0112-KDIL1-1.4012.152.2017.1.AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 maja 2017 r. (data wpływu 22 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z dokonywaną wpłatą wkładu własnego przedsiębiorcy na wydzielone na jego rzecz subkonto należące do Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z dokonywaną wpłatą wkładu własnego przedsiębiorcy na wydzielone na jego rzecz subkonto należące do Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. aktywizowanie i wspieranie przedsiębiorczości w regionie poprzez wdrażanie krajowych i europejskich programów pomocowych. Na realizację tych działań Spółka otrzymuje od różnych instytucji pośredniczących środki finansowe w formie dotacji przeznaczone m.in. na pokrycie ściśle określonych (kwalifikowalnych) wydatków niezbędnych do ich realizacji. Wydatki dotyczące realizacji tych projektów nie sfinansowane otrzymanymi środkami pokrywane są z własnych środków obrotowych.

W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Spółka przygotowuje się do realizacji projektu Bony Rozwojowe - działanie 6.5 Usługi Rozwojowe dla MMŚP. Celem Projektu jest podniesienie kompetencji i kwalifikacji przedsiębiorców z sektora MMŚP. Projekt polega na współuczestnictwie Spółki w finansowaniu szkoleń skierowanych do ww. przedsiębiorców i pracowników. Na realizację projektu Spółka ma otrzymać środki finansowe w formie dotacji z Urzędu Marszałkowskiego. W finansowaniu realizacji projektu jednocześnie wezmą udział przedsiębiorcy zobowiązani do wniesienia wkładu własnego. Na potrzeby projektu będzie założony wyodrębniony rachunek bankowy Spółki oraz rachunki bankowe (subkonta) dla każdego przedsiębiorcy biorącego udział w projekcie. Po podpisaniu umowy z przedsiębiorcą (będzie w niej wskazana maksymalna możliwa wartość przyznanego dofinansowania w formie bonów oraz wartość wkładu własnego określonego dla wskazanej w umowie wartości bonów) dokonuje on wpłaty wkładu własnego na wyodrębniony rachunek bankowy Spółki, który następnie zostanie przez Spółkę przekazany z subkonta na rachunek projektu.

Po dokonaniu wpłaty wkładu własnego do projektu i przedstawieniu zapotrzebowania Spółka udostępni przedsiębiorcy bony szkoleniowe, służące jako środek płatniczy w ramach rozliczeń pomiędzy przedsiębiorcą, firmą szkoleniową i Spółką.

Wybrany przez przedsiębiorcę wykonawca usługi szkoleniowej (firma szkoleniowa pochodząca z bazy usług rozwojowych prowadzonych przez PARP) wystawia fakturę na rzecz przedsiębiorcy na pełną wartość wykonanej usługi wskazując w niej sposób zapłaty (np. w całości z realizacji bonów szkoleniowych lub częściowo z bonów uzyskanych przez przedsiębiorcę od Spółki i częściowo przez przedsiębiorcę).

Po przedstawieniu przez usługodawcę kopii faktury dokumentującej uczestnictwo przedsiębiorcy w szkoleniu (może ono nastąpić np. pół roku po przystąpieniu przedsiębiorcy do projektu) Spółka dokonuje płatności. Wysokość zapłaty dokonywanej przez Spółkę wynika z określonej na fakturze płatności w bonach.

Z rachunku bankowego Spółki dokonywane będą, oprócz płatności za szkolenia, refundacje kosztów ponoszonych przez Spółkę z tytułu realizacji projektu oraz ewentualny zwrot części wpłaconej kwoty (wkład własny) przedsiębiorcy dotyczący niewykorzystanej kwoty przyznanych bonów szkoleniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z dokonywaną wpłatą wkładu własnego przedsiębiorcy na wydzielone na jego rzecz subkonto należące do Spółki, powstaje obowiązek podatkowy i Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT (podatek od towarów i usług)? Jeżeli tak, to z jaką stawką powinna być wystawiona faktura, przy braku możliwości określenia na dzień wpłaty wkładu własnego przez przedsiębiorcę, przez kogo szkolenie będzie realizowane, czego będzie dotyczyło oraz w jakim stopniu będzie finansowane ze środków publicznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłata wkładu własnego przedsiębiorcy na wydzielone subkonto, którego właścicielem pozostaje Spółka, nie podlega ustawie o VAT, ponieważ czynności realizowane przez Spółkę nie są związane z odpłatną dostawą towarów ani z odpłatnym świadczeniem usług. Spółka nie wykonuje odpłatnej usługi na rzecz przedsiębiorcy lub jego pracowników. Spółka występuje jedynie jako pośrednik finansowy, który przy realizacji konkretnych zamierzeń i spełnieniu określonych przez projekt warunków, dokonuje przekazania środków pieniężnych otrzymanych z dotacji na rzecz świadczącego usługę szkoleniową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Zauważyć jednakże należy, że jak wynika z przywołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast „odpłatny” to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec tego dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

Z kolei, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Ta generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją, podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

W myśl art. 106b ust. 1 ustaw – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Natomiast art. 106e ustawy wskazuje jakie elementy faktura powinna zawierać.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem działalności Spółki jest m.in. aktywizowanie i wspieranie przedsiębiorczości w regionie poprzez wdrażanie krajowych i europejskich programów pomocowych. Na realizację tych działań Spółka otrzymuje od różnych instytucji pośredniczących środki finansowe w formie dotacji przeznaczone m.in. na pokrycie ściśle określonych (kwalifikowalnych) wydatków niezbędnych do ich realizacji. Wydatki dotyczące realizacji tych projektów nie sfinansowane otrzymanymi środkami pokrywane są z własnych środków obrotowych. W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Spółka przygotowuje się do realizacji projektu Bony Rozwojowe - działanie 6.5 Usługi Rozwojowe dla MMŚP. Celem Projektu jest podniesienie kompetencji i kwalifikacji przedsiębiorców z sektora MMŚP. Projekt polega na współuczestnictwie Spółki w finansowaniu szkoleń skierowanych do ww. przedsiębiorców i pracowników. Na realizację projektu Spółka ma otrzymać środki finansowe w formie dotacji z Urzędu Marszałkowskiego. W finansowaniu realizacji projektu jednocześnie wezmą udział przedsiębiorcy zobowiązani do wniesienia wkładu własnego. Na potrzeby projektu będzie założony wyodrębniony rachunek bankowy Spółki oraz rachunki bankowe (subkonta) dla każdego przedsiębiorcy biorącego udział w projekcie. Po podpisaniu umowy z przedsiębiorcą (będzie w niej wskazana maksymalna możliwa wartość przyznanego dofinansowania w formie bonów oraz wartość wkładu własnego określonego dla wskazanej w umowie wartości bonów) dokonuje on wpłaty wkładu własnego na wyodrębniony rachunek bankowy Spółki, który następnie zostanie przez Spółkę przekazany z subkonta na rachunek projektu. Po dokonaniu wpłaty wkładu własnego do projektu i przedstawieniu zapotrzebowania Spółka udostępni przedsiębiorcy bony szkoleniowe, służące jako środek płatniczy w ramach rozliczeń pomiędzy przedsiębiorcą, firmą szkoleniową i Spółką. Wybrany przez przedsiębiorcę wykonawca usługi szkoleniowej (firma szkoleniowa pochodząca z bazy usług rozwojowych prowadzonych przez PARP) wystawia fakturę na rzecz przedsiębiorcy na pełną wartość wykonanej usługi wskazując w niej sposób zapłaty (np. w całości z realizacji bonów szkoleniowych lub częściowo z bonów uzyskanych przez przedsiębiorcę od Spółki i częściowo przez przedsiębiorcę). Po przedstawieniu przez usługodawcę kopii faktury dokumentującej uczestnictwo przedsiębiorcy w szkoleniu (może ono nastąpić np. pół roku po przystąpieniu przedsiębiorcy do projektu) Spółka dokonuje płatności. Wysokość zapłaty dokonywanej przez Spółkę wynika z określonej na fakturze płatności w bonach. Z rachunku bankowego Spółki dokonywane będą, oprócz płatności za szkolenia, refundacje kosztów ponoszonych przez Spółkę z tytułu realizacji projektu oraz ewentualny zwrot części wpłaconej kwoty (wkład własny) przedsiębiorcy dotyczący niewykorzystanej kwoty przyznanych bonów szkoleniowych.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości czy w związku z dokonywaną wpłatą wkładu własnego przedsiębiorcy na wydzielone na jego rzecz subkonto należące do Spółki, powstaje obowiązek podatkowy i Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

1. istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
2. wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
3. istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
4. odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
5. istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Analizując powołane uregulowania prawne w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że sama wpłata wkładu własnego przedsiębiorcy na wydzielone na jego rzecz subkonto należące do Spółki, nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przypadku tym nie dochodzi bowiem do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad towarami ani do rzeczywistych świadczeń pomiędzy Spółką a przedsiębiorcami wpłacającymi wkład własny na subkonto udostępnione przez Spółkę. Z treści wniosku nie wynika też jakakolwiek korzyść o charakterze majątkowym, jaką w związku z przedstawioną sytuacją uzyskuje Wnioskodawca.

W konsekwencji, w związku z dokonywaną wpłatą wkładu własnego przedsiębiorcy na wydzielone na jego rzecz subkonto należące do Spółki, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT z tego tytułu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem odpowiedź na pytanie z jaką stawką podatku powinna być wystawiona faktura stała się bezprzedmiotowa.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (sformułowanego pytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.