W dniu 10 lutego 2025 r. podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych związanych z otrzymaniem środków pieniężnych ze zbiórki publicznej na pomoc dla pogorzelców, po zniszczeniu jego domu w wyniku pożaru. Wnioskodawca chciał wiedzieć, jak wypełnić zeznanie podatkowe SD-3 dla dwóch darowizn, które przekroczyły kwotę wolną od podatku, jednak nie miał pełnych danych darczyńców. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe, wskazując, że aby wpłata mogła być uznana za darowiznę, darczyńca musi być zidentyfikowany. W związku z tym, podatnik nie jest zobowiązany do złożenia zgłoszenia SD-3 dla anonimowych wpłat. Interpretacja jest negatywna, ponieważ organ nie potwierdził stanowiska wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny10 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie otrzymania środków pieniężnych ze zbiórki. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (...) r. w wyniku pożaru uległ kompletnemu zniszczeniu dom mieszkalny i zabudowania gospodarcze w (...), którego jest Pan współwłaścicielem. Pozostałymi współwłaścicielami są: (...). Wobec zniszczeń wielkich rozmiarów, córka Pana zięcia, (...), zorganizowała z Pana upoważnienia publiczną zbiórkę pieniędzy na pomoc dla pogorzelców. Zbiórka została przeprowadzona przez portal „(...)” pod identyfikatorem (...). Z końcem stycznia zbiórka osiągnęła zaplanowany cel i (...) r. wpłynęła na Pana konto w Banku (...) cała zebrana kwota w wysokości (...). Otrzymał Pan również listę darczyńców. Na liście są 2 przelewy, które przekroczyły kwotę wolną od podatku (3 grupa, 5.733 zł). Chciał Pan złożyć 2 deklaracje SD-3 w Urzędzie Skarbowym w (...) (...) r. Na miejscu uzyskał Pan informację, że nie może Pan tego zrobić, ponieważ nie ma Pan pełnych danych darczyńców (adres, data urodzenia, nr PESEL ewentualnie nr NIP). W jednym przypadku ma Pan tylko imię i nazwisko darczyńcy, a w drugim przypadku jako darczyńca zostało wpisane „(...)”. Nie ma Pan możliwości uzyskania danych od tych darczyńców, a chce Pan uregulować należny podatek. Uzyskał Pan rekomendację, aby uzyskać indywidualną interpretację podatkową w tej sprawie.
Jak powinien Pan wypełnić zeznanie podatkowe SD-3 dla wyżej wymienionych 2 darowizn: od anonimowej osoby i osoby, która nie podała swoich pełnych danych identyfikujących? Pana stanowisko w sprawie Stoi Pan na stanowisku, że powinien zgłosić i opłacić należny podatek od wyżej wymienionych 2 darowizn, zatem powinien Pan mieć możliwość wypełnienia odpowiedniego formularza dla przypadku darowizny od anonimowej osoby lub osoby, która nie podała swoich pełnych danych identyfikujących.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837): Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Ustawa nie definiuje pojęcia darowizny, w związku z tym należy sięgnąć do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jak stanowi art. 890 § 1 cyt. Kodeksu: Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn: Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ww. ustawy stanowi, że: Obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia. Jak wynika z art. 7 ust. 1 tej ustawy: Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru. W myśl art. 8 ust. 1 omawianej ustawy: Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów. Art. 9 ust. 1 oraz 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi natomiast, że: Opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej: 1) 36 120 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej; 2) 27 090 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej; 3) 5733 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. Jeżeli nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych od tego samego zbywcy następuje więcej niż jeden raz, do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie. Zgodnie z art. 14 ust. 1-3 tej ustawy: Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się: 1) do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów; 2) do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych; 3) do grupy III – innych nabywców. Stosownie do treści art. 17a ust. 1 cyt. ustawy: Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, (...) r. w wyniku pożaru uległ kompletnemu zniszczeniu dom mieszkalny, którego jest Pan współwłaścicielem. Wobec zniszczeń wielkich rozmiarów, córka Pana zięcia zorganizowała z Pana upoważnienia publiczną zbiórkę pieniędzy na pomoc dla pogorzelców. Z końcem stycznia zbiórka osiągnęła zaplanowany cel i (...) r. wpłynęła na Pana konto cała zebrana kwota w wysokości (...) zł. Otrzymał Pan również listę darczyńców. Na liście są 2 przelewy, które przekroczyły kwotę wolną od podatku. W jednym przypadku ma Pan tylko imię i nazwisko darczyńcy, a w drugim przypadku jako darczyńca zostało wpisane „(...)”. Nie ma Pan możliwości uzyskania danych od tych darczyńców, a chce Pan uregulować należny podatek. Stoi Pan na stanowisku, że powinien zgłosić i opłacić należny podatek od wyżej wymienionych 2 darowizn. Nie mogę zgodzić się z Pana stanowiskiem. Aby wpłata mogła zostać uznana za darowiznę w celu prawidłowego zgłoszenia do opodatkowania, koniecznym jest, aby darczyńca był możliwy do zidentyfikowania przynajmniej z imienia i nazwiska, czy też – w przypadku, gdy darczyńcą nie jest osoba fizyczna – innych danych szczegółowych, według których można zidentyfikować ten podmiot. Treścią umowy darowizny jest zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego spełnienia świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Tak określone essentialia negotii umowy darowizny pozwalają zaliczyć ją do umów jednostronnie zobowiązujących – w których to darczyńca jest stroną, która się zobowiązuje do określonego świadczenia. Przy anonimowych wpłatach nie można mówić o wskazaniu konkretnego darczyńcy. Wszystkie zatem wpłaty od anonimowych darczyńców, lub których nie można zidentyfikować (oznaczone mailem, nickiem, loginem, samym imieniem, itp.) nie mogą zostać uznane za darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, gdyż nie jest możliwe wskazanie, kto w danej sprawie w istocie jest darczyńcą. Wobec powyższego, nie jest Pan zobowiązany do złożenia zgłoszenia SD-3 w związku z nabyciem środków pieniężnych w drodze anonimowych wpłat. Gdyby jednak – w porozumieniu z portalem (...) – udało się Panu ustalić dane wystarczające do wskazania osoby dokonującej wpłatę, wówczas mogą one podlegać zgłoszeniu na druku SD-3 jako prawidłowe (kompletne) darowizny.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ta interpretacja indywidualna została – zgodnie z wnioskiem – wydana wyłącznie na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn, zatem nie rozstrzyga o ewentualnych skutkach podatkowych jakie ww. czynność mogła wywołać na gruncie innych podatków, w szczególności na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163). Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili