1462-IPPP1.4512.927.2016.1.IGo

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT (podatek od towarów i usług) transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. W najbliższym okresie czasu Wnioskodawca tj. spółka S. Spółka Akcyjna (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) zamierza dokonać sprzedaży dwóch nieruchomości. Pierwsza z nieruchomości (Nieruchomość A) stanowi działkę stanowiącą przedmiot wieczystego użytkowania gruntów zabudowaną 4 kondygnacyjnym budynkiem. Na drugą z nieruchomości (Nieruchomość B) składa się także działka gruntu będąca przedmiotem wieczystego użytkowania zabudowana budynkiem 4 kondygnacyjnym.
2. Na Nieruchomości A znajduje się budynek biurowy zbudowany w roku 1953, obok tego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykazane są odrębnie: sieć c.o., parking, węzeł wymiennikowy, instalacja telefoniczna, instalacja kablowa telefoniczna - wszystkie zrealizowane w latach 90- XX w. Nieruchomość ta łącznie z budynkiem została nabyta przez Wnioskodawcę od Miasta na podstawie umowy z dnia 6 lipca 2000 roku w ramach przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. W związku z takim sposobem nabycia przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawca nie miał możliwości ani też prawa do odliczenia podatku naliczonego, który w tym przypadku nie występował. W latach późniejszych wyłącznie w zakresie budynku biurowego czynione były wydatki na ulepszenie, jednakże wydatki te nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Inne wykazane środki trwałe nie były przedmiotem wydatków ulepszeniowych. Począwszy co najmniej od roku 1993 do chwili obecnej lokale biurowe (nie stanowiące odrębnej własności lokalu) w budynku na Nieruchomości A były przedmiotem umów najmu lub dzierżawy. Spółka S. jako właściciel wynajmuje przedmiotowe lokale osobom fizycznym i firmom od daty nabycia Nieruchomości A tj. roku 2000 do dnia dzisiejszego. Stan obłożenia nieruchomości wynosi ok. 96,08% (wrzesień 2016 r.), zaznaczyć natomiast należy, że w różnych okresach czasu wynajem obejmował łącznie 100% powierzchni użytkowej. Przyjąć przy tym trzeba, że od udostępniania lokali w drodze umów najmu/dzierżawy do daty planowanej dostawy Nieruchomości A na rzecz nabywcy minie więcej niż 2 lata.
3. Z kolei Nieruchomość B także została nabyta na podstawie umowy z 6 lipca 2000 r. opisanej powyżej. Spółka nie odliczyła zatem podatku VAT od nabycia. Obok budynku biurowego w ewidencji środków trwałych wykazane zostały w odrębnych pozycjach: sieć c.o., parking, węzeł wymiennikowy, oraz sieć telefoniczna wewnętrzna. Podobnie jak w przypadku Nieruchomości A, także i w przypadku Nieruchomości B nakłady na ulepszenie dokonywane były tylko na budynek - ich wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej. Lokale (niewyodrębnione) w budynku były przedmiotem najmu lub dzierżawy na rzecz podmiotów trzecich co najmniej od roku 1993. Od 2000 r. wynajem realizowany jest przez Wnioskodawcę - obecny stan to 97,5%. Pod kątem wynajmu sytuacja przedstawia się analogicznie jak w przypadku Nieruchomości A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa Nieruchomości A oraz Nieruchomości B w drodze umowy sprzedaży będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) u.p.t.u.?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa Nieruchomości A oraz Nieruchomości B będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

1. Co do zasady zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 u.p.t.u, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi obecnie 23%. Zastosowanie innej stawki podatku lub też zwolnienie od podatku jest możliwe jedynie wobec dostawy towarów i świadczenia usług opisanych w odpowiednich załącznikach do Ustawy lub w przypadku spełnienia warunków opisanych w tejże ustawie. Zaznaczyć przy tym trzeba, że w przypadku nieruchomości zabudowanych zgodnie z treścią art. 29a ust. 8 u.p.t.u. grunt „dzieli” niejako los podatkowy budynków. Istotny jest zatem charakter podatkowy (opodatkowane określoną stawką zwolnione) dostawy budynków, ponieważ decyduje on jednocześnie o sposobie opodatkowania dostawy gruntu (w analizowanym przypadku prawa wieczystego użytkowania gruntów).
2. Biorąc pod uwagę regulacje ustawowe dotyczące zwolnienia dostawy zabudowanych Nieruchomości od opodatkowania podatkiem VAT, zwrócić należy uwagę w szczególności na treść art. 43 ust. 1 pkt 10) u.p.t.u.
3. Zgodnie z treścią w/w przepisu zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: 1) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, 2) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Z powyższego przepisu wynika zatem, że dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.
4. Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 u.p.t.u.- rozumie się generalnie oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: 1) wybudowaniu lub 2) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Oddanie do użytkowania, o którym mowa we wskazanym powyżej przepisie powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.
5. Jak wynika przy tym z doktryny prawa „Pierwszym zasiedleniem jest przede wszystkim oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Czynnościami opodatkowanymi są zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU: odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług. W związku z tym, pierwszym zasiedleniem jest wydanie budynku jego nabywcy w wykonaniu dostawy towarów, jak również wydanie lokalu najemcy, w wykonaniu umowy najmu (czyli odpłatnego świadczenia usługi). Pierwsze zasiedlenie należy traktować jako czynność faktyczną polegającą na przekazaniu budynku, budowli lub ich części w wykonaniu czynności opodatkowanej - komentarz do art. 2 VAT Martini 2014, wyd. 1 / J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda. Zdaniem tych samych autorów „pojęcie pierwszego zasiedlenia (a w konsekwencji również możliwość stosowania zwolnienia) należy odnosić również do czynności, które miały miejsce przed wejściem w życie ustawy o VAT, jak również przed wejściem w życie poprzedniej ustawy o VAT, tj. 1 lipca 1993 r. - tak długo, jak byłyby one klasyfikowane z punktu widzenia obecnie obowiązujących przepisów jako czynności opodatkowane”.
6. W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca nabył Nieruchomość A i Nieruchomość B bez prawa do odliczenia podatku VAT. Jednocześnie nakłady poczynione na Nieruchomość A i Nieruchomość B nie przekroczyły 30% wartości początkowej - nie można zatem mówić w tym przypadku o kolejnym pierwszym zasiedleniu. Zaznaczyć natomiast należy, że lokale w budynkach na Nieruchomości A i na Nieruchomości B były przedmiotem ciągłego wynajmu na rzecz podmiotów trzecich generalnie od lat 90-tych XX w., a zatem także przed wejściem w życie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca - już jako właściciel realizował wynajem pomieszczeń - wystawiając przy tym faktury VAT formalnie od roku 2000. Wynajem ten realizowany do dnia dzisiejszego. Uznać zatem należy, że w przypadku obu budynków tj. budynku na Nieruchomości A i na Nieruchomości B doszło - w związku z ich oddaniem w najem w przeszłości do ich pierwszego zasiedlenia. Ze względu na fakt stałego wynajmu pomieszczeń w budynku od roku co najmniej 1993 (w przypadku Spółki po nabyciu co najmniej od roku 2000) uznać należy, te zdaniem Wnioskodawcy od pierwszego zasiedlenia do daty planowanej dostawy Nieruchomości A i Nieruchomości B upłynie więcej niż 2 lata. Tym samym odpłatna dostawa Nieruchomości A i Nieruchomości B powinna korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży dwóch nieruchomości A i B. Obie nieruchomości stanowią działki stanowiące przedmiot wieczystego użytkowania gruntów zabudowane 4 kondygnacyjnym budynkami każda z nich.

Na Nieruchomości A znajduje się budynek biurowy zbudowany w roku 1953, obok tego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykazane są odrębnie: sieć c.o., parking, węzeł wymiennikowy, instalacja telefoniczna, instalacja kablowa telefoniczna - wszystkie zrealizowane w latach 90- XX w.

Z kolei na Nieruchomości B obok budynku biurowego w ewidencji środków trwałych wykazane zostały w odrębnych pozycjach: sieć c.o., parking, węzeł wymiennikowy, oraz sieć telefoniczna wewnętrzna.

Nieruchomości A i B łącznie z budynkami zostały nabyte przez Wnioskodawcę od Miasta na podstawie umowy z dnia 6 lipca 2000 roku w ramach przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. W związku z takim sposobem nabycia przedmiotowych Nieruchomości Wnioskodawca nie miał możliwości ani też prawa do odliczenia podatku naliczonego, który w tym przypadku nie występował.

W latach późniejszych wyłącznie w zakresie budynków biurowych czynione były wydatki na ulepszenie, jednakże wydatki te nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynków. Inne wykazane środki trwałe nie były przedmiotem wydatków ulepszeniowych.

Począwszy co najmniej od roku 1993 do chwili obecnej lokale biurowe (nie stanowiące odrębnej własności lokalu) w budynkach na Nieruchomości A i Nieruchomości B były przedmiotem umów najmu lub dzierżawy. Spółka jako właściciel wynajmuje przedmiotowe lokale osobom fizycznym i firmom. Od daty nabycia Nieruchomości A tj. roku 2000 do dnia dzisiejszego stan obłożenia nieruchomości wynosi ok. 96,08% (wrzesień 2016 r.), zaznaczyć natomiast należy, że w różnych okresach czasu wynajem obejmował łącznie 100% powierzchni użytkowej. Od daty nabycia Nieruchomości B tj. roku 2000 wynajem realizowany jest przez Wnioskodawcę - obecny stan to 97,5%. Przyjąć przy tym trzeba, że od udostępniania lokali w drodze umów najmu/dzierżawy do daty planowanej dostawy Nieruchomości A i Nieruchomości B na rzecz nabywcy minie więcej niż 2 lata.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem Budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Pierwsze zasiedlenie należy rozumieć jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, przez które można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub użytkownika.

Zatem z przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek zabudowanych, na których znajdują się m.in. budynki biurowe. Nieruchomości te Wnioskodawca zakupił w 2000 roku. Budynki biurowe od chwili nabycia przez Wnioskodawcę były wynajmowane, a umowy najmu zawierane były z różnymi podmiotami w różnym okresie od 2000 roku do chwili obecnej. Natomiast znajdujące się na nieruchomości pozostałe środki trwałe (sieci c.o., parkingi, węzły wymiennikowe, instalacje telefoniczne), jako nieodłącznie związane z budynkami biurowymi, dzielą los prawny i podatkowy tych budynków.

Zatem należy wskazać, że budynki i pozostałe środki trwałe na nieruchomościach A i B nie będą sprzedawane w ramach pierwszego zasiedlenia, ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, gdyż doszło do niego w chwili zawarcia umów najmu/dzierżawy lokali w budynkach biurowych. Ponadto na budynkach i pozostałych środkach trwałych na nieruchomościach A i B nie były dokonywane ulepszenia, których wartość przekroczyła 30% wartości początkowej.

W odniesieniu do sprzedaży budynków wraz z pozostałymi środkami trwałymi na nieruchomościach A i B oraz z uwagi na obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że skoro budynki biurowe na nieruchomościach A i B były wynajmowane zarówno przez Wnioskodawcę jak i poprzedniego właściciela, sprzedaż nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Nadto nie ponoszono wydatków na ulepszenie budynków i pozostałych środków trwałych przekraczających 30% wartości początkowej.

Tym samym sprzedaż Nieruchomości A i Nieruchomości B korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że dostawa zabudowanych Nieruchomości A i B korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezprzedmiotowa.

Nadmienić należy, że Wnioskodawca oraz Nabywca, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, mogą skorzystać z opcji opodatkowania transakcji dostawy Nieruchomości A i B.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.