1462-IPPP2.4512.35.2017.2.KOM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 18 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 31 stycznia 2017 r. znak 1462-IPPP2.4512.35.2017.1.KOM (doręczone Stronie dnia 3 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek niezabudowanych i opodatkowania ich dostawy podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2017 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek niezabudowanych i opodatkowania ich dostawy podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem gruntów niezabudowanych (budynki, które były posadowione na gruncie w przeszłości zostały wyburzone na podstawie odpowiednich zezwoleń administracyjnych) przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nabył te grunty od osoby fizycznej (działka nr 7) oraz od gminy (działka nr 6). Cena nabycia tychże działek nie zawierała VAT, bowiem sprzedawcy nie działali w charakterze podatnika. Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe działki do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT (wynajem na rzecz podmiotów, które prowadziły na działkach ośrodek wypoczynkowy). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Obecnie, Wnioskodawca planuje zbycie przedmiotowych działek.

Uściślając, przedmiotem sprzedaży ma być grunt w Kołobrzegu składający się z dwóch działek:

• działka 6 stanowi drogę dojazdową i nie jest zabudowana,
• działka 7 jest gruntem niezabudowanym.

Wnioskodawca nabył działki jako osoba fizyczna, wynajmował je innym podmiotom jako osoba fizyczna i jest podatnikiem VAT z tytułu najmu jako osoba fizyczna.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że działka nr 6 została zakupiona dnia 4 grudnia 2000 r., natomiast działka nr 7 dnia 25 kwietnia 1998 r.

Sprzedaż przedmiotowych działek została dokonana przez osobę fizyczną oraz gminę, bez podatku VAT, tym samym Wnioskodawca nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego. Działka nr 6 jest działką niezabudowaną, droga nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, na którą Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów.

Działki były wynajmowane od momentu zakupu, ale ze względu na odległy horyzont czasowy, Wnioskodawca nie jest w stanie podać konkretnych dat umów najmu za okres 04/1998 - 02/2004. Wnioskodawca wskazuje jednak, że ostatnią podpisaną i obowiązującą do końca 2015 r. umową, była umowa zawarta dnia 1 marca 2004 r. z firmą Sp. z o. o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe grunty działa w charakterze podatnika VAT?
2. Czy dostawa wskazanych działek, stanowiących tereny niezabudowane przeznaczone pod zabudowę stanowi dostawę opodatkowaną VAT 23% stawkę podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe grunty działa w charakterze podatnika VAT.

Podatnikami VAT są podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Jednakże należy pamiętać, że definicja działalności gospodarczej dla potrzeb VAT jest inna niż dla potrzeb innych podatków i pozostałych przepisów prawa. Zawarta została ona w art. 15 ustawy o VAT. W myśl przepisu, podatnikami są: osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dnia 15 września 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok w połączonych sprawach C-180/10 i 0181/10 (Słaby v. Minister Finansów oraz Kuć, Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie). W wyroku tym Trybunał stwierdził: „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawę wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanów jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Wnioskodawca nabył przedmiotowe grunty i wykorzystywał je do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, tj. na cele najmu niemieszkalnego (najem na rzecz podmiotów prowadzących ośrodki wypoczynkowe). Teraz planuje sprzedaż wskazanych w stanie faktycznym działek na rzecz innego podmiotu. Z uwagi na fakt, że działalność podatnika polegająca na najmie gruntów i nieruchomości była opodatkowana VAT, teraz zaś przedmiotowy grunt stanowi przedmiot sprzedaży (dostawy towarów) należy uznać, że Wnioskodawca nadal działa w charakterze podatnika VAT. Innymi słowy należy zbadać, czy przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

2. Dostawa przedmiotowych gruntów podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT.

W myśl art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolniona z tego podatku jest dostawa nieruchomości niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Tereny budowlane zostały zdefiniowane w słowniczku zawartym w ustawie o VAT (art. 2) jako „grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.

A contrario, dostawa terenów budowlanych, tj. gruntów posiadających miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub też WZ, w których to dokumentach przeznaczono grunty pod zabudowę, nie korzystają ze zwolnienia. W efekcie, ich dostawa podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT.

W przedmiotowym przypadku, grunt, na który składają się działki nr 6 i nr 7, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczono pod zabudowę. Z tej przyczyny, dostawa tych działek będzie opodatkowana 23% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Aby jednak dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji Sprzedający zachowywał się jak podatnik, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej.

Zatem kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że przedmiotem planowanej dostawy są dwie działki, tj. działka 6, która stanowi drogę dojazdową i jest gruntem niezabudowanym oraz działka 7, która też jest gruntem niezabudowanym. Działka nr 6 została zakupiona 4 grudnia 2000 r., natomiast działka nr 7 25 kwietnia 1998 r. Budynki, które były posadowione na gruncie w przeszłości zostały wyburzone na podstawie odpowiednich zezwoleń administracyjnych. Obie działki przeznaczone są pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nabył te grunty od osoby fizycznej (działka nr 7) oraz od gminy (działka nr 6), bez podatku VAT, tym samym Wnioskodawca nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i wykorzystywał przedmiotowe działki do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT (wynajem na rzecz podmiotów, które prowadziły na działkach ośrodek wypoczynkowy). Wnioskodawca wskazał, że droga na działce nr 6 nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, na którą Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów. Działki były wynajmowane od momentu zakupu, ale ze względu na odległy horyzont czasowy, Wnioskodawca nie jest w stanie podać konkretnych dat umów najmu za okres 04/1998 - 02/2004. Wnioskodawca wskazuje jednak, że ostatnią podpisaną i obowiązującą do końca 2015 r. umową, była umowa zawarta dnia 1 marca 2004 r. ze Sp. z o. o.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, ale przeznaczonej pod zabudowę.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca od dnia zakupu obu działek wynajmował je na rzecz podmiotów, które prowadziły na działkach ośrodek wypoczynkowy, tj. najem miał charakter najmu niemieszkalnego. Tak więc Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe działki do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego przepisu, umowa najmu jest umową cywilnoprawną o charakterze zobowiązaniowym przysparzającym obydwie strony zawartej umowy. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji, umowa najmu jako czynność odpłatna stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług w zakresie wynajmu i dokonywania tych czynności w sposób systematyczny lub ciągły wykonawca czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i de facto - podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości, tj. działek nr 6 i 7, które to działki – jak wskazał Wnioskodawca – nie są działkami zabudowanymi, wykorzystywanej przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej - usługi najmu na cele niemieszkalne - podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż nieruchomość ta wykorzystywana jest przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych. Nieruchomość ta nie jest majątkiem osobistym, który z samej nazwy służy do zaspokajania tylko i wyłącznie potrzeb osobistych (prywatnych). Tak więc w związku z dostawą tej nieruchomości Wnioskodawca wypełnia przesłankę określoną w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy pozwalającą uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku VAT dokonującego sprzedaży nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Przechodząc do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy opisanych we wniosku nieruchomości gruntowych, wykorzystywanych do świadczenia usług opodatkowanych (dzierżawa gruntu na cele niemieszkalne) stwierdzić należy co następuje.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zatem w przypadku dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie korzystają tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W niniejszej sytuacji nie znajdzie jednak zastosowania zwolnienie przewidziane w cyt. powyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż pomimo tego, że przy nabyciu opisanych działek Wnioskodawca nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego, gdyż zakupił je bez podatku od podmiotów niebędących podatnikami VAT (tj. od osoby fizycznej i gminy), to od momentu ich zakupu Wnioskodawca wynajmował działki na rzecz podmiotów, które prowadziły na nich ośrodek wypoczynkowy, a więc wykorzystywał przedmiotowe działki do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazał, że obie sprzedawane działki są działkami niezabudowanymi, gdyż droga dojazdowa znajdująca się na dz. nr 6 nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane i zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla gminy Kołobrzeg działki są terenami przeznaczonymi pod zabudowę, spełniającymi definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Tak więc w analizowanej sytuacji zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy również nie będzie miało zastosowania, a w związku z tym, dostawa działek nr 6 i 7 będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, stosownie do treści art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego,

w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.