. Gmina nie będzie posiadała umów dotyczących zamiaru udostępniania wybudowanej infrastruktury technicznej osobom trzecim, nie będzie posiadała także umów dotyczących wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej w formie aportu do Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej dalej zwana jako „Spółka”, w której 100% udziałów posiada Gmina.
2. Gmina będzie posiadała umowy dotyczące zamiaru wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej w formie aportu do Spółki.

Po wybudowaniu i podjęciu uchwały przez Radę Miejską powyższa infrastruktura techniczna będzie wnoszona w formie wkładu niepieniężnego (aportu rzeczowego) do Spółki.

Od momentu wybudowania do momentu wniesienia aportem do Spółki infrastruktura nie będzie udostępniana osobom trzecim.

Po wniesieniu aportem ww. infrastruktury, Spółka będzie na niej wykonywała czynności opodatkowane podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).

Gmina otrzymała dotychczas następujące indywidualne interpretacje podatkowe w podobnych zagadnieniach:

• ILPP1/443-399/09-2/AK z dnia 9 czerwca 2009 r.;
• ILPP1/443-1360/09-2/BD z dnia 7 stycznia 2010 r.;
• ILPP2/443-1656/09-4/AK z dnia 2 marca 2010 r.;
• ILPP2/443-1326/14-4/MR z dnia 27 marca 2015 r.;
• ILPP1/4512-1-598/15-4/AS z dnia 29 października 2015 r.;
• ILPP1/4512-1-112/16-4/MD z dnia 12 maja 2016 r.;
• ILPP2/4512-1-331/16-4/JK z dnia 10 sierpnia 2016 r.

Ponadto pismem z dnia 27 czerwca 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Gmina poinformowała, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. Gmina nie posiada żadnych innych dokumentów (niewskazanych w opisie sprawy) z których wynika zamiar udostępnienia wybudowanej infrastruktury technicznej osobom trzecim oraz nie posiada innych dokumentów świadczących o zamiarze wniesienia ww. infrastruktury w formie aportu do Spółki z o.o., poza umowami wskazanymi w pkt 2 opisu stanu sprawy zawartego we wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gmina dokonując aportu wybudowanej infrastruktury technicznej, dla której nie będzie posiadała umów dotyczących udostępnienia infrastruktury technicznej osobom trzecim, nie będzie także posiadała umów dotyczących wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej w formie aportu do Spółki, będzie działała dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT? Czy w związku z tym Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od ww. inwestycji w trakcie jej realizacji?
2. Czy Gmina dokonując aportu wybudowanej infrastruktury technicznej, dla której będzie posiadała umowy zawarte przed rozpoczęciem budowy ze Spółką na wniesienie wybudowanej infrastruktury w formie aportu, będzie działała dla tej czynności w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT? Czy w związku z tym Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od ww. inwestycji w trakcie jej realizacji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Gmina uważa, że przedmiotowa infrastruktura techniczna nie została wybudowana na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, lecz jako służąca do wykonywania działalności publicznoprawnej w zakresie zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym i w związku z tym Gmina dokonując aportu tej infrastruktury nie będzie działała dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności wniesienia aportu do Spółki ww. infrastruktury wykorzystywanej do wykonywania zadań własnych nie można traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, czynność wniesienia w formie aportu opisanej infrastruktury technicznej do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina w związku z tym nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od ww. inwestycji.

Ad. 2

Gmina uważa, że przedmiotowa infrastruktura techniczna została wybudowana na potrzeby działalności gospodarczej – z zamiarem wniesienia aportem do Spółki. Czynność wniesienia aportu do Spółki należy traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym czynność wniesienia w formie aportu opisanej infrastruktury technicznej do Spółki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Gminie będzie też przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy budowie tej infrastruktury w trakcie jej realizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego, co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowe uprawnienia podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostały w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wykonywania zadań, gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie – art. 9 ust. 2 ww. ustawy.

Jak stanowi art. 9 ust. 3 powołanej wyżej ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina – będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług – realizuje inwestycje z zakresu infrastruktury technicznej służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy, należące do zadań własnych gminy, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, takie jak:

• budowa wodociągów i urządzeń wodociągowych,
• budowa kanalizacji sanitarnej z urządzeniami,
• budowa kanalizacji deszczowej z urządzeniami.

W momencie rozpoczęcia ww. inwestycji mogą wystąpić dwie sytuacje:

1. Gmina nie będzie posiadała umów dotyczących zamiaru udostępniania wybudowanej infrastruktury technicznej osobom trzecim, nie będzie posiadała także umów dotyczących wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej w formie aportu do Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Sp. z o.o. … dalej zwana jako „Spółka”, w której 100% udziałów posiada Gmina.
2. Gmina będzie posiadała umowy dotyczące zamiaru wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej w formie aportu do Spółki.

Po wybudowaniu i podjęciu uchwały przez Radę Miejską powyższa infrastruktura techniczna będzie wnoszona w formie wkładu niepieniężnego (aportu rzeczowego) do Spółki.

Od momentu wybudowania do momentu wniesienia aportem do Spółki infrastruktura nie będzie udostępniana osobom trzecim.

Po wniesieniu aportem ww. infrastruktury, Spółka będzie na niej wykonywała czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Gmina nie posiada żadnych innych dokumentów (niewskazanych w opisie sprawy) z których wynika zamiar udostępnienia wybudowanej infrastruktury technicznej osobom trzecim oraz nie posiada innych dokumentów świadczących o zamiarze wniesienia ww. infrastruktury w formie aportu do Spółki z o.o., poza umowami wskazanymi w pkt 2 opisu stanu sprawy zawartego we wniosku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Gmina dokonując aportu wybudowanej infrastruktury technicznej, dla której nie będzie posiadała umów dotyczących udostępnienia infrastruktury technicznej osobom trzecim, nie będzie także posiadała umów dotyczących wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej w formie aportu do Spółki, jak również w sytuacji gdy będzie posiadała umowy zawarte przed rozpoczęciem budowy ze Spółką na wniesienie wybudowanej infrastruktury w formie aportu, będzie działała dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy w związku z tym Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od ww. inwestycji w trakcie jej realizacji.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług, dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca wskazał, że w momencie rozpoczęcia inwestycji może wystąpić sytuacja, iż Gmina nie będzie posiadała umów dotyczących zamiaru udostępniania wybudowanej infrastruktury technicznej osobom trzecim, nie będzie posiadała także umów dotyczących wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej w formie aportu do Spółki, w której 100% udziałów posiada Gmina. Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że nie posiada żadnych innych dokumentów (niewskazanych w opisie sprawy) z których wynika zamiar udostępnienia wybudowanej infrastruktury technicznej osobom trzecim oraz nie posiada innych dokumentów świadczących o zamiarze wniesienia ww. infrastruktury w formie aportu do Spółki z o.o.

Wobec powyższego, mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że Gmina nabywając towary i usługi celem wytworzenia inwestycji, nie będzie nabywała ich do działalności gospodarczej i tym samym nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, a zatem będzie nabywała towary i usługi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że Gmina, dokonując zakupów towarów i usług związanych z realizacją inwestycji polegającej na budowie infrastruktury technicznej, w sytuacji gdy nie będzie posiadała umów dotyczących udostępnienia infrastruktury technicznej osobom trzecim, nie będzie także posiadała umów dotyczących wniesienia wybudowanej infrastruktury technicznej aportem do Spółki (jak również innych dokumentów z których będzie wynikał taki zamiar) nie będzie wykonywała tych czynności do działalności gospodarczej, i nie będzie działała w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji w tym przypadku wniesienie aportem ww. infrastruktury nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca, ponosząc wydatki celem realizacji przedmiotowej inwestycji, nie nabędzie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z realizacją inwestycji w zakresie infrastruktury technicznej, gdyż nie spełni przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Natomiast w sytuacji, gdy Zainteresowany przystąpi do realizacji inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej służącej zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy z zamiarem wniesienia jej aportem do Spółki, i będzie posiadał umowy potwierdzające ten zamiar to z uwagi na fakt, że wniesienie aportem ww. infrastruktury jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną, Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym ww. czynność wniesienia aportem infrastruktury technicznej będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, w sytuacji, gdy Gmina przystąpi do realizacji inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej z zamiarem wniesienia jej aportem do Spółki i będzie posiadała umowy potwierdzające ten zamiar to będzie działała w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przypadku opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od wydatków poniesionych na ww. infrastrukturę, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznano za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.