Wnioskodawca, działający jako podwykonawca, świadczy usługi budowlane na rzecz czeskiego podmiotu, który nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W tej sytuacji nie stosuje się mechanizmu odwrotnego obciążenia, ponieważ usługobiorca (czeski podmiot) nie spełnia wymogu rejestracji jako czynny podatnik VAT. W związku z tym Wnioskodawca zobowiązany jest do wykazania podatku VAT na fakturze dokumentującej tę usługę.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2017 r. (data wpływu 22 czerwca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 25 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktury przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznego usługobiorcy – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktury przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznego usługobiorcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lipca 2017 r. (data wpływu 25 lipca 2017 r.) o przeformułowane pytanie i przedstawienie stanowiska własnego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Generalny Wykonawca A. SA w 2016 r. zawarł umowę o roboty budowlane z B. S.A. (zamawiający) w ramach projektu inwestycyjnego związanego z obwodnicą. Generalny Wykonawca powierzył wykonawcy C. do wykonania części zadania z zawartej umowy. Następnie C. zawarła umowę z podwykonawcą – Wnioskodawcą.
Wnioskodawca wystawiając faktury VAT (podatek od towarów i usług) dla C. wystawia je wraz z podatkiem VAT i nalicza VAT należny pomimo, iż świadczone usługi są na rzecz podwykonawcy. Wnioskodawca uznał, że pomimo zmiany przepisów od dnia 1 stycznia 2017 r. mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania, gdyż usługobiorca nie jest czynnym podatnikiem VAT. Art. 17 ust. 1 pkt 8 lit. b wyraźnie wskazuje na usługobiorcę – podatnika, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny.
Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej stanowisko jest prawidłowe, jednak C. ma wątpliwość co do prawidłowości jego postępowania i dlatego złożył on wniosek w celu poprawnego stosowania przepisów.
Miejscem świadczenia usługi jest Polska.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).
Czy wystawiając fakturę dokumentującą świadczenie usługi mieszczącej się w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług na rzecz czeskiego podmiotu, który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, Wnioskodawca winien zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia, czy też wykazać w niej podatek VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo zmiany przepisów od dnia 1 stycznia 2017 r. w tym przypadku mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania, gdyż usługobiorca nie jest czynnym podatnikiem VAT. W wystawianych fakturach dokumentujących świadczenie usługi Wnioskodawca wykazuje podatek VAT pomimo, że usługa mieści się w załączniku nr 14 do ustawy.
Powyżej przedstawione stanowisko Wnioskodawca uważa za prawidłowe.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Przy identyfikacji usług należy mieć na uwadze, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) oraz wytyczne metodologiczne do tej klasyfikacji.
Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług.
Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.
Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie wszystkich tych warunków łącznie.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługę z załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca. Nabywcą jego usługi jest czeski podmiot, który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W wystawianych fakturach na rzecz czeskiego podmiotu dokumentujących świadczoną usługę, Wnioskodawca wykazuje podatek VAT. Wnioskodawca wskazał także, że miejscem świadczenia usługi jest Polska.
W związku z powyższym dla usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz czeskiego podmiotu, który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, nie ma zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia. W przedmiotowej sprawie nie został bowiem spełniony warunek wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy – czeski podmiot nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Tym samym świadczona przez Wnioskodawcę usługa nie wpisuje się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa.
Podsumowując, wystawiając fakturę dokumentującą świadczenie usługi mieszczącej się w załączniku nr 14 do ustawy na rzecz czeskiego podmiotu, który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, Wnioskodawca powinien wykazać w niej kwotę podatku VAT.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili