Wnioskodawczyni nabyła w całości spadek po dziadkach: A. R., zmarłym 24 sierpnia 1965 r., oraz J. H. R., zmarłej 31 grudnia 1972 r. W skład spadku wchodziło roszczenie o nabycie własności nieruchomości, oznaczonej jako działka ewidencyjna nr 1. Roszczenie to powstało w wyniku decyzji Ministra Inwestycji i Rozwoju z 15 kwietnia 2019 r., która stwierdziła nieważność wcześniejszych decyzji odmawiających dziadkom Wnioskodawczyni przyznania prawa własności tej nieruchomości. Wnioskodawczyni planuje odpłatne zbycie tego roszczenia lub samej nieruchomości. Organ podatkowy uznał, że roszczenie to nie weszło w skład spadku po dziadkach Wnioskodawczyni, ponieważ nie istniało w chwili ich śmierci, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W związku z tym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uzyskania zaświadczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przed dokonaniem zbycia roszczenia lub nieruchomości.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 października 2020 r. (data wpływu 23 października 2020 r.), uzupełnionym 1 lutego 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia praw do spadku po dziadkach – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia praw do spadku po dziadkach.
Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 15 stycznia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.83.2020.1.MZ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 1 lutego 2021 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną będącą polskim obywatelem oraz posiadającą na terytorium Polski miejsce stałego pobytu. Wnioskodawczyni nabyła w całości spadek po swoich dziadkach: A. R., zmarłym w dniu 24 sierpnia 1965 r. oraz J. H. R., zmarłej w dniu 31 grudnia 1972 r. W skład ww. spadku wchodzi roszczenie Wnioskodawczyni o nabycie własności nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 1 (dawniej nieruchomość oznaczona nr. hip.(`(...)`)), obecnie pozostającą własnością Miasta X (dalej: Nieruchomość).
Z dniem wejścia w życie dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta X (Dz. U. Nr 50, poz. 279), Nieruchomość przeszła na własność Miasta X, a następnie na własność Skarbu Państwa. Wcześniej Nieruchomość pozostawała własnością J, H. R. oraz A. R. Obecnie następcą prawnym byłych właścicieli Nieruchomości jest Wnioskodawczyni.
W dniu 3 października 1946 r. do Zarządu Miejskiego w Mieście X wpłynął wniosek J. H. R. i A. R. o przyznanie im za czynszem symbolicznym prawa wieczystej dzierżawy do Nieruchomości, a także nieruchomości stanowiących działki ewidencyjne nr 2 i nr 3. Na podstawie orzeczenia administracyjnego z 29 października 1952 r. odmówiono dziadkom Wnioskodawczyni przyznania prawa własności czasowej ww. nieruchomości. Dnia 7 listopada 1952 r. Ministerstwo Gospodarki Komunalnej wydało decyzję, pozostawiającą w mocy wspomniane orzeczenie.
Minister Inwestycji i Rozwoju w decyzji z 15 kwietnia 2019 r., stwierdził nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z 7 listopada 1953 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w Mieście X z dnia 29 października 1952 r., w części dotyczącej Nieruchomości.
Ze względu na opisane powyżej okoliczności, Wnioskodawczyni nie miała możliwości dokonać zgłoszenia nabycia opisanego spadku. Wnioskodawczyni zamierza dokonać odpłatnego zbycia roszczenia o nabycie własności Nieruchomości lub dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni przed dokonaniem zbycia zamierza uzyskać zaświadczenie, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. 2019 poz. 1813; dalej: ustawa psd).
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nabycie przez nią spadku potwierdzone zostało poniższymi postanowieniami:
Wnioskodawczyni wskazała również w ww. uzupełnieniu, że roszczenie o nabycie własności Nieruchomości powstało na skutek wydania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju decyzji z 15 kwietnia 2019 r. i przysługuje Wnioskodawczyni. Roszczenie o nabycie własności Nieruchomości nie istniało za życia dziadków Wnioskodawczyni.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w opisanej sytuacji zastosowanie znajduje art. 6 ust. 4 ustawy psd w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. i tym samym fakt wystąpienia przez Wnioskodawczynię z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ustawy psd nie będzie stanowić podstawy prawnej do powstania ponownego obowiązku podatkowego?
Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanej sytuacji zastosowanie znajduje art. 6 ust. 4 ustawy psd w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. i tym samym fakt wystąpienia przez Wnioskodawczynię z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ustawy psd nie będzie stanowić podstawy prawnej do powstania ponownego obowiązku podatkowego.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy psd podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego. polecenia testamentowego.
Zgodnie z art. 5 ustawy psd, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Jak wynika natomiast z art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy psd obowiązek podatkowy powstaje:
Stosownie do art. 6 ust. 4 ustawy psd, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.
Zgodnie z art. 19 ust. 6 ustawy psd, jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem, określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 222, poz. 1629; dalej: ustawa zmieniająca ustawę psd):
Zgodnie z art. 5 ustawy zmieniającej ustawę psd, ww. ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.
W myśl art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r„ poz. 1145; dalej: KC lub ustawa Kodeks Cywilny):
§ 1. Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
§ 2. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.
§ 3. Do długów spadkowych należą także koszty pogrzebu spadkodawcy w takim zakresie, w jakim pogrzeb ten odpowiada zwyczajom przyjętym w danym środowisku, koszty postępowania spadkowego, obowiązek zaspokojenia roszczeń o zachowek oraz obowiązek wykonania zapisów zwykłych i poleceń, jak również inne obowiązki przewidziane w przepisach księgi niniejszej.
Zgodnie z art. 924 KC, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Stosownie do art. 925 ww. ustawy, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2020 poz. 1325; dalej: OP), zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:
Zgodnie z art. 68 OP:
§ 1. Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
§ 2. Jeżeli podatnik:
zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
W świetle ww. regulacji, zgodnie z art. 5 ustawy psd, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy psd, obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku. W celu ustalenia momentu przyjęcia spadku, należy odwołać się do ustawy Kodeks Cywilny – zgodnie z art. 924 i 925 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwila śmierci spadkodawcy i z tą chwilą spadkobierca nabywa spadek. W świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego) należy więc wskazać, że nabycie spadku oraz tym samym powstanie obowiązku podatkowego nastąpiło w momencie śmierci spadkodawców, tj. odpowiednio w dniu 24 sierpnia 1965 r. oraz w dniu 31 grudnia 1972 r.
Jak Wnioskodawczyni wskazała w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego), na skutek wydania w dniu 15 kwietnia 2019 r. przez Ministra Inwestycji i Rozwoju decyzji o nieważności wcześniejszej decyzji z 7 listopada 1953 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego z 29 października 1952 r., w części odmawiającego przyznania dziadkom Wnioskodawczyni własności Nieruchomości, okazało się, że w skład spadku wchodzi roszczenie Wnioskodawczyni o nabycie własności Nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawczyni powyższa okoliczność nie kreuje prawa do nieruchomości, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia i tym samym nie dochodzi do nowego nabycia.
Kontynuując powyższe rozważania należy uznać, że ze względu na przekonanie o fakcie, że spadek był pusty, Wnioskodawczyni nie dokonała zgłoszenia otrzymania spadku. Jednocześnie należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 68 § 2 pkt 2 OP zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu.
Jak również zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego), Wnioskodawczyni zamierza dokonać odpłatnego zbycia wspomnianego roszczenia o nabycie własności Nieruchomości lub odpłatnego zbycia samej Nieruchomości. W tym celu, zgodnie z art. 19 ust. 6 ustawy psd, Wnioskodawczyni zamierza uzyskać zaświadczenie potwierdzające, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.
Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 6 ust. 4 ustawy psd, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia. W świetle powyższej regulacji, w świetle opisanych okoliczności mogłoby dojść do tzw. odnowienia obowiązku podatkowego.
Jednakże, Wnioskodawczyni pragnie wskazać, że wcześniej powołany art. 6 ust. 4 ustawy psd obowiązuje w obecnym brzmieniu na skutek wejścia w życie art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy psd. Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ww. ustawy, stosuje się przepisy ustawy wymienionej w art. 1 [ustawa psd], w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ww. ustawy (z pewnymi zastrzeżeniami). Jak wskazuje art. 5 ustawy zmieniającej ustawę psd, ww. ustawa weszła w życie dnia 1 stycznia 2007 r. Jak zostało wcześniej ustalone, w rozumieniu ustawy Kodeks Cywilny nabycie miało miejsce odpowiednio w dniu 24 sierpnia 1965 r. oraz w dniu 31 grudnia 1972 r. Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni w przedmiotowej sytuacji zastosować należy art. 6 ust. 4 ustawy psd w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy zmieniającej ustawę psd, tj. sprzed 1 stycznia 2007 r.
Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 4 ustawy psd przed wejściem w życie ustawy zmieniającej ustawę psd: Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.
Wnioskodawczyni pragnie wskazać, że zgodnie art. 6 ust. 4 ustawy psd w brzmieniu sprzed 2007 r. tzw. odnowienie obowiązku podatkowego w przypadku powołania się przed organem podatkowym na fakt nabycia dotyczyło jedynie nabycia w drodze darowizny. Ze względu na fakt, że jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego), Wnioskodawczyni otrzymała roszczenie o nabycie własności Nieruchomości w spadku, art. 6 ust. 4 ustawy psd w brzmieniu sprzed 2007 r. nie znajdzie zastosowania. Tym samym, zdaniem Wnioskodawczyni fakt wystąpienia przez Wnioskodawczynię z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ustawy psd nie będzie stanowić podstawy prawnej do powstania ponownego obowiązku podatkowego. W świetle powyższego, Wnioskodawczyni otrzyma zaświadczenie potwierdzające, że zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że ponieważ opisane we wniosku nabycie praw do spadku po dziadkach tytułem dziedziczenia, nastąpiło w dacie śmierci dziadka, tj. 24 sierpnia 1965 r. oraz w dacie śmierci babci, tj. 31 grudnia 1972 r., w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.
Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 222, poz. 1629, ze zm.) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Ww. ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. (art. 5 tejże ustawy).
W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2004 r., Nr 142, poz. 1514, ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.
Jako, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „spadek” należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Na podstawie art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego – przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego – prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku lub zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa – istniejące w dacie nabycia spadku. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie.
Do praw majątkowych zalicza się prawa rzeczowe (własność, użytkowanie wieczyste, prawa rzeczowe ograniczone), wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym oraz prawa rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawo do świadczeń alimentacyjnych). Prawa majątkowe są więc składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie.
Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, a w wypadku darowizny obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na obdarowanym i darczyńcy.
W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku – art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2007 r. – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.
Z sytuacji przedstawionej we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w całości spadek po swoich dziadkach: A. R., zmarłym w dniu 24 sierpnia 1965 r. oraz J. H. R., zmarłej w dniu 31 grudnia 1972 r. Nabycie spadku po dziadku zostało potwierdzone postanowieniem Sądu z 11 listopada 1965 r., a nabycie spadku po babci zostało potwierdzone postanowieniem Sądu z 10 września 2018 r. Dziadkowie Wnioskodawczyni do dnia wejścia w życie dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta X (Dz.U. Nr 50, poz. 279), byli właścicielami Nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 1. Z dniem wejścia w życie ww. dekretu Nieruchomość przeszła na własność Miasta X, a następnie na własność Skarbu Państwa. Obecnie następcą prawnym byłych właścicieli Nieruchomości jest Wnioskodawczyni. W dniu 3 października 1946 r. do Zarządu Miejskiego w Mieście X wpłynął wniosek J. H. R. i A. R. o przyznanie im za czynszem symbolicznym prawa wieczystej dzierżawy do Nieruchomości, a także nieruchomości stanowiących działki ewidencyjne nr 2 i nr 3. Na podstawie orzeczenia administracyjnego z 29 października 1952 r. odmówiono dziadkom Wnioskodawczyni przyznania prawa własności czasowej ww. nieruchomości. Dnia 7 listopada 1952 r. Ministerstwo Gospodarki Komunalnej wydało decyzję, pozostawiającą w mocy wspomniane orzeczenie. Minister Inwestycji i Rozwoju w decyzji z 15 kwietnia 2019 r., stwierdził nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z 7 listopada 1953 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w Mieście X z dnia 29 października 1952 r., w części dotyczącej Nieruchomości. Roszczenie o nabycie własności Nieruchomości powstało na skutek wydania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju ww. decyzji z 15 kwietnia 2019 r. i przysługuje Wnioskodawczyni. Roszczenie to nie istniało za życia dziadków Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zamierza dokonać odpłatnego zbycia roszczenia o nabycie własności Nieruchomości lub dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni przed dokonaniem zbycia zamierza uzyskać zaświadczenie, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do ustalenia, czy w opisanej sytuacji zastosowanie znajduje art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. i tym samym fakt wystąpienia przez Wnioskodawczynię z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ww. ustawy nie będzie stanowić podstawy prawnej do powstania ponownego obowiązku podatkowego.
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że roszczenie jakie powstało w wyniku wydania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju decyzji z 15 kwietnia 2019 r. przysługuje Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni po jej dziadkach (dawnych właścicielach Nieruchomości). Przedmiotowe roszczenie nie jest jednak związane z nabyciem przez Wnioskodawczynię praw do spadku po dziadkach, gdyż – jak wynika z uzupełnienia wniosku – takie roszczenie nie istniało w momencie nabycia przez Wnioskodawczynię spadku, zarówno po dziadku, jak i po babci. Tym samym roszczenie o nabycie własności Nieruchomości nie weszło w skład spadku po dziadkach Wnioskodawczyni.
Wobec powyższych argumentów należy więc stwierdzić, że w skład spadku po dziadkach Wnioskodawczyni nie weszło prawo majątkowe w postaci roszczenia o nabycie własności Nieruchomości.
Skład masy spadkowej określa się bowiem według stanu na dzień nabycia, tj. daty śmierci spadkodawcy. W przedmiotowej sprawie datami tymi są: dzień śmierci dziadka Wnioskodawczyni, tj. 24 sierpnia 1965 r. oraz dzień śmierci babci Wnioskodawczyni, tj. 31 grudnia 1972 r. Roszczenie o nabycie własności Nieruchomości nie zostało zatem nabyte tytułem wymienionym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Oznacza to, że przedmiotem planowanego przez Wnioskodawczynię ww. zbycia nie będzie składnik masy spadkowej. Z uwagi na powyższe, w przedmiotowej sprawie nie zachodzi konieczność przedstawienia przez Wnioskodawczynię – w związku z art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione z podatku, że należny podatek został zapłacony albo że zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.
W myśl bowiem art. 19 ust. 6 ww. ustawy – jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem, określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.
Zatem, aby można było dokonać planowanej sprzedaży roszczenia o nabycie własności Nieruchomości lub dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości, nie będzie zachodził obowiązek wystąpienia przez Wnioskodawczynię z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 6 ww. ustawy, gdyż nabycie przedmiotu zbycia przez Wnioskodawczynię nie nastąpiło w drodze spadku i nie mogło być opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn.
W świetle powyższych wyjaśnień przedstawione przez Wnioskodawczynię we własnym stanowisku wywody przemawiające za brakiem powstania ponownego obowiązku podatkowego uznać należy za bezzasadne, gdyż roszczenie o nabycie własności Nieruchomości nie weszło w skład masy spadkowej, a tym samym nie mają do niego zastosowania przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili