0113-KDIPT2-2.4011.315.2025.2.ST

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe. Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

12 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem złożonym 29 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku wspólnego jest następująca: Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem 1) Zainteresowany będący stroną postępowania: ...; 2) Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: ... Opis stanu faktycznego W dniu 30 września 2006 r. ... – Zainteresowany będący stroną postępowania i ... (obecnie ...) – Zainteresowana niebędąca stroną postępowania zawarli z ... (zwanym dalej „Bankiem”), umowę kredytu mieszkaniowego ... hipoteczny nr ... (zwaną „Umową kredytu”). W Umowie kredytu kwotę kredytu Bank określił na 268 634,84 CHF (§ 2 ust. 1 Umowy kredytu). Wysokość kwoty kredytu w CHF została ustalona przez Bank po przeliczeniu wnioskowanej przez kredytobiorców kwoty w złotych na CHF według nieznanego kredytobiorcom kursu. Zgodnie z § 5 ust. 1, 3 i 4 Umowy kredytu, kwota kredytu miała być wypłacona w złotych, po przeliczeniu według kursu kupna dla dewiz obowiązującego w Banku, w dniu realizacji zlecenia płatniczego, według aktualnej tabeli kursów. Kwota kredytu miała być wypłacona w transzach w złotych. Kredyt powiązany był z walutą obcą – frankiem szwajcarskim. Kredyt przeznaczony był na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych kredytobiorców - zakup lokalu mieszkalnego nr ..., od dewelopera ... wraz z miejscem postojowym, położonych w ... przy ul. ..., oraz na pokrycie kosztów notarialnych (§ 2 ust. 1 Umowy kredytu). Ostateczny adres budynku, w którym znajduje się kredytowane mieszkanie ustalono na ..., co potwierdził notariusz w akcie notarialnym z dnia 25 lipca 2008 r., Rep. A Nr ..., na podstawie zawiadomienia wydanego w dniu 16 sierpnia 2007 r. z upoważnienia Prezydenta ... przez p.o. Naczelnika ..., znak: .... Właścicielem kredytowanego mieszkania jest .... Kredytobiorcy mieszkają w kredytowanym mieszkaniu do dnia dzisiejszego. Bank wypłacił kredytobiorcom kredyt w łącznej kwocie 617 760,82 zł, w 4 następujących transzach, co potwierdza zaświadczenie wydane przez Bank w dniu 17 maja 2023 r.: 1) w dniu 13 października 2006 r. w kwocie 96 557,93 zł (którą Bank przeliczył na 39 949,50 CHF po kursie 2,4170, niewskazanym w Umowie kredytu i nieznanym kredytobiorcom); 2) w dniu 31 sierpnia 2006 r. w kwocie 353 137 zł (którą Bank przeliczył na 152 873,16 CHF po kursie 2,3100, niewskazanym w Umowie kredytu i nieznanym kredytobiorcom); 3) w dniu 10 września 2007 r. w kwocie 65 280,66 zł (którą Bank przeliczył na 28 358,24 CHF po kursie 2,3020, niewskazanym w Umowie kredytu i nieznanym kredytobiorcom); 4) w dniu 5 listopada 2007 r. w kwocie 102 785,23 zł (którą Bank przeliczył na 47 453,94 CHF po kursie 2,1660 niewskazanym w Umowie kredytu i nieznanym kredytobiorcom). Bank wypłacił kredytobiorcom łączną kwotę 617 760,82 zł, na rachunek bankowy prowadzony w złotych - pomiędzy stronami nie nastąpił transfer pieniężny w innej walucie niż złote. W § 4 aktu notarialnego z 25 lipca 2008 r., Rep. A ... nabycia mieszkania, notariusz potwierdził zapłatę całej ceny deweloperowi w złotych. Kredyt został udzielony na okres 30 lat. Spłata kredytu miała trwać do dnia 1 września 2036 r., w równych ratach kapitałowo-odsetkowych, poprzez pobieranie przez Bank kwot w złotych z rachunku kredytobiorcy ... prowadzonego w złotych. Wysokość rat stanowiła równowartość w złotych kwoty raty w CHF, według kursu sprzedaży dla dewiz obowiązującego w Banku w dniu wymagalności. Saldo kredytu w CHF było pomniejszane o kapitałową część pobranej raty. Kredyt mógł być spłacany wyłącznie w złotych. Kredytobiorcy nie znali zasad ustalania kursów walut stosowanych przez Bank, ponieważ ani Umowa kredytu, ani żaden ogólnie dostępny dokument Banku ich nie zawierał. Umowa kredytu nie była uzgodniona indywidualnie z kredytobiorcami. Kredytobiorcom przedstawiono propozycję wzorca umowy kredytu, który był stosowany przez Bank. Postanowienia umowne dotyczące denominacji kwoty kredytu w walucie obcej oraz sposobu spłaty i obliczania raty kredytowej, nie podlegały negocjacji. Umowa kredytu miała charakter adhezyjny, bowiem została zawarta na wzorcu umownym stworzonym przez Bank i używanym wielokrotnie w stosunkach z konsumentami. Warunki Umowy kredytu zostały ustalone przez Bank. 1 Kredytobiorcy w relacji z Bankiem występowali jako konsumenci w rozumieniu art. 22 Kodeksu cywilnego. Umowa kredytu została zawarta w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Kredytobiorcy w kredytowanym mieszkaniu mieszkali i mieszkają do dnia dzisiejszego. Kredyt był regularnie spłacany. Spłata kredytu od dnia zawarcia Umowy kredytu przez cały okres jego trwania dokonywana była wyłącznie przez kredytobiorcę .... Żona Zainteresowanego będącego stroną postępowania, ... nie dokonywała spłaty kredytu. Raty pobierane były z rachunku bankowego kredytobiorcy .... Do pozwu kredytobiorcy ... i ... złożyli również zgodne oświadczenie złożone w dniu 12 stycznia 2024 r., potwierdzające, że ... dokonywał wyłącznej spłaty kredytu. Ponadto, raty spłacane w trakcie trwania postępowania sądowego po złożeniu pozwu w okresie od stycznia 2024 r. do kwietnia 2024 r. były płacone również wyłącznie przez kredytobiorcę .... Od dnia zawarcia Umowy kredytu w dniu 30 września 2006 r. do dnia 2 kwietnia 2024 r. kredytobiorca ..., zapłacił Bankowi: 1) tytułem spłaty kapitału kwotę 513 295,93 zł; 2) tytułem spłaty odsetek kwotę 196 019,97 zł; 3) tytułem zapłaty kosztów kredytu, łączną kwotę 20 842,51 zł, w tym: 13 484,52 zł tytułem składki na ubezpieczenie do czasu ustanowienia hipoteki, 7 097,99 zł tytułem kosztów ubezpieczenia kredytowanego wkładu finansowego, 160 zł tytułem opłat za kontrole budowy, 100 zł za wydanie zaświadczeń. Łącznie tytułem spłaty kapitału, odsetek i kosztów kredytu kredytobiorca ... od dnia zawarcia Umowy kredytu do dnia 2 kwietnia 2024 r., zapłacił Bankowi kwotę 730 158,41 zł. Z zaświadczenia Banku z dnia 17 maja 2023 r. oraz z potwierdzeń wpłat za okres po wydaniu zaświadczenia, tj. od czerwca 2023 r. do kwietnia 2024 r., wynika, że Bank pobrał od kredytobiorcy ... w sumie kwotę 730 158,41 zł, z tytułu spłaty kredytu i jego kosztów, stosując mechanizm wykorzystujący sprzeczne z prawem i niedozwolone postanowienia umowne, w tym tytułem spłaty kapitału i odsetek 709 315,90 zł oraz 20 842,51 zł tytułem spłaty kosztów kredytu. Odnosząc kwotę wpłaconą przez kredytobiorcę na poczet Umowy kredytu 730 158,41 zł do kwoty wypłaconego kredytu 617 760,82 zł, kredytobiorca ... nadpłacił kwotę wypłaconego kredytu. Nadwyżka ponad kwotę wypłaconego kredytu wynosiła 112 397,59 zł (730 158,41 zł – 617 760,82 zł = 112 397,59 zł). Spłaty kredytu w całym okresie kredytowania dokonywane były wyłącznie przez kredytobiorcę .... Powyższe potwierdzają zaświadczenie Banku wydane dla kredytobiorcy w dniu 17 maja 2023 r., potwierdzenia zapłaty rat kredytu po wydaniu ww. zaświadczenia za okres od czerwca 2023 r. do kwietnia 2024 r. Kredytobiorcy wystąpili do Banku o uregulowanie kwestii związanych z Umową kredytu kierując do Banku wezwanie do zapłaty z dnia 31 października 2023 r., doręczone Bankowi w dniu 7 listopada 2023 r. Wezwanie kredytobiorców spotkało się z odmową Banku, który twierdził, że Umowa kredytu jest ważna i skuteczna, stąd koniecznym stało się wytoczenie powództwa sądowego. W dniu 30 stycznia 2024 r. (data wpływu do sądu), kredytobiorcy wnieśli do Sądu Okręgowego w ... (dalej również „Sąd”) pozew o ustalenie i zapłatę wraz z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia. W pozwie, w ramach roszczenia głównego kredytobiorcy wnieśli o ustalenie, że Umowa kredytu jest nieważna oraz o zasądzenie od Banku na rzecz kredytobiorcy ..., który wyłącznie spłacał kredyt, zwrotu kwoty 714 983,76 zł, wpłaconej nienależnie przez kredytobiorcę na podstawie nieważnej Umowy kredytu, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Pozwem objęte były kwoty zapłacone Bankowi tytułem spłaty kredytu i jego kosztów do 1 grudnia 2023 r. W pozwie kredytobiorcy zgodnie z teorią dwóch kondykcji, potwierdzoną przez Sąd Najwyższy, żądali zwrotu wszystkich wpłaconych spłat dokonanych na poczet nieważnej Umowy kredytu, w okresie od dnia zawarcia Umowy kredytu do dnia 1 grudnia 2023 r. W trakcie postępowania sądowego, do czasu udzielenia przez Sąd zabezpieczenia, kredytobiorca ... w obawie przed wypowiedzeniem przez Bank kredytu, nadal go spłacał. W okresie od stycznia 2024 r. do 2 kwietnia 2024 r. Kredytobiorca wpłacił bankowi tytułem spłaty kredytu jeszcze kwotę 15 174,65 zł. W pozwie kredytobiorcy podnieśli, że Umowa kredytu jest nieważna. Brak określenia wysokości świadczenia zarówno Banku, jak i kredytobiorców przesądzał o sprzeczności 1treści Umowy kredytu z art. 353 Kodeksu cywilnego i art. 69 Prawa bankowego, w brzmieniu na dzień zawarcia Umowy kredytu. Zgodnie z art. 69 Prawa bankowego, Umowa o kredyt powinna w szczególności określać kwotę środków pieniężnych, którą bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorców (a nie tylko jej odpowiednik w walucie waloryzacji, który może być swobodnie przeliczany na rzeczywistą walutę kredytu przy jego wypłacie) oraz obowiązek zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu, a co za tym idzie wysokość rat, w których kredyt ma być spłacony. Tych wymogów Umowa kredytu nie spełniała. W Umowie kredytu zawartej przez kredytobiorców, Bank nie określił podstawowego obowiązku kredytodawcy, gdyż nie oznaczył kwoty udzielanego kredytu, poprzestając jedynie na wskazaniu wysokości odpowiednika tej kwoty w walucie obcej. Ponadto, kredytobiorcy zarzucili, że w Umowie kredytu znajdują się postanowienia 1niedozwolone w rozumieniu art. 385 § 1 Kodeksu cywilnego: § 2 ust. 1, § 5 ust. 3, § 5 ust. 4, § 13 ust. 7, § 18 ust. 1, § 19, § 22 ust. 2 Umowy kredytu, po których usunięciu Umowa kredytu nie może dalej funkcjonować, co prowadzi do jej nieważności. Ponadto, kredytobiorcy zarzucili, że nie zostali pouczeni, że zaciągając zobowiązanie w postaci kredytu denominowanego do waluty obcej są narażeni na nieograniczone ryzyko zmiany kursów walutowych, konsekwencją którego jest ciągłe wahanie zarówno wysokości rat spłaty, jak i wysokości zadłużenia z tytułu kredytu w przeliczeniu na złote polskie. Kredytobiorcy w żaden sposób nie zostali pouczeni o nieograniczonym ryzyku kursowym, nie poinformowano ich o możliwej skali wzrostu zadłużenia i rat kredytu zależnie od kursów waluty. Kredytobiorcy zarzucili, że kwestionowane postanowienia Umowy kredytu kształtowały prawa i obowiązki kredytobiorców w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, gdyż przyznawały profesjonalnej stronie umowy wpływ na wysokość świadczenia kredytobiorców w sposób dowolny, co wynikało z przyznanej Bankowi swobody we wskazywaniu kursu waluty obcej używanego w obu etapach denominacji. Abuzywność spornych postanowień wynikała z braku obiektywnych wskaźników, które pozwalałyby na wyliczenie kursu waluty potrzebnego do obu etapów denominacji, czego konsekwencją było pozostawienie Bankowi swobody w ich oznaczaniu. Taki zaś kształt umowy rażąco narusza interesy kredytobiorców, gdyż wyłącznie ich kontrahent - Bank decyduje o wysokości świadczeń pieniężnych wypłacanych przez Bank i spełnianych w ramach zwrotu kredytu. W konsekwencji, Bank nie był uprawniony do przeliczenia kwoty wypłacanego kredytu kredytobiorcom wedle przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego, a następnie do przeliczania spłaty rat kredytu wedle także przyjętego przez siebie kursu franka szwajcarskiego. W związku z tym, spełniona jest hipoteza normy 1z art. 385 § 1 Kodeksu cywilnego. Wobec zawarcia w Umowie kredytu ww. postanowień niedozwolonych jest brak związania kredytobiorców tymi klauzulami. Po wyeliminowaniu z Umowy kredytu klauzul przeliczeniowych, nie jest możliwe utrzymanie takiej umowy w mocy. Brakuje niezbędnego elementu konstrukcyjnego stosunku prawnego i niemożliwe jest jego uzupełnienie. W konsekwencji Umowa kredytu jest nieważna. W pozwie kredytobiorcy wnieśli również o udzielenie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego o ustalenie nieważności Umowy kredytu poprzez unormowanie praw i obowiązków stron na czas trwania postępowania sądowego, poprzez m.in. wstrzymanie obowiązku dokonywania przez kredytobiorców wpłat rat kredytu w wysokości i terminach wskazanych Umową kredytu, w okresie od dnia udzielenia przez Sąd zabezpieczenia do dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie sądowej. Sprawa kredytobiorców została zarejestrowana przez Sąd Okręgowy w ... pod sygn. akt .... Postanowieniem z dnia ... Sąd udzielił kredytobiorcom zabezpieczenia roszczenia o ustalenie nieważności Umowy kredytu przez unormowanie praw i obowiązków stron postępowania na czas jego trwania poprzez wstrzymanie obowiązku dokonywania przez kredytobiorców spłat wszelkich płatności, w szczególności rat kredytu w wysokości i terminach spłat określonych ww. umową, w okresie od dnia udzielenia zabezpieczenia roszczenia do dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego wydanego w niniejszej sprawie. Sąd Okręgowy uznał, że kredytobiorcy zarówno uprawdopodobnili roszczenie o ustalenie nieważności Umowy kredytu, jak również interes prawny w uzyskaniu zabezpieczenia. Bank nie złożył zażalenia na ww. postanowienie o zabezpieczeniu. W ramach toczącego się postępowania sądowego, strony - Kredytobiorcy i Bank doszli do porozumienia i w dniu 27 września 2024 r. zawarli ugodę sądową przed Sądem Okręgowym w ..., w ww. sprawie, sygn. akt ... („Ugoda sądowa”). Zamiarem Banku i Kredytobiorców było polubowne zakończenie sporu i uchylenie stanu niepewności co do roszczeń wynikających z Umowy kredytu, poprzez przyjęte w Ugodzie sądowej rozwiązania, w tym zmianę Umowy kredytu w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej. Za podstawę ustalenia wysokości zadłużenia kredytobiorców strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy kredytu zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia Umowy kredytu, tj. od dnia 30 września 2006 r., stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach określonych w Ugodzie sądowej. Na mocy Ugody sądowej, Bank umorzył kredytobiorcom zadłużenie z tytułu Umowy kredytu w kwocie 612 246,99 zł wskazanej przez Bank w Ugodzie po przewalutowaniu kredytu na kredyt złotowy, na podstawie Ugody sądowej oraz zobowiązał się wypłacić kredytobiorcy ... kwotę 90 000 zł w terminie 14 dni od dnia podpisania Ugody sądowej, na rachunek bankowy ... nr ..., prowadzony przez Bank. Zawarcie ugody nie stanowiło odnowienia w rozumieniu art. 506 Kodeksu cywilnego. Bank wskazał w Ugodzie sądowej, że środki wypłacone z Ugody sądowej w kwocie 90 000 zł, stanowią przychód Kredytobiorcy i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-11). Tymczasem, kwota 90 000 zł wypłacona ... przez Bank, w ramach Ugody sądowej, stanowi w istocie zwrot należności wpłaconych przez kredytobiorcę na poczet Umowy kredytu i jako taka nie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Na dzień zawarcia Ugody sądowej, tj. na 27 września 2024 r. (z uwzględnieniem udzielonego zabezpieczenia w spłacie rat kredytu), kredytobiorca ... spłacił na rzecz Banku w wykonaniu Umowy kredytu kwotę 730 158,41 zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych oraz innych kosztów kredytu. Natomiast kapitał wypłacony przez Bank na podstawie Umowy kredytu wynosił 617 760,82 zł. Zatem, po stronie kredytobiorcy ... powstała nadpłata kredytu w kwocie 112 397,59 zł (730 158,41 zł – 617 760,82 zł = 112 397,59 zł). Zatem, kwota 90 000 zł, która została wypłacona kredytobiorcy ... na podstawie Ugody sądowej w rzeczywistości stanowi nadpłatę kredytu ponad wypłacony w ramach kwestionowanej Umowy kredytu kapitał. Natomiast, kredytobiorca ... wyłącznie dokonywał wszystkich wpłat na poczet kredytu w całym okresie kredytowania. Ugoda sądowa została zrealizowana, Bank wypłacił kredytobiorcy ... kwotę 90 000 zł. Ponadto, Bank wydał zgodę na wykreślenie hipoteki. W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że w dniu 17 października 2024 r. Bank wypłacił kredytobiorcy, ... kwotę 90 000 zł z Ugody sądowej, na rachunek bankowy ... nr .... Bank wskazał w Ugodzie sądowej, że środki wypłacone z Ugody sądowej w kwocie 90 000 zł stanowią przychód kredytobiorcy i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT-11). Kwota 90 000 zł wypłacona ... przez Bank w ramach Ugody sądowej, nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczone przez ... tytułem spłaty kredytu dokonane w oparciu o Umowę kredytu. Bank wypłacił kredyt w kwocie 617 760,82 zł, natomiast ... zapłacił Bankowi kwotę 730 158,41 zł tytułem spłaty kredytu i kosztów kredytu w wykonaniu nieważnej Umowy kredytu, w tym tytułem spłaty kapitału i odsetek 709 315,90 zł oraz 20 842,51 zł tytułem spłaty kosztów kredytu. Czyli nadwyżka ... ponad kwotę wypłaconego kredytu wynosiła 112 397,59 zł (730 158,41 zł – 617 760,82 zł = 112 397,59 zł). Zatem, wypłacona przez Bank kwota z Ugody sądowej 90 000 zł nie stanowiła przysporzenia ponad kwotę wypłaconego kredytu. Bank nie dokonał ani na rzecz ... ani na rzecz ..., zwrotu żadnych kwot z tego co świadczył ... na rzecz Banku, na poczet spłaty umowy kredytu. Jedynym zwrotem była kwota z Ugody sądowej 90 000 zł.

Pytanie

Czy wypłacona przez Bank w ramach Ugody sądowej kredytobiorcy, ... kwota 90 000 zł, stanowiąca w istocie zwrot należności wpłaconych przez kredytobiorcę ... w ramach Umowy kredytu hipotecznego i nie stanowiąca przysporzenia ponad kwoty uiszczone przez ... tytułem spłaty kredytu w oparciu o Umowę kredytu, jest przychodem podatnika i powstanie po Jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163)? Stanowisko Zainteresowanych w sprawie W Państwa ocenie, kwota 90 000 zł wypłacona kredytobiorcy ... na podstawie Ugody sądowej, w istocie stanowi zwrot należności wpłaconych przez ... w ramach Umowy kredytu i nie jest przychodem podlegającym podatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości

pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega - co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego. O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik - czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też, gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów - uzyskuje określone przysporzenie majątkowe. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 - inne źródła. W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Przystępując do oceny skutków podatkowych wypłaty przez Bank kredytobiorcy ... kwoty 90 000 zł, na podstawie zawartej Ugody sądowej wskazujecie Państwo, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 Prawa bankowego, w brzmieniu na dzień zawarcia Umowy kredytu, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie, kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Kwestia ta jest jednak uregulowana Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102, ze zm.). Stosownie natomiast do treści art. 917 Kodeksu cywilnego, przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. Odnosząc się do skutków podatkowych wypłaty ustalonej w ugodzie kwoty wskazujecie Państwo, że zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Jednakże, definicja przychodu podatkowego zawarta w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego. W niniejszej sprawie, Bank i Kredytobiorcy zawarli Ugodę sądową, Bank dokonał rozliczenia wpłaconych przez kredytobiorcę ... należności (który wyłącznie spłacał kredyt) z własnym roszczeniem Banku o zwrot wypłaconego kapitału kredytu. Kwota 90 000 zł wypłacona przez Bank, na podstawie Ugody sądowej dla kredytobiorcy ... to zwrot świadczenia, które ... wpłacił do Banku na podstawie Umowy kredytu zmienionej Ugodą sądową. Zatem, w niniejszej sprawie po stronie Kredytobiorcy nie doszło do przysporzenia majątkowego w związku z wypłatą przez Bank kwoty 90 000 zł .... Reasumując, ... otrzymał świadczenie będące zwrotem wydatków, które były uprzednio poniesione z Jego własnych środków. Kwota otrzymana na podstawie Ugody sądowej z Bankiem, nie spowodowała więc faktycznego przyrostu w majątku kredytobiorcy, .... Wypłata ta jest dla kredytobiorcy ... neutralna podatkowo. Wypłata ta jest również neutralna podatkowo dla ..., gdyż małżonkowie ... i ... pozostają w rozdzielności majątkowej, a wypłata kwoty 90 000 zł była dokonana przez Bank .... Na mocy Ugody sądowej, Bank umorzył zadłużenie kredytobiorców z tytułu Umowy kredytu oraz wypłacił ... kwotę 90 000 zł, która to kwota stanowiła w istocie zwrot należności wpłaconych przez ... na poczet Umowy kredytu i jako taka nie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem. Zatem, kwota wypłacona z Ugody sądowej stanowi w rzeczywistości nadpłatę kredytu ponad wypłacony w ramach kwestionowanej Umowy kredytu kapitał. Wypłaconą ... kwotą 90 000 zł objęte zostały środki pieniężne wpłacone wcześniej przez ... do Banku w celu wykonania Umowy kredytu. Wypłata 90 000 zł stanowiąca element rozliczeń, mający na celu zwrot ... uprzednio wpłaconych przez Niego do Banku kwot, mieści się w kwocie nadpłaty kapitału wpłaconej przez ... podczas spłaty kredytu hipotecznego na podstawie Umowy kredytu. Ugoda sądowa stanowi w istocie rozliczenie dokonanych przez Kredytobiorcę wpłat, które pochodziły z Jego majątku, który był już wcześniej opodatkowany. W ramach rozliczenia stron Umowy kredytu, dochodzi zatem do zwrotu należności wpłaconych przez podatnika, który nie otrzyma z tego tytułu dodatkowych korzyści, przysporzenia majątkowego. Na mocy zawartej Ugody sądowej, ... otrzymał bowiem zwrot środków pieniężnych, które wcześniej przekazał na rzecz Banku w ramach spłaty udzielonego kredytu hipotecznego. Zatem, otrzymana przez ... od Banku - w ramach rozliczenia nadpłaconego kapitału - kwota 90 000 zł, w związku z zawarciem Ugody sądowej z Bankiem, nie spowoduje dodatkowego przysporzenia majątkowego. Wypłata ta będzie neutralna podatkowo. Wobec powyższego, zwrot ... przez Bank w wyniku Ugody sądowej części kwoty uiszczonej przez Niego tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego, nie stanowi dla ... przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wypłata dla ... przez Bank w ramach Ugody sądowej kwoty 90 000 zł nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W Państwa ocenie, ... nie będzie miał więc obowiązku zapłaty podatku od wypłaconej przez Bank kwoty 90 000 zł. Obowiązku takiego nie będzie miała również ..., gdyż wypłata kwoty 90 000 zł była dla .... Tożsame stanowisko zostało wyrażone przykładowo w interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 lipca 2024 r., nr 0112-KDIL2- 1.4011.514.2024.2.DJ, z dnia 1 sierpnia 2024 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.535.2024.3.DJ. oraz z dnia 1 marca 2024 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.6.2024.1.JK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą: · dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz · dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników). W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29- 30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka

sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są: · pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; · pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika. Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m. in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie. Źródła przychodów Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem: Źródłami przychodów są: 1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta; 2) działalność wykonywana osobiście; 3) pozarolnicza działalność gospodarcza; 4) działy specjalne produkcji rolnej; 5) (uchylony) 6) najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą; 7) kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c; 8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany; 8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną; 8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da; 9) inne źródła. Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Na mocy art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Skutki podatkowe zwrotu przez bank na rzecz Zainteresowanego będącego stroną postępowania określonej w ugodzie kwoty Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): Przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp. Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać. Z kolei instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy: Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego. Wobec powyższego, skoro jak Państwo wskazali we wniosku i jego uzupełnieniu – kwota, którą bank wypłacił Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (Panu ...) stanowi nadpłatę kredytu ponad wypłacony w ramach kwestionowanej Umowy kredytu kapitał i w istocie zwrot należności wpłaconych przez Kredytobiorcę na poczet Umowy kredytu oraz nie stanowi przysporzenia ponad kwotę wypłaconego kredytu, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Państwa przychodu. Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Państwa przysporzenia majątkowego, wzrostu Państwa majątku. Otrzymana przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłacił wcześniej do banku. Pieniądze te nie są Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, nie mają Państwo obowiązku rozliczenia tych środków pieniężnych dla celów podatkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej. Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Wyjaśniam również, że wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie odnoszę się do kwot i nie dokonuję wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej

dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania Pan ... (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.