0112-KDIL2-2.4012.23.2017.4.EW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2017 r. (data wpływu 16 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) oraz pismem z dnia 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 maja 2017 r. oraz pismem z dnia 7 czerwca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych z dnia została ogłoszona upadłość osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (dalej: upadła). Na syndyka masy upadłości wyznaczono (…).

Zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego lecz w imieniu własnym.

W skład masy upadłości wchodzą udziały w wysokości 1/4 w nieruchomości składającej się z działek gruntu nr 31 i 40/1 (AM-4) o łącznej powierzchni 9086 m2 dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste.

Według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), działka nr 31 oznaczona jest w części symbolem MN (budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne), symbolem US (usługi sportu i rekreacji), ZP (zieleń parkowa) i KD (drogi). Działka ta jest zabudowana zdewastowanym budynkiem gospodarczym. Działka nr 40/1 jest oznaczona symbolem MN – budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Działka ta jest zabudowana trzema zdewastowanymi szklarniami.

Przedmiotowe udziały w nieruchomości należą do majątku osobistego upadłej i nie zostały nabyte przez upadłą w celu odsprzedaży z zyskiem lub prowadzenia działalności. Udziały w nieruchomości zostały przez upadłą nabyte w spadku po zmarłym mężu.

Nieruchomość była wykorzystywana jako gospodarstwa ogrodnicze. W latach 90-tych ówczesny właściciel (zmarły dnia 17 września 2012 r. mąż upadłej) hodował w gospodarstwie warzywa i kwiaty i dostarczał je do Spółdzielni Ogrodniczej. Wówczas nie był podatnikiem podatku VAT.

Następnie przeszedł na „emeryturę ogrodniczą” i rozpoczął inną działalność gospodarczą.

Od dnia 31 marca 2001 r. do 3 października 2013 r. upadła prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej i była zarejestrowana jako podatnik VAT. Obecnie upadła nie jest podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość nie była nikomu dzierżawiona ani wynajmowana.

Sprzedaż udziałów będzie odbywać się na podstawie art. 313 ustawy Prawo upadłościowe i będzie mieć skutki sprzedaży egzekucyjnej, w związku z likwidacją masy upadłości.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 maja 2017 r., Zainteresowana wskazała, że:

1. Nie występowała do gminy o sporządzenie ani o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie występowała również w inny sposób o przekształcenie nieruchomości na przeznaczoną pod zabudowę.
2. Nie posiada innych nieruchomości ani udziałów w nieruchomościach.
3. Nieruchomość nie była wykorzystywana przez nią do działalności gospodarczej.
4. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów, szklarnie są zaliczane do budynków niemieszkalnych – symbol 1271.
5. Nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowych nieruchomości ani nie zamierza takich wydatków ponosić.
6. Przedmiotowe obiekty nie zostały ulepszone.
7. Nieruchomość była wykorzystywana przez nią wyłącznie na cele zwolnione od podatku VAT.
8. Przed sprzedażą udziałów w nieruchomości nie dojdzie do rozbiórki obiektów na niej posadowionych. Ponadto, Wnioskodawczyni nie będzie czynić starań o uzyskanie pozwolenia na rozbiórkę przedmiotowych obiektów. Również ewentualny nabywca udziałów w nieruchomości nie uzyska pozwolenia na rozbiórkę obiektów posadowionych na nieruchomości przed jej zakupem.

Natomiast, w uzupełnieniu z dnia 7 czerwca 2017 r. Zainteresowana wskazała, że:

1. W ogóle nie korzystała z przedmiotowej nieruchomości.
2. W szczególności nie wykorzystywała nieruchomości do działalności gospodarczej żadnego rodzaju, ani opodatkowanej VAT ani też zwolnionej od podatku VAT.
3. Nie dokonywała dostawy produktów rolnych z przedmiotowej nieruchomości.
4. Nie była, nie jest i nie będzie rolnikiem ryczałtowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziałów w przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 maja 2017 r.), sprzedaż udziałów w przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż udziałów w nieruchomości przez syndyka nie będzie objęta podatkiem VAT, ponieważ nieruchomość jest zabudowana używanymi przez wiele lat budynkami służącymi kiedyś do działalności ogrodniczej, zatem ich dostawa, jako towaru używanego według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT podlega zwolnieniu z podatku VAT.

W związku z tym, sprzedaż udziałów w każdej z działek należy uznać za zwolnioną od podatku VAT.

Ponadto, sprzedaż nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej przez upadłą. Brak jest przesłanek wskazujących na to, aby upadła działała w charakterze handlowca w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ramach postępowania upadłościowego syndyk prowadzi likwidację masy upadłości.

Upadła nie sprzedaje nieruchomości samodzielnie, nie zajmuje się aktywnym poszukiwaniem nabywców, nie prowadziła czynności zmierzających do zwiększenia atrakcyjności sprzedawanych nieruchomości poprzez, np. podział na mniejsze działki, uzbrojenie terenu w media, wykonanie dróg dojazdowych itd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa

w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy Zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z opisu sprawy wynika, że postanowieniem Sądu Rejonowego została ogłoszona upadłość Wnioskodawczyni, osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

W skład masy upadłości Wnioskodawczyni wchodzą udziały w wysokości 1/4 w nieruchomości, składającej się z działek gruntu nr 31 i 40/1 o łącznej powierzchni 9086 m2.

Według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), działka nr 31 oznaczona jest w części symbolem MN (budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne), symbolem US (usługi sportu i rekreacji), ZP (zieleń parkowa) i KD (drogi). Działka ta jest zabudowana zdewastowanym budynkiem gospodarczym. Działka nr 40/1 jest oznaczona symbolem MN – budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Działka ta jest zabudowana trzema zdewastowanymi szklarniami.

Przedmiotowe udziały w nieruchomości należą do majątku osobistego Wnioskodawczyni i nie zostały nabyte przez nią w celu odsprzedaży z zyskiem lub prowadzenia działalności. Udziały w nieruchomości zostały przez nią nabyte w spadku po zmarłym mężu.

Od dnia 31 marca 2001 r. do 3 października 2013 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej i była zarejestrowana jako podatnik VAT. Obecnie Upadła nie jest podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość nie była nikomu dzierżawiona ani wynajmowana. Wnioskodawczyni nie występowała do gminy o sporządzenie ani o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie występowała również w inny sposób o przekształcenie nieruchomości na przeznaczoną pod zabudowę. Nie posiada innych nieruchomości ani udziałów w nieruchomościach. Nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej. Zainteresowana w ogóle nie korzystała z przedmiotowej nieruchomości. W szczególności nie wykorzystywała nieruchomości do działalności gospodarczej żadnego rodzaju, ani opodatkowanej VAT ani też zwolnionej od podatku VAT. Nie dokonywała dostawy produktów rolnych z przedmiotowej nieruchomości. Nie była, nie jest i nie będzie rolnikiem ryczałtowym.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy sprzedaż udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie, tj. czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną czynnością, tj. sprzedażą udziału w przedmiotowej nieruchomości – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię w spadku po zmarłym mężu. Zainteresowana nie występowała do gminy o sporządzenie ani o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie występowała również o przekształcenie nieruchomości na przeznaczoną pod zabudowę. Jak wskazała Wnioskodawczyni nieruchomość nie była przez nią wykorzystywana do działalności gospodarczej. Zainteresowana nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowych nieruchomości ani nie zamierza takich wydatków ponosić. Ww. działań nie można uznać za zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się w sposób specjalistyczny obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowana przez Zainteresowaną sprzedaż udziału w nieruchomości, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tego udziału w nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziału w nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT, a w konsekwencji ww. sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni zostało uznane za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.