Wnioskodawca złożył wniosek o interpretację indywidualną w zakresie podatku od spadków i darowizn, dotyczący przekazania środków pieniężnych przez Osobę Spokrewnioną. Wnioskodawca argumentował, że środki te nie stanowią darowizny, a ich zwrot również nie powinien być opodatkowany. Organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, stwierdzając, że przekazanie środków miało charakter umowy o przechowanie, a nie darowizny, co oznacza, że nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Interpretacja jest pozytywna, potwierdzająca stanowisko Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowna Pani, stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.
28 lutego 2025 r. wpłynęło Pani uzupełnienie wniosku. Uzupełnienie to stanowiło odpowiedź na wezwanie z 12 lutego 2025 r. Znak : 0111-KDIB2-2.4014.18.2025.1.MM. Pani wniosek pierwotnie dotyczył jedynie zagadnienia z zakresu podatku od czynności cywilnoprawnych. W ww. uzupełnieniu rozszerzyła Pani zakres wniosku o podatek od spadków i darowizn, formułując w tym zakresie pytanie i przedstawiając własne stanowisko. W związku z powyższym za dzień wpływu wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn uznaje się dzień wpływu do Organu uzupełnienia rozszerzającego zakres wniosku o podatek od spadków i darowizn, tj. 28 lutego 2025 r.
Uzupełniła Pani wniosek w zakresie podatku od spadków i darowizn przesyłając ponownie odpowiedź na wezwanie z 12 lutego 2025 r. Znak : 0111-KDIB2-2.4014.18.2025.1.MM (data wpływu 11 marca 2025 r.) oraz uiszczając brakującą opłatę (data wpłaty 7 marca 2025 r). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Rodzic Wnioskodawcy określony w niniejszym wniosku jako Osoba Spokrewniona wraz ze współmałżonkiem wspólnie prowadziła gospodarstwo domowe oraz zarządzała finansami. Współmałżonek Osoby Spokrewnionej zmarł w lutym 2024 r. i środki pieniężne znajdujące się na wspólnej lokacie terminowej stały się własnością Osoby Spokrewnionej. Osoba Spokrewniona zdecydowała się przekazać środki finansowe znajdujące się na lokacie wraz z odsetkami w łącznej kwocie 52.430,00 PLN Wnioskodawcy, będącemu najbliższym członkiem rodziny znajdującemu się w pierwszej grupie podatkowej. Przekazanie miało miejsce 18 kwietnia 2024 r. Tego samego dnia Osoba Spokrewniona przekazała Wnioskodawcy również kolejną kwotę 50.000,00 PLN. Przekazanie miało miejsce podczas wspólnej wizyty w banku, podczas której Osoba Spokrewniona poleciła Wnioskodawcy alokację otrzymanych środków pieniężnych w następujące instrumenty: - lokata terminowa, – obligacje (winno być: w fundusze). Dnia 14 listopada 2024 r. Wnioskodawca zwrócił Osobie Spokrewnionej środki w kwocie 105.550,00 PLN. Niniejsza kwota przekazana Osobie Spokrewnionej przez Wnioskodawcę stanowiła zwrot środków otrzymanych 18 kwietnia 2024 r. powiększony o wpływy z lokaty oraz obligacji (winno być: o wpływ z funduszy). Należy wziąć pod uwagę istotne okoliczności sprawy, iż Osoba Spokrewniona jest w podeszłym wieku, zaznała silnego stresu w wyniku utraty współmałżonka po 60 latach wspólnego pożycia. W wyniku żałoby pogorszyło się samopoczucie oraz zdrowie tej osoby, stąd wyznaczyła osobę z najbliższej rodziny, której przekazała swoje finanse, na wypadek gdyby samodzielnie nie była w stanie się nimi zająć. Na co dzień Wnioskodawca opiekuje się Osobą Spokrewnioną poprzez załatwianie spraw, robienie zakupów i wsparcie w innych codziennych czynnościach. Przez cały okres opisany w stanie faktycznym Osoba Spokrewniona była rzeczywistym dysponentem środków przekazanych Wnioskodawcy, wszystkie transakcje miały miejsce z jej inicjatywy, decydowała o alokacji środków przekazanych Wnioskodawcy oraz stanowiła o kwotach i tytułach przelewów. Wnioskodawca nie odniósł żadnej korzyści z przechowania środków. Zwrot środków oraz decyzja Osoby Spokrewnionej o ich ponownym zarządzaniu z własnego rachunku bankowego została umotywowana tym, że Osoba Spokrewniona chciała uregulować ostatecznie swoje sprawy finansowe ze względu na podeszły wiek oraz zaprzestać obciążania Wnioskodawcy przechowywaniem swoich środków pieniężnych. Podczas wspólnej wizyty w banku Osoba Spokrewniona ustaliła tytuł przelewu zwrotnego, który miała otrzymać od Wnioskodawcy jako „darowizna”. Decyzja ta wynikała z tego, iż Osoba Spokrewniona przed wizytą w banku dowiedziała się, że otrzymanie przelewu na wskazaną kwotę od członka rodziny z pierwszej grupy podatkowej będzie wymagało zgłoszenia darowizny na druku SD-Z2. Przy tej decyzji nie został wzięty pod uwagę całokształt stanu faktycznego, a wyłącznie pojedyncza transakcja. W przedstawionym stanie faktycznym środki przekazane 18 kwietnia 2024 r. Wnioskodawcy nie miały znamion darowizny, zatem zwrot tych środków również nie będzie jej stanowił. Tym samym Wnioskodawca stwierdza, że tytuł przelewu zwrotnego był błędny i niespójny biorąc pod uwagę całościowy stan faktyczny. Uznanie transakcji opisanych we wniosku za darowiznę nie odzwierciedliłoby charakteru całokształtu transakcji ani intencji Wnioskodawcy oraz Osoby Spokrewnionej. Skoro pierwotny przelew od Osoby Spokrewnionej do Wnioskodawcy nie stanowił darowizny, zwrot tych środków też nią nie będzie. W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że środki zostały Pani przekazane przez Osobę Spokrewnioną na podstawie umowy o przechowywanie w rozumieniu art. 835 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym co wskazała Pani we wniosku, otrzymała Pani od Osoby Spokrewnionej środki pieniężne w kwocie 102.430,00 PLN, a zwróciła jej 105.550,00 PLN co stanowiło otrzymaną kwotę powiększoną o zysk z alokacji tych środków. Nie mogła Pani dysponować pieniędzmi zgodnie z własnym uznaniem. Dysponowała Pani pieniędzmi przez 210 dni (od 18 kwietnia 2024 r. do 14 listopada 2024 r.) w tym czasie zaalokowała je Pani zgodnie z wolą Osoby Spokrewnionej w fundusze. Prawie cały okres, w którym dysponowała Pani środkami, znajdowały się one na funduszach i nie wydatkowała ich Pani w żaden sposób. Ponadto wskazała Pani, że we wniosku o interpretację indywidualną została zawarta błędna informacja, że pieniądze zostały umieszczone na lokacie i obligacjach, chce Pani sprostować - pieniądze zostały zaalokowane w fundusze.
Czy należy uznać, że przelewy wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, otrzymane 18 kwietnia 2024 r. przez Wnioskodawcę od Osoby Spokrewnionej podlegają opodatkowaniu według stawki ustalonej na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837)? Pani stanowisko w sprawie Pani zdaniem, przelewy otrzymane 18 kwietnia 2024 r. przez Panią od Osoby Spokrewnionej nie podlegają opodatkowaniu według stawki ustalonej na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837). Jest to uzasadnione tym, że te przelewy nie stanowią darowizny, więc nie mogą być opodatkowane zgodnie z zasadami dotyczącymi darowizn. Według interpretacji indywidualnej z 2 września 2024 r., Znak: 0111-KDIB2- 2.4015.108.2024.1.DR daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego art. 889 ustawy. W opisanym stanie faktycznym nie doszło do złożenia zgodnych oświadczeń przez obie strony, a świadczenie nie zostało poniesione kosztem majątku Osoby Spokrewnionej, ponieważ środki zostały w całości zwrócone przez Wnioskodawcę 14 listopada 2024 r. wraz z wypracowaną nadwyżką.
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1873): Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: 1) dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego; 2) darowizny, polecenia darczyńcy; 3) zasiedzenia; 4) nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5) zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; 6) nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie na podstawie tytułów ściśle w ustawie określonych. Jednym z takich tytułów jest darowizna. Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jak stanowi natomiast art. 890 § 1 i Kodeksu cywilnego: Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn: Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy: Obowiązek podatkowy powstaje: przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Przedstawiając opis stanu faktycznego wskazała Pani, że 18 kwietnia 2024 r. na podstawie umowy o przechowanie w rozumieniu art. 835 Kodeksu cywilnego Osoba Spokrewniona przekazała Pani środki pieniężne. Przekazanie środków nie miało znamion darowizny. Przez cały okres przechowywania środków pieniężnych nie mogła Pani dysponować pieniędzmi zgodnie z własnym uznaniem. To Osoba Spokrewniona była rzeczywistym dysponentem przekazanych Pani środków, wszystkie transakcje miały miejsce z jej inicjatywy i to ona decydowała o alokacji tych środków w fundusze. Nie odniosła Pani żadnej korzyści z przechowywania środków. Zgodnie z decyzją Osoby Spokrewnionej, 14 listopada 2024 r. zwróciła Pani Osobie Spokrewnionej wszystkie środki otrzymane 18 kwietnia 2024 r. powiększone o wpływy z funduszy. Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika więc, że środki pieniężne nie otrzymała Pani w darowiźnie lecz na przechowanie. Zgodnie z art. 835 ww. ustawy Kodeks cywilny: Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jak już wcześniej wskazano, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlegają wyłącznie czynności, które zostały enumeratywnie wymienione w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. czynności prawne, których skutkiem jest nieodpłatne nabycie rzeczy lub praw majątkowych przez osoby fizyczne. Otrzymanie środków pieniężnych na podstawie umowy o przechowanie nie jest jedną z tych czynności, które ustawodawca objął zakresem przedmiotowym ustawy. Skoro zatem środki pieniężne zostały Pani przekazane na podstawie umowy o przechowanie, to ich otrzymanie nie podlega uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Tym samym nie ciąży na Pani obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu otrzymania środków pieniężnych od Osoby Spokrewnionej na przechowanie.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pani stanowiska tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych, zostanie wydana odrębna interpretacja. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili