0111-KDIB2-3.4015.89.2025.1.MD

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie, stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zwolnienia z długu. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(...) r. została zawarta umowa pożyczki (linii kredytowej) pomiędzy spółką (...) Sp. z o.o. (dalej jako: Pożyczkodawca lub Spółka) a Panem (dalej jako: Umowa). Na moment zawarcia Umowy nie był Pan podmiotem powiązanym ze Spółką. Natomiast w trakcie obowiązywania Umowy, tj. (...) r., nabył Pan udziały w Spółce i został powołany do zarządu Spółki. Przedmiotem Umowy jest udzielenie Panu przez Pożyczkodawcę w okresie od (...) r. do (...) r., w jednej albo wielu transzach zależnych od Pana faktycznego zapotrzebowania i możliwości Pożyczkodawcy, pożyczki do maksymalnej kwoty (...) zł. Umowa przewiduje, że Pożyczkodawca będzie przekazywał transze pożyczki na podstawie Pana każdorazowych zgłoszeń, gotówką za pokwitowaniem albo na Pana rachunek bankowy. Dodatkowo wskazuje, że aktualna kwota pożyczki nie może przekraczać: a) (...) zł w roku (...), b) (...) zł w roku (...), c) (...) zł w roku (...), d) (...) zł w roku (...), e) (...) zł w roku (...), f) (...) zł w roku (...). Strony zgodnie ustaliły, że odsetki należne Pożyczkodawcy za czas od dnia otrzymania /przekazania środków składających się na transzę do dnia ich zwrotu Pożyczkodawcy będą wynosić (...)% w skali roku. Odsetki będą należne wyłącznie za okres i od kwot faktycznie będących w Pana dyspozycji. Zobowiązał się Pan do zwrotu Pożyczkodawcy wszelkich kwot wypłaconych z tytułu Umowy oraz naliczonych odsetek w nieprzekraczalnym terminie do (...) r. W przypadku opóźnienia się w zwrocie świadczeń, o których mowa powyżej, Pożyczkodawca jest uprawniony do naliczenia – począwszy od (...) r., bez odrębnego wezwania – odsetek maksymalnych za opóźnienie (w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie) liczonych od niespłaconej kwoty udzielonej pożyczki. Niewykluczone, że Pożyczkodawca zdecyduje się zwolnić Pana z obowiązku zwrotu odsetek pod tytułem darmym (nieodpłatnie). W związku z powyższym, strony Umowy zamierzają zawrzeć – w formie aktu notarialnego – umowę nieodpłatnego zwolnienia z długu, o której mowa w art. 508 ustawy Kodeks cywilny. Nadmienić należy, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, jednak Umowa nie była zawierana w ramach (czy w związku z prowadzoną) działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynność nieodpłatnego zwolnienia z długu w postaci odsetek od pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Pana stanowisko w sprawie Pana zdaniem, czynność nieodpłatnego zwolnienia z długu w postaci odsetek od pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. W przypadku, gdy Pożyczkodawca zdecyduje się na umorzenie odsetek od udzielonej pożyczki, techniczno-prawnym sposobem realizacji takiego działania jest umowa o zwolnienie z długu, uregulowana w art. 508 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Oznacza to, iż zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem a dłużnikiem. Z prawnego punktu widzenia, przysporzenia dokonywane są w celu zwolnienia się z istniejącego zobowiązania (causa solvendi), dążenia do uzyskania świadczenia od drugiej strony (causa obligandi vel acquirendi) albo obdarowania (causa donandi). W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie z długu może być nieodpłatne albo odpłatne. Najczęstszą przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi. W tych przypadkach zwolnienie z długu zostaje dokonane przez zawarcie umowy darowizny uregulowanej w przepisach od art. 888 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z przepisami oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego, przy czym umowa zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli świadczenie objęte umową zostanie wykonane (art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego). Z kolei podatkowi od spadków i darowizn, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne rzeczy lub praw majątkowych tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy. Tym samym oceny skutków podatkowych nieodpłatnego zwolnienia z długu należy dokonać w oparciu o przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 5 ww. ustawy, podatnikiem podatku od spadków i darowizn jest osoba zwolniona z długu (jako nabywca prawa majątkowego). W przedstawionym zdarzeniu przyszłym podatnikiem będzie zatem Pan, jako osoba korzystająca ze zwolnienia z długu. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego (w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia). Przepisy art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn przewidują, że wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Z uwagi na fakt, że pomiędzy Pożyczkodawcą i Pożyczkobiorcą nie występuje żadne pokrewieństwo ani powinowactwa, nabywca zaliczony będzie do III grupy podatkowej. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegać będzie nabycie, od jednego zbywcy (Pożyczkodawcy) własności praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 5733 zł (art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Natomiast podatek obliczony zostanie, na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następującej skali: − dla kwoty nadwyżki 11 833 zł – 12%; − dla kwoty nadwyżki ponad 11 833 do 23 665 zł – 1420 zł i 16% od nadwyżki ponad 11 833 zł; − dla kwoty nadwyżki ponad 23 665 zł – 3313,20 zł i 20% od nadwyżki ponad 23 665 zł. Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że opisane we wniosku zwolnienie z długu dokonane w formie darowizny przez Pożyczkodawcę na Pana rzecz, będzie stanowiło nabycie prawa majątkowego tytułem darowizny i będzie podlegało opodatkowaniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn. Na potwierdzenie przywołał Pan interpretacje indywidualne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837): Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Ustawa nie definiuje pojęcia darowizny, w związku z tym należy sięgnąć do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej. Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują szczególną formę dla umowy darowizny, umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jak wynika z art. 889 Kodeksu cywilnego: Nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia: 1) gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;

2) gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte. Zatem, daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy darowizny, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 Kodeksu cywilnego. Jak stanowi art. 890 § 1 cyt. Kodeksu: Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn: Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ww. ustawy stanowi, że: Obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia. Jak wynika z art. 7 ust. 1 tej ustawy: Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru. W myśl art. 8 ust. 1 omawianej ustawy: Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów. Art. 9 ust. 1 oraz 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi natomiast, że: Opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej: 1) 36 120 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej; 2) 27 090 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej; 3) 5733 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. Jeżeli nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych od tego samego zbywcy następuje więcej niż jeden raz, do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie. Zgodnie z art. 14 ust. 1-3 tej ustawy: Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się: 1) do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów; 2) do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych; 3) do grupy III – innych nabywców. Jak stanowi art. 17 ust. 4 ww. ustawy: Minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala, w drodze rozporządzenia, kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnione od podatku i niepodlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 9 ust. 1, oraz skale podatkowe, o których mowa w art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem zasad określonych w ust. 1-3. Aktualna wysokość skali podatkowej jest określona w § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2023 r. w sprawie ustalenia kwot wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek (Dz. U. poz. 1226). Stosownie do treści art. 17a ust. 1 cyt. ustawy: Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania. Z opisu zdarzenia wynika, że (...) r. zawarł Pan umowę pożyczki (linii kredytowej) ze Spółką. Przedmiotem Umowy jest udzielenie Panu przez Pożyczkodawcę w okresie od (...) r. do (...) r., w jednej albo wielu transzach zależnych od Pana faktycznego zapotrzebowania i możliwości Pożyczkodawcy, pożyczki do maksymalnej kwoty (...) zł. Zobowiązał się Pan do zwrotu Pożyczkodawcy wszelkich kwot wypłaconych z tytułu Umowy oraz naliczonych odsetek w nieprzekraczalnym terminie do (...) r. W przypadku opóźnienia w zwrocie świadczeń, Pożyczkodawca jest uprawniony do naliczenia – począwszy od (...) r., bez odrębnego wezwania – odsetek maksymalnych za opóźnienie (w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie) liczonych od niespłaconej kwoty udzielonej pożyczki. Niewykluczone, że Pożyczkodawca zdecyduje się zwolnić Pana z obowiązku zwrotu odsetek pod tytułem darmym (nieodpłatnie). W związku z powyższym, strony Umowy zamierzają zawrzeć – w formie aktu notarialnego – umowę nieodpłatnego zwolnienia z długu, o której mowa w art. 508 ustawy Kodeks cywilny. Chciałby Pan dowiedzieć się, czy czynność nieodpłatnego zwolnienia z długu w postaci odsetek od pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Z powyższego opisu wynika, że pomiędzy Panem a Pożyczkodawcą ma dojść do nieodpłatnego zwolnienia Pana z długu tytułem odsetek od wcześniej otrzymanej pożyczki. W tej sytuacji zatem przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi, bowiem zwolnienie z długu jest dokonane poprzez zawarcie umowy darowizny, w wyniku której będzie Pan zwolniony z obowiązku spłaty odsetek od pożyczki. Przedmiotem tejże umowy jest prawo majątkowe darczyńcy do żądania tychże odsetek. Instytucja zwolnienia z długu została uregulowana w części ogólnej zobowiązań – art. 508 Kodeksu cywilnego; nie stanowi ona typu umowy. Jej kwalifikacja prawna zależy od przyczyny, dla której wierzyciel decyduje się umniejszyć swój majątek na korzyść dłużnika. Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego: Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Oznacza to, iż zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem a dłużnikiem. Z prawnego punktu widzenia, przysporzenia dokonywane są w celu zwolnienia się z istniejącego zobowiązania (causa solvendi), dążenia do uzyskania świadczenia od drugiej strony (causa obligandi vel acquirendi) albo obdarowania (causa donandi). W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie z długu może być nieodpłatne albo odpłatne. Najczęstszą przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi. W tych przypadkach zwolnienie z długu zostaje dokonane przez zawarcie umowy darowizny uregulowanej w przepisach art. 888 i następne Kodeksu cywilnego. Jeżeli w istocie opisana we wniosku czynność cywilnoprawna będzie dokonana w formie darowizny, to nabycie prawa majątkowego podlega – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Będzie na Panu ciążył obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia w darowiźnie prawa majątkowego, na zasadach przewidzianych w ustawie dla osób należących do III grupy podatkowej. Zobowiązanie podatkowe z tego tytułu będzie ustalone przy zastosowaniu stawek podatkowych określonych w § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 czerwca 2023 r. w sprawie ustalenia kwot wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek, przy uwzględnieniu kwoty wolnej od podatku, wynikającej z art. 9 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jak wynika z cytowanego powyżej art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania prawidłowej formy z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia. W przypadku, gdy przepisy przewidują szczególną formę dla oświadczeń obu stron ze względu na przedmiot darowizny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeśli umowa darowizny nie zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego, to umowa ta w świetle art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego będzie ważna, kiedy przyrzeczone świadczenie zostanie spełnione. Równocześnie obowiązek podatkowy powstanie w tej sytuacji z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia, czyli w tym przypadku z chwilą sporządzenia umowy darowizny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.