Spółka X sp. z o.o. prowadzi dystrybucję urządzeń wielofunkcyjnych oraz oferuje kompleksową obsługę serwisową tych urządzeń. W ramach planowanej reorganizacji Spółka zamierza świadczyć tę usługę serwisową na rzecz partnerów serwisowych, którzy następnie będą ją oferować klientom - użytkownikom urządzeń. Spółka zadała dwa pytania: 1. Czy zespół świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz partnerów można uznać za usługę kompleksową w rozumieniu ustawy o VAT? 2. Czy usługa świadczona przez Spółkę na rzecz partnera będzie miała charakter ciągły, co oznacza, że obowiązek podatkowy powstanie na zasadach określonych w art. 19a ust. 3 ustawy o VAT? Organ uznał, że: 1. Zespół świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz partnerów kwalifikuje się jako usługa kompleksowa. Wszystkie czynności wchodzące w skład tej usługi są ze sobą ściśle powiązane i ich rozdzielenie prowadziłoby do utraty gospodarczego sensu. Usługa ma charakter kompleksowy, a jej podział byłby sztuczny. 2. Usługa świadczona przez Spółkę na rzecz partnerów ma charakter ciągły. Spółka będzie świadczyć usługi w sposób nieprzerwany przez cały okres obowiązywania umowy, a moment zakończenia usługi nie jest z góry określony. W związku z tym, obowiązek podatkowy powstanie na zasadach określonych w art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego (miesiąca). W związku z powyższym, stanowisko Spółki zostało uznane za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu świadczeń wykonywanych przez Spółkę na rzecz Partnerów za usługę kompleksową oraz momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu świadczeń wykonywanych przez Spółkę na rzecz Partnerów za usługę kompleksową oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
X sp. z o.o. jest spółką zajmującą się zarządzaniem procesami biznesowymi i dokumentami [dalej: Spółka, Wnioskodawca].
Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dystrybucja urządzeń wielofunkcyjnych, posiadających rozbudowane funkcje kopiowania, drukowania, skanowania i faksowania, przeznaczone zarówno do użytku osobistego jak i obsługi wymagających grup roboczych [dalej: Urządzenia].
Wnioskodawca oferuje klientom, którzy dokonali zakupu Urządzeń kompleksową obsługę serwisową obejmującą m.in. wsparcie techniczne, naprawy (wraz z częściami) i wszelkie działania mające na celu zapewnienie właściwego i nieprzerwanego działania Urządzeń zakupionych przez klientów.
Do tej pory świadczenia te są realizowane przez Spółkę na rzecz nabywców Urządzeń.
Obecnie w ramach planowanych działań reorganizacyjnych Wnioskodawca planuje zmienić formułę tak, że opisana kompleksowa obsługa serwisowa będzie świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz partnerów serwisowych Spółki [dalej: Partnerzy] (podmioty niezależne od Wnioskodawcy) zaś Partnerzy będą oferowali ja nabywcom Urządzeń.
Partnerzy mogą być jednocześnie podmiotami, którzy nabyli od Spółki Urządzenia będące przedmiotem świadczenia (sprzedane bądź oddane w użytkowanie klientom) ale zazwyczaj będą to inne podmioty, nie posiadające relacji handlowych ze Spółką.
Tej planowanej formuły działań dotyczy niniejszy wniosek.
Wnioskodawca zamierza zawierać z Partnerami umowy o kompleksowej umowie serwisowej [dalej: Umowa], których przedmiotem będzie kompleksowa usługa serwisowa mająca na celu zapewnienie możliwości prawidłowego funkcjonowania Urządzeń, świadczona przez Spółkę na rzecz Partnera, który jest zobowiązany do zapewnienia obsługi serwisowej tego Urządzenia określonym podmiotom trzecim (nabywcom i użytkownikom Urządzeń) będącym jego klientami.
W ramach Umowy Spółka będzie świadczyć na rzecz Partnera usługę, w której skład będą wchodzić następujące czynności:
Zgodnie z planowanymi ustaleniami obsługa serwisowa Urządzenia może być dokonywana wyłącznie przez Spółkę lub autoryzowanego przez nią uczestnika sieci serwisowej – Partnera.
Za świadczone usługi serwisowe, o których mowa powyżej Wnioskodawcy przysługuje stałe wynagrodzenie w postaci opłaty miesięcznej uzależnionej od z góry deklarowanej miesięcznej liczby kopii/wydruków oraz opłaty za kopie/wydruki wykonane ponad deklarowaną miesięczną liczbę, względnie inaczej skalkulowanej opłaty opartej na ilości rzeczywistych lub założonych kopii/wydruków dokonanych na danym Urządzeniu.
Wynagrodzenie nie jest tym samym w żaden sposób uzależnione od innych czynników takich np. jak liczba dostarczonych materiałów eksploatacyjnych czy części zamiennych ani też ilości czy częstotliwości czynności wymienionych w pkt a) powyżej. Wysokość wynagrodzenia będzie więc identyczna w przypadku wykonania np. kilkudziesięciu czynności wymienionych w lit. a) powyżej i dostarczeniu kilkudziesięciu części zamiennych jak i w przypadku, gdy w danym miesiącu nie wykonano żadnej takiej czynności ani nie dostarczono żadnej części zamiennej. Tym samym żadna z powyższych czynności nie jest wyceniana odrębnie.
Umowa przyjmuje jako okres rozliczeniowy miesiąc kalendarzowy a ostatni dzień każdego miesiąca kalendarzowego przyjmuje za ostatni dzień każdego okresu rozliczeniowego.
Dostawy innych towarów niż części zamienne i materiały eksploatacyjne wykorzystane w związku ze świadczeniem kompleksowej usługi serwisowej (np. materiałów zapasowych, papieru etc.) są objęte odrębną opłatą, zgodnie z aktualnym cennikiem Spółki. Podobnie w razie awarii Urządzenia z przyczyn wynikających z obsługi niezgodnej z instrukcją lub z innych przyczyn leżących po stronie Partnera lub klienta (np. poprzez stosowanie innych niż zalecane materiałów eksploatacyjnych i części zamiennych), usunięcie awarii nastąpi za opłatą wynikającą z aktualnego cennika oraz za pokryciem przez Partnera kosztów dojazdu ekipy serwisowej oraz kosztów części zamiennych i materiałów eksploatacyjnych, niezbędnych do usunięcia awarii.
Wątpliwość Spółki dotyczy tego czy świadczenie wykonywane przez nią na rzecz Partnerów (do którego są oni zobowiązani wobec klientów, którzy posiadają Urządzenia będące przedmiotem świadczenia) powinny być potraktowane jako jedno świadczenie kompleksowe o charakterze ciągłym (składające się z szeregu usług i dostaw towarów).
Zagadnienie to nie ma to wpływu na wysokość samego zobowiązania podatkowego, jako że wszystkie planowane świadczenia opodatkowane są stawką 23% podatku VAT (podatek od towarów i usług), ma natomiast znaczenie z punktu widzenia zasad dokumentowania czynności, podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
W opinii Spółki, opisane we wniosku świadczenia realizowane przez Spółkę na rzecz Partnerów będą miały charakter złożony, tj. będą składały się z szeregu czynności, które będą stanowić usługę o charakterze kompleksowym.
W zakresie pytania drugiego, zdaniem Wnioskodawcy będzie on świadczył usługę o charakterze ciągłym, a zatem obowiązek podatkowy powstanie, zgodnie z art. 19a ust. 3 w zw. z ust. 1 ustawy o VAT, tj. z upływem każdego okresu, do którego będą odnosić się rozliczenia pomiędzy stronami transakcji.
Uzasadnienie:
Pytanie 1
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług [dalej: VAT], podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Pojęcie świadczeń kompleksowych nie jest zdefiniowane ani w ustawie o VAT ani przepisach wykonawczych czy Dyrektywie 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 ze zm.; dalej: Dyrektywa VAT). Jednak koncepcja ta jest powszechnie uznawana przez organy podatkowe, sądy administracyjne, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Koncepcja świadczeń złożonych (kompleksowych) zakłada, że dla celów VAT należy wiązkę świadczeń postrzegać jako jedno świadczenie, gdy jeden z elementów takiego świadczenia ma charakter dominujący (główny), zaś pozostałe świadczenia maja charakter pomocniczy i są ze świadczeniem głównym na tyle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny i z tego względu łącznie stanowią jedno kompleksowe świadczenie.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie Trybunału, jak i polskich sądów administracyjnych. W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: Trybunał lub TSUE] z dnia 2 maja 1996 r., C-231/94 w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S, Trybunał wskazał, że w przypadku, gdy kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związanych, że tworzą obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia.
Z kolei w wyroku TSUE z 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 w sprawie Aktiebolaget Trybunał uznał, iż w przypadku świadczeń złożonych w pierwszej kolejności należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji celem określenia, czy podatnik zapewnia klientowi kilka odrębnych świadczeń, czy jedno świadczenie. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.
W wyroku w sprawie C-276/09 Everything Everywhere Ltd. Trybunał zwrócił uwagą na to, że świadczenie usług, z których klienci nie mogliby korzystać niezależnie od korzystania z usługi telefonii komórkowej, nie stanowi z ich punktu widzenia żadnej samodzielnej wartości w stosunku do tej usługi (problem powstał na tle świadczenia usługi telefonii komórkowej wraz z usługą udostępniania klientom tej telefonii infrastruktury pozwalającej na płacenie faktur z tego tytułu np. kartą kredytową, czekiem). Z rozstrzygnięcia tego wynika, jak bliski i ewidentny pozostaje związek ekonomiczny obu świadczeń, które Trybunał uznał za jedno świadczenie złożone.
Podobna argumentacja, oparta na wspólnym rozumieniu przepisów o VAT znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 maja 2012 r., sygn. I FSK 1375/11, Sąd wskazał, iż „ekonomiczny aspekt transakcji, jak to już wyżej wskazano ma (`(...)`) decydujący wpływ na ocenę danej transakcji pod względem skutków podatkowych w podatku VAT”. Zatem, w celu ustalenia czy dana usługa może być uznana za złożoną, konieczne jest zbadanie przebiegu konkretnej transakcji z uwzględnieniem jej ekonomicznych aspektów.
Zgodnie z przedstawionym wcześniej zdarzeniem przyszłym, przedmiotem Umowy mają być różne czynności związane z usługą serwisową świadczoną na rzecz klientów, którym przysługuje wsparcie serwisowe. W opinii Wnioskodawcy usługi są współzależne, wszystkie poszczególne elementy, składają się na efektywną obsługę serwisową, która została zagwarantowana klientowi - właścicielowi (użytkownikowi) Urządzenia.
Istotą świadczenia, o którym mowa jest zapewnienie użytkownikowi Urządzenia możliwości stałego, nieprzerwanego korzystania z Urządzenia. Stąd Spółka zapewnia możliwość zgłoszenia problemu, analizy i usunięcia ewentualnej awarii przy wykorzystaniu części zamiennych oraz materiałów eksploatacyjnych. Zapotrzebowanie na materiały eksploatacyjne oraz części zamienne mogą być zgłaszane tylko poprzez call center oraz aplikację.
Żadna z czynności opisanych w pkt a) - c) stanu faktycznego nie będzie, w planowanej przez Spółkę nowej formule działania, oferowana odrębnie ani nie będzie odrębnie wyceniana. Żadna z tych czynności nie ma dla Partnera (i ostatecznie użytkownika Urządzenia) samodzielnej wartości z tego względu, że całość tych działań nakierowana jest na możliwość stałego i nieprzerwanego użytkowania Urządzenia.
Tym samym nie jest możliwe ekonomiczne rozdzielenie usługi serwisowej na poszczególne elementy. Wszystkie wskazane wyżej warunki związane z użytkowaniem Urządzenia świadczą o tym, że rozdzielenie usługi serwisowej na poszczególne części byłoby sztuczne, ponieważ są one ze sobą bezpośrednio powiązane.
Kompleksowa usługa serwisowa, świadczona przez Wnioskodawcę polega na całkowitym wsparciu Partnera. Spółka udostępnia zestaw narzędzi niezbędnych do realizacji usługi serwisowej, która to będzie realizowana przez Partnera na rzecz ostatecznego klienta. Proces wsparcia serwisowego zaczyna się na monitorowaniu Urządzeń, poprzez udostępnienie zaplecza technicznego Wnioskodawcy - aplikacji internetowej niezbędnej do zgłoszenia awarii lub zapotrzebowania na materiały eksploatacyjne, a kończy na dostawie materiałów eksploatacyjnych/części zamiennych. Co więcej Spółka jest zobowiązana jest do ciągłego wsparcia technicznego Partnerów i właścicieli Urządzeń również na etapie ich użytkowania. Tym samym na usługę serwisową składa się zestaw ściśle związanych ze sobą świadczeń, które mają zapewnić zarówno efektywne użytkowanie Urządzenia jak również wsparcie serwisowe w ramach ewentualnych awarii. Oferowane przez Spółkę usługi składają się na jeden kompleksowy proces.
Zdaniem Wnioskodawcy, kompleksowy charakter usługi podkreśla również fakt, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz Spółki, ustalone jest z góry i w żaden sposób nie jest zależne od wykonywanych przez Spółkę czynności na rzecz Partnera. Wynagrodzenie zależy od eksploatacji Urządzenia (poprzez odniesienie do ilości wykonanych kopii/wydruków przez Urządzenie) i pobieranie jest w oderwaniu od liczby interwencji (a także liczby i wartości dostarczonych części zamiennych i/lub materiałów eksploatacyjnych) w związku z awarią czy konieczną wymianą części. Nawet jeśli w którymś miesiącu Spółka nie będzie wykonywała żadnych czynności wymienionych w pkt a)-c) stanu faktycznego to i tak będzie uprawniona do wynagrodzenia z tytułu kompleksowej usługi serwisowej.
W konsekwencji tak ustalona wysokość wynagrodzenia będzie identyczna bez względu na ilość interwencji (oraz ilość i wartość dostarczonych części zamiennych i/lub materiałów eksploatacyjnych) a nawet bez względu na to czy w danym miesiącu (będącym okresem rozliczeniowym) dokonano w ogóle jakiejkolwiek interwencji.
W konsekwencji należy uznać, że w ramach planowej nowej formuły działania świadczenie oferowane przez Spółkę ma charakter kompleksowy a jego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, zważywszy na to, że:
żadna z poszczególnych czynności wchodzących w skład kompleksowej usługi serwisowej nie jest oferowana Partnerowi oddzielnie,
żadna z tych czynności nie jest odrębnie wyceniania,
w każdym okresie rozliczeniowym zakres czynności wykonywanych na podstawie Umowy może się różnić,
wynagrodzenie za kompleksową usługę serwisową nie jest zależne od ilości, zakresu ani wartości czynności wykonanych w danym okresie rozliczeniowym - wykonanie tych czynności lub jakiejkolwiek z tych czynności nie jest warunkiem uzyskania wynagrodzenia.
W uzupełnieniu podkreślenia wymaga fakt, że dla wszystkich świadczeń właściwa jest stawka 23% VAT i kompleksowość usługi nie wpłynie na wysokość zobowiązania podatkowego. Reasumując, wszystkie czynności pisane w stanie faktycznym wykonywane przez Spółkę na rzecz Partnerów należy traktować jako kompleksową usługę serwisową.
Pytanie 2
Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. 2. Stosownie do ustępu 3 tego artykułu usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE, serii L, Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.
Natomiast art. 19a ust. 3 ustawy o VAT stanowi implementację art. 64 ust. 1 Dyrektywy. Komentowana regulacja ma zastosowanie do świadczenia usług, które mogą być wykonywane w sposób ciągły jeżeli zostały dla nich ustalone następujące po sobie terminy płatności. Stąd, jeśli strony umówiły się na miesięczne rozliczenie usług, to obowiązek podatkowy powstanie ostatniego dnia każdego miesiąca aż do zakończenia trwania umowy.
Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11, stwierdził, że przez sprzedaż o charakterze ciągłym należy rozumieć świadczenia ciągłe podatnika, obejmujące pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych).
W związku z powyższym można uznać, że jako sprzedaż ciągłą należy traktować każdą dostawę lub usługę, która jest wykonywana nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony, ewentualnie jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.
Biorąc pod uwagę powyższe, za świadczenie o charakterze ciągłym należy uznać świadczenie odbywające się stale i nieprzerwanie.
W przypadku sprzedaży ciągłej trudne jest, a czasem niemożliwe, wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznacznego ustalenia momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.
Jak zostało to przedstawione w pierwszej części wniosku wszystkie świadczone w ramach Umowy czynności składają się na kompleksową usługę serwisową. W opinii Wnioskodawcy usługa ta powinna być uznana za usługę ciągłą. Za taką kwalifikacją przemawia fakt, że Spółka będzie świadczyć usługi na rzecz Partnera nieprzerwanie przez cały czas trwania umowy i jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie będzie określony jedynie przez datę obowiązywania umowy. Spółka zobowiąże się do zapewnienia Partnerowi stałego wsparcie technicznego w ramach Umowy. Czynności będą realizowane w sposób ciągły, nie można wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które dałoby się zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu.
Podkreślenia wymaga również fakt, że Wnioskodawca cały czas pozostaje w gotowości do świadczenia usług mających na celu wsparcie techniczne Partnera, który będzie realizował usługę na rzecz właściciela Urządzenia. Usługa ta ma charakter ciągły ponieważ, Spółka nie jest w stanie przewiedzieć ewentualnych awarii czy szybkości zużycia materiałów eksploatacyjnych i części składowych urządzeń, co jest zależne wyłącznie od sposobu eksploatacji Urządzenia.
Kompleksowa usługa serwisowa, którą Wnioskodawca zamierza świadczyć, będzie stanowić jedno świadczenie i będzie usługą o charakterze ciągłym, a zatem obowiązek podatkowy powstanie, zgodnie z art. 19a ust. 3 w zw. z ust 1 ustawy o VAT, tj. z upływem każdego okresu, do którego będą odnosić się rozliczenia pomiędzy stronami transakcji. W związku z powyższym, mając na uwadze to, że intencją Spółki jest przyjęcie za okres rozliczeniowy miesiąca kalendarzowego to obowiązek podatkowy powstanie każdorazowo ostatniego dnia miesiąca.
Podsumowując, biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy uznać, że kompleksowa usługa, którą zamierza świadczyć Spółka będzie miała charakter ciągły, a co za tym idzie obowiązek podatkowy w stosunku do tej czynności powstanie zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT tj. z chwilą wykonania usługi czyli z upływem każdego okresu, do którego będą odnosić się rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi (art. 19a ust. 3 ustawy o VAT).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili