Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 marca 2025 r. o wydanie interpretacji
indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniała go
Pani w odpowiedzi na wezwanie pismem z 16 kwietnia 2025 r. (wpływ 16 kwietnia 2025 r. i
5 maja 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
14 listopada 2008 r. aktem notarialnym (...) Wnioskodawczyni odkupiła od siostry i
szwagra, pozostających we wspólnocie majątkowej, 50%-owe udziały w 2 sąsiadujących ze
sobą działkach nr 1 i 2 położonych w miejscowości (...). Obydwie działki mają taki sam
charakter jeśli chodzi o przeznaczenie gruntu, położenie, dostęp do dróg gminnych,
dostęp do mediów. Wartość obydwu działek była wcześniej i aktualnie jest taka sama. Na
żadnej z działek nie była prowadzona działalność gospodarcza.
17 lutego 2025 r. aktem notarialnym (...) współwłasność w obydwu działkach została przez
Wnioskodawczynię i jej siostrę i szwagra notarialnie zniesiona na zasadzie przeniesienia
udziałów 50%-owych w każdej działce na współwłaścicieli bez dokonywania jakichkolwiek
spłat i dopłat. Wnioskodawczyni posiada teraz 100% udziałów w działce 2, a siostra i
szwagier 100% udziałów w działce 1. Wnioskodawczyni planuje w 2025 r. sprzedać swoją
działkę 2.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku odpowiedziała Pani na pytania zawarte w
wezwaniu:
1. Czy działki nr 1 i 2 przed zniesieniem współwłasności objęte były jedną księgą
wieczystą, czy też każda z nich posiadała osobną księgę wieczystą?
Każda z działek objęta była przed zniesieniem współwłasności odrębną księgą wieczystą.
Działka 1 – (...), działka 2 – (...).
2. Czy w wyniku zniesienia współwłasności nabyła Pani udział w nieruchomości o wartości
przekraczającej wartość udziału, który przysługiwał Pani przed zniesieniem
współwłasności?
Nie. 100%-owy udział Wnioskodawczyni w nieruchomości 2 jest wart tyle samo co dwa 50%
-owe udziały w działkach 1 i 2 przed zniesieniem współwłasności. Działki sąsiadują ze
sobą, obydwie mają taki sam charakter jeśli chodzi o przeznaczenie gruntu, położenie,
dostęp do dróg gminnych, dostęp do mediów. Działki maja identyczne powierzchnie.
Wartość obydwu działek była wcześniej i aktualnie jest taka sama, co zostało wskazane w
akcie notarialnym zniesienia współwłasności.
3. W jakim celu dokonała Pani zakupu udziałów w przedmiotowych działkach w 2008 r.?
Udziały Wnioskodawczyni nabyła od siostry i szwagra, którzy potrzebowali środków na
budowę domu. Wnioskodawczyni chciała mieć pewność, że grunt zostanie w posiadaniu
rodziny. Nabywając 50% udziały w obydwu działkach każda ze stron miała pewność, że
nieruchomość nie zostanie sprzedana bez wiedzy drugiej strony.
4. W jaki sposób wykorzystywała/wykorzystuje Pani teren objęty działkami 1 i 2 od
momentu nabycia udziałów do momentu sprzedaży działki 2?
Teren nie był wykorzystywany w jakikolwiek sposób. Jest i był to po prostu grunt.
Wnioskodawczyni wyjaśnia dodatkowo, że działka 2 nie została jeszcze sprzedana.
5. Czy poniosła/poniesie Pani jakiekolwiek nakłady lub podjęła/podejmie Pani
jakiekolwiek czynności/działania dotyczące działek będących przedmiotem wniosku?
Jeżeli tak, to należy je wymienić i szczegółowo opisać.
Jedyne nakłady jakie Wnioskodawczyni poniosła do dnia dzisiejszego związane były z
bieżącym utrzymaniem działek, tj. corocznym koszeniem trawy. Koszt ten
Wnioskodawczyni ponosiła solidarnie z współwłaścicielami. Wnioskodawczyni nie planuje
ponieść jakichkolwiek innych nakładów dotyczących działek.
6. Czy z nabywcą działki zawrze Pani umowę przedwstępną i/lub udzieli Pani nabywcy
pełnomocnictwa do podjęcia działań w zakresie sprzedawanej działki? Jeżeli tak, należy
szczegółowo opisać warunki wynikające z tej umowy i/lub zakres udzielonego
pełnomocnictwa.
Do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni nie podjęła jeszcze żadnych kroków w kierunku
sprzedaży działki, w związku z tym Wnioskodawczyni nie wie kto będzie ewentualnym
nabywcą. W przypadku ewentualnej sprzedaży zawrze z nabywcą umowę sprzedaży w
formie aktu notarialnego. Jeśli przyszły nabywca będzie sobie życzył umowy
przedwstępnej, zostanie ona zawarta również w formie aktu notarialnego. W żadnym
przypadku Wnioskodawczyni nie zamierza i nie będzie udzielać nabywcy jakiegokolwiek
pełnomocnictwa.
7. Czy dokonywała Pani wcześniej sprzedaży nieruchomości oraz czy posiada Pani inne
nieruchomości przeznaczone do sprzedaży? Jeżeli tak, proszę podać w jakim celu
nieruchomości te zostały przez Panią nabyte oraz w jaki sposób nieruchomości były
wykorzystane przez Panią od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?
W 2019 roku Wnioskodawczyni sprzedała działkę nr 3, objętą (...). Działkę tę nabyła w 2008
roku i była jej jedyną właścicielką. Była to po prostu nieruchomość gruntowa
niewykorzystywana w żaden sposób. Pierwotnie Wnioskodawczyni zamierzała tam
wybudować swój dom, ale sytuacja życiowa i stan zdrowia nie pozwoliły na to.
W 2022 roku sprzedała lokal mieszkalny objęty (...), którą Wnioskodawczyni nabyła w 1997
roku. Lokal ten na przestrzeni lat wykorzystywany był najpierw jako jej mieszkanie, potem
przez część czasu był wynajmowany, a przez część stał pusty. Ze względu na stan zdrowia
od kilku lat Wnioskodawczyni nie jest w stanie podjąć pracy zawodowej. Sprzedaż obydwu
nieruchomości podyktowana była koniecznością pozyskania środków do życia.
Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.
8. Czy prowadzi Pani działalność gospodarczą? Jeżeli tak, to w jakim zakresie i od kiedy
oraz czy jest to działalność w zakresie obrotu nieruchomościami lub usług
deweloperskich? Czy sprzedaż działki nastąpi w ramach wykonywania tej działalności?
Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.
Pytanie
Czy od dochodu ze sprzedaży działki 2 Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek
dochodowy?
Pani stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawczyni od dochodu, który uzyska ze sprzedaży działki nie będzie
musiała zapłacić podatku w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c Ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.
Taki obowiązek ciążyłby na Wnioskodawczyni, gdyby sprzedaż działki nr 2 nastąpiła przed
upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
Zdaniem Wnioskodawczyni datą nabycia działki była tak naprawdę data nabycia udziałów
w działkach 1 i 2 w 2008 r. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3
listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08 – aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza
początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie
cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy i
jednoczesne zwiększenie swoich aktywów majątkowych. Zdaniem Naczelnego Sądu
Administracyjnego, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów
majątku podatnika. Takie zwiększenie majątku Wnioskodawczyni nastąpiło właśnie w 2008
r. Zniesienie współwłasności, które zostało dokonane bez spłat i dopłat, nie zwiększyło
majątku Wnioskodawczyni ani jego wartości. Wartość posiadanej teraz przez
Wnioskodawczynię jednej działki po zniesieniu współwłasności jest równa wartości
udziałów, jakie przysługiwały jej w obydwu działkach przed zniesieniem ich
współwłasności.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części
prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z
wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego
oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c) prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d) innych rzeczy,
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i
zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw
majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy –
przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w
przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę,
zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw
określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w
ramach wykonywania działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem przychodu. Tym
samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz
ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym
nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności
gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości,
jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w
nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:
- odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej
(nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
- zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym
nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie.
Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w
nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące
znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych
uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.
Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje
pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne.
Nie określa również na podstawie jakiej czynności prawnej bądź zdarzenia prawnego,
może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw
majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem
nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa
własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej,
na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub
praw.
Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu
Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził,
że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu
należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego
nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają
zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku
podatnika.
Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym
określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.
Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa
zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej
przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że
strony inaczej postanowiły.
Z kolei, w myśl art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot
własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich
budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu
przedmiot własności.
Natomiast, art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.
j. Dz. U. z 2025 r. poz. 341) stanowi, że:
Dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy
szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz
nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione.
Wykładnia pojęcia nieruchomości była przedmiotem wielu orzeczeń Sądu Najwyższego,
zgodnie z dominującą w nich koncepcją nieruchomością jest część powierzchni ziemskiej,
dla której urządzono księgę wieczystą. Zatem, gdy dla określonej nieruchomości zostanie
założona księga wieczysta obowiązuje reguła „jedna księga wieczysta – jedna
nieruchomość”. (zob. uchwała Sądu Najwyższego – Izba Cywilna, z 21 marca 2013 r. sygn.
akt III CZP 8/13, opubl: Biuletyn SN rok 2013, Nr 3 oraz Naczelnego Sąd Administracyjnego
w wyroku z 24 czerwca 2009 r. sygn. akt. II FSK 292/08). Zgodnie z tym poglądem
graniczące ze sobą działki, będące własnością tej samej osoby, dla których prowadzone są
oddzielne księgi wieczyste, stanowią dwie odrębne nieruchomości w rozumieniu art. 46 §
1 ustawy Kodeks cywilny.
Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom
(współwłasność).
Art. 196 § 1 i § 2 ww. Kodeksu stanowi, że:
§ 1. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo
współwłasnością łączną.
§ 2. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona
wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego
działu.
Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to
może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże
w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego
przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.
Natomiast z art. 211 Kodeksu cywilnego wynika, że:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło
przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy
lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą
istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.
Art. 212 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, że:
§ 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość
poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy
podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami
gruntowymi.
§ 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do
okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo
sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.
Z zawartej we wskazanym przepisie definicji wynika, że współwłasność charakteryzuje się
trzema podstawowymi cechami: jednością przedmiotu, wielością podmiotów oraz
niepodzielnością wspólnego prawa.
Jedność przedmiotu oznacza, że w stosunku współwłasności przedmiotem prawa
własności przysługującego kilku osobom jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchomość. Jeśli
rzecz wchodzi w skład zbioru rzeczy, stanowiącego pewną funkcjonalną całość, to
współwłasność dotyczy każdej pojedynczej rzeczy wchodzącej w skład takiego zbioru, nie
zaś zbioru. Istotną cechą charakteryzującą współwłasność jest wielość podmiotów prawa
własności jednej rzeczy. Chodzi tu o co najmniej dwie lub więcej osób, które pomimo
łączącego je stosunku współwłasności są nadal odrębnymi podmiotami prawa. We
współwłasności prawo własności przysługuje, jak wynika z brzmienia zacytowanego
przepisu, niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego
prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe
prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych
współwłaścicieli.
Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy
w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.
Zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego
zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale
przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.
Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu
Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną
własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeśli:
a) podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
b) wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści
się w wartości udziału, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.
Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki to zniesienie współwłasności
nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za
datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli
jednak na skutek dokonanego zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie
udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty, wówczas czynność ta
skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że 14 listopada 2008 r. odkupiła Pani od siostry i
szwagra, 50%-owe udziały w 2 sąsiadujących ze sobą działkach nr 1 i 2. Obydwie działki
mają taki sam charakter jeśli chodzi o przeznaczenie gruntu, położenie, dostęp do dróg
gminnych, dostęp do mediów. Wartość obydwu działek była wcześniej i aktualnie jest taka
sama. 17 lutego 2025 r. współwłasność w obydwu działkach została przez Państwa
notarialnie zniesiona na zasadzie przeniesienia udziałów 50%-owych w każdej działce na
współwłaścicieli bez dokonywania jakichkolwiek spłat i dopłat. Posiada Pani teraz 100%
udziałów w działce 2, a siostra i szwagier 100% udziałów w działce 1. Każda z działek
objęta była przed zniesieniem współwłasności odrębną księgą wieczystą. Planuje Pani w
2025 r. sprzedać swoją działkę 2.
Powzięła Pani wątpliwość, czy sprzedaż działki nr 2 podlega opodatkowaniu podatkiem
dochodowym od osób fizycznych.
W pierwszej kolejności wskazuję, że skoro w analizowanej sprawie dla każdej z
nieruchomości założona jest odrębna księga wieczysta to mamy do czynienia z odrębnymi
(różnymi) nieruchomościami. Co oznacza, że skutki podatkowe zniesienia współwłasności
należy rozpatrywać oddzielnie dla każdej z nieruchomości.
Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych
współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wskazała Pani w opisie sprawy – w wyniku zniesienia współwłasności 17 lutego 2025 r.,
stała się Pani wyłącznym właścicielem działki nr 2, do której pierwotnie zakupiła Pani
udział w wysokości 1/2. Zniesienie tej współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Jednak
w wyniku takiego podziału stała się Pani właścicielem części odrębnej nieruchomości,
która należała uprzednio do Pani siostry i szwagra.
Tym samym, data zniesienia współwłasności jest również datą nabycia tej części
nieruchomości, o którą zwiększył się Pani udział w niej po dokonaniu zniesienia
współwłasności.
Zatem, w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że nabyła Pani działkę nr 2 w dwóch
etapach:
· na podstawie umowy kupna 1/2 udziału w działce od siostry i szwagra 14 listopada 2008
r. oraz
· na podstawie umowy zniesienia współwłasności w udziale 1/2 zawartej 17 lutego 2025 r.
Tym samym, przyszła sprzedaż działki 2, w wysokości 1/2 udziału nabytego na podstawie
umowy kupna nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż tej części udziału
nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło
nabycie udziału w tej działce.
Natomiast, sprzedaż udziału w wysokości 1/2 nabytego w 2025 r. na podstawie umowy
zniesienia współwłasności będzie stanowić dla Pani źródło przychodu, o którym mowa w
art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające
opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż tej części
udziału nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym
nastąpiło jej nabycie. Dochód z tego odpłatnego zbycia podlega opodatkowaniu
podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
- stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w
dacie zaistnienia zdarzeń oraz
- zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w
dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy
rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie
ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego
we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani
do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie
ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.