0111-KDIB2-2.4015.94.2021.1.PB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2021 r. (data wpływu 1 sierpnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia tytułem darowizny nieruchomości od rodziców zastępczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia tytułem darowizny nieruchomości od rodziców zastępczych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku od spadków i darowizn w zakresie skorzystania z prawa do ulgi wynikającej z art. 14 ust. 4a znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn o rodzinach zastępczych, w celu uniknięcia błędu przy naliczaniu podatku przy ewentualnej darowiźnie lub spadku od rodziców zastępczych Wnioskodawczyni.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z `(...)` r. (uprawomocnione pod koniec `(...)`) została ustanowiona dla P. C. (po mężu W.), córki S. i H. urodzonej `(...)`. r. w M. (Wnioskodawczyni) rodzina zastępcza w osobie T. S., córki J. i A. urodzonej `(...)` r., (która jest siostrą nieżyjącego od 5 listopada 2000 r. ojca Wnioskodawczyni) oraz jej męża M. S. syna A. i A. urodzonego `(...)` w B., w której przebywała do uzyskania pełnoletności. W dniu 1 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni skończyła 18 lat, a co za tym idzie osiągnęła pełnoletność i zakończyła prawny pobyt w rodzinie zastępczej (nie wiadomo dokładnie czy 1 czy 20 czerwca po wyroku sądu). Sąd Rejonowy na zasadzie art. 355 Kodeksu postępowania cywilnego, w zw. z art 13 § 2 umorzył postępowanie opiekuńcze odnośnie małoletniej Wnioskodawczyni 20 czerwca 2008 r. ze względu na uzyskanie pełnoletności. Wnioskodawczyni nadal jednak mieszkała z rodzicami zastępczymi przez kilka lat. Rodzice zastępczy chcą przekazać Wnioskodawczyni nieruchomość – dom i działkę jako darowiznę. T. i M. S. są dla Wnioskodawczyni bliscy jak rodzice biologiczni. Wnioskodawczyni nie jest pewna czy może skorzystać ze zwolnienia z podatku ze względu na art. 14 ust. 4a znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dziennik Ustaw 2020 r. poz. 1761). Za zstępnych w rozumieniu ustawy uważa się również osoby, które przebywają lub przebywały w rodzinie zastępczej, w rodzinnym domu dziecka, w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821 oraz z 2021 r. poz. 159), a za wstępnych także odpowiednio osoby tworzące rodzinę zastępczą, prowadzące rodzinny dom dziecka lub pracujące z dziećmi w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy sytuacja rodzinna Wnioskodawczyni kwalifikuje ją do skorzystania z ulgi zwolnienia z podatku od spadków i darowizn wynikającej z art. 14 ust. 4a znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn, mimo że w rodzinie zastępczej Wnioskodawczyni przebywała do 2008 r.?

2. Do jakiej grupy podatkowej powinna być zaliczona Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, T. oraz M. S. według ww. ustawy są wstępnymi, a Wnioskodawczyni jest ich zstępną według powyższej ustawy, co pozwala zaliczyć ją do 1 i 0 grupy podatkowej. Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna być zwolniona od podatku od spadków i darowizn przekazanych przez swoich rodziców zastępczych wyżej wymienionych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym Ordynacji podatkowej, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043) – podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem m.in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia darowizny i oceniając tak przedstawione zagadnienie należy odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. Jak stanowi art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Przepis art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy – zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3. do grupy III – innych nabywców.

Według treści przepisu art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Z kolei, z art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub

2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Z treści przepisu art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn jednoznacznie wynika, że zwolnieniem tym objęte jest nabycie przez osoby, których łączą relacje ściśle w przepisie określone (tzw. grupa zerowa). Między innymi są to zstępni.

Zgodnie ze wskazanym przez Wnioskodawczynię art. 14 ust. 4a omawianej ustawy – za zstępnych – w rozumieniu ustawy uważa się również osoby, które przebywają lub przebywały w rodzinie zastępczej, w rodzinnym domu dziecka, w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821 oraz z 2021 r. poz. 159), a za wstępnych także odpowiednio osoby tworzące rodzinę zastępczą, prowadzące rodzinny dom dziecka lub pracujące z dziećmi w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej.

Na mocy przywołanego powyżej przepisu za zstępnych uważa się m.in. osoby aktualnie przebywające oraz osoby, które w przeszłości przebywały w rodzinie zastępczej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że postanowieniem Sądu Rejonowego z 4 kwietnia 1996 r. (uprawomocnione pod koniec kwietnia 1996 r.) została ustanowiona dla Wnioskodawczyni rodzina zastępcza w osobie T. S. oraz jej męża M. S., w której przebywała do uzyskania pełnoletności. W dniu 1 czerwca 2008 r. Wnioskodawczyni skończyła 18 lat, a co za tym idzie osiągnęła pełnoletność i zakończyła prawny pobyt w rodzinie zastępczej. Sąd Rejonowy na zasadzie art. 355 Kodeksu postępowania cywilnego, w zw. z art 13 § 2 umorzył postępowanie opiekuńcze odnośnie małoletniej Wnioskodawczyni 20 czerwca 2008 r. ze względu na uzyskanie pełnoletności. Wnioskodawczyni nadal jednak mieszkała z rodzicami zastępczymi przez kilka lat. Rodzice zastępczy chcą przekazać Wnioskodawczyni nieruchomość – dom i działkę jako darowiznę.

Wnioskodawczyni, na mocy powołanego wyżej przepisu art. 14 ust. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn została zaliczona do I grupy podatkowej, jak również do tzw. grupy zerowej, jako zstępna.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że planowane nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości na podstawie darowizny od osób tworzących rodzinę zastępczą, będzie w całości zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W związku z załączeniem do wniosku dokumentów wskazuje się, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Domyślna stopka