Interpretacja dotyczy oceny stanowiska wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych związanych z nieodpłatnym zniesieniem współwłasności nieruchomości. Wnioskodawca oraz osoba z III grupy podatkowej nabyli wspólnie nieruchomości obciążone hipotekami. Wnioskodawca i drugi współwłaściciel zamierzają znieść współwłasność poprzez przejęcie przez wnioskodawcę całości udziału w jednej nieruchomości w zamian za przeniesienie na drugiego współwłaściciela udziału w innej nieruchomości, bez konieczności dokonywania spłat. Organ podatkowy potwierdził, że w tej sytuacji wartość hipoteki przypadająca na nabywany przez wnioskodawcę udział przekroczy wartość tego udziału, co oznacza, że podstawa opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wyniesie zero, a wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty tego podatku.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.
12 października 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 12 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na wezwania uzupełniony został 14 grudnia 2021 r. oraz 5 stycznia 2022 r. Wniosek dotyczy nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca 28 listopada 2011 r. wraz z osobą należącą do III grupy podatkowej, w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (ówczesną narzeczoną, z którą nie zawarł związku małżeńskiego), nabył nieruchomość lokalową położoną w P. (dalej jako Lokal nr 1) wraz z związanym z nią udziałem we współwłasności działek gruntu na zasadach współwłasności w udziale wynoszącym po 1/2 części. Aktualna wartość nabytej nieruchomości wynosi ok. 500.000,00 zł.
Wnioskodawca 2 marca 2012 r. wraz z ówczesną narzeczoną, nabył udział wynoszący 1/119 części we współwłasności samodzielnego lokalu niemieszkalnego (garażu) usytuowanego w budynku położonym w P. (dalej jako Garaż nr 1) wraz z odpowiadającym mu udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej na zasadach współwłasność w udziale wynoszącym po 1/2 części. Aktualna wartość nabytego udziału wynosi 30.000,00 zł.
Wnioskodawca 25 listopada 2020 r. wraz z ówczesną narzeczoną, nabył nieruchomość lokalową położoną w P. (dalej jako Lokal nr 2) na zasadach współwłasności w udziale wynoszącym po 1/2 części. Aktualna wartość nabytej nieruchomości wynosi 470.000,00 zł. W tym samym czasie z ówczesną narzeczoną, nabył udział wynoszący 4/2538 części we współwłasności samodzielnego lokalu niemieszkalnego (garażu) usytuowanego w budynku położonym w P. (dalej jako Garaż 2) wraz z odpowiadającym mu udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej na zasadach współwłasności. Aktualna wartość nabytego udziału wynosi 30.000,00 zł.
Na zakup nieruchomości oznaczonych jako Lokal nr 1 i Garaż nr 1 Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem w części równej zaciągnął wspólnie kredyt hipoteczny na kwotę 88.816 euro. Aktualna wysokość pozostałego do zapłaty zadłużenia wynosi 68.936,64 euro.
Na zakup nieruchomości oznaczonych jako Lokal nr 2 i Garaż nr 2 Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem w części równej zaciągnął wspólnie kredyt hipoteczny na kwotę 326.700,00 zł. Aktualna wysokość pozostałego do zapłaty zadłużenia wynosi 314.249,40 zł.
Nieruchomość oznaczona jako Lokal 1 obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 517.625,72 zł na rzecz banku zabezpieczającą należność główną z tytułu kredytu. Hipoteka została wpisana do księgi wieczystej.
Nieruchomość oznaczona jako Lokal 2 obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 490.00,00 zł na rzecz banku zabezpieczającą należność główną z tytułu kredytu. Hipoteka została wpisana do księgi wieczystej.
Zamiarem Wnioskodawcy i drugiego współwłaściciela jest zniesienie współwłasności Lokalu nr 1, Garażu nr 1, Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 poprzez przeniesienie na Wnioskodawcę przez drugiego współwłaściciela przysługującej mu 1/2 części w Lokalu nr 1 i 1/2 udziału w udziale Garażu nr 1 w zamian za przeniesienie przez Wnioskodawcę na drugiego współwłaściciela przysługującego mu 1/2 części w Lokalu nr 2 i 1/2 udziału w udziale Garażu nr 2; przy czym odbyłoby się to bez obowiązku dokonywania jakichkolwiek spłat ze strony Wnioskodawcy i drugie współwłaściciela.
Wnioskodawca przejmie na siebie w całości wszelkie obciążenia związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup Lokalu nr 1 i Garażu nr 1 poprzez przejęcie długu lub innej formy prawnej, a drugi współwłaściciel przejmie na siebie w całości wszelkie obciążenia związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 poprzez przejęcie długu lub innej formy. Nieodpłatne zniesienie współwłasności nastąpi w 2022 r**.**
W uzupełnieniu z daty wpływu 14 grudnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że udział w Lokalu nr 1 i Garażu nr 1 nabędzie na podstawie zniesienia współwłasności w zamian za odpowiadający udział w Lokalu nr 2 i Garażu nr 2, który Wnioskodawca przeniesie na drugiego współwłaściciela. Nie jest to dokładnie nieodpłatne zniesienie współwłasności gdyż nabycie nastąpi w zamian za przeniesienie tożsamego udziału w Lokalu nr 2 i Garażu nr 2.
Wartość nabytej przez Wnioskodawcę nieruchomości przekroczy wartość udziałów, jakie przysługiwały mu w obu nieruchomościach.
Wartość hipoteki przypadająca na udział Wnioskodawcy w Lokalu nr 1 przekroczy wartość nabywanego udziału (obciążenie hipoteczne całej nieruchomości wynosi 517.625,72 zł, natomiast wartość całej nieruchomości wynosi 500.000,00 zł).
Kredyt został zaciągnięty wspólnie, a współwłaściciele solidarnie zobowiązani zostali do spłaty zobowiązania kredytowego.
W uzupełnieniu z daty wpływu 5 stycznia 2022 r. Wnioskodawca wskazał, że zamierzona czynność dotyczy nieruchomości lokalowej Lokalu nr 1, Lokal nr 2 i udziału w nieruchomości (rozumianego jako udział we współwłasności samodzielnego lokalu niemieszkalnego) – Garaż nr 1 i Garażu 2.
Zarówno Lokal nr 1 i Garaż nr 1 jak i Lokal nr 2 i Garaż nr 2 zostały nabyte za środki z zaciągniętego kredytu.
Lokale niemieszkalne, tj. Garaż nr 1 i Garaż nr 2 nie są obciążone hipoteką. Jedynie Lokal nr 1 i Lokal nr 2 są obciążone hipoteką.
Pod pojęciem obciążenie hipoteczne całej nieruchomości Wnioskodawca rozumie tylko Lokal nr 1.
W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabędzie cały Lokal nr 1 i cały Garaż nr 1. W efekcie wartość Lokalu nr 1 i Garażu nr 1 przekroczy wartość dotychczasowych udziałów w Lokalu nr 1, Garażu nr 1 i Lokalu nr 2 i Garażu nr 2, bowiem wartość Lokalu nr 1 wnosi ok. 500.000 zł, Garażu nr 1 – 30.000 zł, Lokalu nr 2 – 470.000 zł, Garażu nr 2 – 30.000 zł.
Zniesienie współwłasności Lokalu nr 1, Garażu nr 1, Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 nie nastąpi równocześnie.
Nabycie udziału w Lokalu nr 1 nastąpi na skutek zniesienia współwłasności.
Natomiast nabycie udziału w Garażu nr 1 nastąpi na podstawie zamiany udziału w Garażu nr 1 w zamian za udział w Garażu nr 2.
Pytania (ostateczna wersja zawarta w uzupełnieniu)
1. Czy hipotekę można zaliczyć do ciężarów, które obciążają Lokal nr 1 i w konsekwencji będzie ona miała wpływ na wysokość podstawy opodatkowania przy zniesieniu współwłasności? (pytanie zawarte w uzupełnieniu jako pierwsze (nr 1))
2. Czy w sytuacji, w której hipoteka w wysokości przypadającej na nabywany przez Wnioskodawcę udział w Lokalu nr 1, przewyższa wysokość nabywanego udziału w nieruchomości, podatek od spadków i darowizn będzie równy 0 zł? (pytanie zawarte w uzupełnieniu jako trzecie (nr 3))
W myśl art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.
Natomiast zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów, co oznacza, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie długów w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia, do których przeniesienia zobowiązany jest nabywca. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości. "Ciężarem" natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika. Zgodnie z art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego – hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe, obciążające nieruchomość.
W ocenie Wnioskodawcy ustanowiona na nieruchomości hipoteka w wysokości proporcjonalnej do wielkości udziału przypadającego zbywcy (współwłaścicielowi nieruchomości) przed zniesieniem współwłasności stanowi obciążenie, które będzie można zaliczyć do długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Skoro jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (powinno być: zdarzenia przyszłego), wartość hipoteki (przypadająca na nabywany przez Wnioskodawcę udział wynosi odpowiednio 258.812,86 zł i 245.000 zł) przekroczy wartość ww. nabywanego udziału w nieruchomości, to podstawa opodatkowania (stanowiąca czystą wartość udziału w nieruchomości) wyniesie zero.
Tym samym w związku z opisanym we wniosku zniesieniem współwłasności, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn.
Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie wskazuję, iż przedmiotem tej interpretacji jest ocena Pana stanowiska zajęta tylko i wyłącznie do pytania nr 1 i 3. W zakresie pozostałych pytań, wydano odrębne rozstrzygnięcie – postanowienie o pozostawieniu wniosku w tej części (tj. pytania nr 2 i 4) bez rozpatrzenia znak: 0111-KDIB2-3.4015.230.2021.3.BD.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.
Jako, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „współwłasność”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.
Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego. W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.
W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:
podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
Zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.
W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności – z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.
Natomiast w myśl art. 7 ust. 6 cyt. ustawy:
Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.
Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości.
„Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.
W oparciu o art. 8 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.
Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy:
Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902,00 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
Przy obliczeniu podatku od nabycia tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku (art. 9 ustawy).
Zgodnie z art. 14 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.
Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.
W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy:
Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:
do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
do grupy III - innych nabywców.
Na podstawie art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego:
Ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka.
Hipotekę regulują odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2019 r. poz. 2204 ze zm.).
W myśl art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece:
W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).
Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniach wynika, że zamiarem Pana i drugiego współwłaściciela (osoby należącej do III grupy podatkowej) jest zniesienie współwłasności Lokalu nr 1, Garażu nr 1, Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 poprzez przeniesienie na Pana rzecz przez drugiego współwłaściciela przysługującej mu 1/2 części w Lokalu nr 1 i 1/2 udziału w udziale Garażu nr 1 w zamian za przeniesienie przez Pana na drugiego współwłaściciela przysługującego mu 1/2 części w Lokalu nr 2 i 1/2 udziału w udziale Garażu nr 2, przy czym odbyłoby się to bez obowiązku dokonywania jakichkolwiek spłat z Pana strony i drugiego współwłaściciela.
Nieruchomość oznaczona jako Lokal 1 obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 517.625,72 zł. Nieruchomość oznaczona jako Lokal 2 obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 490.00,00 zł.
Przejmie Pan na siebie w całości wszelkie obciążenia związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup Lokalu nr 1 i Garażu nr 1 poprzez przejęcie długu lub innej formy prawnej, a drugi współwłaściciel przejmie na siebie w całości wszelkie obciążenia związane z zaciągniętym kredytem bankowym na zakup Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 poprzez przejęcie długu lub innej formy. Nieodpłatne zniesienie współwłasności nastąpi w 2022 r**.**
Wartość nabytej przez Pana nieruchomości przekroczy wartość udziałów, jakie przysługiwały mu w obu nieruchomościach.
Wartość hipoteki przypadająca na Pana udział w Lokalu nr 1 przekroczy wartość nabywanego udziału (obciążenie hipoteczne nieruchomości (Lokalu nr 1) wynosi 517.625,72 zł, natomiast wartość całej nieruchomości (Lokalu nr 1) wynosi 500.000,00 zł).
Kredyt został zaciągnięty wspólnie, a współwłaściciele solidarnie zobowiązani zostali do spłaty zobowiązania kredytowego.
Ostatecznie w uzupełnieniu wskazał Pan, że Garaże nr 1 i nr 2 nie są obciążone hipoteką a jedynie Lokal nr 1 i Lokal nr 2 są obciążone hipoteką. Pod pojęciem obciążenie hipoteczne całej nieruchomości rozumie Pan tylko Lokal nr 1. Zniesienie współwłasności Lokalu nr 1, Garażu nr 1, Lokalu nr 2 i Garażu nr 2 nie nastąpi równoczesne. Nabycie udziału w Lokalu nr 1 nastąpi na skutek zniesienia współwłasności, natomiast nabycie udziału w Garażu nr 1 nastąpi na podstawie zamiany udziału w Garażu nr 1 w zamian za udział w Garażu nr 2.
Oceniając skutki podatkowe zniesienia współwłasności, należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat w zamian za przejęcie długu hipotecznego, na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn traktowane jest jako nieodpłatne zniesienie współwłasności, które podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Planowane przez Pana nabycie na własność nieruchomości poprzez zniesienie współwłasności prawa do Nieruchomości (tj. tylko do Lokalu nr 1, gdyż nabycie udziału w Garażu nr 1 nastąpi na podstawie zamiany) nastąpi bez obowiązku spłat i dopłat. Nabycie to podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jako wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z przywołanym wyżej art. 7 ust. 1 i 6 cyt. ustawy. Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy w części przekraczającej wartość udziału, który przysługiwał nabywcy przed zniesieniem współwłasności.
Z treści opisu zdarzenia przyszłego ostatecznie wynika, że wartość nabytej przez Pana Nieruchomości (Lokalu nr 1) przekroczy wartość udziałów, jakie przysługiwały Panu w obu nieruchomościach. W wyniku zniesienia współwłasności nabędzie Pan Nieruchomość (Lokal nr 1), którego wartość wynosi 500.000,00 zł. Wartość łączna udziałów w obu nieruchomościach (Lokalu nr 1 i nr 2), jaką aktualnie Pan posiada, to według podanych przez Pana danych 485.000,00 zł. Tym samym wartość rzeczy Nieruchomości (Lokalu nr 1) nabytej w wyniku zniesienia współwłasności przekroczy wartość udziałów, które Panu przysługują w trakcie istnienia współwłasności do ww. Lokali nr 1 i 2.
Tak ustaloną podstawę należy pomniejszyć o ciężar jakim jest hipoteka ustanowiona na nabywanym Lokalu nr 1, w proporcji do nabywanego udziału.
Ustanowiona na Nieruchomości (Lokalu nr 1) hipoteka w wysokości proporcjonalnej do wielkości udziału przypadającego na zbywcę przed zniesieniem współwłasności nieruchomości stanowi bowiem obciążenie, które zaliczyć należy do długów i ciężarów w rozumieniu wskazanego już wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Zatem wartość 1/2 części Nieruchomości (Lokalu nr 1), nabyta przez Pana w drodze zniesienia współwłasności powinna być pomniejszona o 1/2 część kwoty hipoteki przypadającej na tę nieruchomość.
Jak wskazano w uzupełnieniach wniosku, hipoteka przypadająca na Pana udział w Lokalu nr 1 przekroczy wartość nabywanego udziału (obciążenie hipoteczne całego Lokalu nr 1 wynosi 517.625,72 zł, natomiast wartość całego Lokalu nr 1 wynosi 500.000,00 zł). Wobec powyższego, wartość hipoteki umownej przypadającej na nabywany przez Pana udział w Lokalu nr 1, tj. 258 812,86 zł przekroczy obecną wartość rynkową nabywanego przez Pana udziału w Lokalu nr 1, tj. 250.000,00 zł.
Zatem skoro w przedmiotowej sprawie – jak wynika z wniosku – wartość hipoteki przypadająca na nabywany przez Pana udział przekroczy wartość nabywanego przez Pana udziału w Lokalu nr 1, to podstawa opodatkowania wyniesie zero.
Tym samym w omawianej sprawie obowiązek podatkowy w przypadku nabycia przez Pana udział w Lokalu nr 1 co prawda wystąpi, jednak nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. W związku z powyższym nie będzie na Panu ciążył obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia na podstawie nieodpłatnego zniesienia współwłasności Lokalu nr 1.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż zapadły one w odmiennym od sprawy stanie faktycznym. Nadto, podkreślić należy, że co do zasady interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach, a zatem rozstrzygnięcie zawarte w innej interpretacji nie może przesądzić o rozstrzygnięciu w niniejszej interpretacji.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili