Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

17 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 13 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości obciążonej hipoteką . Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 grudnia 2021 r. (wpływ 9 grudnia 2021 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowana będąca stroną postępowania:

I.W.

(…);

2. Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

M.D.

(…);

Opis zdarzenia przyszłego

W 2016 r. nabyła Pani (Zainteresowana będąca stroną postępowania, dalej I.W., Wnioskodawczyni) wraz z Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (dalej M.D.) na zasadzie współwłasności dom jednorodzinny. W chwili nabycia byli Państwo stanu wolnego, są Państwo osobami niespokrewnionymi, nie pozostają Państwo ze sobą w związku małżeńskim, co za tym idzie są Państwo zaliczani do tzw. III grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nabycie przedmiotowej nieruchomości (dalej jako: „Nieruchomość”) zostało sfinansowane ze środków pieniężnych pochodzących z kredytu hipotecznego udzielonego przez bank zaciągniętego wspólnie z M.D. na podstawie umowy z bankiem z dnia 28 sierpnia 2016 r. Kwota udzielonego kredytu wyniosła 299 000,00 PLN. Kredyt został udzielony na 25 lat. Wartość zadłużenia z tytułu kredytu na dzień 6 września 2021 r. wynosi 248 192,54 PLN. Na zabezpieczenie wierzytelności banku z tytułu udzielonego kredytu została ustanowiona hipoteka umowna do kwoty 598 000,00 PLN, która została wpisana w dziale IV Księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości. Obecnie będąc z M.D. współwłaścicielami Nieruchomości w udziałach po ½, planują Państwo dokonać czynności polegającej na zniesieniu współwłasności Nieruchomości w taki sposób, że Wnioskodawczyni nabędzie całą Nieruchomość na wyłączną własność bez jakichkolwiek spłat i dopłat na rzecz M.D. (dalej jako: „Umowa”). Powyższe oznacza, iż M.D. przeniesie na rzecz I.W. cały przysługujący mu udział w nieruchomości i nie otrzyma z tego tytułu żadnego pieniężnego wynagrodzenia. Jednocześnie w Umowie I.W. w zamian za takie zniesienie współwłasności, zobowiąże się do przejęcia w całości zaciągniętego pierwotnie przez obie strony kredytu hipotecznego oświadczając, że będzie spłacać cały kredyt sama i nie będzie z tego tytułu żądać od M.D. żadnych spłat jako dłużnika solidarnego, zwalniając go tym samym ze zobowiązania i z ewentualnego zwrotu na rzecz I.W. spłaconego przez nią kredytu (I.W. nigdy nie zażąda od M.D. zwrotu spłaconego kredytu w części jaka przypadałaby na jego udział ½). Zniesienie współwłasności nastąpi w zamian za zwolnienie z długu, między stronami nie nastąpi żaden przepływ środków pieniężnych. Na etapie sporządzania Umowy brak będzie zgody banku – wierzyciela hipotecznego – na takie zwolnienie z długu. Bank, zgodnie z oświadczeniami stron, wyrazi taką zgodę dopiero po sporządzeniu Umowy. W efekcie powyższego, jedynym zobowiązanym z tytułu umowy kredytowej zaciągniętej pierwotnie przez obie strony pozostanie I.W. Po zawarciu umowy M.D. nie będzie już solidarnie odpowiadać za zobowiązania z tytułu umowy kredytowej, a I.W. stanie się osobą zobowiązaną wobec banku do uregulowania całości zobowiązania z tytułu umowy kredytowej.

Wartość części hipoteki obciążającej nieruchomość, odpowiadająca wielkości udziału przypadającego zbywcy przed zniesieniem współwłasności będzie przewyższała wartość udziału w nieruchomości, ustaloną według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego, którą nabędzie Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności.

Powyższe wywodzi Pani z faktu, że hipoteka obciążająca nieruchomość wynosi 598 000,00 PLN, zaś aktualna wartość domku jednorodzinnego w zabudowie szeregowej położonego w (…) oscyluje w granicach 590 000,00 PLN.

W treści opisu zdarzenia przyszłego pominięto tę jego część, która znajduje się w treści uzupełnienia a odnosi się wyłącznie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pytanie

Czy opisane zdarzenie przyszłe zniesienia współwłasności podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn przez I.W. bądź M.D.? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy przy nabyciu tytułem nieodpłatnego zniesienia (bez dopłat i spłat gotówkowych) powstaje w chwilą zawarcia umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania przy tak dokonanym zniesieniu współwłasności stanowić będzie wartość rzeczy w części przekraczającej wartość udziału jaki przysługiwał nabywcy we współwłasności przed jej zniesieniem, czyli w przypadku planowanego zdarzenia podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość rynkowa ½ domku jednorodzinnego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 przedmiotowej ustawy podstawę opodatkowania stanowi tzw. „czysta wartość” nabytej rzeczy, czyli po potrąceniu długów i ciężarów, ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. W ocenie Wnioskodawczyni powołany przepis ma również zastosowanie do podstawy opodatkowania przy zniesieniu współwłasności.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wprawdzie zaciągnięty przez strony kredyt nie stanowi długu ani ciężaru i nie pomniejsza podstawy opodatkowania, ale już hipoteka ustanowiona na całej nieruchomości stanowi ciężar w rozumieniu cytowanego art. 7 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, ustalając podstawę opodatkowania wartość udziału w nieruchomości powinna być pomniejszona o tę część wartości hipoteki, która odpowiada wielkości udziału przypadającego nabywcy, tj. o połowę. Podstawę opodatkowania w sytuacji Wnioskodawczyni stanowi zatem czysta wartość udziału w nieruchomości (po odliczeniu wartości ½ hipoteki). W rezultacie wysokość zadłużenia hipotecznego przekracza wartość nabytej rzeczy (udziału w rzeczy), czyli podstawa opodatkowania wynosi zero, tj.:

- wartość ½ nabywanej nieruchomości wynosi 295 000,00 PLN;

- ½ wartości hipoteki obciążającej nabywaną nieruchomość wynosi 299 00,00 PLN.

W związku z powyższym w planowanym zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy w ogóle nie wystąpi, a tym samym żaden podatek od spadków i darowizn nie powinien zostać uiszczony ani przez Wnioskodawczynię, ani przez M.D. W tym przypadku bez znaczenia jest fakt, że hipoteka ciąży na całej nieruchomości, a nie na poszczególnych udziałach, a strony są dłużnikami solidarnymi.

Podobne stanowisko przyjął NSA w wyroku z 18 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2158/10.

Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnych stanach faktycznych, m.in.

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 czerwca 2014 r., Znak: ILPB2/436-85/14-4/MK,

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 maja 2015 r. Znak: IBPBII/1/4515-22/15/MCZ,

- interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 maja 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.54.2019.2.MZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „współwłasność”, w związku z czym należy odwołać się do odpowiednich przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Przepisy art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego regulują sposoby wyjścia ze stanu współwłasności. W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),

2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności - z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

W myśl art. 7 ust. 6 cyt. ustawy:

Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości.

„Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (…)

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy:

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Przy obliczeniu podatku od nieodpłatnego zniesienia współwłasności ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku (art. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy:

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy:

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2. do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3. do grupy III - innych nabywców.

Na podstawie art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego – hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe. Hipotekę regulują odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2204).

W myśl art. 65 ust. 1 cyt. ustawy:

W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w 2016 r. I.W. nabyła wraz z M.D. na zasadzie współwłasności dom jednorodzinny. W chwili nabycia Zainteresowani byli stanu wolnego, osobami niespokrewnionymi, nie pozostają ze sobą w związku małżeńskim, co za tym idzie są zaliczani do tzw. III grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nabycie przedmiotowej zostało sfinansowane ze środków pieniężnych pochodzących z kredytu hipotecznego udzielonego przez bank zaciągniętego wspólnie na podstawie umowy z bankiem z dnia 28 sierpnia 2016 r. Kwota udzielonego kredytu wyniosła 299 000,00 PLN. Kredyt został udzielony na 25 lat. Wartość zadłużenia z tytułu kredytu na dzień 6 września 2021 r. wynosi 248 192,54 PLN. Na zabezpieczenie wierzytelności banku z tytułu udzielonego kredytu została ustanowiona hipoteka umowna do kwoty 598 000,00 PLN, która została wpisana w dziale IV Księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości. Obecnie będąc z M.D. współwłaścicielami Nieruchomości w udziałach po ½, planują Państwo dokonać czynności polegającej na zniesieniu współwłasności Nieruchomości w taki sposób, że I.W. nabędzie całą Nieruchomość na wyłączną własność bez jakichkolwiek spłat i dopłat na rzecz M.D. Powyższe oznacza, iż M.D. przeniesie na rzecz I.W. cały przysługujący mu udział w nieruchomości i nie otrzyma z tego tytułu żadnego pieniężnego wynagrodzenia. Jednocześnie w Umowie I.W. w zamian za takie zniesienie współwłasności, zobowiąże się do przejęcia w całości zaciągniętego pierwotnie przez obie strony kredytu hipotecznego oświadczając, że będzie spłacać cały kredyt sama i nie będzie z tego tytułu żądać od M.D. żadnych spłat jako dłużnika solidarnego, zwalniając go tym samym ze zobowiązania i z ewentualnego zwrotu na rzecz I.W. spłaconego przez nią kredytu (I.W. nigdy nie zażąda od M.D. zwrotu spłaconego kredytu w części jaka przypadałaby na jego udział ½).

Wartość części hipoteki obciążającej nieruchomość, odpowiadająca wielkości udziału przypadającego zbywcy przed zniesieniem współwłasności będzie przewyższała wartość udziału w nieruchomości, ustaloną według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego, którą nabędzie Wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności.

Powyższe wywodzi Pani z faktu, że hipoteka obciążająca nieruchomość wynosi 598 000,00 PLN, zaś aktualna wartość domku jednorodzinnego w zabudowie szeregowej położonego w (…) oscyluje w granicach 590 000,00 PLN.

Wobec powyższego stwierdzić należy, ze skoro dokonana zostanie czynność prawna dotycząca zniesienia współwłasności nieruchomości, bez obowiązku spłat i dopłat, to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 i 6 cyt. ustawy.

Ustanowiona na nieruchomości hipoteka stanowić będzie obciążenie, które należy zaliczyć do długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy. Zatem wartość udziału ½ w nieruchomości, nabytego w drodze zniesienia współwłasności przez Zainteresowaną będącą stroną postępowania, powinna być pomniejszona o ½ część kwoty hipoteki.

Dla kwestii ustalenia podstawy opodatkowania nie ma znaczenia fakt jaka kwota kredytu pozostała do spłacenia. Istotna jest kwota hipoteki, którą została obciążona opisana we wniosku nieruchomość.

Zatem skoro w przedmiotowej sprawie – jak wynika z wniosku – wartość hipoteki (przypadająca na nabywany udział) przekroczy wartość nabywanego udziału w nieruchomości, to podstawa opodatkowania wyniesie zero. Tym samym w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy co prawda wystąpi, jednak nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. W związku z powyższym na Zainteresowanej będącej stroną postępowania nie będzie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu dokonania przedmiotowego zniesienia współwłasności. Również na Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania nie będzie ciążył obowiązek zapłaty tego podatku, ponieważ obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych, zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani `(...)` (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).