Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 grudnia 2021 r. wpłynął wniosek (z 4 grudnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty przez Pani męża całości wspólnie zaciągniętego kredytu z jego środków osobistych. Wysłaliśmy do Pani wezwanie z 25 stycznia 2022 r., znak : (`(...)`), na które udzieliła Pani odpowiedzi 2 lutego 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dnia (`(...)`) 1989 r. na podstawie przydziału, rodzice męża Wnioskodawczyni, X. i Y. Z., nabyli na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego na os. (`(...)`) w (`(...)`) o powierzchni użytkowej (`(...)`) m2.

Ponadto (`(...)`) 1997 r. teściowie Wnioskodawczyni nabyli na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej prawo użytkowania wieczystego lokalu nieużytkowego (garażu), położonego w (`(...)`) przy ul. (`(...)`) o pow. (`(...)`) m2.

Teść Wnioskodawczyni X.Z. posiadał od (`(...)`) 1984 r. odrębne prawo własności nieruchomości niezabudowanej położonej w (`(...)`) przy ul. (`(...)`), o pow. (`(...)`) ha, nabyte w drodze działu spadku.

Dnia (`(...)`) 2011 r. teść Wnioskodawczyni zmarł. Po zmarłym teściu nie zostało przeprowadzone postępowanie spadkowe. Następnie (`(...)`) 2019 r. zmarła teściowa Wnioskodawczyni – Y.Z..

Postanowieniem z (`(...)`) 2020 r. Sąd Rejonowy w (`(...)`) Wydział Cywilny stwierdził, że spadek po zmarłym X.Z. nabyli wprost, w częściach równych po 1/3: mąż Wnioskodawczyni – A.Z., szwagierka – B.Z. oraz żona zmarłego Y. Z.. W punkcie II rzeczonego postanowienia Sąd stwierdził, że spadek po zmarłej Y. Z. nabyli w częściach równych, po 1/2 mąż Wnioskodawczyni oraz jej szwagierka. Mąż oraz szwagierka nabyli po 1/2 całości spadku po zmarłych rodzicach. Dokonali oni zgłoszenia nabycia spadku w Urzędzie Skarbowym i skorzystali ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Dnia (`(...)`) 2021 r. Sąd Rejonowy w (`(...)`) Wydział Cywilny dokonał działu spadku na zgodny wniosek stron, w ten sposób, że:

- spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego na os. (`(...)`) w (`(...)`), o zadeklarowanej wartości (`(...)`) zł przyznał na wyłączną własność męża Wnioskodawczyni – A. Z.,

- lokal niemieszkalny w postaci garażu położonego przy ul. (`(...)`) w (`(...)`), o zadeklarowanej wartości (`(...)`) zł przyznał na wyłączną własność męża Wnioskodawczyni – A. Z.,

- nieruchomość niezabudowaną położoną przy ul. (`(...)`) w (`(...)`), o zadeklarowanej wartości (`(...)`) zł przyznał na wyłączną własność szwagierki B. Z.

W postanowieniu Sądu o dziale spadku zaniechano zasądzania spłat na rzecz uczestników postępowania.

Następnie aktem notarialnym z (`(...)`) 2021 r., zawartym przed notariuszem, Rep. (…) mąż Wnioskodawczyni dokonał sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego na os. (`(...)`) w (`(...)`) za kwotę (`(...)`) zł. Zbycie nieruchomości nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wraz z mężem, (`(...)`) 2016 r., zawarli umowę kredytu hipotecznego (Kredyt Mieszkaniowy YY), na zakup nieruchomości – nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym położonym przy ul. (`(...)`) w (`(...)`). Nieruchomość została zakupiona przez małżonków (`(...)`) 2016 r. na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Małżonkowie nigdy nie zawierali umów majątkowych małżeńskich. Wnioskodawca (powinno być Wnioskodawczyni) posiada stałe miejsce zamieszkania w (`(...)`), tj. w opisanej wyżej nieruchomości. Z tytułu wyżej wskazanego kredytu hipotecznego zaciągniętego wraz z małżonką (powinno być z mężem), małżonkom pozostało do spłaty solidarnie (`(...)`) zł + (`(...)`) zł prowizji banku za całkowitą, przedwczesną spłatę kredytu. W dniach (`(...)`) 2021 r. Wnioskodawca (powinno być mąż Wnioskodawczyni) przeznaczył kwotę (`(...)`) zł na spłatę opisanego zobowiązania kredytowego małżonków ze środków uzyskanych ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego na os. (`(...)`) w (`(...)`). Pozostałe środki mąż zamierza zatrzymać na rachunku bankowym w ramach oszczędności.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że kredyt zaciągnięty został na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej. Małżonkowie byli zobowiązani do jego spłaty solidarnie.

Spłacając kredyt mąż Wnioskodawczyni wywiązał się z własnego zobowiązania wobec banku. W żaden sposób nie działał w celu zwolnienia Wnioskodawczyni z długu. Spełnił zobowiązanie, do którego zapłaty zobowiązany był w całości. Zwolnił on zatem siebie z długu względem banku, spłacając swoje zobowiązanie.

Pomiędzy Wnioskodawczynią a mężem nie doszło do zawarcia żadnej umowy z tytułu spłaty przez niego zobowiązania wobec banku. Nie zawierali żadnych umów, gdyż jak zostało to zaznaczone powyżej, mąż spłacił swoje zobowiązanie, do którego zapłaty w całości był zobowiązany wobec banku.

Pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn

Czy w związku ze spłatą wspólnie zaciągniętego zobowiązania z tytułu kredytu hipotecznego przez męża Wnioskodawczyni z jego majątku osobistego, po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek podatkowy?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, poprzez spłatę przez męża wspólnie zaciągniętego kredytu na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, po stronie Wnioskodawczyni jako żony nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Pani mąż był jedną ze stron umowy kredytowej, a Pani była współkredytobiorcą. Oboje małżonkowie byli zobowiązani solidarnie do spłaty zaciągniętego kredytu. Mąż dokonał spłaty pozostałej do zapłaty kwoty kredytu w kwocie (`(...)`) zł, wykorzystując do tego środki pochodzące ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, nabytego w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności. Jego zamiarem nie było jednak w żaden sposób obdarowanie Pani, czy też dokonanie jakiekolwiek innego przysporzenia majątkowego na Pani rzecz. Intencją męża było wyłącznie przeznaczenie osiągniętego przychodu ze sprzedaży ww. prawa na cele mieszkaniowe, a zarazem zwolnienie się z długu.

Stosownie do art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Zgodnie natomiast z art. 366 § 2 Kodeksu cywilnego, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Istotą solidarnej odpowiedzialności dłużników jest zatem to, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych. W sytuacji więc, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy. Zgodnie natomiast z art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.

Treść wskazanego przepisu stanowi zatem o tym, że z chwilą spełnienia świadczenia przestaje istnieć jakikolwiek stosunek pomiędzy wierzycielem a współdłużnikami solidarnymi. Dłużnik, który spełnił świadczenie, przestaje być współdłużnikiem solidarnym i staje się wierzycielem dla pozostałych współdłużników. Dawni współdłużnicy są dalej dłużnikami, jednakże następuje zmiana po stronie wierzyciela, którym staje się uprzedni dłużnik, który spełnił zobowiązanie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Jak stanowi natomiast art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, przy nabyciu w drodze darowizny obowiązek podatkowy powstaje – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Pojęcie darowizny nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od spadków i darowizn, wobec czego przyjąć należy definicję zawartą w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Treść tego świadczenia określa umowa darowizny.

W przedmiotowej sprawie, Pani mąż dokonał spłaty zadłużenia bez woli czynienia tego w celu Pani obdarowania. Dokonał on tego jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu względem banku oraz skorzystania z ulgi podatkowej w związku z wydatkowaniem przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, na własne cele mieszkaniowe. Poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek, czy też dokonania na jego rzecz przysporzenia majątkowego. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy.

W Pani ocenie spłata kredytu przez jej męża jako współkredytobiorcę, tj. dłużnika solidarnego z umowy kredytu zawartej wspólnie z Panią, nie można zakwalifikować jako darowizny. Oznacza to, że powyższe nie będzie skutkować powstaniem po Pani stronie obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Powyżej przywołano tylko tę część Pani stanowiska, która odnosi się do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Końcowo podkreślam, że aktualne brzmienie przepisów: ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn zostało opublikowane w tekście jednolitym Dz. U. z 2021 r. poz. 1043; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny opublikowane zostało w tekście jednolitym Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem tej interpretacji jest wyłącznie ocena Pani stanowiska zajętego na gruncie podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać również należy, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do analizy i oceny dokumentów załączonych do wniosku o interpretację lub jego uzupełnienia. Wydana interpretacja została wydana wyłącznie w oparciu o informacje jakie zostały zawarte w treści wniosku ORD-IN.

Zgodnie ze złożonym wnioskiem, interpretacja indywidualna została wydana wyłącznie dla Pani. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualną). Funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji ma zastosowanie wyłącznie dla Pani. Tym samym interpretacja ta nie wywołuje żadnego skutku prawnego dla Pani męża oraz pozostałych osób. Jeżeli Pani mąż chciałaby uzyskać interpretację, to winien złożyć odrębny wniosek w swojej własnej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.