0111-KDIB2-2.4015.104.2020.1.DR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 listopada 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych od matki, obywatelki Ukrainy:

• w części dotyczącej zastosowania art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych od matki, obywatelki Ukrainy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo Ukrainy. W Polsce przebywa na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy od listopada 2012 r. Przebywając w Polsce na podstawie karty czasowego pobytu, w dniu 21 maja 2020 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wydanie karty stałego pobytu. Podstawą do wydania karty jest przebywanie Wnioskodawczyni w Polsce w związku z zawarciem związku małżeńskiego z obywatelem Polski. Małżeństwo zostało zawarte 4 marca 2011 r. Wnioskodawczyni zamieszkuje w Polsce wspólnie z mężem. Mają córkę. Wnioskodawczyni utrzymuje się z wynagrodzenia męża oraz z własnych oszczędności. Wnioskodawczyni wyjeżdżała na Ukrainę jedynie sporadycznie w celach odwiedzin. Jej miejsce zamieszkania jest w Polsce.

Matka Wnioskodawczyni jest obywatelką Ukrainy. Od 2013 r. mieszka na terytorium Litwy na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy. Obecnie posiada zezwolenie na pobyt do 16 października 2023 r.

Wnioskodawczyni planuje zawrzeć w przyszłości ze swoją matką umowę darowizny (lub kilka umów darowizny) środków pieniężnych. Umowa darowizny zostanie zawarta i wykonana przez przekazanie w drodze przelewu bankowego środków pieniężnych matki Wnioskodawczyni z jej rachunku bankowego prowadzonego w USD albo w chrywnach w banku ukraińskim z siedzibą w Ukrainie na rachunek bankowy Wnioskodawczyni prowadzony w USD albo w PLN w polskim banku z siedzibą w Polsce. Bank Wnioskodawczyni potwierdzi otrzymanie środków pieniężnych odpowiednim dokumentem. Wnioskodawczyni zamierza zgłosić fakt nabycia środków pieniężnych otrzymanych od matki właściwemu ze względu na miejsce jej zamieszkania naczelnikowi urzędu skarbowego w ciągu 6 m-cy od dnia wpłynięcia środków pieniężnych.

Powyżej opisany stan faktyczny (winno być: zdarzenie przyszłe) będzie zachowany na dzień zawarcia i wykonania umowy darowizny.

W dacie zawarcia i wykonania umowy darowizny, ani Wnioskodawczyni ani jej matka nie będą posiadać obywatelstwa polskiego ani obywatelstwa jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

W dacie zawarcia i wykonania umowy darowizny, matka Wnioskodawczyni nie będzie miała miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast Wnioskodawczyni będzie miała miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W dacie zawarcia i wykonania umowy darowizny środki pieniężne wpłyną na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w polskim banku i będą się znajdywały na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana wyżej darowizna środków pieniężnych będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn podatkowi podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – tytułem m.in. darowizny. Jak stanowi art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo –kredytowej lub przekazem pocztowym

Nabycie środków pieniężnych w opisany wyżej sposób będzie korzystało ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm).

Darowizna środków pieniężnych dokonana przez wstępnego na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy może być zwolniona z podatku od spadków i darowizn przy spełnieniu następujących warunków:

• dokonania zgłoszenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego oraz
• udokumentowania otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo – kredytowej lub przekazem pocztowym.

Przepisy ww. ustawy nie precyzują miejsca położenia ani siedziby banku prowadzącego konto, na które przekazana zostanie darowizna. Jak stanowi art. 888 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione (art. 890 Kodeksu cywilnego). Skutkiem tego rozwiązania jest wynikająca z art. 6 ust. 1 pkt 4 u.p.s.d. reguła, zgodnie z którą obowiązek podatkowy w omawianej sytuacji powstaje z chwilą spełnienia świadczenia. Spełnienie świadczenia, o którym mowa, będzie polegało na wpłynięciu środków na rachunek bankowy Wnioskodawczyni. W przedmiotowej sprawie jest zatem istotna siedziba banku, na który wpłyną środki z tytułu darowizny. Jest nim polski bank mający siedzibę w Polsce stąd do zawarcia i wykonania umowy dojdzie w Polsce, zatem spełnione zostaną przesłanki powstania obowiązku podatkowego z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. Tym samym istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813, ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

W myśl art. 2 tej ustawy – nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 3 pkt 1 ww. ustawy – podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak z powyższych przepisów wynika, nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą; jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą, jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca nie jest obywatelem polskim lub nie ma miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
• nabywane rzeczy ruchome znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale w dniu nabycia zarówno darczyńca jak i obdarowany nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uogólniając, należy stwierdzić, że ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn określił dwa samoistne stany prawne – normujące odmienne zdarzenia – w zakresie przysporzenia majątkowego, z którymi prawo wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Pierwszy, określony w treści art. 1 ww. ustawy, odnosi się do nabycia rzeczy lub praw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od obywatelstwa czy też miejsca zamieszkania uprawnionej osoby fizycznej.

Drugi stan prawny, określony w art. 2 cyt. ustawy, odnosi się do posiadania obywatelstwa polskiego lub miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca jako wiodącą przyjął zasadę domicylu, zgodnie z którą obowiązek podatkowy ciąży na osobie mającej stałe miejsce zamieszkania w Polsce, nawet gdy chodzi o nabycie rzeczy lub praw majątkowych za granicą. Drugą zaś z zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania jest zasada obywatelstwa i miejsca stałego pobytu, stosownie do której obowiązek podatkowy powstaje z momentem otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny, jeżeli nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką Ukrainy, przebywa w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy od listopada 2012 r. Przebywając w Polsce na podstawie karty czasowego pobytu, w dniu 21 maja 2020 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o wydanie karty stałego pobytu. Podstawą do wydania karty jest przebywanie Wnioskodawczyni w Polsce w związku z zawarciem związku małżeńskiego z obywatelem Polski. Wnioskodawczyni planuje zawrzeć w przyszłości ze swoją matką – obywatelką Ukrainy, która od 2013 r. mieszka na terytorium Litwy na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy¬ – umowę darowizny (lub kilka umów darowizny) środków pieniężnych. Umowa darowizny zostanie zawarta i wykonana przez przekazanie w drodze przelewu bankowego środków pieniężnych matki Wnioskodawczyni z jej rachunku bankowego prowadzonego w USD albo w chrywnach w banku ukraińskim z siedzibą w Ukrainie na rachunek bankowy Wnioskodawczyni prowadzony w USD albo w PLN w polskim banku z siedzibą w Polsce. W momencie zawarcia i wykonania umowy darowizny, matka Wnioskodawczyni nie będzie miała miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast Wnioskodawczyni będzie miała miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dokonując analizy przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, iż przedmiot darowizny, który mają stanowić środki pieniężne, w chwili zawarcia umowy nie będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z treści wniosku jasno wynika, iż darowana Wnioskodawczyni suma pieniężna zostanie jej przekazana w formie przelewu z rachunku bankowego matki, prowadzonego w banku na terenie Ukrainy. Matka Wnioskodawczyni jest obywatelką Ukrainy zamieszkującą na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy¬ na terenie Litwy. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania – jak błędnie wskazała we własnym stanowisku Wnioskodawczyni – art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepis ten bowiem dotyczy rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Należy jednak wskazać, iż na mocy art. 2 ww. ustawy, przedmiotem ustawy o podatku od spadków i darowizn objęte jest również nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą. Jednakże, powołany przepis ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w chwili zawarcia umowy darowizny (lub otwarcia spadku) nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 240 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 35 ze zm.) – kartę pobytu wydaje się cudzoziemcowi, któremu udzielono:

1. zezwolenia na pobyt czasowy;
2. zezwolenia na pobyt stały;
3. zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
4. zgody na pobyt ze względów humanitarnych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, a szczególności fakt, że Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. przebywa w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, a w dniu 21 maja 2020 r. złożyła wniosek o wydanie karty stałego pobytu w związku z zawarciem związku małżeńskiego z obywatelem Polski oraz fakt, że – jak wskazała we wniosku – w dacie zawarcia i wykonania umowy darowizny będzie miała miejsce stałego pobytu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, uznać należy, że Wnioskodawczyni posiadać będzie na dzień zawarcia umowy darowizny miejsce stałego pobytu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a tym samym planowana darowizna będzie co do zasady podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy – do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Stosownie do art. 4a ust. 1 ww. ustawy – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo – kredytowej lub przekazem pocztowym.

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych powinno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 4a ust. 4 ww. ustawy – obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

W celu ustalenia, czy w opisanej we wniosku sytuacji spełnione są warunki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania należy przeanalizować przesłanki wskazane w przepisach prawa.

Z treści przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że w przypadku gdy przedmiotem darowizny są środki pieniężne, dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania konieczne jest spełnienie trzech warunków:

• otrzymanie darowizny od jednej z osób wymienionych w tym przepisie;
• złożenie zgłoszenia o nabyciu własności środków pieniężnych (poza sytuacją przewidzianą w zacytowanym art. 4a ust. 4 ustawy);
• udokumentowanie ich otrzymania dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo- kredytowej lub przekazem pocztowym.

Biorąc pod uwagę powyżej przywołane przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że otrzymanie tytułem darowizny środków pieniężnych od matki Wnioskodawczyni na rzecz Wnioskodawczyni, co do zasady, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jednakże darowizna ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a tejże ustawy jeżeli faktycznie zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy.

Jak wskazano, warunkiem zastosowania zwolnienia określonym w art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jest dokonanie zgłoszenia przez Wnioskodawczynię na formularzu SD-Z2 w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego. Stosownie do treści powołanego wyżej art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy powstaje w razie zawarcia umowy bez zachowania formy aktu notarialnego z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia. Spełnienie świadczenia następuje wtedy, gdy darowizna jest wykonana, a zatem kiedy nastąpi wydanie obdarowanemu przedmiotu darowizny. W przypadku darowizny środków pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym darczyńcy – wydanie oznacza obciążenie rachunku darczyńcy. Za nieprawidłowe uznać więc należy twierdzenie Wnioskodawczyni, że momentem powstania obowiązku podatkowego jest dzień, w którym środki wpłyną na jej rachunek bankowy.

Natomiast przesłanie środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawczyni – obdarowanej wypełnia dyspozycję określoną w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zatem darowizna środków pieniężnych, która zostanie przekazana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni – obdarowanej, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle powyższych wyjaśnień stanowisko Wnioskodawczyni:

• w części dotyczącej zastosowania art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.