0111-KDIB2-3.4015.139.2021.4.BD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku z 8 lipca 2021 r.(data wpływu – 13 lipca 2021 r.), uzupełnionym 22 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości obciążonych hipoteką umowną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości obciążonych hipoteką umowną.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 8 września 2021 r. znak: 0114-KDIP3-1.4011.583.2021.2.MK1 0111-KDIB2-3.4014.258.2021.3.BD 0111-KDIB2-3.4015.139.2021.3.BD wezwano Zainteresowanych do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 22 września 2021 r.

We wniosku złożonym przez:

- Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana K. A.;

- Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:

Panią K. R.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania (Pan K. A.) wraz z ówczesną partnerką,Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania (Panią K. R.), nabył:

- z dniem 14 lipca 2015 r. w udziałach wynoszących po 1/2 części, nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny wraz z odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej związanej z własnością ww. nieruchomości lokalowej zwaną dalej: „Nieruchomością I”, za cenę 430.000,00 złotych;

- z dniem 9 listopada 2017 r. w udziałach wynoszących po 1/2 części, nieruchomość stanowiącą działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym, oraz w udziałach wynoszących po 1/6 części, nieruchomość gruntową niezabudowaną stanowiącą drogę dojazdową do ww. nieruchomości zabudowanej, zwaną dalej łącznie „Nieruchomością II”, za cenę 1.170.000,00 złotych.

Nabycie Nieruchomości I oraz Nieruchomości II zostało sfinansowane poprzez zaciągnięcie przez Zainteresowanych dwóch wspólnych kredytów hipotecznych, zwanych dalej odpowiednio „Kredytem I” oraz „Kredytem II". W wyniku zaciągnięcia Kredytu I i Kredytu II Zainteresowani stali się dłużnikami solidarnymi z tytułu obu umów kredytowych.

Nieruchomość I została obciążona hipoteką umowną w wysokości 580.500,00 złotych, natomiast Nieruchomość II została obciążona hipoteką umowną w wysokości 1.591.200,00 złotych.

Na dzień złożenia wniosku, pozostała wartość kredytów do spłaty wynosiła:

- kapitał 330.698,49 złotych, odsetki 53.892,14 złotych dla Kredytu I,

- kapitał 861.344,06 złotych, odsetki 228.027,11 złotych dla Kredytu II.

W związku z faktem, że Zainteresowani nie pozostają w związku partnerskim (Zainteresowana niebędąca stroną postępowania zawarła związek małżeński z inną osobą), postanowili razem dokonać umownego zniesienia współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II, w ten sposób, że:

- Zainteresowany będący stroną postępowania (Pan K. A.) przeniesie na Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania (Panią K. R.) swój udział w prawie własności Nieruchomości I; w zamian za przejęcie przez Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania w całości Kredytu I i zwolnienie Pana K. A. z długu wynikającego z Kredytu I wobec banku kredytującego, za odpowiednią uprzednią zgodą banku;

- Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (Pani K. R.) przeniesie na Zainteresowanego będącego stroną postępowania (Pana K. A.) swój udział w prawie własności Nieruchomości II w zamian za przejęcie przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania w całości Kredytu II i zwolnienie Pani K. R. z długu wynikającego z Kredytu II wobec banku kredytującego, za odpowiednią uprzednią zgodą banku.

W wyniku powyższej operacji Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (Pani K. R.) zostanie wyłączną właścicielką Nieruchomości I oraz przejmie w całości obowiązek spłaty Kredytu I, a Zainteresowany będący stroną postępowania (Pan K. A.) zostanie zwolniony z obowiązku spłaty Kredytu I. Natomiast Zainteresowany będący stroną postępowania (Pan K. A.) zostanie wyłącznym właścicielem Nieruchomości II i przejmie w całości obowiązek spłaty Kredytu II, a Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (Pani K. R.) zostanie zwolniona z obowiązku spłaty Kredytu II.

W celu zabezpieczenia swoich interesów Zainteresowani 28 listopada 2019 r. zawarli umowę przedwstępną opisującą w sposób szczegółowy planowane zniesienie współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II i wzajemne rozliczenia stron. Umowa przedwstępna przewiduje, że zniesienie współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II nastąpi najpóźniej do 30 czerwca 2023 r.

Do uzyskania ostatecznej zgody banków kredytujących na zwolnienie z długu odpowiednio Zainteresowanych, dojdzie po zawarciu umowy przyrzeczonej znoszącej współwłasność Nieruchomości I oraz Nieruchomości II, w której strony zobowiążą się do zwolnienia zbywcy z długów związanych z przenoszonym w ramach zniesienia współwłasności udziałem w terminie roku od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej. Do ww. zobowiązania odpowiednie zastosowanie znajdzie art. 523 Kodeksu cywilnego, czyli domniemanie o zawarciu umowy przejęcia długów przez nabywcę. Po uzyskaniu ostatecznej zgody wierzycieli, tj. banków kredytujących, dojdzie, zgodnie z art. 519 Kodeksu cywilnego, do ostatecznego zwolnienia odpowiednio Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanej niebędącej stroną postępowania z długu. Strony planują również przed zawarciem ostatecznej umowy o zniesieniu współwłasności uzyskać promesę banków kredytujących, że ww. zgody zostaną faktycznie wyrażone po zawarciu ww. umowy przyrzeczonej.

Poza wskazanym wyżej rozliczeniem w postaci przejęcia oraz zwolnienia z długu, Zainteresowani nie przewidują dodatkowych spłat lub dopłat w związku z opisanym zniesieniem współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II.

Zainteresowani nie są ze sobą spokrewnieni, tj. zaliczają się do III grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Nieruchomość I oraz Nieruchomość II zostały kupione do majątku prywatnego, każdego z osobna z Zainteresowanych. Ponadto nie wykorzystują i nie planują wykorzystywać Nieruchomości I oraz Nieruchomości II do działalności gospodarczej. Zainteresowani nie prowadzą i nie planują prowadzić działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowani wskazali, że według wyceny wykonanej przy wykorzystaniu portalu (…).pl (zgodnie z informacją podaną na wycenie, w celu wykonania wyceny uwzględniono 64 oferty nieruchomości znajdujące się w promieniu 400 m od podanej lokalizacji, z ostatnich 720 dni) obecna wartość rynkowa Nieruchomości I wynosi 493.390,00 zł.

Według wyceny wykonanej przy wykorzystaniu portalu (…).pl (zgodnie z informacją podaną na wycenie, w celu wykonania wyceny uwzględniono 74 oferty nieruchomości znajdujące się w promieniu 2 km od podanej lokalizacji, z ostatnich 360 dni) obecna wartość rynkowa Nieruchomości II wynosi 1.470.620,00 zł.

Wartość hipoteki umownej przypadającej na nabywany przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania udział w Nieruchomości II (tj. 795.600,00 zł) nie przekroczy (winno być: przekroczy) obecnej wartości rynkowej nabywanego przez niego udziału w Nieruchomości II (tj. 735.310,00 zł).

Wartość hipoteki umownej przypadającej na nabywany przez Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania udział w Nieruchomości I (tj. 290.250,00 zł) nie przekroczy (winno być: przekroczy) obecnej wartości rynkowej nabywanego przez nią udziału w Nieruchomości I (tj. 246.695,00 zł).

Zniesienie współwłasności Nieruchomości I i II nastąpi na podstawie jednej umowy (jedna czynność notarialna).

W przypadku Pani K. R. wartość nabywanej przez nią nieruchomości (tj. 493.390,00 zł) nie przekroczy łącznej wartości dotychczas posiadanych przez każdego z Zainteresowanych udziałów w obu nieruchomościach (tj. 982.005,00 zł).

W przypadku Pana K. A. wartość nabywanej przez niego nieruchomości (tj. 1.470.620,00 zł) przekroczy łączną wartość dotychczas posiadanych przez każdego z Zainteresowanych udziałów w obu nieruchomościach (tj. 982.005,00 zł).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie**:**

Czy opisane zdarzenie przyszłe będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Zainteresowanych, opisane zdarzenie przyszłe nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Przepis art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty, enumeratywny katalog czynności objętych zakresem zastosowania ustawy o podatku od spadków i darowizn (zakres przedmiotowy). Tym samym czynności niewymienione w ww. katalogu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Rozszerzająca wykładnia art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest niedopuszczalna.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Stosownie do postanowień art. 5 powołanej ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W ocenie Zainteresowanych opisane zdarzenie przyszłe nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, gdyż nie stanowi ono nieodpłatnego zniesienia współwłasności, tym samym, jako niewymienione w katalogu art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, pozostaje poza zakresem zastosowania ww. ustawy. Planowane zniesienie współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II obciążonych hipoteką nie będzie wiązać się co prawda ze spłatą lub dopłatą, ale wiązać się będzie z przejęciem długu odpowiednio przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania w zakresie Kredytu II oraz Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania w zakresie Kredytu I wraz ze zwolnieniem ich z ww. długów za zgodą banku kredytującego. Przejęcie oraz zwolnienie z ww. długów stanowić będzie cenę oraz warunek konieczny do realizacji planowanego zniesienia współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II. Tym samym planowane zniesienie współwłasności będzie miało charakter odpłatny, co zostało szczegółowo opisane w uzasadnieniu stanowiska do pytania 1.

Odpłatny charakter planowanego zdarzenia przyszłego jest czynnikiem decydującym o objęciu ww. zdarzenia przyszłego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyklucza się wzajemnie z podatkiem od spadków i darowizn. Innymi słowy, zgodnie z przywołanymi przepisami w stanowisku odnoszącym się do pytania 1-3, tj. podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów opodatkowanych podatkiem od spadków i darowizn.

Powyżej przywołano tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Zainteresowanych zajęta na gruncie podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2021 r. poz. 1043) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Jako, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „współwłasność”, należy odwołać się do odpowiednich przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego – własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego. W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),

2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy – w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Natomiast podstawę opodatkowania – w myśl art. 7 ust. 6 cyt. ustawy – przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości.

„Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ww. ustawy – wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (`(...)`). Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych zgodnie z art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy – określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902,00 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Przy obliczeniu podatku od nabycia tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku (art. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3. do grupy III – innych nabywców.

Na podstawie art. 244 § 1 Kodeksu cywilnego – hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe. Hipotekę regulują odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2019 r. poz. 2204 ze zm.).

W myśl art. 65 ust. 1 cyt. ustawy – w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Zainteresowani (w dwóch różnych datach) zakupili na własność dwie odrębne nieruchomości, w udziałach wynoszących po 1/2 części w każdej z nich. Nieruchomość I zakupili za cenę 430.000,00 złotych, natomiast Nieruchomością II za cenę 1.170.000,00 złotych. Nabycie Nieruchomości I oraz Nieruchomości II zostało sfinansowane poprzez zaciągnięcie przez Zainteresowanych dwóch wspólnych kredytów hipotecznych. W wyniku zaciągnięcia Kredytu I i Kredytu II, Zainteresowani stali się dłużnikami solidarnymi z tytułu obu umów kredytowych. Nieruchomość I została obciążona hipoteką umowną w wysokości 580.500,00 złotych, natomiast Nieruchomość II została obciążona hipoteką umowną w wysokości 1.591.200,00 złotych. Zainteresowani nie są spokrewnieni i nie pozostają w związku partnerskim. Postanowili dokonać umownego zniesienia współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II, w ten sposób, że:

- Zainteresowany będący stroną postępowania (Pan K. A.) przeniesie na Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania (Panią K. R.) swój udział w prawie własności Nieruchomości I w zamian za przejęcie przez Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania w całości Kredytu I i zwolnienie Pana K. A. z długu wynikającego z Kredytu I wobec banku kredytującego, za odpowiednią uprzednią zgodą banku;

- Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (Pani K. R.) przeniesie na Zainteresowanego będącego stroną postępowania (Pana K. A.) swój udział w prawie własności Nieruchomości II w zamian za przejęcie przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania w całości Kredytu II i zwolnienie Pani K. R. z długu wynikającego z Kredytu II wobec banku kredytującego, za odpowiednią uprzednią zgodą banku.

W wyniku powyższej operacji Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (Pani K. R.) zostanie wyłączną właścicielką Nieruchomości I oraz przejmie w całości obowiązek spłaty Kredytu I, a Zainteresowany będący stroną postępowania (Pan K. A.) zostanie zwolniony z obowiązku spłaty Kredytu I. Natomiast Zainteresowany będący stroną postępowania (Pan K. A.) zostanie wyłącznym właścicielem Nieruchomości II i przejmie w całości obowiązek spłaty Kredytu II, a Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (Pani K. R.) zostanie zwolniona z obowiązku spłaty Kredytu II. Poza wskazanym wyżej rozliczeniem w postaci przejęcia oraz zwolnienia z długu, Zainteresowani nie przewidują dodatkowych spłat lub dopłat w związku z opisanym zniesieniem współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II. Obecna wartość rynkowa Nieruchomości I wynosi 493.390,00 zł, a Nieruchomości II 1.470.620,00 zł. Wartość hipoteki umownej przypadającej na nabywany przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania udział w Nieruchomości II, to 795.600,00 zł, a zatem przekroczy obecną wartość rynkową nabywanego przez niego udziału w Nieruchomości II, tj. 735.310,00 zł. Wartość hipoteki umownej przypadającej na nabywany przez Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania udział w Nieruchomości I, to 290.250,00 zł, a zatem przekroczy obecną wartość rynkową nabywanego przez nią udziału w Nieruchomości I, tj. 246.695,00 zł. Zniesienie współwłasności Nieruchomości I i II nastąpi na podstawie jednej umowy (jedna czynność notarialna).

W przypadku Pani K. R. wartość nabywanej przez nią nieruchomości (tj. 493.390,00 zł) nie przekroczy łącznej wartości dotychczas posiadanych przez każdego z Zainteresowanych udziałów w obu nieruchomościach (tj. 982.005,00 zł).

W przypadku Pana K. A. wartość nabywanej przez niego nieruchomości (tj. 1.470.620,00 zł) przekroczy łączną wartość dotychczas posiadanych przez każdego z Zainteresowanych udziałów w obu nieruchomościach (tj. 982.005,00 zł).

Zdaniem Zainteresowanych – opisane zniesienie współwłasności nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, gdyż nie stanowi ono nieodpłatnego zniesienia współwłasności; tym samym, jako niewymienione w katalogu art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, pozostaje poza zakresem zastosowania ww. ustawy.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Skoro planowane nabycie na własność nieruchomości poprzez zniesienie współwłasności prawa do Nieruchomości I i Nieruchomości II nastąpi bez obowiązku spłat i dopłat, to nabycie to – wbrew twierdzeniu Zainteresowanych – podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jako wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zniesienie współwłasności nieruchomości bez spłat i dopłat w zamian za przejęcie długu hipotecznego, na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn traktowane jest – wbrew twierdzeniu Zainteresowanych – jako nieodpłatne zniesienie współwłasności, które podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

To, że Zainteresowani planują porozumieć się co do przejęcia kredytów (co do których spłacenia są zobowiązani solidarnie), nie oznacza, że w związku ze zniesieniem współwłasności będą wzajemnie dokonywać spłat czy dopłat. Sami w opisie zdarzenia przyszłego stwierdzili, że zniesienie współwłasności nastąpi bez spłat i dopłat.

Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 i 6 cyt. ustawy.

Jak wynika z uregulowania art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania – przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności – stanowi wartość rzeczy w części przekraczającej wartość udziału, który przysługiwał nabywcy przed zniesieniem współwłasności.

Z treści opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowana niebędąca stroną postępowania (Pani K. R.) posiada udział w obu nieruchomościach o łącznej wartości 982.005,00 zł. Po zniesieniu współwłasności nabędzie Nieruchomość I o wartości 493.390,00 zł. Zatem, wartość rzeczy nabytej po zniesieniu współwłasności nie przekroczy wartości udziału, który Pani K. R. aktualnie posiada we współwłasności. Tym samym, z tej przyczyny w jej przypadku nie wystąpi podstawa opodatkowania, nie dojdzie bowiem do przysporzenia majątkowego wskutek planowanego zniesienia współwłasności.

Inaczej sytuacja wygląda w przypadku Zainteresowanego będącego stroną postępowania (Pana K. A.).

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego nabędzie on w wyniku zniesienia współwłasności Nieruchomość II o wartości 1.470.620,00 zł. Wartość łączna udziałów w obu nieruchomościach, jaką posiada aktualnie Pan K. A., to 982.005,00 zł. Tym samym wartość rzeczy nabytej w wyniku zniesienia współwłasności przekroczy wartość udziałów, które przysługują Panu K. A. w trakcie istnienia współwłasności. Ta przekraczająca wartość stanowi podstawę opodatkowania.

Tak ustaloną podstawę należy pomniejszyć o ciężar jakim jest hipoteka ustanowiona na nabywanej Nieruchomości II.

Ustanowiona na nieruchomości hipoteka w wysokości proporcjonalnej do wielkości udziału przypadającego na zbywcę przed zniesieniem współwłasności nieruchomości stanowi bowiem obciążenie, które zaliczyć należy do długów i ciężarów w rozumieniu wskazanego już wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zatem wartość 1/2 części Nieruchomości II, nabyta przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania w drodze zniesienia współwłasności powinna być pomniejszona o 1/2 część kwoty hipoteki przypadającej na tę nieruchomość.

Dla kwestii ustalenia podstawy opodatkowania nie ma znaczenia fakt jaka kwota kredytu pozostała do spłacenia. Istotna jest kwota hipoteki, którą została obciążona opisana we wniosku Nieruchomość II.

Jak wskazano we wniosku, Nieruchomość II została obciążona hipoteką umowną w wysokości 1.591.200,00 zł. Z kolei obecna wartość rynkowa Nieruchomości II wynosi 1.470.620,00 zł. Wobec powyższego, wartość hipoteki umownej przypadającej na nabywany przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania udział w Nieruchomości II, tj. 795.600,00 zł (wbrew twierdzeniu Zainteresowanych) przekroczy obecną wartość rynkową nabywanego przez niego udziału w Nieruchomości II, tj. 735.310,00 zł.

Zatem skoro w przedmiotowej sprawie – jak wynika z wniosku – wartość hipoteki przypadająca na nabywany przez Zainteresowanego udział przekroczy wartość nabywanego przez niego udziału do Nieruchomości II, to podstawa opodatkowania wyniesie zero.

Tym samym w omawianej sprawie obowiązek podatkowy w przypadku nabycia obu nieruchomości przez Zainteresowanych co prawda wystąpi, jednak nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. W związku z powyższym na Zainteresowanych nie będzie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu dokonania przedmiotowego zniesienia współwłasności Nieruchomości I oraz Nieruchomości II.

Żadne z Zainteresowanych nie będzie zobowiązane do zapłaty podatku od spadków i darowizn, jednakże z innych przyczyn niż Zainteresowani wskazali.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)`, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.