Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT, specjalizując się w wynajmie nieruchomości. W związku z planowaną likwidacją działalności zamierza wycofać nieruchomość z ewidencji środków trwałych i kontynuować jej wynajem jako osoba prywatna. Zadał pytanie, czy w tej sytuacji będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Stwierdził, że wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz dalsze jej wykorzystywanie do wynajmu nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku VAT, ponieważ nieruchomość pozostanie w użyciu do działalności gospodarczej, która podlega opodatkowaniu VAT. Organ zauważył, że Wnioskodawca oparł swoją argumentację na przepisach, które nie mają zastosowania w tej sprawie.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 23 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania nieruchomości na cele osobiste w ramach likwidacji działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania nieruchomości na cele osobiste w ramach likwidacji działalności gospodarczej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, wpisaną do Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług), prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów do celów rozliczenia podatku dochodowego.
Przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości własnej PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 6820 Z.
Wnioskodawca wynajmuje lokal handlowo-usługowy najemcom do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Budynek został zbudowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – sposobem gospodarczym.
Wydatki udokumentowane były fakturami VAT, umowami o dzieło, rachunkami, itp. Z faktur przeznaczonych na budowę odliczany był podatek naliczony VAT.
Budynek został przyjęty do użytkowania w dniu 09.11.2005 r. Do ewidencji środków trwałych został wpisany budynek handlowo-usługowy o wartości początkowej 1 142 918,20 zł wraz z gruntem pod powyższą nieruchomością o wartości 34 432,40 zł. Wartość nieruchomości została ustalona na podstawie posiadanych faktur i rachunków.
Od momentu przyjęcia do użytkowania nieruchomości nie prowadzono w niej modernizacji i ulepszeń, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Przeprowadzane były tylko drobne konserwacje i bieżące naprawy, które nie spełniały powyższego kryterium.
Od momentu przyjęcia do użytkowania nieruchomość jest cały czas wynajmowana najemcom prowadzącym działalność usługowo-handlową.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w przyszłości likwidując działalność gospodarczą i wycofując nieruchomość z ewidencji środków trwałych na cele prywatne (jako majątek osobisty) trzeba będzie odprowadzić podatek VAT od nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej? Wnioskodawca nadmienia, że w przyszłości planuje wynajmować nieruchomość jako osoba prywatna.
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy oraz art. 5 ustawy na dzień likwidacji działalności należy sporządzić spis z natury i ująć w nim nieruchomość znajdującą się w ewidencji środków trwałych oraz opodatkować ją właściwą stawką podatku VAT.
Jednakże w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawodawca wskazuje na możliwość zwolnienia od podatku dostawy budynków z wyjątkiem gdy:
Dla dostawy nieruchomości ustawodawca wskazał również art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy dla dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10.
Wracając do art. 43 ust. 12 pkt 10 – przez pierwsze zasiedlenie (zg. z art. 2 pkt 14 ustawy) rozumie się oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
Pierwsze zasiedlenie w tym przypadku miało miejsce w grudniu 2005 r. Opisane zdarzenie przyszłe spełnia również drugą przesłankę, gdyż od pierwszego zasiedlenia do 31.12.2016 r. upłynie 11 lat.
Opodatkowanie gruntu (jego dostawy), na którym postawiona jest nieruchomość będzie podlegała opodatkowaniu stawką VAT, jaką opodatkowany jest budynek na którym jest usytuowany zg. z art. 29 ust. 8 ustawy.
Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że dokonując likwidacji działalności gospodarczej w skład majątku której w chodzi nieruchomość, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.
Należy zauważyć, że w świetle regulacji art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie tej rzeczy przez jego najemcę.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji najem budynku wraz z gruntem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.
Uwzględniając powołane przepisy wskazać należy, że budynek wraz z gruntem wycofany z ewidencji środków trwałych (ewidencji firmy) i przeznaczony do dalszego najmu, będzie nadal wykorzystywany do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem nie nastąpi przekazanie budynku wraz z gruntem na cele osobiste. Przedmiotowy budynek wraz z gruntem jako towar będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany dalszy najem nieruchomości po wycofaniu z ewidencji środków trwałych. Zatem Zainteresowany będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych – w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej – nie będzie skutkowała opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji.
Reasumując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT w przypadku wycofania budynku wraz z gruntem z ewidencji środków trwałych i przeznaczenia go do dalszego najmu.
Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe. Jakkolwiek Zainteresowany wywiódł prawidłowy skutek prawny, jednakże dokonał tego w oparciu o inne argumenty niż tut. Organ.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.
Zaznaczyć również należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest od wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualne wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, kiedy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku wydana interpretacja traci swą aktualność.
Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili