1462-IPPP3.4512.147.2017.2.RM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.)Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.) uzupełnionym w dniu 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 kwietnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych czynności.

Wniosek uzupełniony został w dniu 20 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony w dniu 20 kwietnia 2017 r.:

Działalność gospodarcza, którą prowadzi Wnioskodawca zajmuje się m.in. produkcją betonu towarowego sklasyfikowanego pod kodem PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) działalności 23.63.Z - produkcja masy betonowej prefabrykowanej, jako PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 23.63.10 - masy betonowe, który jest sprzedawany ze stawką 23% VAT (podatek od towarów i usług).

Produkcja i sprzedaż betonu dokonywana jest dla firm, a także dla klientów indywidualnych.

Beton dostarczany jest na budowę specjalistycznym samochodem: betonowozem (gruszka) do betonu lub betonowozem z pompą (pompogruszka).

Samochód do przewozu betonu wylewa masę betonową na niewielkie odległości od pojazdu, natomiast pompogruszka pozwala na rozładunek, masy betonowej w poziomie i pionie na dalsze odległości od pojazdu, nawet na kilkanaście metrów. Czynność kierowcy polega na wyładowaniu dostarczonej masy betonowej w miejsce wskazane przez odbiorcę, tj. wysunięcie leja do wylania masy betonowej lub rozłożenia wysięgu (ramion) pompy, wypompowania dostarczonej masy betonowej, złożenie leja lub pompy i odjazd z miejsca rozładunku.

Firma nie zajmuje się żadnymi czynnościami polegającymi na ułożeniu dostarczonej masy betonowej lub jej wibrowaniu, gdyż te czynności wykonuje wykonawca robót budowlanych zamawiający masę betonową.

Zdarza się, że pomimo uzgodnienia godziny dostarczenia masy betonowej na budowę, kierowca zmuszony jest czekać w samochodzie na rozładunek, gdyż robotnicy nie przygotowali miejsca na rozładunek. Naliczana jest wówczas kwota za tzw. przestój. Wszystkie powyżej opisane czynności dotyczą dostarczenia i wyładowania wyprodukowanej w zakładzie Wnioskodawcy masy betonowej. Wszystkie te czynności, tj. wyprodukowanie masy betonowej w węźle betoniarskim, jej dowiezienie, rozładunek i ewentualnie postój pojazdu z masą betonową, która podlega stawce VAT podstawowej, tj. 23%.

Na miejsce rozładunku nie są wysyłani inni pracownicy, którzy uczestniczyliby przy rozładunku masy betonowej. Obecny jest tylko, kierowca posiadający odpowiednie kwalifikacje do obsługi pompy betoniarskiej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Zakład M. jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust 1 i 9.

Usługobiorcy towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę są podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy, zarejestrowanymi jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca sprecyzował, że niniejszy wniosek o interpretację dotyczy sytuacji gdy Wnioskodawca realizuje świadczenia na rzecz podmiotów będących inwestorami, generalnymi wykonawcami lub podwykonawcami.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że świadczenie będące przedmiotem zapytania zostało zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 kwietnia 2017 r.:

Czy czynności związane z wyprodukowaniem masy betonowej w węźle betoniarskim, jej dostarczeniem na miejsce budowy, rozładunek polegający na wypompowaniu masy betonowej z betonowozu lub pompogruszki i wyjazd z budowy, prawidłowo obciążane jest stawką 23% VAT niezależnie od tego czy beton dostarczany jest inwestorowi, generalnemu wykonawcy czy podwykonawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo stosuje stawkę 23% VAT, gdyż wyprodukowana masa betonowa traktowana jest jako towar dostarczany własnymi środkami transportu i nie stanowi usługi. Pompowanie betonu jest jedynie rozładunkiem mieszanki z betonowozu, a nie pracami betoniarskimi objętymi odwrotnym obciążeniem.

Roboty betoniarskie polegają na ustawieniu szalunków, zazbrojeniu, ułożeniu mieszanki, jej zawibrowaniu i pielęgnacji przez 28 dni, a Wnioskodawca takich czynności nie wykonuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - czynny podatnik VAT - prowadzi działalność gospodarczą, polegającą m.in. na produkcji betonu towarowego. Wyprodukowany beton dostarczany jest na budowę własnymi środkami transportu, tj. specjalistycznym samochodem betonowozem (gruszka) do betonu lub betonowozem z pompą (pompogruszka) a następnie wyładowywany w miejscu wskazanym przez odbiorcę. Kontrahenci Wnioskodawcy działają zarówno w charakterze inwestorów, generalnych wykonawców jak również podwykonawców. Wnioskodawca wskazał, że realizowane przez niego świadczenie zostało zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy zasadne jest stosowanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23% dla opisanych we wniosku świadczeń w sytuacji gdy odbiorcą dostarczanego betonu jest inwestor, generalny wykonawca lub podwykonawca.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że ustalenie, czy dane świadczenie podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie stanowi usługę wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT a jeśli tak, to czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Wnioskodawca zaklasyfikował realizowane przez siebie świadczenie polegające na produkcji, dowozie i rozładunku masy betonowej do grupowania PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”. Należy wskazać, że powyższe świadczenie nie zostało wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy. Zatem skoro realizowane przez Wnioskodawcę świadczenie nie zostało wymienione w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do którego ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia, to tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma zastosowanie bowiem jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy świadczonych przez podwykonawcę. W związku z powyższym będące przedmiotem niniejszego wniosku: produkcja, dowóz oraz rozładunek masy betonowej nie wpisują się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego realizowane są przedmiotowe świadczenia. Zatem niezależnie od tego czy kontrahentem Wnioskodawcy jest inwestor, generalny wykonawca czy podwykonawca to rozliczenie podatku dla ww. czynności powinno nastąpić na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że dla niektórych czynności ustawodawca przewiduje obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. Jednak przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług nie zawierają szczególnych preferencji podatkowych, polegających na zastosowaniu zwolnienia lub obniżenia stawek podatku w odniesieniu do czynności polegających na produkcji, dowozie i rozładunku masy betonowej, które Wnioskodawca zakwalifikował do grupowania PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”.

W konsekwencji do realizowanych przez Wnioskodawcę świadczeń należy zastosować podstawową stawkę podatku w wysokości 23% w myśl art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza prawidłowości klasyfikacji realizowanego przez Wnioskodawcę świadczenia do grupowania PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana” nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Wskazać należy, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania. Tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. W związku z powyższym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane w złożonym wniosku. W konsekwencji, tut. Organ nie dokonywał klasyfikacji świadczenia będącego przedmiotem wniosku, przyjmując klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę. Zatem, za element stanu faktycznego przyjęto, że świadczenie realizowane przez Wnioskodawcę objęte jest klasyfikacją PKWiU 23.63.10.0 „Masa betonowa prefabrykowana”. Tym samym, kwestia uznania świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę za dostawę masy betonowej należącej do grupowania PKWiU 23.63.10.0, nie jest objęta zakresem interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Ponadto tut. Organ podnosi, że nie jest uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników. Przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.