Interpretacja dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek gruntu wydzielonych z gospodarstwa rolnego prowadzonego przez wnioskodawczynię. Wnioskodawczyni nabyła gospodarstwo rolne w drodze darowizny od rodziców męża w 1990 roku i prowadzi je do chwili obecnej. W 2002 roku część gruntów została przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę letniskowo-pensjonatową. W 2010 i 2016 roku wnioskodawczyni wydzieliła działki z gospodarstwa, które następnie sprzedawała, w tym na rzecz gminy pod drogi. Organ podatkowy stwierdził, że sprzedaż tych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ wnioskodawczyni nie działała jako podatnik, lecz jedynie rozporządzała swoim majątkiem prywatnym. Organ uznał, że wnioskodawczyni nie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak uzbrojenie terenu czy działania marketingowe, a sprzedaż działek była podyktowana potrzebami finansowymi rodziny.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniu 31 marca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dostawy działek gruntu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 31 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania dostawy działek gruntu.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Prowadzi Pani z małżonkiem rodzinne gospodarstwo rolne. Ponadto prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania z gastronomią oraz usługi ziemne i jest z tego tytułu zarejestrowana jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług). Gospodarstwo rolne jest prowadzone przez Panią od 1990 r. i zostało nabyte w drodze darowizny od rodziców męża. Obejmuje ono grunty rolne podlegające uprawie, o łącznej powierzchni z gruntami dzierżawionymi ok. 49 ha. Na gruntach tych znajduje się budynek mieszkalny zamieszkały przez Panią z rodziną.
W 2002 r. uchwałą Rady Gminy ustanowiony został plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym część gruntów wchodzących w skład ww. gospodarstwa rolnego została oznaczona symbolem C 1 ML - tereny zabudowy letniskowo-pensjonatowej oraz symbolem KD - projektowane drogi dojazdowe. W 2005 r. Gmina wystąpiła z wnioskiem o odpłatne przekazanie na jej rzecz części gruntu wchodzącego w skład Pani gospodarstwa w celu budowy przepompowni ścieków. W związku z powyższym wydzielone zostały z nieruchomości 2 działki, których własność przeniesiona została na Gminę - jedna działka na przepompownię, a druga na drogę dojazdową do przepompowni. W 2010 r., w związku z potrzebami finansowymi wynikającymi z prowadzenia gospodarstwa, część gruntu, stanowiąca łąki i nieużytki niewykorzystywane do działalności rolniczej, została podzielona na 5 działek o powierzchni ok. 10 arów każda, z czego w 2011 r. sprzedana została 1 działka, natomiast środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży wykorzystane zostały do zakupu sprzętu rolniczego oraz na wydatki osobiste członków rodziny, w szczególności na kształcenie dzieci. W 2015 r. sprzedała Pani 1 działkę, a uzyskane środki wykorzystała na zakup materiału siewnego oraz agregatu ścierniskowego, na co posiada dowody zakupu.
W 2016 r. wydzieliła Pani 10 działek o powierzchni ok. 10 arów każda, jednocześnie wycofując tę ziemię z działalności rolniczej (ziemia przestała być uprawiana, zaprzestała Pani pobierać na nią dotacji, działki te nigdy nie były przedmiotem ulepszeń, od których przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku należnego) i sprzedała 7 z nich, z czego 2 sprzedane zostały na rzecz Gminy pod urządzenie dróg gminnych. Uzyskane środki przeznaczyła Pani na zakup siewnika, na co posiada dowód zakupu, oraz na zaspokojenie potrzeb rodziny.
W 2017 r. przewiduje Pani możliwość dalszej sprzedaży działek wydzielonych z gospodarstwa w 2016 r., w zależności od potrzeb finansowych oraz możliwości sprzedaży.
Wydzielenie działek to jedyne czynności, jakich dokonała Pani w celu sprzedaży ziemi. Nie czyniła Pani starań na zwiększenie atrakcyjności działek, nie starała się o uzyskanie pozwoleń na budowę, nie uzbrajała terenu, nie inwestowała środków w jakąkolwiek infrastrukturę, jak np. przygotowanie drogi, wykonanie prac ziemnych, sporządzenie projektów. Podział mającej podlegać sprzedaży części nieruchomości, przez wydzielenie działek o powierzchni 10 arów każda, wynikał z racjonalnego przewidywania możliwych celów wykorzystania działek przez ewentualnych nabywców.
Sprzedaż działek wynika wyłącznie z dążenia do spieniężenia majątku własnego w celu pozyskania środków na zaspokojenie potrzeb rodziny, w szczególności finansowania edukacji dorastających dzieci, a także dla dalszego prowadzenia działalności rolniczej. Należy dodać, iż podział działek został w pewien sposób wymuszony przez Gminę w związku z budową przepompowni ścieków i drogi dojazdowej do przepompowni, a następnie z potrzeby urządzenia drogi gminnej. Nie angażuje Pani środków w sprzedaż działek, nie stosuje reklamy ani ogłoszeń w gazetach lub na portalach internetowych, nabywcami są sąsiedzi oraz znajomi albo osoby, które od nich dowiedziały się o możliwości kupna działki. Nie planuje Pani sprzedawać działek w sposób zorganizowany ani długotrwały, samo wydzielenie działek wyniknęło w dużej mierze z inicjatywy Gminy, przy tej okazji przeznaczyła Pani jeszcze część gruntu rolnego na działki w celu sprzedaży i uzyskania niezbędnych środków finansowych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy, dotychczasowa oraz ewentualna dalsza sprzedaż działek nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie działa Pani w charakterze podatnika, lecz dokonuje wyłącznie rozporządzenia majątkiem prywatnym.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa od rozporządzania towarem jak właściciel.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza to -zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W doktrynie i orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że dla uznania podmiotu za podatnika z tytułu określonej transakcji konieczne jest, by działał on w charakterze podatnika w stosunku do tej czynności. Zatem, nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych (C-180/10) i (C-181/10).
Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo, podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - podkreślił Trybunał.
W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmuje Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że dokonując sprzedaży działek nie będzie Pani działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, co wynika z faktu, że:
Działki wydzielone w 2010 r. nigdy nie były wykorzystywane do działalności opodatkowanej, natomiast te wydzielone w 2016 r. zostały przed sprzedażą wycofane z działalności rolniczej i stały się Pani majątkiem prywatnym, do czego była Pani uprawniona bez konsekwencji w podatku od towarów i usług, ponieważ nie przysługiwało w stosunku do tych działek prawo odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu ani ulepszeniu. Tym samym, zbywając działki stanowiące majątek prywatny, korzysta Pani z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a transakcje zbycia przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili