Wnioskodawca, będący polską spółką prawa handlowego i czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów do maszyn budowlanych. W związku z tą działalnością planuje zlecać malowanie i ocynkowanie produkowanych części maszyn budowlanych podwykonawcy z siedzibą we Francji. Po zakończeniu malowania i ocynkowania, detale mają być wysyłane przez podwykonawcę do końcowego odbiorcy, który również ma siedzibę we Francji. Wnioskodawca zapytał, czy wykonanie tych prac wykończeniowych przez podwykonawcę we Francji przed sprzedażą do kontrahenta docelowego wpływa na możliwość zastosowania procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wynikającej z niej stawki VAT w wysokości 0%. Organ podatkowy uznał, że w opisanej sytuacji dostawa towarów, które zostały poddane przerobowi przez podwykonawcę we Francji i następnie dostarczone do końcowego odbiorcy w tym samym kraju, nie powinna być traktowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przemieszczenie towarów do usługodawcy we Francji w celu ich obróbki przed dostawą do nabywcy należy traktować jako odrębną transakcję od tej, która ma miejsce po obróbce towarów. W związku z tym przemieszczenie towarów do Francji w celu obróbki powinno być klasyfikowane przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, natomiast dostawa po obróbce jako dostawa krajowa w kraju nabywcy. Organ uznał, że stanowisko Wnioskodawcy, które opiera się na art. 42 ust. 1 ustawy i zakłada zastosowanie stawki VAT 0% do opisanej transakcji, jest nieprawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla czynności wykonania prac wykończeniowych przez podwykonawcę we Francji oraz zastosowania 0% stawki podatku VAT (podatek od towarów i usług) – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla czynności wykonania prac wykończeniowych przez podwykonawcę we Francji oraz zastosowania 0% stawki podatku VAT.
Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).
Wnioskodawca jest polską spółką prawa handlowego, zarejestrowanym podatnikiem VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Prowadzi działalność gospodarczą obejmującą produkcję elementów do maszyn budowlanych. W związku z prowadzoną działalnością w przyszłości Wnioskodawca planuje zlecać malowanie i ocynkowanie produkowanych części maszyn budowlanych podwykonawcy (osoba prawna) mającemu siedzibę we Francji. Po dokonaniu malowania (do wykonania którego Wnioskodawca nie ma możliwości technologicznych ani odpowiedniej bazy sprzętowej) detale mają być wysłane przez podwykonawcę do końcowego odbiorcy mającego również siedzibę we Francji (i tam też status podatnika VAT-UE). Cały proces malowania i cynkowania od momentu otrzymania detali z Polski do wysyłki do docelowego kontrahenta ma zajmować ok. tygodnia i w ocenie Wnioskodawcy być częścią procesu produkcji rozpoczętego w Polsce. Po zakończeniu robót zleconych podwykonawcy we Francji i odbiorze towaru przez kontrahenta docelowego Wnioskodawca będzie wystawiał fakturę z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a więc z zerową stawką VAT zgodnie z art. 42 ust. 1 w zw. z art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.
Ponadto Zainteresowany poinformował, że:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy wykonanie prac wykończeniowych przez podwykonawcę we Francji przed dokonaniem sprzedaży na rzecz kontrahenta docelowego ma wpływ na możliwość zastosowania procedury wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i wynikającej z niej 0% stawki VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie prac z zakresu końcowej obróbki wysyłanych części przez podwykonawcę we Francji nie ma wpływu na możliwość zastosowania procedury WDT (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów) (klasycznej ujętej w art. 13 ust. 1 i 2 ustawy) z uwagi na kumulatywne zaistnienie przesłanek z art. 13 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sytuacji mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów – spełniona jest zarówno przesłanka przemieszczenia towaru (co dokumentuje list CMR), jak i kryteria dotyczące finalnego nabywcy – osoba prawna będąca podatnikiem VAT na terenie państwa członkowskiego (Francji). Przeniesienie praw do rozporządzania przedmiotem dostawy jak właściciel następuje w ocenie Wnioskodawcy dopiero w momencie przekazania polakierowanych i ocynkowanych części kontrahentowi docelowemu. Mając na uwadze powyższe prace polegające na ocynkowaniu i malowaniu przez podwykonawcę realizowane we Francji, mają charakter dalszej części procesu produkcji rozpoczętego przez Wnioskodawcę w Polsce, a przesłanki wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zachodzą dopiero w odniesieniu do kontrahenta docelowego – na podstawie którego zamówienia dokonywane są prace wykonywane zarówno w Polsce jak i Francji. W związku z tym na podst. art. 42 ust. 1 ustawy do opisanej transakcji należałoby zastosować stawkę opodatkowania VAT 0%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy).
W świetle art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów – rozumianych jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy) – o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na definicję dostawy towarów na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Wprowadzenie w miejsce sprzedaży (czyli zobowiązania sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy oraz wydania jej kupującemu, czemu odpowiada zobowiązanie kupującego do odebrania rzeczy i zapłaty ceny) kategorii pojęciowej „przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” służy temu, aby podatkiem od towarów i usług zostały objęte również i takie czynności, w których z prawnego punktu widzenia nie dochodzi do przeniesienia na drugą stronę transakcji własności towaru, ale dochodzi do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad tym towarem, co pozwala nabywcy na dysponowanie tym towarem w sposób zbliżony do właściciela. Z tego względu w orzecznictwie TSUE wielokrotnie podkreślano, że ta regulacja ma na celu opodatkowanie zbycia uprawnień do faktycznego dysponowania rzeczą, a nie wyłącznie prawa własności rzeczy.
Zatem dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra.
Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 3 ustawy, rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką prawa handlowego, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT oraz posiada wyłącznie właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce. Sprzedaż u Wnioskodawcy nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą produkcję elementów do maszyn budowlanych. W związku z prowadzoną działalnością w przyszłości Wnioskodawca planuje zlecać malowanie i ocynkowanie produkowanych części maszyn budowlanych podwykonawcy (osoba prawna) mającemu siedzibę we Francji. Po dokonaniu malowania (do wykonania którego Wnioskodawca nie ma możliwości technologicznych ani odpowiedniej bazy sprzętowej) detale mają być wysłane przez podwykonawcę do końcowego odbiorcy mającego również siedzibę we Francji (i tam też status podatnika VAT-UE). Cały proces malowania i cynkowania od momentu otrzymania detali z Polski do wysyłki do docelowego kontrahenta ma zajmować ok. tygodnia i w ocenie Wnioskodawcy być częścią procesu produkcji rozpoczętego w Polsce. Zlecanie przez Wnioskodawcę usługi malowania i ocynkowania produkowanych części maszyn budowlanych będzie odbywało się na podstawie tzw. zamówienia otwartego stanowiącego ramowy kontrakt określający zakres usług (uwzględniający dane techniczne) oraz ceny jednostkowe poszczególnych usług w zależności od ich zakresu. Przeniesienie prawa rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel nastąpi po wysyłce z lakierni do docelowego kontrahenta, co będzie potwierdzone odpowiednim dokumentem. Dopóki jednak towar – produkowane części maszyn budowlanych – będzie znajdował się na terenie lakierni będzie własnością Wnioskodawcy. W momencie rozpoczęcia wysyłki towarów (części maszyn budowlanych) Wnioskodawca posiada informację jakie towary i dla jakiego konkretnego podmiotu, tj. docelowego kontrahenta, będą przedmiotem dostawy. Po zakończeniu robót zleconych podwykonawcy we Francji i odbiorze towaru przez kontrahenta docelowego Wnioskodawca będzie wystawiał fakturę z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a więc z zerową stawką VAT zgodnie z art. 42 ust. 1 w zw. z art. 13 ustawy.
Aby ocenić charakter transakcji opisanych we wniosku konieczne jest przywołanie oraz analiza art. 22 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
Punkt pierwszy ww. artykułu dotyczy przypadku, gdy w wyniku dokonania transakcji – której celem jest dostawa towarów – towary te są wysyłane lub transportowane z jednego państwa do drugiego. Natomiast punkt trzeci ww. artykułu odnosi się do sytuacji, gdy w wyniku dokonania transakcji – której celem jest dostawa towarów – towary te nie są wysyłane lub transportowane z jednego państwa do drugiego.
Jak należy interpretować ww. przepisy w kontekście sytuacji przedstawionej we wniosku wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-446/13, która dotyczyła sytuacji podobnej do tej przedstawionej przez Wnioskodawcę. Jak zauważył Trybunał wykładnia art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy (odpowiednik art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie pozwala uznać, aby miejsce dostawy znajdowało się w państwie członkowskim siedziby dostawcy. Albowiem towary będące przedmiotem umowy zawartej między dostawcą a nabywcą, czyli wykończone towary, znajdowały się już „w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do odbiorcy” w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, w państwie członkowskim siedziby nabywcy.
Ponadto jak zauważył Trybunał „miejsce „dostawy towarów” w rozumieniu art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, czyli miejsce przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, powinno być bowiem określone na podstawie zasad ustanowionych w art. 8 ust. 1 szóstej dyrektywy. Dostawca towarów, w sytuacji skarżącej w postępowaniu głównym, gdy wysyła je usługodawcy, któremu powierzono roboty wykończeniowe, nie przenosi na nabywcę prawa do rozporządzania danymi towarami jak właściciel. Taka wysyłka ma na celu wyłącznie doprowadzenie danych towarów do stanu zgodnego ze zobowiązaniami umownymi dostawcy, aby mogła nastąpić późniejsza dostawa do nabywcy.”
Bazując na ww. orzeczeniu należy stwierdzić, że art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy oznacza istnienie dostatecznego czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą spornych towarów i ich wysyłką oraz ciągłość w przeprowadzaniu transakcji. Brak jest takiego związku i takiej ciągłości, jeżeli wysyłka towarów przez dostawcę usługodawcy ma na celu ich przetworzenie przed ich dostawą do nabywcy, aby doprowadzić je do stanu zgodnego ze zobowiązaniami umownymi między dostawcą a nabywcą. W tych okolicznościach za miejsce dostawy w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy uważa się miejsce, gdzie znajdują się towary, które wyniku obróbki uzyskały parametry zgodne ze zamówieniem i które mają być przedmiotem dostawy.
Konkludując Trybunał w ww. sprawie stwierdził, że artykuł 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy „należy interpretować w ten sposób, że miejsce dostawy towaru sprzedanego przez spółkę z siedzibą w jednym państwie członkowskim nabywcy z siedzibą w innym państwie członkowskim, w odniesieniu do którego sprzedawca zlecił usługodawcy mającemu siedzibę w tym innym państwie członkowskim roboty wykończeniowe mające na celu uczynić ów towar zdatnym do dostawy, przed wysłaniem go przez rzeczonego usługodawcę nabywcy, należy uważać za znajdujące się w państwie członkowskim siedziby nabywcy”.
W świetle powyższego, nie należy traktować opisanej dostawy towarów – poddanych przerobowi przez podwykonawcę mającego siedzibę we Francji, a następnie bezpośrednio dostarczanych do końcowego odbiorcy mającego również siedzibę we Francji – jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z ww. orzeczeniem przemieszczenie towarów do usługodawcy w celu ich obróbki, przed ich dostawą do nabywcy, winno być traktowane, jako dokonane w ramach odrębnej transakcji od tej która następuje już po obróbce towarów.
Dlatego też przemieszczenie towarów do innego państwa w celu ich obróbki winno być traktowane przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, czyli jako przemieszczenie towarów własnych, które mają służyć działalności gospodarczej. Natomiast dostawa po obróbce w sytuacji, gdy obróbka będzie dokonana w tym samym kraju, w którym mają być odebrane przez nabywcę transakcja ta będzie stanowiła dostawę krajową w kraju nabywcy.
Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej wymaga nie tylko czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem. Zatem w sprawie będącej przedmiotem wniosku wymagać należy również materialnego związku pomiędzy transgraniczną wysyłką i dostawą towarów do nabywcy. W sytuacji zaś – co ma miejsce w niniejszej sprawie – gdy transgraniczna wysyłka towarów przez Wnioskodawcę ma na celu wykonanie na towarze usług malowania i ocynkowania (przetworzenia towaru) materialny związek istnieje przede wszystkim między wysyłką i przetworzeniem towaru, a nie między jego wysyłką i dostawą do nabywcy.
Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przypisy prawa należy stwierdzić, że wysyłka (transport) towarów z kraju do państwa członkowskiego, w którym mają być one poddane obróbce winno być rozpoznane jako nietransakcyjna wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy. Natomiast bezpośrednia dostawa towarów do nabywcy po dokonaniu obróbki nastąpi z państwa, w którym będzie dokonana obróbka, a w konsekwencji będzie podlegała rozliczeniu w kraju dokonania obróbki, tj. w przedmiotowej sprawie we Francji.
Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.
W myśl art. 42 ust. 14 ustawy przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.
Zgodnie z tym przepisem warunki dotyczące możliwości zastosowania stawki VAT w wysokości 0% winny być spełnione adekwatnie w przypadku przemieszczenia towarów własnych do innego państwa członkowskiego. Mając na uwadze, że w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, brak jest zewnętrznego nabywcy, a dostawca w kraju jest równocześnie nabywcą w innym kraju członkowskim do którego przemieści towary, to warunki jakie winien spełniać nabywca mają zastosowanie do dostawcy czyli winien on posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.
Jak wynika z wniosku Wnioskodawca posiada wyłącznie właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce, a więc nie jest zarejestrowany w państwie do którego przemieszcza towar w celu jego przerobu. Tym samym, niezależnie od tego czy Wnioskodawca spełni pozostałe warunki, nie będzie uprawniony do opodatkowania stawką VAT w wysokości 0% opisanego przemieszczenia towarów.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy do opisanej transakcji należałoby zastosować stawkę opodatkowania VAT 0%, uznano za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili