0111-KDIB2-2.4015.20.2025.1.DR

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 30 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania w darowiźnie udziału 1/3 w nieruchomości od kościelnej osoby prawnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego W styczniu 2025 r. nabył Pan jako osoba fizyczna 1/3 udziału w nieruchomości w drodze darowizny od kościelnej osoby prawnej. Rzecz dotyczy działki i połowy bliźniaka, które wcześniej, w latach 90. były darowane przez członka Pana rodziny tejże osobie prawnej. Notariusz nie pobrał podatku od spadków i darowizn stosownie do art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Przedmiotowa nieruchomość nie jest przeznaczona do działalności gospodarczej. Jest Pan właścicielem mieszkania, które wynajmuje Pan obecnie na innej nieruchomości. Pytania 1. Czy w przedstawionej sprawie podatek od spadków i darowizn jest należny? 2. Czy ewentualny najem pomieszczeń w przedmiotowym budynku byłby działalnością gospodarczą, o czym mowa we wspomnianym art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej? Pana stanowisko w sprawie Ad. 1 Pana zdaniem, w przedstawionej sprawie, z uwagi na treść wspomnianego art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej podatek od spadków i darowizn nie jest należny. Ad. 2 Pana zdaniem, najem pomieszczeń (ewentualny) w przedmiotowym budynku nie byłby działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku: - w zakresie uznania, że wynajem pomieszczeń w darowanym budynku nie byłby działalnością gospodarczą w świetle art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej – jest nieprawidłowe, - w pozostałej części – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837): Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny i polecenia darczyńcy. Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn: Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Jak wynika z treści art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy: Obowiązek podatkowy powstaje, przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Należy zauważyć, że – co do zasady – darowizna podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Z treści wniosku wynika, że w styczniu 2025 r. nabył Pan jako osoba fizyczna 1/3 udziału w nieruchomości w drodze darowizny od kościelnej osoby prawnej. Rzecz dotyczy działki i połowy bliźniaka, które wcześniej, w latach 90. były darowane przez członka Pana rodziny tejże osobie prawnej. Notariusz nie pobrał podatku od spadków i darowizn stosownie do art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Przedmiotowa nieruchomość nie jest przeznaczona do działalności gospodarczej. Na podstawie art. 55 ust. 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1966): Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są: 1) rzeczy i prawa nieprzeznaczone do działalności gospodarczej; 2) sprowadzone z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier. Powyższy artykuł stanowi, że nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych czyli m.in. w drodze darowizny jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn. Ponadto istotą tego przepisu jest zwolnienie konkretnych czynności dokonywanych przez kościelne osoby prawne, a tym samym wszystkich podmiotów dokonujących tych czynności z kościelną osobą prawną. Wskazane powyżej zwolnienie z podatku od spadków i darowizn ma zatem zastosowanie w sytuacji, gdy stroną czynności cywilnoprawnej, np. umowy darowizny nieruchomości, jest kościelna osoba prawna, a nieruchomość będąca przedmiotem tej umowy nie jest przeznaczona do działalności gospodarczej. Skoro w omawianej sprawie nabył Pan udział 1/3 w nieruchomości w drodze darowizny od kościelnej osoby prawnej i jeżeli w istocie przedmiotowa nieruchomość nie będzie przeznaczona do działalności gospodarczej, to otrzymana darowizna korzysta ze zwolnienia określonego w art. 55 ust. 6 ww. ustawy. W tej części Pana stanowisko należy zatem uznać za prawidłowe. Następnie, Pana wątpliwość budzi to, czy wynajem pomieszczeń w darowanym budynku jest działalnością gospodarczą w świetle art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazać należy, że ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, mimo iż posługuje się pojęciem „działalności gospodarczej”, to go nie definiuje. Tej definicji nie zawiera również ustawa o podatku od spadków i darowizn. Definicja „działalności gospodarczej” zawarta jest natomiast w Ordynacji podatkowej. Ustawa ta, jako najbliższa systemowo zarówno ustawie o podatku od spadków i darowizn, jak również ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej w związku z zawartym w niej zwolnieniem od spadków i darowizn, w art. 3 pkt 9 wskazuje, że: Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej - rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2024 r. poz. 236 i 1222), w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.): Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Jeżeli zatem będzie Pan wynajmować opisaną we wniosku nieruchomość, należy uznać, że darowany udział w nieruchomości przeznaczony zostanie do działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że jeżeli otrzymana w drodze darowizny od kościelnej osoby prawnej nieruchomość będzie przez Pana wynajmowana, a więc przeznaczona do działalności gospodarczej, to nie zostanie zachowane prawo do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 55 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym Pana stanowisko w tej części należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.