0112-KDIL2-3.4012.91.2017.1.WB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z informacją o możliwości pozyskania dofinansowana w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020, Priorytet II Ochrona środowiska, w tym adaptacja do zmian klimatu, działanie 2.4. Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna, poddziałanie 2.4.1.a. Działania o charakterze dobrych praktyk, związane z ochroną zagrożonych gatunków i siedlisk przyrodniczych, wymagane jest uzyskanie indywidualnej interpretacji, czy podatek VAT (podatek od towarów i usług) w opisanym niżej przedsięwzięciu jest kosztem kwalifikowanym, czy nie.

Opis przedsięwzięcia:

1. Budowa ścieżki pieszo-rowerowej o długości około 2 km z miejscami odpoczynku (ławki, kosze na śmieci, tablice ekologiczne).
2. Wykonanie ścieżki pieszej z tablicami edukacyjnymi, tablicami z nazwami gatunków i siedlisk, ogrodzeniem, wiatą do zajęć dydaktycznych oraz tarasem widokowym.
3. Edukacja ekologiczna mieszkańców poprzez realizację: publikacji materiałów edukacyjnych, w tym bezpłatnej broszury dotyczącej siedlisk i gatunków chronionych oraz mapą szlaków oraz publikację artykułów edukacyjnych w prasie o zasięgu wojewódzkim.

Wybudowana infrastruktura po zakończeniu projektu będzie zarządzana przez Gminę w ramach Referatu Mienia Komunalnego wyodrębnionego w strukturze Urzędu Miejskiego. Zarządzanie środkami trwałymi/mieniem komunalnym wytworzonym przez samorząd gminny należy do zadań własnych JST (jednostka samorządu terytorialnego) i jest uregulowane w ustawie o samorządzie gminnym art. 7 ust. 1 pkt 15 „utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych”. Na realizację zadań własnych wynikających z ustawy o samorządzie gminnym jst dysponuje środkami finansowanymi z budżetu ustalanego na każdy rok budżetowy, który będzie uwzględniał wydatki na bieżące utrzymanie wybudowanej infrastruktury w okresie trwałości projektu oraz w latach kolejnych. Do rozporządzania powyższymi środkami upoważnienie mają Burmistrz Gminy, Z-ca Gminy oraz Skarbnik, który swoje funkcje w zakresie utrzymania mienia wykonują poprzez Referat Mienia Komunalnego. Koszty zarządzania i korzystania z produktów projektu zostaną uwzględnione w budżecie Gminy. Nie przewiduje się przekazania zarządzania infrastrukturą podmiotom trzecim.

Ścieżka dydaktyczna pieszo-rowerowa będzie bezpłatnie dostępna dla każdego zainteresowanego bez ograniczeń, np. czasowych. Stały nadzór i kontrola stanu ścieżki i in. infrastruktury – dbałość, utrzymanie. Ze względu na bliskość Parku Narodowego infrastruktura będzie regularnie, bezpłatnie wykorzystywana w ramach działalności edukacyjnej pracowników WPN.

Koszty: 1 404 437,14 zł brutto, w tym 262 618,32 zł VAT.

Uzasadnienie kwalifikowania VAT-u w projekcie:

13 listopada 2015 r. Instytucja Zarządzająca POIiŚ przyjęła uzasadnienie dla możliwości kwalifikowania VAT w niektórych działaniach II Osi Priorytetowej Ochrona Środowiska, w tym adaptacja do zmian klimatu, w tym dla działania 2.4 Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna.

Na mocy powyższej decyzji podatek VAT dla Gminy może zostać uznany za wydatek kwalifikowalny ponieważ:

• Gmina oraz w szczególności patron merytoryczny nie prowadzi działalności opodatkowanej VAT w obszarze, którego dotyczy projekt,
• w ramach projektu nie jest wytwarzana infrastruktura, którą Gmina oraz patron merytoryczny mógłby wykorzystywać w ramach działalności objętej VAT.

Zgodnie z Szczegółowym Opisem Osi Priorytetowych Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020, dofinansowanie co do zasady nie będzie stanowiło pomocy publicznej – wsparcie projektów o charakterze lokalnym.

Realizacja projektu nie ma związku z prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą. Budowa infrastruktury ochrony środowiska wynika z mocy ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. „ art. 7. 1. ust. 1. ma w zadaniach własnych, m.in. zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej”. Wsparcie nie jest objęte zakresem art. 107 TFUE, ponieważ nie zakłóca oraz nie zagraża zakłóceniem wymiany handlowej między państwami członkowskimi. Projekt nie ma wpływu na wymianę handlową państw członkowskich. Działania mają jednocześnie charakter lokalny. W zakresie realizacji projektu Wnioskodawca nie spotyka się z konkurencją i konkurencja taka nie występuje.

Również KOMUNIKAT KOMISJI Wytyczne w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska i cele związane z energią w latach 2014-2020 (2014/C 200/01), wyjaśnia, że nie występuje pomoc publiczna jeśli wsparcie powoduje zwiększony wkład w realizację celów UE w zakresie ochrony środowiska bez jednoczesnego wywierania niekorzystnego wpływu na warunki wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem – pozytywny wpływ pomocy na osiągnięcie celu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania jest większy niż jego potencjalny, negatywny wpływ na handel i konkurencję. Pomoc na cele ochrony środowiska będzie z samej swojej natury zwykle sprzyjać produktom i technologiom przyjaznym dla środowiska, kosztem innych, powodujących większe zanieczyszczenia, i ten skutek pomocy nie będzie w zasadzie traktowany jako nadmierne zakłócenie konkurencji, gdyż jest nierozerwalnie związany z samym celem pomocy, tj. z ekologizacją gospodarki.

Komisja Europejska przy okazji Zawiadomienia w sprawie uproszczonej procedury rozpatrywania niektórych rodzajów pomocy państwa (Dz. Urz. UE C 136 z dnia 16.06.2009 r., str. 7) wskazała (w przepisie 6, str. 7), że środki wspierające rozwój lokalnej infrastruktury nie wiążą się z występowaniem pomocy publicznej oraz nie mają wpływu na wymianę handlową w UE, jeśli:

1. wsparcie nie prowadzi do przyciągania inwestycji do danego regionu,
2. towary wytwarzane/usługi świadczone przez beneficjenta mają charakter lokalny lub ich atrakcyjność jest ograniczona do określonego obszaru geograficznego (z zastrzeżeniem nie wychodzenia poza granice jednego państwa),
3. wpływ na konsumentów z sąsiednich państw członkowskich jest jedynie marginalny oraz
4. udział rynkowy beneficjanta jest minimalny bez względu na zastosowaną definicję rynku właściwego, oraz że beneficjent nie należy do większej grupy przedsiębiorstw.

Opisywany projekt spełnia powyższe przesłanie, w związku z powyższym nie ma zastosowania pomoc publiczna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy realizacji opisanego przedsięwzięcia współfinansowanego ze środków europejskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 u.p.t.u. podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary lub usługi wykorzystywane są do dokonywania czynności opodatkowanych. Zatem mimo, że Gmina jest podatnikiem VAT, nie spełnia drugiego warunku, tj. opisane przedsięwzięcie w żaden sposób nie będzie wiązało się z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Tym samym VAT zawarty w dokonywanych przez Gminę jako beneficjenta opisanej wyżej dotacji zakupach będzie stanowił wydatek kwalifikowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca stara się o pozyskanie dofinansowania w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020, Priorytet II Ochrona środowiska, w tym adaptacja do zmian klimatu, działanie 2.4. Ochrona przyrody i edukacja ekologiczna, poddziałanie 2.4.1.a. Działania o charakterze dobrych praktyk, związane z ochroną zagrożonych gatunków i siedlisk przyrodniczych.

Opis przedsięwzięcia:

1. Budowa ścieżki pieszo-rowerowej o długości około 2 km z miejscami odpoczynku (ławki, kosze na śmieci, tablice ekologiczne).
2. Wykonanie ścieżki pieszej z tablicami edukacyjnymi, tablicami z nazwami gatunków i siedlisk, ogrodzeniem, wiata do zajęć dydaktycznych oraz tarasem widokowym.
3. Edukacja ekologiczna mieszkańców poprzez realizację: publikacji materiałów edukacyjnych w tym bezpłatnej broszury dotyczącej siedlisk i gatunków chronionych oraz mapą szlaków oraz publikację artykułów edukacyjnych w prasie o zasięgu wojewódzkim.

Wybudowana infrastruktura po zakończeniu projektu będzie zarządzana przez Gminę w ramach Referatu Mienia Komunalnego wyodrębnionego w strukturze Urzędu Miejskiego. Zarządzanie środkami trwałymi/mieniem komunalnym wytworzonym przez samorząd gminny należy do zadań własnych jst i jest uregulowane w ustawie o samorządzie gminnym. Na realizację zadań własnych wynikających z ustawy o samorządzie gminnym jst dysponuje środkami finansowanymi z budżetu ustalanego na każdy rok budżetowy, który będzie uwzględniał wydatki na bieżące utrzymanie wybudowanej infrastruktury w okresie trwałości projektu oraz w latach kolejnych. Do rozporządzania powyższymi środkami upoważnienie mają Burmistrz Gminy, Z-ca Burmistrza Gminy oraz Skarbnik, który swoje funkcje w zakresie utrzymania mienia wykonują poprzez Referat Mienia Komunalnego. Koszty zarządzania i korzystania z produktów projektu zostaną uwzględnione w budżecie Gminy. Wnioskodawca nie przewiduje przekazania zarządzania infrastrukturą podmiotom trzecim. Ścieżka dydaktyczna pieszo-rowerowa będzie bezpłatnie dostępna dla każdego zainteresowanego bez ograniczeń np. czasowych. Ze względu na bliskość Parku Narodowego infrastruktura będzie regularnie, bezpłatnie wykorzystywana w ramach działalności edukacyjnej pracowników WPN. Gmina oraz w szczególności patron merytoryczny nie prowadzi działalności opodatkowanej VAT w obszarze, którego dotyczy projekt. W ramach projektu nie jest wytwarzana infrastruktura, którą Gmina oraz patron merytoryczny, mógłby wykorzystywać w ramach działalności objętej VAT. Zgodnie z Szczegółowym Opisem Osi Priorytetowych Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020 dofinansowanie co do zasady nie będzie stanowiło pomocy publicznej – wsparcie projektów o charakterze lokalnym. Realizacja projektu nie ma związku z prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą. Budowa infrastruktury ochrony środowiska wynika z mocy ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. Wsparcie nie jest objęte zakresem art. 107 TFUE, ponieważ nie zakłóca oraz nie zagraża zakłóceniem wymiany handlowej między państwami członkowskimi. Projekt nie ma wpływu na wymianę handlową państw członkowskich. Działania mają jednocześnie charakter lokalny. W zakresie realizacji projektu Wnioskodawca nie spotyka się z konkurencją i konkurencja taka nie występuje.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy będzie mógł dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. projektu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisaną inwestycję nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tej operacji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem Zainteresowany nie będzie mieć prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. projektu.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją inwestycji Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działać jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją operacji nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tut. Organ informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.