0111-KDIB2-2.4015.67.2021.2.MZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 maja 2021 r. (data wpływu 26 maja 2021 r.), uzupełnionym 12 sierpnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po rodzicach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po rodzicach.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 30 lipca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.67.2021.1.MZ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 12 sierpnia 2021 r.

We wniosku (po jego uzupełnieniu) przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu wejścia w życie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, tj. 4 listopada 1971 r. matka Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim z ojcem Wnioskodawczyni, który został zawarty w 1961 r. Na akcie własności ziemi z 1973 r. wpisana jako właścicielka była wyłącznie matka Wnioskodawczyni. Między rodzicami cały czas obowiązywała ustawowa wspólność majątkowa.

Ojciec Wnioskodawczyni zmarł 6 czerwca 2020 r., a spadek nabyli po 1/3 żona, córka i syn, co zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z 25 września 2020 r.

Następnie w dniu 6 stycznia 2021 r. zmarła matka Wnioskodawczyni, a spadek po niej nabyła Wnioskodawczyni wspólnie z bratem po 1/2, co zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z 19 marca 2021 r.

Zgodnie z praktyką potwierdzoną licznymi orzeczeniami Sądu Najwyższego (w szczególności sygn. akt CKN 884/00, II CK 397/03, III CZP 45/94) nabycie własności nieruchomości na podstawie aktu własności ziemi przez jednego małżonka stanowi majątek wspólny małżonków, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, tj. 4 listopada 1971 r. pozostawali w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej. Matka Wnioskodawczyni jako osoba niebędąca profesjonalistką nie miała świadomości o możliwości ujawnienia własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz swoją i małżonka na prawach wspólności ustawowej majątkowej. Jednak z uwagi na fakt, że wpis prawa własności nieruchomości w księdze wieczystej jest deklaratoryjny, nabycie nieruchomości do ich majątku wspólnego nastąpiło już w chwili uprawomocnienia się aktu własności ziemi. W związku z powyższymi okolicznościami w skład spadku po ojcu Wnioskodawczyni wszedł udział wynoszący 1/2 części w tej nieruchomości i w takiej części została ona wykazana w zgłoszeniu o nabyciu rzeczy SD-Z2, które zostało zgłoszone zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy (SD-Z2) po ojcu powinna zostać wpisana nieruchomość rolna, której właścicielką zgodnie z aktem własności z 1973 r. widniała tylko matka Wnioskodawczyni, w udziale po 1/6?

2. Czy w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy (SD-Z2) po matce powinna zostać wpisana nieruchomość rolna, w udziale po 2/6?

Zdaniem Wnioskodawczyni (sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z praktyką potwierdzoną licznymi orzeczeniami Sądu Najwyższego (w szczególności sygn. akt CKN 884/00, II CK 397/03, III CZP 45/94) nabycie własności nieruchomości na podstawie aktu własności ziemi przez jednego małżonka stanowi majątek wspólny małżonków, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego tj. 4 listopada 1971 r. pozostawali w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej więc w zgodzie z tymi przepisami nieruchomość rolna była ich majątkiem wspólnym.

W ocenie Wnioskodawczyni zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn: „Art. 1. ust. 1. Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia (`(...)`)”.

Dziedziczenie zostało udokumentowane przez Notariusza Aktem Poświadczenia Dziedziczenia i opisywana nieruchomość rolna według Wnioskodawczyni powinna być wskazana w zgłoszeniu SD-Z2 zarówno po jej ojcu oraz po jej matce, co podważa miejscowy Urząd Skarbowy.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że:

1. w zgłoszeniu SD-Z2 po ojcu powinna wpisać nieruchomość rolną w udziale 1/6,

2. w zgłoszeniu SD-Z2 po matce powinna wpisać nieruchomość rolną w udziale 2/6.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „spadek” należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Na podstawie art. 922 Kodeksu cywilnego – spadek stanowią prawa i obowiązki zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego – sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.

Zgodnie z art. 95a ustawy z 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1192 ze zm.) – notariusz sporządza akt poświadczenia dziedziczenia ustawowego lub testamentowego, z wyłączeniem dziedziczenia na podstawie testamentów szczególnych.

W myśl art. 95j tejże ustawy – zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia ma skutki prawomocnego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Zatem datą nabycia majątku w drodze dziedziczenia jest data otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, natomiast obowiązek podatkowy powstaje – co do zasady – z datą uprawomocnienia się postanowienia o nabyciu spadku lub z datą wpisu do notarialnego rejestru aktów poświadczenia dziedziczenia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3. do grupy III – innych nabywców.

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz

2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Wskazane powyżej zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Na podstawie art. 4a ust. 1a ww. ustawy – jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub

2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonuje się na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa nabycie w drodze dziedziczenia rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej kwoty 9.637 zł, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolnione z podatku od spadku, jeżeli zostaną spełnione warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i art. 4a ust. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że w dniu wejścia w życie ówczesnej ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, tj. 4 listopada 1971 r. matka Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim z ojcem Wnioskodawczyni, który został zawarty w 1961 r. W akcie własności ziemi z 1973 r. wpisana jako właścicielka była wyłącznie matka Wnioskodawczyni. Między rodzicami cały czas obowiązywała ustawowa wspólność majątkowa. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z 25 września 2020 r. Wnioskodawczyni, jej brat i jej matka nabyli po 1/3 części spadek po ojcu Wnioskodawczyni, zmarłym 6 czerwca 2020 r. Natomiast matka Wnioskodawczyni zmarła 6 stycznia 2021 r. i na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z 19 marca 2021 r., spadek po niej po 1/2 części nabyli Wnioskodawczyni oraz jej brat. Wnioskodawczyni uważa, że zgodnie z praktyką potwierdzoną licznymi orzeczeniami Sądu Najwyższego (w szczególności sygn. akt CKN 884/00, II CK 397/03, III CZP 45/94) nabycie własności nieruchomości na podstawie aktu własności ziemi przez jednego małżonka stanowi majątek wspólny małżonków, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, tj. 4 listopada 1971 r. pozostawali w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej więc w zgodzie z tymi przepisami nieruchomość rolna była ich majątkiem wspólnym. W związku z powyższymi okolicznościami Wnioskodawczyni uznała, ze w skład spadku po jej ojcu wszedł udział wynoszący 1/2 części w tej nieruchomości i w takiej części została ona wykazana w zgłoszeniu o nabyciu rzeczy SD-Z2, które zostało złożone zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi to, czy w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy (SD-Z2) po ojcu powinna zostać wpisana nieruchomość rolna, której właścicielką zgodnie z aktem własności z 1973 r. była matka Wnioskodawczyni (widniała tylko ona w tym akcie), w udziale po 1/6 oraz czy w zgłoszeniu o nabyciu własności rzeczy (SD-Z2) po matce powinna zostać wpisana nieruchomość rolna, w udziale po 2/6.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27 poz. 250 ze zm.) (obowiązującej do 6 kwietnia 1982 r.) – nieruchomości wchodzące w skład gospodarstw rolnych, zwane dalej „nieruchomościami”, i znajdujące się w dniu wejścia w życie ustawy w samoistnym posiadaniu rolników stają się z mocy samego prawa własnością tych rolników, jeżeli oni sami lub ich poprzednicy objęli te nieruchomości w posiadanie na podstawie zawartej bez prawem przewidzianej formy umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, umowy o dożywocie lub innej umowy o przeniesienie własności, o zniesienie współwłasności albo umowy o dział spadku.

Natomiast rolnicy, którzy do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy posiadają nieruchomości jako samoistni posiadacze nieprzerwanie od lat pięciu, stają się z mocy samego prawa właścicielami tych nieruchomości, chociażby nie zachodziły warunki określone w ust. 1. Jeżeli jednak uzyskali posiadanie w złej wierze, nabycie własności następuje tylko wtedy, gdy posiadanie trwało co najmniej przez lat dziesięć (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Z kolei art. 12 ust 1. ww. ustawy stanowił, że – właściwy do spraw rolnych organ prezydium powiatowej rady narodowej stwierdza nabycie nieruchomości przez posiadacza samoistnego oraz orzeka o przekazaniu nieruchomości na własność dotychczasowego posiadacza zależnego w drodze wydania aktu własności ziemi, zwanego dalej „decyzją”. W decyzji tej ustala się zarazem obszar nieruchomości, wysokość, sposób i terminy spłat albo orzeka się o zwolnieniu od obowiązku spłaty należności, a w wypadku przewidzianym w art. 8 stwierdza się powstanie prawa dożywocia (art. 4 ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie zaś z art. 15 ww. ustawy – ostateczna decyzja stwierdzająca nabycie własności nieruchomości stanowi podstawę do ujawnienia nowego stanu własności w księdze wieczystej oraz w ewidencji gruntów.

Przepisy ww. ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych nie zawierały natomiast wskazania, co do zaliczenia nabytych na jej podstawie nieruchomości rolnych do majątku wspólnego bądź odrębnego małżonków.

Biorąc jednak pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że nieruchomość rolna nabyta na podstawie przepisów tej ustawy powinna być zaliczona do majątku wspólnego małżonków, gdy 4 listopada 1971 r. (dzień wejścia ustawy w życie) istniała między nimi wspólność ustawowa. Wynika to z faktu, że nabycie własności nieruchomości rolnych na podstawie art. 1 ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych jest tzw. nabyciem pierwotnym nieruchomości rolnej. Z pierwotnego charakteru nabycia własności nieruchomości rolnej na podstawie ww. ustawy wynikają określone skutki prawne, w tym skutki w sferze ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Konsekwencją tezy o pierwotnym charakterze nabycia własności jest wniosek, że o zaliczeniu nabytej nieruchomości rolnej do majątku wspólnego lub odrębnego małżonków decyduje stan istniejących stosunków majątkowych między małżonkami w dniu wejścia w życie ustawy. Skutki w sferze wspólności majątkowej małżeńskiej są zatem uzależnione od tego, czy uwłaszczony nieformalny nabywca pozostawał w dacie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości we wspólności majątkowej małżeńskiej, czy też nie.

Należy zatem odnieść się do zasad zaliczania przedmiotów majątkowych w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej do majątku wspólnego bądź odrębnego małżonków ustalonych w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

I tak zgodnie z art. 31 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w brzmieniu obowiązującym w 1971 r. – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca ich dorobek (wspólność ustawowa). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością stanowią majątek odrębny każdego z małżonków. Z kolei w myśl art. 32 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy w ww. brzmieniu – dorobkiem małżonków są przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Dorobek – w rozumieniu ww. przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, jeżeli tylko nie stanowią one odrębnego majątku jednego z małżonków z mocy przepisu art. 33 Kodeksu.

Oznacza to, że wobec pierwotnego charakteru nabycia nieruchomości rolnych w trybie art. 1 cyt. ustawy należy uznać, że jeżeli nabycie na podstawie ustawy nastąpiło w czasie trwania związku małżeńskiego i związanej z tym wspólności ustawowej, to nieruchomość rolna wchodzi w skład wspólności ustawowej, skoro nabycie nastąpiło z dniem wejścia w życie ustawy, a w tym czasie wspólność majątkowa między małżonkami istniała.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że skoro w dniu wejścia w życie ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych rodzice Wnioskodawczyni pozostawali w związku małżeńskim a stosunki majątkowe między nimi podlegały ustawowej wspólności majątkowej, to nieruchomość rolna wymieniona w akcie własności ziemi z 1973 r. – weszła w skład majątku wspólnego ojca i matki Wnioskodawczyni.

Zgodzić się należy zatem ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że opisywana nieruchomość rolna powinna być wskazana w zgłoszeniu SD-Z2 zarówno po jej ojcu oraz po jej matce oraz, że w zgłoszeniu SD-Z2 po ojcu powinna wpisać nieruchomość rolną w udziale 1/6, a w zgłoszeniu SD-Z2 po matce powinna wpisać nieruchomość rolną w udziale 2/6.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.