0111-KDIB3-2.4012.282.2017.1.ASZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z 7 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 7 sierpnia 2017 r o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony pismem z 7 sierpnia 2017 r:

Gmina Miejska M. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Gmina”) jest podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Stosownie do przepisów ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Gmina realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy).

Celem wykonywania zadań nałożonych na Gminę mocą odrębnych ustaw, Gmina tworzy jednostki organizacyjne, a także zawiera umowy z innymi podmiotami (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Obecnie, z uwagi na dokonaną z dniem 1 stycznia 2017 r. centralizację rozliczeń VAT, jednostki te nie są odrębnymi od Miasta podatnikami VAT, a w konsekwencji, wraz z Miastem traktowane są jako jeden podatnik VAT. W rezultacie, podejmowane przez nie czynności, w tym dostawa towarów i świadczenie usług, a także nabywanie towarów i usług do celów prowadzonej działalności, na gruncie VAT, dokonywane są zawsze w imieniu Miasta. Oznacza to, że pomimo iż poszczególne transakcje sprzedaży lub zakupu i faktury je dokumentujące wykazują, która konkretnie jednostka organizacyjna Miasta jest faktycznym odbiorcą lub wykonawcą danego świadczenia, dla celów VAT, za nabywcę i sprzedawcę tych towarów i usług uznaje się Miasto.

Warsztat Terapii Zajęciowej (dalej także: „WTZ”, „Warsztat”) jest jednostką wykonującą rehabilitację społeczną i zawodową niepełnosprawnych. WTZ jest finansowany w 90% ze środków PFRON i w 10% ze środków samorządowych. Terapia prowadzona w warsztacie oparta jest o Indywidualne Programy Rehabilitacji, które dla każdego uczestnika opracowuje Rada Programowa. Określa się w nich formy rehabilitacji, jej zakres, metody nauki wielu umiejętności. Oprócz nauki czynności zawodowych uczestnicy rozwijają zaradność osobistą, samodzielność społeczną, umiejętność pracy w grupie, odpowiedzialność, tolerancję, umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Indywidualne Programy Rehabilitacji uwzględniają aktualny stan psychofizyczny uczestników, ich zainteresowania, umiejętności i zdolności. W ramach rehabilitacji społecznej warsztat współpracuje z innymi placówkami, odbywa spotkania integracyjne z uczniami szkół, organizuje kilkudniowe wycieczki turystyczno-krajoznawcze. WTZ stwarza możliwość zaspokajania podstawowych potrzeb niepełnosprawnych w tym jednej z najważniejszych, a mianowicie potrzeby kontaktów międzyludzkich. Podstawową formą rehabilitacji prowadzoną przez Warsztat jest terapia zajęciowa. Odpowiednio dobrana praca z uwzględnieniem zainteresowań, umiejętności i możliwości uczestnika jest dla niego najlepszą metodą rozwoju. Uzupełnieniem terapii zajęciowej jest rehabilitacja ruchowa, którą objęci są wszyscy uczestnicy WTZ, oraz indywidualne i grupowe zajęcia prowadzone przez psychologa.

Uczestnicy WTZ muszą posiadać orzeczenie o niepełnosprawności. Orzeczenie takie (wraz z kwalifikacją do uczestnictwa w Warsztatach Terapii Zajęciowej) wydają powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.

Jednym z elementów programu terapii zajęciowej, prowadzonej w ramach WTZ, jest ręczne wytwarzanie różnych przedmiotów (np. stroiki, kartki, obrazki itp). Część z tych przedmiotów ma charakter użytkowy i jest sprzedawana przez osoby niepełnosprawne na specjalnie zorganizowanych kiermaszach. Wartość materiałów zużytych do wytworzenia przedmiotów niejednokrotnie przewyższa wartość sprzedanych przedmiotów. Środki finansowe ze sprzedaży przedmiotów gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym i wydatkowane (zgodnie z § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, Dz.U.2004.63.587), na integrację społeczną osób niepełnosprawnych uczestników warsztatu.

Przedmioty wytwarzane przez uczestników WTZ nie mają dla nabywców realnej wartości ekonomicznej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uznał za istotne potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, iż sprzedaż prac powstałych podczas prowadzenia rehabilitacji uczestników WTZ nie jest objęta opodatkowaniem podatkiem VAT

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii nie podlega opodatkowaniu VAT.

A. Sprzedaż produktów wytworzonych przez uczestników WTZ nie stanowi odpłatnej dostawy towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Odnosząc się do kryterium przedmiotowego dotyczącego wyłączenia z zakresu pojęcia podatnika VAT, należy rozważyć charakter wykonywanych przez WTZ zadań z uwzględnieniem brzmienia przepisów ustawy o VAT.

Co do zasady opodatkowaniu VAT podlega każda odpłatna dostawa towarów. W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok w sprawie C-16/93), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy usługi lub towaru.

W ocenie Wnioskodawcy, przy sprzedaży produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością nie jest spełniony.

Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficznym rodzajem udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych warsztatów. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, zakupiona praca nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak „cegiełki” w zamian za darowizny). Istotne znaczenie ma fakt, że próby zbycia prac wykonanych w ramach terapii zajęciowej przez osoby niepełnosprawne czy to na specjalnie przygotowanych kiermaszach czy też na aukcjach są jedną z form rehabilitacji uczestników.

Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a warsztat terapii zajęciowej i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany. Stanowisko to odnosi się do sprzedaży prac wytworzonych w ramach WTZ, które cechują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Nie znajdzie ono zastosowania do wszelkiego rodzaju sprzedaży towarów o rzeczywistej wartości ekonomicznej, np. sprzedaży przez organizacje charytatywne otrzymanych w drodze darowizny dzieł sztuki czy samochodów. W tego typu sytuacjach mamy do czynienia ze zwykłą dostawą towarów za wynagrodzeniem, wchodzącą w zakres regulacji ustawy o VAT.

Gmina pragnie wskazać, że przytoczone stanowisko ma odzwierciedlenie w otrzymanej przez nią odpowiedzi Ministra Finansów z dnia 21 kwietnia 2017 r., nr PT1.812.16.2017.QHK.142.1 na pismo w sprawie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotów wytwarzanych przez uczestników WTZ. W ocenie Ministerstwa, sprzedaż prac wytworzonych przez uczestników Warsztatów w ramach realizowanego programu terapii – w zakresie w jakim prace te charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną – nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w Interpelacji poselskiej z dnia 9 marca 2017 r. nr PT3.054.1.2017.LBE.96, która była odpowiedzią na pytanie dotyczące opodatkowania prac powstałych podczas prowadzenia uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej. Wnioskodawca zwraca uwagę, że przedstawiony w niej opis sprawy był tożsamy ze stanem faktycznym zaprezentowanym w niniejszym wniosku. W przytoczonej Interpelacji stwierdzono, że: „działalność Warsztatów Terapii Zajęciowej, w zakresie opisanym w interpelacji, a więc sprzedaż prac wykonywanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii, które to prace charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT”.

W odniesieniu do powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym nie jest spełniona przesłanka odpłatności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

B. Sprzedaż produktów wytworzonych przez uczestników WTZ nie mieści się w definicji działalności gospodarczej

Zasady ustalania czy podmiot występuje w charakterze podatnika VAT zostały określone w art. 15 ustawy o VAT. Stosownie do art. 15 ust. 1 tego aktu prawnego, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu bez względu na cel lub rezultat działalności. Natomiast zgodnie z ust. 2 przywołanego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie zasadniczą kwestią jest wyjaśnienie pojęcia „działalność gospodarcza”, którego interpretacja jest kluczowa dla możliwości uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca zwraca uwagę, że sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatów nie jest działalnością wykonywaną w sposób zarobkowy, co wynika z § 10 pkt 1 rozporządzenia . W przytoczonym akcie prawnym wskazano również, że dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników . Przytoczona teza została potwierdzona przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego. Zatem, nie sposób uznać, że podejmowana przez Warsztat aktywność jest ukierunkowana na osiągnięcie dochodu, bowiem służy ona pokryciu kosztów związanych z jego działalnością statutową. Zaznaczyć również należy, iż wytworzone przedmioty nie cechują się wysoką wartością ekonomiczną.

Ponadto, nie można uznać za działalność producentów, handlowców lub usługodawców, działalności prowadzonej przez WTZ. Przedmiotowa czynność jest bowiem ściśle związana z realizacją terapii zajęciowej. Działalność realizowana przez Warsztat jest regulowana przepisami zawartymi w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych czy rozporządzenia. Wskazać należy, że WTZ jest jednostką podległą MOPS, której celem jest pomoc osobom niepełnosprawnym w samodzielnym funkcjonowaniu. Zatem, fakt realizacji przez podopiecznych Warsztatu jednego z elementów terapii nie należy utożsamiać z pojęciem profesjonalnie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Jest to raczej wykonywanie zadania własnego Gminy z zakresu pomocy społecznej.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, nie można uznać, iż Warsztat wykonuje działalność gospodarczą jako producent, handlowiec czy usługodawca w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wobec tego, czynność obejmująca sprzedaż produktów wytworzonych przez uczestników WTZ nie jest wykonywana w charakterze podatnika VAT w rozumieniu 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy, który stanowi, iż przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania warsztatu terapii zajęciowej, uregulowane są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587).

W świetle § 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym.

Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach tych zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W dniu 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 tej ustawy jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Powołane wyżej przepisy art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy, zawierają podstawowe zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z przepisów tych wynika przede wszystkim, że opodatkowaniu podlegają dostawa towarów oraz świadczenie usług realizowane na terytorium kraju. Ponadto dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu jeżeli mają charakter odpłatny. Tylko pozytywne ustalenia w powyższych aspektach upoważniają do stwierdzenia, że miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia odpłatności. W języku potocznym odpłatność oznacza zapłatę, wynagrodzenie w zamian za rzecz (towar) lub zachowanie (usługę). Należy podkreślić, że pojęcie ,,odpłatna dostawa” powinno być rozumiane jako ekonomiczne korzyści dla sprzedającego.

W dorobku orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dochodzi do dostawy towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz sprzedawcy. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dostarczonym towarem a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru.

Zatem dostawa towarów jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT jeżeli następuje za wynagrodzeniem oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. O opodatkowaniu podatkiem VAT czynności dostawy towarów decyduje zatem jej odpłatność.

W ocenie Organu, przy sprzedaży prac, o której mowa we wniosku, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością nie jest spełniony.

Zapłata dokonywana przez nabywcę, nie jest konsekwencją dostawy towaru, tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficzną formę udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, nabywany towar nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak ,,cegiełki” w zamian za darowizny).

Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a WTZ i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany.

Podsumowując stwierdzić należy, iż sprzedaż produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż przedstawione stanowisko odnosi się wyłącznie do przypadku sprzedaży prac wytworzonych przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej, które to prace charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Stanowisko to nie znajdzie zastosowania do wszelkiego rodzaju sprzedaży towarów o rzeczywistej wartości ekonomicznej. W tego typu sytuacjach mamy do czynienia ze zwykłą dostawą towarów za wynagrodzeniem, wchodzącą w zakres regulacji ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż produktów wytwarzanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii, nie podlega opodatkowaniu VAT, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.