0112-KDIL-2-1.4012.78.2017.1.AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektów pn.:

• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr A (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr B (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr C (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr D (…)”,

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektów pn.:

• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr A (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr B (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr C (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr D (…)”,

W dniu 17 maja 2017 r. wniosek został uzupełniony o adres ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina realizuje projekty zgodnie z zasadami RPO W na lata 2014-2020, na podstawie umów:

1. 1. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr A (…)”,
2. 2. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr B (…)”,
3. 3. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr C (…)”,
4. 4. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr D (…)”.

Wszystkie wyżej wymienione projekty realizowane będą w okresie 01.03.2017 r. - 31.08.2018 r. Przedmiotem projektów jest m.in. zakup wyposażenia sal dydaktycznych, pokrycie kosztów funkcjonowania dodatkowego oddziału przedszkolnego, finansowanie szkoleń, studiów podyplomowych dla nauczycieli, organizacja dodatkowych zajęć dla dzieci.

Wymienione wydatki, które zostaną poniesione zgodnie z realizacją projektów, nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną. Planowane działania wykonywane będą w budynkach, w których znajdują się siedziby przedszkoli. Budynki przedszkoli służą wyłącznie do celów edukacji i wychowania przedszkolnego. Należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy o systemie oświaty, zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkoli specjalnych oraz innych form wychowania przedszkolnego, należy do zadań własnych gminy.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Na fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją projektów, Wnioskodawca widnieje jako nabywca. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu, nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawcy. Efekty realizowanych projektów nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do pomniejszenia podatku należnego VAT o podatek naliczony, w związku z wydatkami związanymi z realizacją projektów, tj.:

1. 1. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr A (…)”,
2. 2. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr B (…)”,
3. 3. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr C (…)”,
4. 4. - umowa o dofinansowanie projektu „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr D (…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczanie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Związane z realizacją projektów wydatki, realizowane będą w ramach władztwa publicznego. Gmina, wykonując to zadanie, działać będzie jako organ administracji publicznej. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W powyższej sytuacji związek taki nie występuje.

Z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z zakupionymi towarami i usługami wynika, że nabycie tych towarów i usług nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Stosownie do art. 14 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o systemie oświaty (u.s.o.), rada gminy określa wysokość opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego w prowadzonym przez gminę publicznym przedszkolu w czasie przekraczającym wymiar zajęć, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 5a wskazanej ustawy, wysokość opłaty nie może być wyższa niż 1 zł na godzinę zajęć. Odnosząc powyższe do stosunku prawnego, który Gmina nawiązuje z rodzicami, to jego podstawą są przepisy administracyjno-prawne, które na plan dalszy spychają cywilnoprawny charakter zawieranych umów - porozumień - deklaracji.

Opłaty pobierane za nauczanie i pobyt dzieci w przedszkolu, w swym charakterze są zbliżone do daniny publicznej a strony analizowanego tu stosunku prawnego nie mają pełnej swobody w ustalaniu jej wysokości (wysokość opłaty za pobyt i świadczenia ustalana jest w drodze stosownej uchwały rady gminy, podejmowanej w wykonaniu ustawowych obowiązków wynikających z ustawy u.s.o.).

Wyjaśnić bowiem należy, że w świetle art. 14 ust. 5 pkt 1 u.s.o., kompetencją przysługującą radzie gminy, jest określenie wysokości opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego w prowadzonym przez gminę:

1. publicznym przedszkolu w czasie przekraczającym wymiar zajęć, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2,
2. publicznej innej formie wychowania przedszkolnego w czasie przekraczającym czas bezpłatnego nauczania, wychowania i opieki ustalony dla przedszkoli publicznych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2 u.s.o.

Z istoty tej regulacji wynika, że gmina może zapewnić bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę w przedszkolu publicznym w ogóle – ma natomiast obowiązek zapewnić bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę w przedszkolu publicznym w czasie ustalonym przez organ prowadzący, nie krótszy niż 5 godzin dziennie. Obowiązujące przepisy nadały pobieranej opłacie charakter symboliczny, nieekwiwalentny i ściśle regulowany przez przepisy prawa administracyjnego, co odróżnia ją od ceny.

Ponadto istotną okolicznością jest brak działania Gminy na zasadach konkurencji w obrocie gospodarczym, ponieważ Gmina, realizując działalność statutową, nie ma żadnego wpływu na konkurencję na rynku szeroko rozumianych usług przedszkolnych.

Zatem w przedmiotowej sytuacji warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca, realizując opisane we wniosku zadanie, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle przepisów art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego, na gruncie podatku od towarów i usług, występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności, zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy).

W oparciu o art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W myśl art. 10 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, wykonywanie zadań publicznych może być realizowane w drodze współdziałania między jednostkami samorządu terytorialnego. W świetle art. 10 ust. 2 ww. ustawy, gminy, związki międzygminne oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego mogą sobie wzajemnie bądź innym jednostkom samorządu terytorialnego udzielać pomocy, w tym pomocy finansowej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina realizuje projekty zgodnie z zasadami (…) na lata 2014-2020, na podstawie umów: „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr A (…)”, „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr B (…)”, „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr C (…)”, „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr D (…)”. Przedmiotem projektów jest m.in. zakup wyposażenia sal dydaktycznych, pokrycie kosztów funkcjonowania dodatkowego oddziału przedszkolnego, finansowanie szkoleń, studiów podyplomowych dla nauczycieli, organizacja dodatkowych zajęć dla dzieci. Wymienione wydatki, które zostaną poniesione zgodnie z realizacją projektów, nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną. Planowane działania wykonywane będą w budynkach, w których znajdują się siedziby przedszkoli. Budynki przedszkoli służą wyłącznie do celów edukacji i wychowania przedszkolnego. Należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy o systemie oświaty, zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkoli specjalnych oraz innych form wychowania przedszkolnego, należy do zadań własnych gminy. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Na fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją projektów, Wnioskodawca widnieje jako nabywca. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu, nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawcy. Efekty realizowanych projektów nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii ustalenia, czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację ww. zadań.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi, bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, efekty realizowanych projektów nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektów.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina realizując inwestycje pn.:

• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr A (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr B (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr C (…)”,
• „Utworzenie dodatkowego oddziału w Przedszkolu Miejskim nr D (…)”.

nie ma możliwości odliczenia podatku VAT poniesionego w związku z wydatkami związanymi z realizacją projektów, bowiem efekty realizowanych projektów nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.