0115-KDIT1-2.4012.181.2017.2

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 28 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniach 18 maja i 19 czerwca 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacja projektu pn.: „XXX” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 18 maja i 19 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: „XXX”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto jest na etapie aplikowania o środki projektu pn. „XXX” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa … 2014-2020 wspófinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Realizacja projektu obejmować będzie:

1. przygotowanie dokumentacji projektowej
2. przeprowadzenie kompleksowych prac termomodernizacyjnych w 6 budynkach komunalnych należących do Miasta oraz budynku administracji publicznej (docieplenie ścian, stropów, ocieplenie i hydroizolacja ścian w gruncie, ocieplenie dachu, wymiana całej stolarki drzwiowej i okiennej, wymiana istniejącej instalacji cw wraz z montażem kolektorów słonecznych płaskich, montaż węzła cieplnego wraz z grzejnikową instalacją co, montaż systemu zarządzania energią w budynku),
3. nadzór inwestorski,
4. audyty energetyczne.

Zmodernizowana infrastruktura stanowi własność Miasta. Powstała inwestycja jest i będzie wykorzystywana przez Miasto do wykonywania czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług (najem lokali mieszkalnych). Wydatki poniesione w związku z realizacją projektu będą udokumentowane fakturami VAT (podatek od towarów i usług) wystawionymi na Miasto jako nabywcę. W wyniku tej operacji poniesione nakłady zwiększą wartość nieruchomości. Celem projektu jest zmniejszenie ilości zużytej energii elektrycznej i cieplnej, przez co zmniejszy się emisja gazów cieplarnianych wpływająca na zmiany klimatu.

W budynkach komunalnych Miasto nie dokonuje jakichkolwiek czynności opodatkowanych, nie refakturuje żadnych kosztów. Budynek administracyjny będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby własne samorządu - siedziba Straży Miejskiej. Obecnie trwają zmiany organizacyjne w budynku i docelowo przeznaczony jest na potrzeby siedziby Straży Miejskiej. W budynku nie są wynajmowane lokale, Miasto nie dokonuje jakichkolwiek czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do realizowanego projektu Miastu przysługuje prawo do odliczenia w części lub w całości podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku realizacji projektu nie będzie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego, bowiem wydatki inwestycyjnej dotyczące w/w projektu będą związane ze sprzedażą zwolnioną – budynki komunalne. Budynek administracyjny będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby własne samorządu – siedziba Straży Miejskiej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego w fakturach związanych z realizacją wyżej opisanego projektu.

Warunkiem umożliwiającym podatnikom skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami. Miasto prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług zwolnionych, związanych z realizowanym projektem, a proporcja określona w art. 86 ust. 2g cytowanej ustawy na 2017 r. Wynosi 2%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki. Odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług. Następnym, a zarazem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie oceny czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Proporcje określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję te zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań publicznych o charakterze lokalnym, wykonywanych przez gminę, należą m.in. zadania w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że nie zostaną spełnione warunki, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniające do odliczenia podatku naliczonego. Jak wynika z treści wniosku, w odniesieniu do budynku administracyjnego Miasto nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustaw, natomiast sześć budynków komunalnych wykorzystywanych będzie do czynności zwolnionych. W konsekwencji Miastu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków, które zostaną poniesione w związku z realizacją projektu.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że budynki komunalne są wykorzystywane tylko i wyłącznie do czynności zwolnionych (najem na cele mieszkaniowe), a budynek administracyjny służy czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu, co oznacza, że w tym przypadku nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy o podatku od towarów i usług. w przypadku, Jeżeli w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.