3063-ILPP1-2.4512.112.2016.2.PG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) wykazanego na fakturach dokumentujących poniesione wydatki w ramach realizacji planowanej inwestycji pn. „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących poniesione wydatki w ramach realizacji planowanej inwestycji pn. „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ”. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 z późn. zm.). Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego powołaną do organizacji zbiorowego lokalnego życia publicznego na swoim terytorium oraz realizacji zbiorowych potrzeb wspólnoty należących do jej zakresu działania. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest właścicielem zamku, będącego głównym zabytkiem i atrakcją turystyczną Gminy. Gmina stała się właścicielem nieruchomości w drodze komunalizacji mienia państwowego, którą „… nabyła z mocy prawa nieodpłatnie nieruchomość państwową”. Zarządzanie tym obiektem zostanie powierzone „A”, w formie nieodpłatnego użytkowania. „A” jest samorządową instytucją kultury działająca na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, której organizatorem jest jednostka samorządu terytorialnego – Gmina. Gmina zaznaczyła, że „A” prowadzi działalność statutową z wykorzystaniem przedmiotu użytkowania. Przedmiotem działalności statutowej „A” jest realizacja zadań własnych Gminy. dotyczących zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców w zakresie kultury i ochrony zabytków. Gmina przekazuje w formie dotacji środki finansowe na upowszechnianie kultury na terenie gminy dla „A” w części 1/12 każdego miesiąca. Do zakresu działalności „A” wchodzi również prowadzenie innej, pozastatutowej działalności gospodarczej, mającej na celu uzupełnienie źródeł finansowania, polegającej w szczególności na: organizowaniu imprez turystycznych, wynajmie pokoi noclegowych i sal, działalności handlowej w tym gastronomicznej itp. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie w ramach Osi priorytetowej V Ochrona Środowiska, dziedzictwa kulturowego i naturalnego poddziałanie 5.3.1 Dziedzictwo kulturowe i kultura, Regionalny Program Operacyjny Województwa 2014-2020 „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ”.

Realizacja remontu konserwatorskiego Zamku (…) obejmować będzie: wprowadzenie tynków renowacyjnych w przyziemiu; przywrócenie tynków w południowej części zasięgu skrzydła wschodniego oraz na wieży; konserwację tynków klatki schodowej; ekspozycję renesansowego wystroju północnego fragmentu elewacji zachodniej; ekspozycję iluzyjnej barokowej dekoracji malarskiej na elewacji południowej i wschodniej; wzmocnienie konstrukcyjne w miejscach spękań w wieży oraz elewacji południowej skrzydła wschodniego wraz z wykuszami; wykonanie odprowadzenia powierzchniowego wód opadowych od strony wschodniej.

Ponadto w ramach projektu planuje się zakup mobilnego nagłośnienia, ścianek wystawienniczych z oświetleniem, albumy informacyjne, trzy tablice informacyjne (w tym dwie w języku Brailea), utworzenie nowej strony internetowej dla zamku biskupiego. Gmina stwierdza, że wszystkie nabyte towary i usługi w zakresie dofinansowania nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT, będą nieodpłatne.

Faktury dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji zadania będą wystawiane na Gminę. Gmina składa deklaracje VAT za okresy miesięczne. Towary i usługi nabyte w trakcie realizacji przedmiotu inwestycji będą związane tylko i wyłącznie z czynnościami, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT. W takim przypadku Gmina O. uznaje podatek od towarów i usług za koszt kwalifikowany. Gmina uznaje, że wszystkie planowane prace w ramach projektu związane są z realizacją jej zadań własnych, które są na nią nałożone odrębnymi przepisami prawa. Planowana inwestycja wpłynie na realizację zadań wskazanych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446), w szczególności: „… kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych; promocji gminy”. W wyniku realizacji planowanej inwestycji Gmina ma na celu realizację zadań własnych oraz ponadto podniesienie jakości infrastruktury użyteczności publicznej, ożywienie obszaru miejskiego oraz podniesienie atrakcyjności turystycznej i estetycznej miasta. Należy bezpośrednio zauważyć, że Gmina w ramach otrzymanego dofinansowania będzie musiała zabezpieczyć środki finansowe na pokrycie tzw. udziału własnego w inwestycji. Dofinansowanie obejmuje zaliczenie podatku jako kosztu kwalifikowanego projektu i tym samym Gmina otrzyma wyższe dofinansowanie i zabezpieczy mniejszy wkład własny.

Ponadto, w piśmie z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) – będącym uzupełnieniem wniosku – Gmina wskazała, że „A” nie jest jednostką budżetową, nie jest również zakładem budżetowym. „A” jest odrębnym podatnikiem podatku VAT oraz jako odrębna osoba prawna dokonuje odrębnych rozliczeń dla potrzeb podatku VAT. „A” posiada odrębną osobowość prawną. „A” został wpisany do rejestru instytucji kultury w myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.).

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy „A” prowadzi ewidencję sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) odrębnie od jednostki samorządu terytorialnego (Gminy)?” Wnioskodawca odpowiedział, że „A” prowadzi ewidencję sprzedaży wynikającą z powyższego zapytania.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy Wnioskodawca w swoich rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług uwzględnia fakt odrębności rozliczeń podatkowych dokonywanych przez „A”?” Zainteresowany wskazał, że „A” nie jest jednostką samorządu terytorialnego, nie jest również zakładem budżetowym w związku z tym, nie ma zastosowania wyrok TSUE. „A” jest odrębnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących poniesione wydatki w ramach realizacji planowanej ww. inwestycji czyli „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie z tytułu wykonywania inwestycji nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione w trakcie i po zakończeniu planowanej inwestycji i tym samym może ona zaliczyć VAT jako koszt kwalifikowany projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Gmina, działając na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, jest jednostką samorządu terytorialnego powołaną do organizacji zbiorowego lokalnego życia publicznego na swoim terytorium oraz realizacji zbiorowych potrzeb wspólnoty należących do jej zakresu działania. Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem zamku, będącego głównym zabytkiem i atrakcją turystyczną Gminy. Zarządzenie tym obiektem zostanie powierzone „A” w O. (dalej „A”), w formie nieodpłatnego użytkowania. „A” jest samorządową instytucją kultury działającą na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, której organizatorem jest jednostka samorządu terytorialnego – Gmina. Gmina zaznaczyła, że „A” prowadzi działalność statutową z wykorzystaniem przedmiotu użytkowania. Przedmiotem działalności statutowej „A” jest realizacja zadań własnych Gminy dotyczących zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców w zakresie kultury i ochrony zabytków. Do zakresu „A” wchodzi również prowadzenie innej, pozastatutowej działalności gospodarczej, polegającej w szczególności na: organizowaniu imprez turystycznych, wynajmie pokoi noclegowych i sal, działalności handlowej w tym gastronomicznej itp. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie w ramach Osi priorytetowej V Ochrona Środowiska, dziedzictwa kulturowego i naturalnego poddziałanie 5.3.1 Dziedzictwo kulturowe i kultura, Regionalny Program Operacyjny Województwa 2014-2020 „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ”. Realizacja remontu konserwatorskiego Zamku obejmować będzie: wprowadzenie tynków renowacyjnych w przyziemiu; przywrócenie tynków w południowej części zasięgu skrzydła wschodniego oraz na wieży; konserwację tynków klatki schodowej; ekspozycję renesansowego wystroju północnego fragmentu elewacji zachodniej; ekspozycję iluzyjnej barokowej dekoracji malarskiej na elewacji południowej i wschodniej; wzmocnienie konstrukcyjne w miejscach spękań w wieży oraz elewacji południowej skrzydła wschodniego wraz z wykuszami; wykonanie odprowadzenia powierzchniowego wód opadowych od strony wschodniej. Ponadto w ramach projektu planuje się zakup mobilnego nagłośnienia, ścianek wystawienniczych z oświetleniem, albumy informacyjne, trzy tablice informacyjne (w tym dwie w języku Brailea), utworzenie nowej strony internetowej dla zamku biskupiego. Gmina stwierdza, że wszystkie nabyte towary i usługi w zakresie dofinansowania nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT, będą nieodpłatne.

Faktury dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji zadania będą wystawiane na Gminę. Gmina składa deklaracje VAT za okresy miesięczne. Towary i usługi nabyte w trakcie realizacji przedmiotu inwestycji będą związane tylko i wyłącznie z czynnościami, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT. W takim przypadku Gmina uznaje podatek od towarów i usług za koszt kwalifikowany. Gmina uznaje także, że wszystkie planowane prace w ramach projektu związane są z realizacją jej zadań własnych, które są na nią nałożone odrębnymi przepisami prawa. Planowana inwestycja wpłynie na realizację zadań wskazanych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, w szczególności: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych; promocji gminy. W wyniku realizacji planowanej inwestycji Gmina ma na celu realizację zadań własnych oraz ponadto podniesienie jakości infrastruktury użyteczności publicznej, ożywienie obszaru miejskiego oraz podniesienie atrakcyjności turystycznej i estetycznej miasta.

Ponadto, Gmina wskazała, że „A” nie jest jednostką budżetową, nie jest również zakładem budżetowym. „A” jest odrębnym podatnikiem podatku VAT oraz jako odrębna osoba prawna dokonuje odrębnych rozliczeń dla potrzeb podatku VAT. „A” posiada odrębną osobowość prawną. „A” został wpisany do rejestru instytucji kultury w myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, z późn. zm.).

W odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy „A” prowadzi ewidencję sprzedaży, o której mowa w art. 109 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) odrębnie od jednostki samorządu terytorialnego (Gminy)?” Wnioskodawca odpowiedział, że „A” prowadzi ewidencję sprzedaży wynikającą z powyższego zapytania.

Natomiast w odpowiedzi na pytanie tut. Organu o treści „Czy Wnioskodawca w swoich rozliczeniach w zakresie podatku od towarów i usług uwzględnia fakt odrębności rozliczeń podatkowych dokonywanych przez „A”?” Zainteresowany wskazał, że „A” nie jest jednostką samorządu terytorialnego, nie jest również zakładem budżetowym w związku z tym, nie ma zastosowania wyroku TSUE. „A” jest odrębnym podatnikiem podatku VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące tego, czy będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących poniesione wydatki w ramach realizacji planowanej ww. inwestycji czyli „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ”?

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy zarządzanie zamkiem zostanie powierzone „A” w formie nieodpłatnego użytkowania. Ponadto, Zainteresowany zaznaczył, że „A” prowadzi działalność statutową z wykorzystaniem przedmiotu użytkowania oraz, że przedmiotem działalności statutowej „A” jest realizacja zadań własnych Gminy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok TSUE w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywa 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

W dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FPS 4/15, w której NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków – nie jest wystarczająco samodzielny. NSA wskazał również, że dotychczasowe orzecznictwo NSA w tej materii, akceptujące odrębność tych podmiotów, należy uznać za nieaktualne. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy „A” nie jest jednostką budżetową ani zakładem budżetowym. Jest on odrębnym podatnikiem podatku VAT i jako odrębna osoba prawna dokonuje odrębnych rozliczeń dla potrzeb podatku VAT. Ponadto, „A” posiada odrębną podmiotowość prawną oraz prowadzi ewidencję sprzedaży wynikającą z art. 109 ustawy.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę stwierdzić należy, że skoro „A” nie jest ani jednostką budżetową ani zakładem budżetowym, posiada odrębna podmiotowość prawną i jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT, to ww. wyrok TSUE w sprawie C-276/14 oraz uchwała NSA z dnia 26 października 2015 r. o sygn. I FPS 4/15 dotyczące odrębnej podmiotowości jednostek i zakładów budżetowych od jednostek samorządu terytorialnego (jakimi są gminy lub powiaty) nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie.

Aby zatem wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją planowanej inwestycji należy ustalić, czy w związku z czynnością nieodpłatnego użyczenia Gmina będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego, takie jak np. powiaty, gminy, są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in.:

• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy);
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy);
• promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy).

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. Organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym użyczeniu wyremontowanej nieruchomości (zamku), będącej własnością Gminy, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych gminy w zakresie:

• kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
• utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
• promocji gminy

zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9, 15 i 18 ustawy o samorządzie gminnym, niewątpliwie stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej.

Mając zatem na uwadze powyższe w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności, tj. oddanie Zamku w nieodpłatne zarządzanie przez „A”, realizowane będzie poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując tę czynność nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano powyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z zakupionymi – w ramach realizacji planowanej inwestycji – towarami i usługami wynika, że Gmina nie będzie ich nabywać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym dokonując zakupów nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca w związku z realizacją inwestycji „Zachowanie … ”, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją ww. inwestycji.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją planowanej inwestycji pn. „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ”, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego tut. Organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny i projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W szczególności w niniejszej interpretacji nie analizowano czy przekazanie przez Gminę dotacji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących poniesione wydatki w ramach realizacji planowanej inwestycji pn. „Zachowanie dziedzictwa kulturowego (…) ”. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości nieodpłatnego przekazania do użytkowania nieruchomości „A”, został rozstrzygnięty w postanowieniu o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 23 listopada 2016 r. o nr 3063-ILPP1-2.4512.142.2016.1.PG.

Zauważyć także należy, że organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Zainteresowanemu przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.