Wnioskodawca, obywatel Niemiec, otrzymał darowiznę w wysokości 75.000 EUR od swojego brata, również obywatela Niemiec, na swoje niemieckie konto bankowe. Organ podatkowy uznał, że nabycie tych środków pieniężnych, znajdujących się za granicą, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, ponieważ w momencie otrzymania darowizny Wnioskodawca nie był obywatelem polskim ani nie miał miejsca stałego pobytu w Polsce. W związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zgłaszania tej darowizny w deklaracji SD-Z2 w celu uzyskania zwolnienia z podatku.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 04 marca 2021 r. (data wpływu – 08 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia środków pieniężnych znajdujących się za granicą – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 08 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania nabycia środków pieniężnych znajdujących się za granicą.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest obywatelem Niemiec, mieszkającym i pracującym obecnie w Polsce wraz z małżonką (obywatelką Polski), na podstawie „Zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE”. Wnioskodawca nie ma polskiego obywatelstwa, nie nabył jeszcze prawa stałego pobytu i nie ma dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu, chociaż „zaświadczcie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE” jest bezterminowe i obowiązuje nawet jeżeli obywatel UE opuści Polskę i nie wróci. Wnioskodawca jest zameldowany na pobyt czasowy w Polsce wraz z małżonką.
Rodzice Wnioskodawcy podzielili majątek, w którym to podziale brat Wnioskodawcy (obywatel Niemiec) dostał w spadku nieruchomość na terenie Niemiec i był zobowiązany spłacić Wnioskodawcę w kwocie 75.000,00 EUR co uczynił 09 grudnia 2020 r. za pośrednictwem przelewu bankowego na niemieckie konto Wnioskodawcy. Wszystko zostało udokumentowane aktem notarialnym w języku niemieckim.
W styczniu 2021 r. Wnioskodawca dzwonił do Urzędu Skarbowego z pytaniem czy nabycie tych środków pieniężnych podlega przepisom ustawy Ordynacja podatkowa i czy Wnioskodawca musi zgłaszać darowiznę do urzędu skarbowego w deklaracji SD-Z2. Uzyskał odpowiedź, że na podstawie art. 1 i 2 ww. ustawy nie ma obowiązku zgłaszać tej darowizny do polskiego urzędu skarbowego.
Obecnie nie minęło jeszcze 6 miesięcy od daty darowizny, zatem Wnioskodawca może jeszcze złożyć deklarację SD-Z2, która uprawnia go do zwolnienia od podatku od spadku i darowizn z tytułu otrzymania darowizny od brata co jest potwierdzone aktem notarialnym.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca jest zwolniony z podatku w przypadku, gdy otrzymał darowiznę od brata w formie przelewu bankowego z niemieckiego konta na konto niemieckie? Czy Wnioskodawca musi zgłaszać tę darowiznę w deklaracji SD-Z2 żeby uzyskać zwolnienie od podatku od spadków i darowizn czy nie musi tego robić ponieważ w chwili zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca nie był obywatelem Polski ani nie miał miejsca stałego pobytu w Polsce?
Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ ma akt notarialny potwierdzający nabycie środków pieniężnych od brata, obywatela Niemiec, na terenie Niemiec, to ta darowizna nie podlega podatkowi, ani nie ma konieczności zgłaszania tej darowizny deklaracją SD-Z2, ponieważ Wnioskodawca nic ma dokumentów potwierdzających stały pobyt w Polsce, a jedynie jest zarejestrowany na pobyt jako obywatel UE.
Rodzice, brat oraz Wnioskodawca nie są obywatelami Polski. Wnioskodawca jest tylko zarejestrowany na pobyt, zgodnie z obowiązkiem zarejestrowania na pobyt obywatela UE.
Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretację indywidualną.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019, poz. 1813, ze zm.) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:
W myśl art. 2 tej ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Jak z powyższych przepisów wynika, nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:
Uogólniając, należy stwierdzić, że ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn określił dwa samoistne stany prawne – normujące odmienne zdarzenia – w zakresie przysporzenia majątkowego, z którymi prawo wiąże powstanie obowiązku podatkowego.
Pierwszy, określony w treści art. 1 ww. ustawy, odnosi się do nabycia rzeczy lub praw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od obywatelstwa czy też miejsca zamieszkania uprawnionej osoby fizycznej.
Drugi stan prawny, określony w art. 2 cyt. ustawy, odnosi się do posiadania obywatelstwa polskiego lub miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca jako wiodącą przyjął zasadę domicylu, zgodnie z którą obowiązek podatkowy ciąży na osobie mającej stałe miejsce zamieszkania w Polsce, nawet gdy chodzi o nabycie rzeczy lub praw majątkowych za granicą. Drugą zaś z zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania jest zasada obywatelstwa i miejsca stałego pobytu, stosownie do której obowiązek podatkowy powstaje z momentem otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny, jeżeli nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Niemiec, mieszkającym i pracującym obecnie w Polsce na podstawie „Zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE”. Wnioskodawca nie ma polskiego obywatelstwa, nie nabył jeszcze prawa stałego pobytu i nie ma dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu.
Rodzice Wnioskodawcy podzielili majątek, w którym to podziale brat Wnioskodawcy (obywatel Niemiec) dostał w spadku nieruchomość na terenie Niemiec i był zobowiązany spłacić Wnioskodawcę w kwocie 75.000,00 EUR co uczynił 09 grudnia 2020 r. za pośrednictwem przelewu bankowego na niemieckie konto Wnioskodawcy.
Dokonując analizy przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że przedmiot przysporzenia, który stanowią środki pieniężne, w chwili ich przekazania – zawarcia umowy (aktu notarialnego) nie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z treści wniosku jasno wynika, iż opisana we wniosku suma pieniężna została mu przekazana w formie przelewu z rachunku bankowego prowadzonego w banku w Niemczech na rachunek prowadzony w Niemczech. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepis ten bowiem dotyczy rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Należy jednak wskazać, że na mocy art. 2 ww. ustawy, przedmiotem ustawy o podatku od spadków i darowizn objęte jest również nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą. Jednakże, powołany przepis ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w chwili zawarcia umowy darowizny (lub otwarcia spadku) nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w chwili otrzymania środków pieniężnych od brata nie był obywatelem polskim, ani nie miał polskiego obywatelstwa, nie nabył prawa stałego pobytu, nie miał dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu. Tym samym nabycie przez niego środków pieniężnych od brata nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Zatem w przedstawionej sytuacji nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Tym samym, bez względu na okoliczności wskazane we wniosku, nie jest również konieczne zgłoszenie do urzędu skarbowego na druku SD-Z2 nabycia omawianych środków pieniężnych.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili