0111-KDIB2-3.4015.40.2022.4.ASZ

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego (zniesienia współwłasności) w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 23 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – 17 czerwca 2022 r. (wpływ dodatkowej opłaty) oraz w piśmie z 17 czerwca 2022 r. (wpływ pisma 17 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dnia (`(...)`) 2020 r. zmarł Z.K. Spadek po nim na mocy ustawy nabyła żona i dwie córki w wysokości po 1/3 – w tym Wnioskodawczyni (córka). Następnie, (`(...)`) 2021 r. zarejestrowano poświadczony akt dziedziczenia oraz (`(...)`) 2021 r. złożono do Naczelnika Urzędu Skarbowego zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2.

W wyniku dziedziczenia Wnioskodawczyni nabyła (według oświadczenia w SD-Z2):

a) udział w wysokości 1/6 spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w W. o wartości (`(...)`) zł,

b) udział w wysokości 1/6 nieruchomości o powierzchni (`(...)`) m2 zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej (`(...)`) m2 w L. o wartości (`(...)`) zł,

c) udział w wysokości 1/6 w środkach pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym w (…) w wysokości (`(...)`) zł,

d) udział w wysokości 29/150 nieruchomości zabudowanej położonej w W. prowadzonej przez Sąd Rejonowy, o powierzchni gruntu (`(...)`) m2 – o wartości (`(...)`) zł,

e) udział w wysokości 29/150 nieruchomości zabudowanej położonej w W. prowadzonej przez Sąd Rejonowy, o powierzchni gruntu (`(...)`) m2– o wartości (`(...)`) zł,

f) udział w wysokości 29/150 nieruchomości budynkowej położonej w W. o powierzchni użytkowej (`(...)`) m2, tj. na działkach opisanych w pkt d) i e) – o wartości (`(...)`) zł,

g) udział w wysokości 47/300 w roszczeniu o spłatę wkładu do spółki jawnej w W. – w wysokości (`(...)`) zł,

h) udział w wysokości 23/150 w (`(...)`) udziałach w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.,– w wysokości (`(...)`) zł,

i) udział w wysokości 1/6 w środkach pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym w wysokości (`(...)`) zł.

Obecnie spadkobiercy zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego ugodę w zakresie podziału majątku wspólnego, częściowego działu spadku oraz zniesienia współwłasności, przy czym dokonany dział spadku bez spłat i dopłat odnośnie Wnioskodawczyni spowoduje, że otrzyma ona na wyłączną własność składniki majątkowe, których wartość nie będzie przekraczała jej udziału spadkowego. W konsekwencji dokonanych czynności prawnych Wnioskodawczyni uzyska na wyłączną własność:

a) wszystkie udziały w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w L.– na skutek:

– działu spadku 1/2 nieruchomości należącej do wszystkich spadkobierców łącznie,

– zniesienia współwłasności w zakresie udziału 1/2 nieruchomości należącego wyłącznie do B.K., żony spadkodawcy;

b) wszystkie środki pieniężne będące własnością spadkobierców wchodzące w dział spadku i znajdujące się na wskazanych w opisie stanu faktycznego rachunkach bankowych;

c) 1/3 udziału w roszczeniu o spłatę wkładu do spółki jawnej, tj. udziału w wysokości 47/300;

Ponadto Wnioskodawczyni otrzyma darowiznę środków pieniężnych należących wyłącznie do B.K. (matka Wnioskodawczyni) – przelewem na rachunek bankowy na podstawie umowy w formie aktu notarialnego.

Pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn

Czy nabycie z tytułu planowanego nieodpłatnego zniesienia współwłasności w zakresie udziału wynoszącego 1/2 w nieruchomości położonej w L. będzie u Wnioskodawczyni korzystać ze zwolnienia z tytułu podatku od spadków i darowizn? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności będzie Pani zwolniona z zapłaty podatku od spadków i darowizn, gdyż skutki takiej czynności (nieodpłatnego zniesienia współwłasności) – pod względem ekonomicznym – prowadzące do nieodpłatnego nabycia rzeczy ruchomych, nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego oraz innych praw majątkowych są takie same jak przy umowie darowizny między osobami najbliższymi, zaliczonymi do pierwszej grupy podatkowej. Zniesienie współwłasności może nastąpić w dwóch trybach: umownym lub sądowym. Do zniesienia współwłasności może dojść w drodze umowy między współwłaścicielami, a więc zgodnego oświadczenia woli wszystkich współwłaścicieli. Podkreślenia wymaga, że w odniesieniu do takich oświadczeń stosuje się ogólne zasady prawa cywilnego w zakresie formy czynności prawnych. W konsekwencji umowne zniesienie współwłasności nieruchomości wymaga formy aktu notarialnego.

Niezależnie od przyjętego trybu zniesienie współwłasności może nastąpić na jeden z trzech sposobów, a mianowicie: przez podział rzeczy wspólnej, przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli bądź sprzedaż rzeczy wspólnej. Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. Jednocześnie zgodnie z art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron. Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe jak i przywołane przepisy, należy uznać, iż nabycie przez Panią własności udziału w rzeczy z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności będzie w całości korzystało ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn, a Pani nie będzie zobowiązana do składania zgłoszenia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Powyżej przywołano tylko tę część Pani stanowiska, które odnosi się do kwestii skutków podatkowych w podatku od spadków i darowizn planowanego nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Na podstawie art. 1a ww. ustawy:

Przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność;

2. wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.

W związku z tym, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji współwłasności, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),

2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Zniesienie współwłasności mające charakter nieodpłatny, tj. bez spłat i dopłat, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje – z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

W myśl art. 7 ust. 6 ww. ustawy:

Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Z powołanego powyżej przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega jedynie takie zniesienie współwłasności, w następstwie którego podatnik nabywa rzeczy lub prawa w części przekraczającej wartość udziału, który pierwotnie (przed zniesieniem współwłasności nieruchomości) mu przysługiwał.

Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn należy mieć także na względzie przepis art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy, w myśl którego – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Ustalenie podstawy opodatkowania składa się więc z dwóch etapów. W pierwszym należy określić wartość rzeczy lub praw majątkowych, których dotyczy zniesienie współwłasności, według zasady generalnej wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy (czysta wartość, ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego). W drugim etapie ustala się udział, jaki przysługiwał dotychczas współwłaścicielowi i jego wartość. Podatkowi podlega bowiem nadwyżka wartości udziału.

Wskazać również należy, że wartość nieruchomości przy zniesieniu współwłasności przyjmuje się z dnia powstania obowiązku podatkowego, tzn. z chwili zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli jego skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 3 ww. ustawy:

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;

2. 7276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;

3. 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy:

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy:

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3. do grupy III – innych nabywców.

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ww. ustawy:

Zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia - w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz

2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Natomiast art. 4 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że:

Zwolnienia określone w ust. 1 oraz art. 4a i art. 4b stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa.

Przy czym, w myśl art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub

2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że dnia 25 grudnia 2020 r. zmarł Pani ojciec. Spadek po nim na mocy ustawy nabyła żona i dwie córki w wysokości po 1/3 – w tym Pani. Obecnie spadkobiercy zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego ugodę w zakresie podziału majątku wspólnego, częściowego działu spadku oraz zniesienia współwłasności, przy czym dokonany dział spadku bez spłat i dopłat odnośnie Pani spowoduje, że otrzyma Pani na wyłączną własność składniki majątkowe, których wartość nie będzie przekraczała Pani udziału spadkowego. W konsekwencji dokonanych czynności prawnych uzyska Pani na wyłączną własność m.in. wszystkie udziały w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w L. na skutek działu spadku 1/2 nieruchomości należącej do wszystkich spadkobierców łącznie oraz zniesienia współwłasności w zakresie udziału 1/2 nieruchomości należącego wyłącznie do żony spadkodawcy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że co do zasady nieodpłatne zniesienie współwłasności nieruchomości podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn (art. 1 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z uwagi jednak na fakt, że zostanie ono dokonane pomiędzy osobami najbliższymi, tj. wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, to takie zniesienie współwłasności będzie korzystało ze zwolnienia określonego w tym przepisie, pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w powołanym powyżej przepisie. Zatem nabycie przez Panią własności udziału wynoszącego ½ nieruchomości z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności będzie korzystało ze zwolnienia w podatku od spadków i darowizn. Ze względu na to, że ww. zniesienie współwłasności zostanie zawarte w formie aktu notarialnego – mając na uwadze treść art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn –nie będzie na Pani ciążył obowiązek zgłoszenia ww. nabycia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja, co wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy, ma zastosowanie wyłącznie dla Pani.

W pozostałej części wniosku, tj. w części dotyczącej ustawy o podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych oraz w części ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.