W dniu 27 stycznia 2025 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych od babci, obywatelki Ukrainy, na rzecz wnuka, obywatela Szwecji, który nie posiada stałego miejsca zamieszkania w Polsce. Wnuk zapytał, czy musi zgłosić darowiznę w Polsce, aby uniknąć płacenia podatku. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko wnuka jest nieprawidłowe, wskazując, że darowizna podlega opodatkowaniu, ponieważ środki pieniężne znajdują się na terytorium Polski, gdzie babcia ma miejsce zamieszkania. Organ potwierdził, że wnuk może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania, jeśli darowizna zostanie dokonana w formie aktu notarialnego, w przeciwnym razie musi zgłosić darowiznę na formularzu SD-Z2 w ciągu 6 miesięcy od jej otrzymania.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny27 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek, opatrzony datą 21 lutego 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych od babci. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie, które wpłynęło do Organu 7 marca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:
Babcia, obywatelka Ukrainy, na stałe mieszka w Polsce. Wnuk jest obywatelem Szwecji i posiada stałe miejsca zamieszkania w Szwecji. Babcia planuje sprzedać swoje mieszkanie i przekazać wnukowi pieniądze (przelewem bankowym) jako darowiznę. W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że: Pana babcia nie ma obywatelstwa polskiego, ma stałe miejsce zamieszkania w Polsce, potwierdzone jej kartą stałego pobytu. W momencie przelewu środki znajdą się na polskim rachunku bankowym w Polsce i zostaną przelane na Pana konto za granicą. Nie jest Pan obywatelem polskim i nie posiada stałego miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie prowadzi Pan żadnej działalności gospodarczej i nie uzyskuje dochodów w Polsce.
Czy wnuk, który nie jest obywatelem Polski i nie posiada stałego miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, musi zgłosić darowiznę w ciągu 6 miesięcy od jej otrzymania na formularzu SD-Z2 (czy na SD-3?), aby uniknąć płacenia od niej podatku? Pana stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Pana zdaniem, nie musi Pan zgłaszać darowizny w Polsce, ponieważ: 1. Nie jest Pan rezydentem podatkowym Polski – zgodnie z art. 3 sek. 1 (winno być: ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby niemające miejsca zamieszkania na terytorium Polski są podatnikami ograniczonymi, tj. tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski. 2. Nie posiada Pan żadnych dochodów ani majątku w Polsce. 3. Nie posiada Pan stałego miejsca zamieszkania w Polsce – co oznacza, że nie spełnia Pan kryteriów podlegania polskiemu systemowi podatkowemu w zakresie darowizn. W związku z powyższym, nie powinien Pan być zobowiązany do zgłaszania darowizny do polskiego urzędu skarbowego.
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837): Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy. Ustawa nie definiuje pojęcia darowizny, w związku z tym należy sięgnąć do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jak stanowi art. 890 § 1 cyt. Kodeksu: Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. W myśl art. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn: Podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do treści art. 5 cyt. ustawy: Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ww. ustawy stanowi, że: Obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia. Jak wynika z art. 7 ust. 1 tej ustawy: Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw
majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru. W myśl art. 8 ust. 1 omawianej ustawy: Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów. Art. 9 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi natomiast, że: Opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 36 120 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. Jeżeli nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych od tego samego zbywcy następuje więcej niż jeden raz, do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie. Zgodnie z art. 14 ust. 1, 2 i 3 pkt 1 tej ustawy: Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów; Stosownie natomiast do treści art. 4a ust. 1, ust. 3 i ust. 4 omawianej ustawy: Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli: 1) zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz 2) w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a ich wartość doliczona do wartości majątku nabytego dotychczas od tej samej osoby w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo- kredytowej lub przekazem pocztowym. W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej. Obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy: 1) wartość majątku ostatnio nabytego doliczona do wartości majątku nabytego dotychczas od tej samej osoby lub po tej samej osobie w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub 2) nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron. W myśl art. 4 ust. 4 cyt. ustawy: Zwolnienia określone w ust. 1 oraz art. 4a i art. 4b stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa. Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2060). Jak wynika z opisu zdarzenia, Pana babcia, obywatelka Ukrainy, ma miejsce stałego pobytu w Polsce - co potwierdza karta stałego pobytu. Pan (wnuk) jest obywatelem Szwecji i posiada stałe miejsca zamieszkania w Szwecji. Babcia planuje sprzedać swoje mieszkanie i przekazać Panu pieniądze (przelewem bankowym) jako darowiznę. Środki zostaną przekazane z polskiego rachunku bankowego babci na Pana zagraniczny rachunek bankowy. Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny. Podatkowi nie podlega natomiast nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W opisanej sprawie nie mogę zgodzić się zatem z Pana stanowiskiem, że nie będzie Pan podlegał opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jako obywatel i rezydent podatkowy Szwecji. Dla objęcia darowizny, której planuje na Pana rzecz dokonać Pana babcia, opodatkowaniem podatkiem od spadków i darowizn wystarczający jest bowiem fakt, że środki pieniężne znajdują się na terytorium Polski i w Polsce Pana babcia ma miejsce zamieszkania (stałe miejsce pobytu) potwierdzone kartą pobytu na pobyt stały. Jednak, jako obywatel Szwecji, która znajduje się w gronie państw objętych zapisem z art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ma Pan prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania tytułem darowizny przewidzianego dla najbliższej rodziny jako zstępny (wnuk) darczyńcy. Jeśli więc zawrze Pan z babcią umowę darowizny w formie aktu notarialnego, to zostanie Pan zwolniony z opodatkowania bez konieczności składania dodatkowych zgłoszeń. Natomiast, jeśli umowa przybierze inną formę (np. pisemną, ustną, etc.), to aby skorzystać ze zwolnienia będzie Pan zobowiązany do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia na druku SD-Z2 wraz z potwierdzeniem przelewu dokumentującego otrzymanie przez Pana – na rachunek bankowy należący do Pana – darowizny od babci, w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania darowizny. Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 2 lit. c) w zw. z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 565 ze zm.), właściwym miejscowo naczelnikiem urzędu skarbowego do dokonania przez Pana zgłoszenia na druku SD-Z2 jest Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa- Śródmieście.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili