0112-KDIL1-2.4012.92.2017.2.TK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 20 czerwca 2017 r.) oraz pismem z dnia 25 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 20 czerwca 2017 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz pismem z dnia 25 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.), w którym Wnioskodawca podał właściwą odpowiedź na pytanie nr 4 z wezwania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem gruntu położonego w miejscowości G. nr działek 1414, 1415, 1416 o łącznej powierzchni 1793 m2. Działki są niezabudowane z dostępem do drogi publicznej, dla których Sąd Rejonowy prowadzi KW. Nieruchomości te Wnioskodawca nabył w 2001 r. od Gminy – w drodze przetargu. Nieruchomości nie są dzierżawione.

W dniu 24 lutego 2017 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną z firmą na sprzedaż wyżej wymienionych nieruchomości.

Podczas zakupu nieruchomości od Gminy podatek nie był naliczony.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Działki będące przedmiotem wniosku nie są i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy ww. działki były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca odpowiedział, że działki nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Działek o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie udostępniał i nie udostępnia innym osobom.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy Zainteresowany w celu sprzedaży działek, o których mowa we wniosku poniósł lub też zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, np.: podział nieruchomości, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek itp.? Jeśli tak, to jakie to są/będą nakłady?” wskazał, że „Pełnomocnik w imieniu właściciela wystąpił z wnioskiem o warunkach zabudowy”.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z kolei na pytanie tut. Organu o treści „Czy względem przedmiotowych działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Jeżeli tak, to co wynika z tych decyzji oraz kto o nie występował?” Wnioskodawca odpowiedział, że została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo handlowego na działkach nr 1414, 1415, 1416.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do przyszłej transakcji należy doliczyć podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę wszelkie okoliczności Wnioskodawca uważa, że podatek nie powinien być naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działek nr 1414, 1415, 1416 o łącznej powierzchni 1793 m2. Działki są niezabudowane z dostępem do drogi publicznej. Nieruchomości te Wnioskodawca nabył w 2001 r. od Gminy w drodze przetargu. Nieruchomości nie są dzierżawione. W dniu 24 lutego 2017 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną z firmą na sprzedaż wyżej wymienionych nieruchomości. Podczas zakupu nieruchomości od Gminy podatek nie był naliczony.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Działki będące przedmiotem wniosku nie są i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Działki nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Działki o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie udostępnił i nie udostępnia innym osobom.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy Zainteresowany w celu sprzedaży działek, o których mowa we wniosku poniósł lub też zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, np.: podział nieruchomości, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek itp.? Jeśli tak, to jakie to są/będą nakłady?” wskazał, że „Pełnomocnik w imieniu właściciela wystąpił z wnioskiem o warunkach zabudowy”.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z kolei na pytanie tut. Organu o treści „Czy względem przedmiotowych działek zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Jeżeli tak, to co wynika z tych decyzji oraz kto o nie występował?” Wnioskodawca odpowiedział, że została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo handlowego na działkach nr 1414, 1415, 1416.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące tego, czy do przyszłej transakcji należy doliczyć podatek VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, działki będące przedmiotem wniosku, nie są i nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej. Co prawda pełnomocnik w imieniu właściciela (Wnioskodawcy) wystąpił z wnioskiem o warunki zabudowy oraz została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy jednakże powyższych zdarzeń nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym. Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika, żeby Wnioskodawca ponosił dodatkowe nakłady celem przygotowania działek do sprzedaży takie jak np. wytyczenie dróg wewnętrznych, zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży, podział nieruchomości, uzbrojenie terenu czy jego ogrodzenie. Ponadto z wniosku nie wynika aby Zainteresowany również podejmował działania marketingowe mające na celu przyspieszenie zbycia działek. Dodatkowo, przedmiotowe działki nie były udostępniane innym osobom w ramach umów cywilnoprawnych i nie były przedmiotem dzierżawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że planowane przez Zainteresowanego zbycie działek, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanych okolicznościach do przyszłej transakcji nie należy doliczać podatku VAT ponieważ sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.