0115-KDIT1-3.4012.260.2017.1.MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 26 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Projekt otrzymał dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013. We wniosku o dofinansowanie projektu podatek VAT (podatek od towarów i usług) został ujęty jako koszt kwalifikowany i tak został rozliczony. Projekt obecnie znajduje się w okresie trwałości (okres trwałości projektu: 1 grudnia 2012 r. – 30 listopada 2017 r.)

Realizacja projektu „…” przyczyniła się do podniesienia konkurencyjności regionu poprzez rozwój i dyfuzję przedsięwzięć innowacyjnych miasta X. i całego regionu. Głównym celem projektu, rozumianym jako korzyść długoterminowa było zwiększenie potencjału gospodarczego i konkurencyjności miasta X. i regionu. Przedmiotem projektu było wyposażenie nowowybudowanych budynków w Miejskiej Strefie Rozwoju Techno-Parku w X.

W ramach projektu „…” wykonano budowę ogrodzenia terenu oraz zakupiono wyposażenie budynku w sprzęt biurowy i multimedialny.

W wyniku realizacji przedsięwzięcia powstało:

• Centrum Logistyczno — Usługowe,
• Inkubator Przedsiębiorczości,
• Inkubator Technologiczny,
• Centrum Badawczo - Rozwojowe z Laboratoriami.

Zakupione wyposażenie stanowi integralną część całego przedsięwzięcia i stanowi niezbędny element do prawidłowego funkcjonowania Parku Naukowo-Technologicznego w X.

W skład zespołu budynków tworzących Park Naukowo-Technologiczny w X. wchodzą 4 obiekty kubaturowe o różnych funkcjach, lecz stanowiących funkcjonalnie i przestrzennie wspólną całość. Obiekt składa się z następujących części:

• budynek biurowy z łącznikiem - podpiwniczony o 3-kondygnacjach nadziemnych, łącznik o 2-kondygnacjach nadziemnych,
• hala produkcyjno-usługowa nr 1 - niepodpiwniczona, parterowa,
• hala produkcyjno-usługowa nr 2 - niepodpiwniczona, o 2-kondygnacjach nadziemnych.

W skład elementów zagospodarowania terenu zalicza się:

• drogi wewnętrzne (w tym pożarowe), place manewrowe,
• parking (58 miejsc postojowych, w tym 2 dla osób niepełnosprawnych),
• dojścia, chodniki, place,
• trawniki oraz zieleń wysoka (drzewa i krzewy),
• elementy małej architektury (osłony śmietnikowe, kosze na śmieci, ławki, kwietniki).

Beneficjentem i właścicielem wybudowanej infrastruktury jest Gmina Miasto X.

Zarządzaniem wybudowanej i wyposażonej infrastruktury zajmuje się powołana specjalnie do tego celu jednostka budżetowa - Park Naukowo-Technologiczny w X., która jest jednostką organizacyjnie podległą Gminie Miastu X. Przekazanie wyposażonych budynków wraz z istniejącym zagospodarowanym terenem nastąpiło nieodpłatnie w formie ustanowienia trwałego zarządu. Trwały zarząd ww. nieruchomości następuje z przeznaczeniem na prowadzenie działalności naukowej i badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z wytycznymi w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013 zrealizowany projekt musi zachować trwałość projektu przez 5 lat od daty zakończenia realizacji inwestycji określonej w umowie o dofinansowanie projektu. Nie został on zatem poddany znaczącej modyfikacji, mającej znaczny wpływ na charakter lub warunki realizacji projektu.

W zamierzeniu zrealizowana inwestycja miała nie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych przez Gminę Miasto X. Obecnie jednak Park Naukowo-Technologiczny w X. jako jednostka naukowo-badawcza prowadzi działalność zarówno opodatkowaną jak i zwolnioną (rozliczenie VAT zgodnie z art. 90 ustawy o VAT). Zakupione w ramach zrealizowanej inwestycji wyposażenie służy w części do świadczenia odpłatnych usług na rzecz przedsiębiorców. Usługami, o których mowa jest wynajem i dzierżawa pomieszczeń wraz z wyposażeniem podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Przedsiębiorcy użytkują pomieszczenia na zasadach preferencyjnych wg cennika stawek obowiązujących w danym okresie. Lokator PNT w X. ponosi koszty w postaci opłaty za czynsz oraz opłaty eksploatacyjnej.

Jednakże na podstawie art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jednostka budżetowa Park Naukowo-Technologiczny w X. w trakcie realizacji projektu „…” nie prowadziła czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa Beneficjent może odzyskać naliczony podatek VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina Miasto X. realizując projekt „…” nie miała możliwości odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT.

Obecnie na podstawie art. 17 ust. 1, 2 i 4 ustawy centralizacyjnej jednostka nie może odzyskać podatku naliczonego VAT, ponieważ przez cały okres trwałości projektu nie nastąpiła zmiana kwalifikowalności VAT, a Gmina Miasto X. nie dokonała odliczenia tego podatku w trybie korekty deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Stosownie do art. 4 ww. ustawy z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zatem centralizacja rozliczeń dotyczy wszystkich jednostek organizacyjnych Gminy oraz wszystkich transakcji dokonywanych przez Gminę i jej jednostki organizacyjne.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221,), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. przepis powyższy miał następujące brzmienie: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. przepis powyższy miał następujące brzmienie: obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Powyższe kwestie zostały uregulowane w analogiczny sposób w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.).

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że nie został spełniony warunek, o którym mowa w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jak wskazano we wniosku Gmina – za pośrednictwem jej jednostki budżetowej – nie prowadziła czynności opodatkowanych w trakcie realizacji projektu. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji projektu pn. „…”. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać również prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanych rozporządzeniach.

Niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że Gmina nie dokonała ani nie dokona wstecznych korekt deklaracji VAT na zasadach określonych w art. 11 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. poz. 1454, z późn. zm.).

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. E. Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.