Prace montażowe stolarki okiennej realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych. Wnioskodawca musi wystawić fakturę dokumentującą tę usługę oraz zastosować odpowiednią stawkę podatku VAT (23% lub 8%, w zależności od rodzaju inwestycji). Mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania, ponieważ Wnioskodawca nie działa jako podwykonawca, lecz świadczy usługi bezpośrednio dla Dewelopera. Dodatkowo, dostawa towarów (materiałów budowlanych) przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji również podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę oraz do zastosowania odpowiedniej stawki podatku VAT (23% lub 8%, w zależności od rodzaju inwestycji). Mechanizm odwrotnego obciążenia nie ma zastosowania, ponieważ dostarczane towary nie figurują w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy reprezentowanego przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na zasadach ogólnych prac montażowych wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera oraz opodatkowania na zasadach ogólnych dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na zasadach ogólnych prac montażowych wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera oraz opodatkowania na zasadach ogólnych dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą „A” (dalej jako: Wnioskodawca) zawarł z deweloperem (dalej jako: Deweloper) umowę o roboty budowlane (dalej jako: Umowa). Wnioskodawca oraz Deweloper nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: updop).
Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: uptu), u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 uptu.
Deweloper jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 uptu zarejestrowanym jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny.
Zawarcie Umowy między Wnioskodawcą a Deweloperem jest związane z realizowaną przez Dewelopera inwestycją, w ramach której większość prac realizuje inny wykonawca (dalej jako Wykonawca Inwestycji). Wykonawca Inwestycji jest podmiotem powiązanym Dewelopera. Wykonawca Inwestycji w związku z jej realizacją angażuje podwykonawców oraz nabywa niezbędne towary w postaci materiałów budowlanych. Część towarów Wykonawca Inwestycji nabywa bezpośrednio od Wnioskodawcy.
Wnioskodawca jest zatem zaangażowany w Inwestycję prowadzoną przez Dewelopera w dwojaki sposób: pośrednio poprzez dostawę towarów na rzecz Wykonawcy Inwestycji oraz bezpośrednio poprzez świadczenie usług montażu stolarki budowlanej na rzecz Dewelopera – bez udziału podmiotu pośredniczącego.
Umowa dotyczy wykonania przez Wnioskodawcę robót w zakresie prac montażowych w ramach inwestycji realizowanej przez Dewelopera. Przedmiotowe prace montażowe, zgodnie z Umową, obejmują montaż stolarki okiennej w budynku i są wykonywane na podstawie dokumentacji projektowej i oferty Wnioskodawcy.
Przedmiotowe roboty w postaci prac montażowych stanowiących montaż stolarki okiennej, są usługą budowlaną wymienioną w pozycji 31 Załącznika nr 14 do uptu, jako „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej”. Przedmiotowy montaż stolarki okiennej budowlanej stanowi więc usługę budowlaną, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu.
Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonania przedmiotu Umowy przy pomocy własnej siły roboczej, za pomocą własnego sprzętu nabytego we własnym zakresie i na własny koszt.
Materiały (stolarka okienna), jakie są objęte realizowanym przez Wnioskodawcę montażem, nie są dostarczane przez Wnioskodawcę – Deweloper dostarcza je we własnym zakresie.
Treść Umowy daje Wnioskodawcy możliwość posługiwania się podwykonawcami w toku wykonywania niniejszej Umowy, dla realizacji jej przedmiotu. Angażowani przez Wnioskodawcę podwykonawcy muszą posiadać m.in. kwalifikacje oraz formalne uprawnienia oraz sprzęty niezbędne do wykonania przedmiotu Umowy.
W zamian za wykonanie przedmiotu Umowy, jakim jest montaż stolarki okiennej, Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie ryczałtowe.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Pytanie nr 1.
Wykonywane na rzecz Dewelopera przez Wnioskodawcę prace montażowe w postaci montażu stolarki okiennej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych tj. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tą usługę wykazując właściwą stawkę podatku VAT – 23% lub 8% – zależnie od rodzaju prowadzonej Inwestycji.
W celu potwierdzenia zastosowania zasad ogólnych wobec prac montażowych w postaci montażu stolarki okiennej, wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera, należy wykluczyć podleganie tej transakcji przepisom szczególnym dot. mechanizmu odwrotnego obciążenia w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu.
Mechanizm odwrotnego obciążenia, uregulowany jest w art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1h uptu, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do uptu, przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 uptu stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotowe usługi stolarki budowlanej świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera, stanowią usługi budowlane wymienione w poz. 31 Załącznika nr 14 do uptu. Należy, zatem stwierdzić, że przepis art. 17 ust. 1h uptu dotyczy przedmiotowych usług stolarki budowlanej świadczonych przez Wnioskodawcę.
W związku z treścią powołanych przepisów należy stwierdzić, że aby przedmiotowe usługi stolarki budowlanej świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera (mieszczące się w poz. 2-48 załącznika nr 14 do uptu), mogły zostać objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia, niezbędne jest spełnienie przesłanek zawartych w art. 17 ust 1h uptu. Oznacza to, że aby mechanizm odwrotnego obciążenia mógł mieć zastosowanie w analizowanej sytuacji Wnioskodawca, jako podmiot świadczący usługę musiałby pełnić rolę podwykonawcy.
Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy. Zgodnie z wyjaśnieniami (dalej jako: Wyjaśnienia MF) przedstawionymi przez Ministra Rozwoju i Finansów w odpowiedzi na interpelację z dnia 20 grudnia 2016 r. nr 8831, udzielonymi w dniu 26 stycznia 2017 r. (pismo nr PT1.054.2.2017), pojęcie podwykonawcy należy rozumieć w oparciu o jego językowe, potoczne rozumienie: „(`(...)`) Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego „podwykonawca” - to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.
Oznacza to, że podwykonawcą będzie każdy podmiot, który w znaczeniu cywilistycznym przejmuje od generalnego wykonawcy część robót/usług budowlanych, do których wykonania wobec inwestora zobowiązał się generalny wykonawca.
Wyjaśnienia MF wprowadzają zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:
Analizowana sytuacja faktyczna polegająca na świadczeniu usług stolarki budowlanej przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera, nie odzwierciedla zaprezentowanej w powołanych wyjaśnieniach teoretycznej, trójstopniowej relacji inwestor – główny wykonawca – podwykonawca. W stanie faktycznym nie mamy bowiem do czynienia z podmiotem pośredniczącym między Deweloperem a Wnioskodawcą.
W analizowanej sytuacji faktycznej, Wnioskodawca świadczy usługi budowlane (montaż stolarki okiennej) bezpośrednio na rzecz Dewelopera. Świadczenie tych usług odbywa się na podstawie Umowy łączącej bezpośrednio Wnioskodawcę z Deweloperem. W przebiegu przedmiotowej transakcji realizowanej między Wnioskodawcą a Deweloperem nie biorą udziału żadne podmioty pośredniczące. Prace realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera nie są Wnioskodawcy podzlecane, w związku z czym nie można stwierdzić, ze Wnioskodawca pełni rolę podwykonawcy.
Aby stwierdzić, że dany podmiot świadczący usługi jest podwykonawcą konieczne jest uwzględnienie funkcji poszczególnych podmiotów uczestniczących w realizacji danej inwestycji budowlanej oraz charakteru relacji pomiędzy nimi. Zatem aby stwierdzić, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca, muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone następnie przez wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni funkcję podwykonawcy. Podwykonawca to wykonawca, któremu inny podmiot w ramach otrzymanego zlecenia, powierzył wykonanie części prac budowlanych.
W opisanej we wniosku sytuacji występuje tylko jeden rodzaj zlecenia, tj. zlecenie wykonania prac budowlanych przez Dewelopera udzielone Wnioskodawcy. W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie można uznać za podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h uptu.
Powyższe stanowisko potwierdza m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji Indywidualnej z dnia 29 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPP1.4512.105.2017.1.MJ.
Ponadto, Umowa zawarta między Wnioskodawcą a Deweloperem daje Wnioskodawcy prawo do zaangażowania podwykonawców w toku wykonywania przedmiotowych prac montażowych (stolarki okiennej). Wynikająca z Umowy możliwość zaangażowania podwykonawców w proces realizacji przedmiotowych usług, wskazuje, że Wnioskodawca pełni w analizowanej transakcji raczej rolę głównego wykonawcy. Zgodnie bowiem z powołanymi powyżej Wyjaśnieniami MF, przez głównego wykonawcę należy rozumieć „podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji”. Posiadanie przez Wnioskodawcę przymiotów głównego wykonawcy wyklucza możliwość pełnienia przez niego w tej samej transakcji jednocześnie funkcji podwykonawcy.
Jak wskazano w art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Ponieważ w analizowanej sytuacji faktycznej Wnioskodawca nie działa jako podwykonawca, ww. warunek w przedmiotowej sprawie nie jest spełniony. W związku z tym należy stwierdzić, że wobec przedmiotowych usług stolarki budowlanej świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Dewelopera, nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia, a zatem świadczenie przedmiotowych usług należy opodatkować podatkiem VAT na zasadach ogólnych, stawką 23% lub 8% stosownie do rodzaju Inwestycji.
Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonywane na rzecz Dewelopera przez niego prace montażowe w postaci montażu stolarki okiennej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tą usługę wykazując właściwą stawkę podatku VAT – 23% lub 8% – zależnie od rodzaju prowadzonej Inwestycji.
Pytanie nr 2.
Przedmiotowa dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tą dostawę wykazując właściwą stawkę podatku VAT – 23% lub 8% – zależnie od rodzaju Inwestycji budowlanej prowadzonej przez Wykonawcę Inwestycji.
W zakresie opodatkowania podatkiem VAT sposobu rozliczeń, brak jest jakichkolwiek regulacji szczególnych, jakie mogłyby mieć zastosowanie wobec przedmiotowej dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji.
Należy wskazać, że w przypadku przedmiotowej dostawy towarów nie będą miały zastosowania przepisy szczególne dot. mechanizmu odwrotnego obciążenia w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu. Zgodnie bowiem z tymi przepisami mechanizm ten ma zastosowanie do świadczenia usług, w tym wypadku usług budowlanych wymienionych w załączniku 14 do ustawy o VAT, przy spełnieniu dodatkowych warunków, np. świadczenie usług przez podwykonawcę.
Dodatkowo należy wskazać, że analizowana dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą Inwestycji ma za przedmiot towary (materiały budowlane), które nie stanowią towarów wymienionych w załączeniu nr 11 do ustawy o VAT, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu, dla których to dostawy ustawa przewiduje stosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.
W związku z tym należy stwierdzić, że wobec przedmiotowej dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji zastosowanie znajdą w tym wypadku zasady ogólne dotyczące opodatkowania odpłatnej dostawy towarów.
Podsumowując, przedmiotowa odpłatna dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Podatnikiem w analizowanej transakcji dostawy towarów będzie zatem Wnioskodawca zgodnie z art. 15 ust. 1 uptu, a dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu właściwej stawki VAT dla Inwestycji – 8% lub 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.
Wyjaśnić zatem należy, że stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.
Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Oznacza to, że główny wykonawca – nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług budowlanych przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).
W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.
W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.
Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:
Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii, czy wskazane w stanie faktycznym, wykonywane na rzecz Dewelopera przez Wnioskodawcę prace montażowe w postaci montażu stolarki okiennej podlegają opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tą usługę wykazując właściwą stawkę podatku VAT.
Kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy w przedmiotowej sytuacji znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia jest określenie statusu Wnioskodawcy świadczącego usługi montażu stolarki budowlanej (usługi budowlane) na rzecz Dewelopera.
Aby stwierdzić czy Wnioskodawca świadczący usługi montażu stolarki budowlanej (usługi budowlane) na rzecz Dewelopera jest podwykonawcą konieczne jest uwzględnienie funkcji poszczególnych podmiotów uczestniczących w realizacji ww. usług.
Mając powyższe na względzie, należy wskazać, że podwykonawca to wykonawca, któremu inny podmiot w ramach otrzymanego zlecenia, powierzył wykonanie części prac budowlanych.
Aby stwierdzić, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy.
W opisanej we wniosku sytuacji (zakres wniosku objęty pytaniem nr 1) występuje tylko jeden rodzaj zlecenia, tj. zlecenie przez Dewelopera na rzecz Wnioskodawcy wykonania usług montażu stolarki budowlanej. W związku z powyższym Wnioskodawcy nie można uznać za podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy.
Jak wskazano w art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Skoro ww. warunek w przedmiotowej sprawie nie zostaje spełniony mechanizm odwrotnego obciążenia nie znajduje zastosowania, a świadczenie przedmiotowych usług należy opodatkować na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tę usługę wykazując właściwą stawkę podatku VAT.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy wskazana w stanie faktycznym dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej dostawę wykazując właściwą stawkę podatku VAT.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Załącznik nr 11 do ustawy zawiera wykaz towarów, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Tak więc ustawodawca wprowadzając regulacje dotyczące mechanizmu odwrotnego obciążenia usystematyzował wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca.
Wnioskodawca wskazał, że analizowana dostawa pomiędzy nim a Wykonawcą Inwestycji ma za przedmiot towary (materiały budowlane), które nie stanowią towarów wymienionych w załączeniu nr 11 do ustawy o VAT, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 uptu, dla których to dostawy ustawa przewiduje stosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.
Mając na względzie przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro materiały budowlane dostarczane przez Wnioskodawcę na rzecz Wykonawcy Inwestycji nie stanowią towarów wymienionych w załączeniu nr 11 do ustawy ani usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, nie ma podstaw do zastosowania przez niego - jako sprzedawcę, regulacji wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 i pkt 8 ustawy. Tym samym, Wnioskodawca dokonując transakcji sprzedaży mającej za przedmiot opisane we wniosku towary (materiały budowlane), jest zobowiązany do opodatkowania tej sprzedaży na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej dostawę wykazując właściwą stawkę podatku VAT.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.
Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili