Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 31 grudnia 2013 r. otrzymała nieodpłatnie od męża towary handlowe oraz środki trwałe. W tym czasie nie wystawiono faktur VAT, a przekazanie miało miejsce na podstawie remanentu sporządzonego przez męża. Urząd skarbowy przeprowadził kontrolę, w wyniku której stwierdził, że mąż Wnioskodawczyni powinien był odprowadzić podatek należny od tego nieodpłatnego przekazania. Przed wykreśleniem z ewidencji działalności gospodarczej, mąż Wnioskodawczyni wystawił faktury dokumentujące to nieodpłatne przekazanie w dniu 31 lipca 2015 r., z datą sprzedaży 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni zamierzała odliczyć podatek naliczony z tych faktur w deklaracji VAT-7 za lipiec 2015 r. Organ podatkowy jednak uznał, że Wnioskodawczyni nie ma prawa do takiego odliczenia, ponieważ nieodpłatne przekazanie towarów nie jest traktowane jako sprzedaż w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem nie może być udokumentowane fakturą VAT. W związku z tym Wnioskodawczyni nie będzie mogła odliczyć podatku naliczonego z tytułu przejęcia nieodpłatnie towarów handlowych i środków trwałych od męża.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2016 r. (data wpływu 10 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) od nabytych środków trwałych i towarów handlowych – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od nabytych środków trwałych i towarów handlowych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadzi od 31 grudnia 2013 r. Zainteresowana jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, podatek rozlicza w deklaracji VAT-7.
W dniu 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni przyjęła nieodpłatnie towary handlowe oraz środki trwałe z przedsiębiorstwa męża. Na przekazane towary handlowe oraz środki trwałe nie zostały wtedy wystawione faktury VAT, przekazanie nastąpiło na podstawie sporządzonego przez małżonka remanentu, nie został odprowadzony z tego tytułu podatek należny.
W dniach 8-23 lipiec 2015 r. w przedsiębiorstwie małżonka Wnioskodawczyni urząd skarbowy przeprowadził kontrolę podatkową. W jej wyniku okazało się, że od przekazanych towarów handlowych oraz środków trwałych mąż Zainteresowanej powinien odprowadzić podatek należny.
Mąż Wnioskodawczyni prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej zakończył 3 sierpnia 2015 r. Przed wykreśleniem z ewidencji wystawił faktury do czynności nieodpłatnego przekazania towarów handlowych oraz środków trwałych. Faktury zostały wystawione dnia 31 lipca 2015 r. z datą sprzedaży 31 grudnia 2013 r.
Podatek należny od czynności nieodpłatnego przekazania został zapłacony po otrzymaniu przez małżonka decyzji, w której naczelnik urzędu skarbowego dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2013 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawczyni - jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, w związku z tym, że przekazane Zainteresowanej towary handlowe oraz środki trwałe były i są wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych - może z faktur wystawionych w dniu 31 lipca 2015 r. dokumentujących to nieodpłatne przekazanie, odliczyć podatek naliczony w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2015 r.?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy. Dokumentem potwierdzającym prawo do takiego obniżenia jest faktura VAT.
Towary handlowe oraz środki trwałe, które Wnioskodawczyni nieodpłatnie otrzymała w miesiącu grudniu 2013 r. wykorzystywane były przez Zainteresowaną wyłącznie do czynności opodatkowanych. Faktury dokumentujące to przekazanie zostały wystawione w dniu 31 lipca 2015 r. i w tym dniu Wnioskodawczyni je otrzymała.
Tak więc w ocenie Wnioskodawczyni ma ona prawo do odliczenia podatku naliczonego, a ponieważ faktury otrzymała dopiero w lipcu 2015 r. to jej zdaniem odliczenia może dokonać w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2015 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z cyt. wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, podatek rozlicza w deklaracji VAT-7. W dniu 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni przyjęła nieodpłatnie towary handlowe oraz środki trwałe z przedsiębiorstwa męża. Na przekazane towary handlowe oraz środki trwałe nie zostały wtedy wystawione faktury VAT, przekazanie nastąpiło na podstawie sporządzonego przez małżonka remanentu, nie został odprowadzony z tego tytułu podatek należny. W dniach 8-23 lipiec 2015 r. w przedsiębiorstwie małżonka Wnioskodawczyni urząd skarbowy przeprowadził kontrolę podatkową w wyniku której okazało się, że od przekazanych towarów handlowych oraz środków trwałych mąż Zainteresowanej powinien odprowadzić podatek należny. Mąż Wnioskodawczyni prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej zakończył 3 sierpnia 2015 r. Przed wykreśleniem z ewidencji wystawił faktury do czynności nieodpłatnego przekazania towarów handlowych oraz środków trwałych. Faktury zostały wystawione dnia 31 lipca 2015 r. z datą sprzedaży 31 grudnia 2013 r. Podatek należny od czynności nieodpłatnego przekazania został zapłacony po otrzymaniu przez małżonka decyzji, w której naczelnik urzędu skarbowego dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2013 r.
Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii czy może z faktur wystawionych w dniu 31 lipca 2015 r. dokumentujących nieodpłatne przekazanie towarów handlowych i środków trwałych odliczyć podatek naliczony w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2015 r.
Przepis art. 88 ustawy, określa przypadki, w których nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego.
W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.
Ponadto na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Dodatkowo stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a i b ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
W oparciu o art. 106 ust. 1 ustawy (obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Zgodnie z obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. przepisem art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.
Zatem ustawodawca do 31 grudnia 2013 r. przewidywał możliwość wystawienia faktur wewnętrznych dla czynności nieodpłatnego przekazania towarów.
Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.
W związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) zwanej dalej ustawa zmieniającą, na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, z dniem 1 stycznia 2014 r. (w związku z uchyleniem art. 106) utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej, do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.
W myśl art. 106 ust. 2 ustawy zmieniającej do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Stosownie do art. 106a ww. ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., przepisy Rozdziału 1 Działu XI ustawy, stosuje się do:
Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).
Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Art. 2 pkt 22 wskazuje, że sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Przepis art. 7 ust. 2 ustawy zrównuje nieodpłatne przekazanie towarów z dostawą, ale jedynie dla celów opodatkowania.
Natomiast w rozpatrywanej sprawie dochodzi do nieodpłatnego przekazania towarów handlowych i środków trwałych na rzecz Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni otrzymuje więc towar nieodpłatnie, a więc nie ponosi ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług. Czynność ta nie wypełnia zatem definicji sprzedaży, gdyż mimo, że dochodzi do dostawy, to nie dochodzi do odpłatności ze strony obdarowanego.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami faktura stwierdza dokonanie sprzedaży. Powyższa transakcja, z uwagi na to, iż nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, to nie może być udokumentowana fakturą. Zatem faktura wystawiona przez męża Wnioskodawczyni, nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na niej wykazanej.
W związku z powyższym, zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, Wnioskodawczyni nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu przejęcia nieodpłatnie towarów handlowych i środków trwałych od męża.
Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawczyni, iż ma prawo do odliczenia podatku naliczonego należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że niniejszą interpretację tut. Organ wydał w oparciu o stan faktyczny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili