1061-IPTPP2.4512.405.2016.1.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że przedmiotem darowizny na rzecz spółki cywilnej jest przedsiębiorstwo oraz wyłączenia z opodatkowania ww. czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że przedmiotem darowizny na rzecz spółki cywilnej jest przedsiębiorstwo oraz wyłączenia z opodatkowania ww. czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) w zakresie szeroko rozumianej produkcji i sprzedaży obuwia. Wnioskodawca m.in. projektuje obuwie, opracowuje technologię jego produkcji i ją wdraża, podejmuje czynności marketingowe i reklamowe oraz dokonuje sprzedaży wyprodukowanego przez siebie obuwia. Produkcja obuwia odbywa się w zakładach produkcyjnych będących własnością Wnioskodawcy. Sprzedaż obuwia następuje w sklepach należących do Wnioskodawcy lub osób trzecich oraz w sklepie internetowym. Odbiorcą obuwia są również hurtownie współpracujące z Wnioskodawcą. W CEIDG ujawniono miejsca prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzą składniki materialne i niematerialne, w tym m.in.:

1. nieruchomości;
2. maszyny i urządzenia wykorzystywane w produkcji obuwia;
3. oprogramowanie własne lub umowy dotyczące korzystania przez Wnioskodawcę z oprogramowania osób trzecich, np. na zasadzie licencji;
4. środki trwałe m.in. komputery sterujące procesem produkcji i wykorzystywane na etapie projektowania obuwia, wyposażenie;
5. umowy z osobami zajmującymi się projektowaniem obuwia (wzornictwem), wdrażaniem technologii jego produkcji i produkcją obuwia;
6. know-how związane z obszarem projektowania (wzornictwa) i produkcji obuwia;
7. wartości niematerialne i prawne, autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych na potrzeby działalności produkcyjnej (obuwia);
8. składniki majątkowe niestanowiące środków trwałych, w szczególności wykorzystywane w działalności produkcyjnej;
9. zobowiązania z tytułu umów handlowych zawartych w ramach działalności gospodarczej;
10. środki transportu;
11. surowce, półprodukty i materiały wykorzystywane w produkcji obuwia;
12. prawo do domeny internetowej i strony internetowej www.nik.com.pl, logotyp;
13. urządzenia i maszyny typu IT, w tym serwery, komputery stacjonarne, komputery przenośne, urządzenia sieciowe;
14. umowy z pracownikami i współpracownikami zajmującymi się sprzedażą produktów, marketingiem usług i produktów, obsługą usług, w tym reklamacjami;
15. prawa i obowiązki z umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz za media;
16. know-how związane z działalnością marketingową dotyczącą sprzedaży obuwia, w tym kontakty biznesowe i informacje związane z bazami potencjalnych klientów, wynikające również z udziału w targach i konferencjach branżowych;
17. wartości niematerialne i prawne; autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych na potrzeby działalności marketingowej (prawa do ulotek, prezentacji interaktywnych).

Obecnie Wnioskodawca planuje na podstawie umowy darowizny przekazać przedsiębiorstwo na rzecz spółki cywilnej, w której wszystkimi trzema wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy. W efekcie dojdzie do przekazania wszystkich składników majątku wchodzącego w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy spółce cywilnej, w której wszystkimi wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy. W wyniku darowizny nastąpi także przejście zakładu pracy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 23 ze zn. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1974 roku - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2014 roku, poz. 1502, ze zm.) na spółkę cywilną, w której wszystkimi trzema wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy.

Planowana umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego i w umowie tej zostanie zawarta wzmianka, że przedmiotem umowy darowizny jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), dalej „kodeks cywilny”.

Po zawarciu planowanej umowy darowizny, Wnioskodawca zakończy działalność gospodarczą i złoży wniosek o wykreślenie z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Od tego momentu działalność przedsiębiorstwa będzie prowadzona w dotychczasowej formie - bez przerw w działalności łącznie z zatrudnionymi pracownikami, ale już w ramach spółki cywilnej, w której jedynymi wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy. Spółka cywilna będzie czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), natomiast podatek dochodowy od osób fizycznych wspólnicy będą rozliczać we własnym zakresie. Cała sprzedaż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej będzie sprzedażą opodatkowaną. Składniki przedmiotu planowanej umowy darowizny przedsiębiorstwa w wyniku planowanej umowy darowizny - staną się majątkiem spółki. Synowie Wnioskodawcy - wspólnicy spółki cywilnej otrzymane środki trwałe wprowadzą do ewidencji środków trwałych, wyposażenie do ewidencji wyposażenia z adnotacją, że pochodzą z darowizny.

Zawarcie planowanej umowy darowizny przedsiębiorstwa będzie wiązało się z przejęciem przez synów Wnioskodawcy długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanej umowy darowizny zawartej ze spółką cywilną, w której wszystkimi trzema wspólnikami są synowie Wnioskodawcy, stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego i w konsekwencji, czy planowana darowizna przedsiębiorstwa Wnioskodawcy spółce cywilnej, w której wszystkimi trzema wspólnikami są trzej synowie Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanej umowy darowizny zawartej ze spółką cywilną, w której wszystkimi trzema wspólnikami są trzej synowie Wnioskodawcy, stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego i w konsekwencji planowana darowizna przedsiębiorstwa Wnioskodawcy spółce cywilnej, w której wszystkimi trzema wspólnikami są trzej synowie Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.).

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, nie zawierają definicji pojęcia przedsiębiorstwo. W związku z powyższym, w celu odpowiedzi na pytanie, czy dany zespół składników stanowi przedsiębiorstwo należy odwołać się do definicji zawartej w art. 551 kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 551 kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto, na podstawie art. 552 kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Powyższy katalog składników przedsiębiorstwa ma charakter otwarty. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa podstawową cechą przedsiębiorstwa jest jego samodzielność. Przedsiębiorstwo, będące przedmiotem zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą w związku, a nie stanowić jedynie zbiór składników majątkowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (art. 6 pkt 1 ustawy o VAT).

Powołany art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.; dalej: „Dyrektywa VAT”).

W myśl art. 19 Dyrektywy VAT w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) dokonał przy tym wykładni pojęcia „całości lub części majątku” na gruncie powołanej Dyrektywy VAT w wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes. TSUE podkreślił, iż pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. W wyroku tym TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy VAT, dotyczy między innymi przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, poprzez wprowadzenie wyraźnego wyłączenia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, stanowi uszczegółowienie regulacji z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, na gruncie ustawy o VAT, aport przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport), itp.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub jego zorganizowanej części.

W niniejszej sprawie przedmiotem darowizny będą składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, m.in.:

1. nieruchomości;
2. maszyny i urządzenia wykorzystywane w produkcji obuwia;
3. oprogramowanie własne lub umowy dotyczące korzystania przez Wnioskodawcę z oprogramowania osób trzecich, np. na zasadzie licencji;
4. środki trwałe m.in. komputery sterujące procesem produkcji i wykorzystywane na etapie projektowania obuwia, wyposażenie;
5. umowy z osobami zajmującymi się projektowaniem obuwia (wzornictwem), wdrażaniem technologii jego produkcji i produkcją obuwia;
6. know-how związane z obszarem projektowania (wzornictwa) i produkcji obuwia;
7. wartości niematerialne i prawne, autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych na potrzeby działalności produkcyjnej (obuwia);
8. składniki majątkowe niestanowiące środków trwałych, w szczególności wykorzystywane w działalności produkcyjnej;
9. zobowiązania z tytułu umów handlowych zawartych w ramach działalności gospodarczej;
10. środki transportu;
11. surowce, półprodukty i materiały wykorzystywane w produkcji obuwia;
12. prawo do domeny internetowej i strony internetowej www.nik.com.pl, logotyp;
13. urządzenia i maszyny typu IT, w tym serwery, komputery stacjonarne, komputery przenośne, urządzenia sieciowe;
14. umowy z pracownikami i współpracownikami zajmującymi się sprzedażą produktów, marketingiem usług i produktów, obsługą usług, w tym reklamacjami;
15. prawa i obowiązki z umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz za media;
16. know-how związane z działalnością marketingową dotyczącą sprzedaży obuwia, w tym kontakty biznesowe i informacje związane z bazami potencjalnych klientów, wynikające również z udziału w targach i konferencjach branżowych;
17. wartości niematerialne i prawne; autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych na potrzeby działalności marketingowej (prawa do ulotek, prezentacji interaktywnych).

Obecnie Wnioskodawca planuje na podstawie umowy darowizny przekazać swoje przedsiębiorstwo na rzecz spółki cywilnej, w której wszystkimi trzema wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy. W efekcie dojdzie do przekazania wszystkich składników majątku wchodzącego w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy spółce cywilnej, w której wszystkimi wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy. W wyniku darowizny nastąpi także przejście zakładu pracy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 23 ze zn. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1974 roku - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2014 roku, poz. 1502, ze zm.) na spółkę cywilną, w której wszystkimi trzema wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy.

Powyższe składniki materialne i niematerialne pozostają ze sobą we wzajemnym związku, stanowią całość zarówno organizacyjną jak i funkcjonalną. Planowana umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego i w umowie tej zostanie zawarta wzmianka, że przedmiotem umowy darowizny jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), dalej „kodeks cywilny”. Po zawarciu planowanej umowy darowizny, Wnioskodawca zakończy działalność gospodarczą i złoży wniosek o wykreślenie z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Od tego momentu działalność przedsiębiorstwa będzie prowadzona w dotychczasowej formie - bez przerw w działalności łącznie z zatrudnionymi pracownikami, ale już w ramach spółki cywilnej, w której jedynymi wspólnikami będą synowie Wnioskodawcy. Spółka cywilna będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast podatek dochodowy od osób fizycznych wspólnicy rozliczać będą we własnym zakresie. Cała sprzedaż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej będzie sprzedażą opodatkowaną. Składniki przedmiotu planowanej umowy darowizny przedsiębiorstwa w wyniku planowanej umowy darowizny - staną się majątkiem spółki. Synowie Wnioskodawcy - wspólnicy spółki cywilnej otrzymane środki trwałe wprowadzą do ewidencji środków trwałych, a wyposażenie do ewidencji wyposażenia z adnotacją, że pochodzą z darowizny.

Zawarcie planowanej umowy darowizny przedsiębiorstwa będzie wiązało się z przejęciem przez synów Wnioskodawcy długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Reasumując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy zespół składników materialnych i niematerialnych będący przedmiotem planowanej umowy darowizny zawartej ze spółką cywilną, w której wszystkimi trzema wspólnikami są trzej synowie Wnioskodawcy, stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego i w konsekwencji planowana darowizna tego zespołu składników materialnych i niematerialnych spółce cywilnej, w której wszystkimi trzema wspólnikami są trzej synowie Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z przepisem art. 551 kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z kolei wskazane przez Wnioskodawcę art. 551 i art. 552 kodeksu cywilnego nie dotyczą czynności, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo. A zatem tut. Organ uznał, iż powołane we wniosku art. 551 i art. 552 kodeksu cywilnego stanowią oczywistą omyłkę pisarską i faktycznie dotyczą art. 551 i art. 552 kodeksu cywilnego.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.