2461-IBPP2.4512.823.2016.1.RSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 14 listopada 2016 r. znak: … (data wpływu 15 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „`(...)`” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 14 listopada 2016 r. znak: … (data wpływu 15 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „`(...)`".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W 2016 roku Gmina M. - (zwana dalej również jako: Wnioskodawca, Beneficjent lub „Gmina”,) złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pn. „`(...)`” ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa X na lata 2014-2020. Umowa o dofinansowanie zostanie podpisana na przełomie października i listopada br. Zakupu pojazdu dokonano natomiast we wrześniu, tym samym realizacja projektu pod względem rzeczowym została zakończona. Po podpisaniu umowy o dofinansowanie Beneficjent niezwłocznie rozliczy dofinansowanie.

Przedmiotem projektu jest zakup samochodu ratowniczo-gaśniczego typu średniego dla OSP Ż.. OSP Ż. realizuje w imieniu Beneficjenta zadania własne gminy wynikające z ustawy o samorządzie gminnym, w zakresie zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej. Majątek powstały w ramach projektu będzie własnością Beneficjenta i nie zostanie zbyty, natomiast za użytkowanie pojazdu i jego utrzymanie odpowiedzialna będzie OSP Ż..

W ramach projektu Beneficjent poniósł koszty zakupu pojazdu, które zostały udokumentowane fakturą VAT, których nabywcą jest Gmina M..

Ochotnicza Straż Pożarna wykonuje swoje zadania nieodpłatnie. Gmina, jako właściciel pojazdu, również nie będzie osiągała przychodów związanych z tym pojazdem.

W związku z realizacją projektu Gmina M., nie będzie wykonywała czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. nie będzie prowadziła sprzedaży.

Natomiast w piśmie z 14 listopada 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zaistniałego stanu faktycznego, w następujący sposób:

1.1. Gmina M. nie wykorzystuje i nie zamierza wykorzystywać przedmiotu realizowanego projektu (samochodu ratowniczo-gaśniczego) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towaru i usług.

1.2. Zakupiony samochód ratowniczo-gaśniczy jest obecnie oraz będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań własnych gminy zgodnie z art. 7 ust. l pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w ww. piśmie z 14 listopada 2016 r.):

Czy Wnioskodawca ma możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „`(...)`”?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w ww. piśmie z 14 listopada 2016 r.):

Gmina M. nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na realizację projektu „`(...)`”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług. Co do zasady, faktury, aby skutkowały powstaniem prawa do odliczenia, muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Tym samym podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do doliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym).

Art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 191 ze zm.) stanowi, że koszty wyposażenia, utrzymania, wyszkolenia i zapewnienia gotowości bojowej ochotniczej straży pożarnej ponosi gmina, z zastrzeżeniem art. 35 ust. 1.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności. Czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje zadanie pn. „`(...)`” dofinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa X. na lata 2014-2020. Przedmiotem projektu jest zakup samochodu ratowniczo-gaśniczego typu średniego dla OSP Ż.. Wnioskodawca nie wykorzystuje i nie zamierza wykorzystywać przedmiotu realizowanego projektu (samochodu ratowniczo-gaśniczego) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towaru i usług. Zakupiony samochód ratowniczo-gaśniczy jest obecnie oraz będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań własnych gminy zgodnie z art. 7 ust. l pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym. Majątek powstały w ramach projektu będzie własnością Wnioskodawcy i nie zostanie zbyty. W ramach projektu Wnioskodawca poniósł koszty zakupu pojazdu, które zostały udokumentowana fakturą VAT, których nabywcą jest Gmina M.. Gmina, jako właściciel pojazdu, również nie będzie osiągała przychodów związanych z tym pojazdem. W związku z realizacją projektu Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. nie będzie prowadził sprzedaży.

Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia w opisanej sytuacji, należy zauważyć, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z wniosku, zakupiony samochód ratowniczo-gaśniczy jest obecnie oraz będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań własnych gminy zgodnie z art. 7 ust. l pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym. Majątek powstały w ramach projektu będzie własnością Wnioskodawcy i nie zostanie zbyty.

Należy stwierdzić, że Gmina realizując przedmiotowy projekt nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT. Wydatki na ww. przedsięwzięcie, w momencie ich ponoszenia nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Gminy, lecz z czynnościami publicznoprawnymi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro, jak wskazał Wnioskodawca:

• zakupiony samochód ratowniczo-gaśniczy jest obecnie oraz będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie do realizacji zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. l pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym oraz
• w związku z realizacją projektu Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. nie będzie prowadził sprzedaży,

to w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „`(...)`”.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w okolicznościach przedstawionych we wniosku i traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.