0112-KDIL2-1.4011.450.2025.2.KF

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2025 r. wpłynęło Pana pismo z 5 kwietnia 2025 r. przekazane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (...). Uznałem, że może być ono wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan 26 maja 2025 r. poprzez wniesienie brakującej opłaty oraz pismem z 24 maja 2025 r. (wpływ 29 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę jako (...). W 2024 r. opłacił Pan ze środków własnych roczną składkę członkowską w (...), co umożliwia Panu utrzymanie tytułu (...). Opłata ta nie została Panu zwrócona przez pracodawcę. Utrzymanie członkostwa (...) ma bezpośredni związek z wykonywanymi przez Pana obowiązkami zawodowymi i jest wymagane w Pana pracy, ponieważ potwierdza kwalifikacje zawodowe oraz zgodność z międzynarodowymi standardami w zakresie (...). Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy w przedstawionym stanie faktycznym roczna opłata członkowska w (...), poniesiona w celu utrzymania tytułu (...), może zostać uznana za koszt uzyskania przychodu i odliczona od dochodu w zeznaniu rocznym PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)-37 na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) W Pana ocenie, poniesiony koszt składki członkowskiej w (...) powinien stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ został poniesiony w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodu oraz ma bezpośredni związek z wykonywaną pracą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.): Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:: Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz

wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Wątpliwość Pana budzi kwestia, czy poniesione przez Pana wydatki na roczną opłatę członkowską w (...), o której mowa we wniosku, może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów i odliczyć w zeznaniu PIT-37 za 2024 rok. Koszty uzyskania przychodów zostały uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika ze wskazanego przez Pana we wniosku art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Uszczegółowienie powyższego przepisu w odniesieniu do przychodów uzyskanych z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej znajduje odzwierciedlenie w przepisie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym. Z wniosku wynika, że w 2024 r. uzyskiwał Pan przychody z umowy o pracę, a zatem przysługują Panu koszty uzyskania przychodu z łączącego Pana z pracodawcą stosunku pracy. W konsekwencji w Pana sytuacji zastosowanie znajdą koszty uzyskania przychodów ustalone na podstawie uregulowań zawartych w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca szczegółowo określił koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy. Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody ze stosunku pracy przysługują co do zasady koszty uzyskania przychodów ustalone zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem: Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej: 1) wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej; 2) nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej; 3) wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę; 4) nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Z powyższego wynika, że art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisu art. 22 ust. 1 tej ustawy. Wyłącza on jego zastosowanie poprzez ograniczenie wysokości kosztów uzyskania przychodów m.in. ze stosunku pracy, do ściśle określonej wartości, nie pozwalając tym samym na uznanie za koszty uzyskania przychodów z powyższego tytułu „wszelkich kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 23”. Koszty uzyskania przychodu ze stosunku służbowego zgodnie z zasadą ustanowioną w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określone zostały więc w kwocie zryczałtowanej. Wysokość kosztów uzależniono od tego, czy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego lub więcej stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej oraz od tego, czy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika położone jest poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Zgodnie z art. 22 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu. Z kolei, na podstawie przepisu art. 22 ust. 11 ww. ustawy: Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Z opisu sprawy wynika, że jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę jako (...). W 2024 r. opłacił Pan ze środków własnych roczną składkę członkowską w (...), co umożliwia Panu utrzymanie tytułu (...). Opłata ta nie została Panu zwrócona przez pracodawcę. Utrzymanie członkostwa (...) ma bezpośredni związek z wykonywanymi przez Pana obowiązkami zawodowymi i jest wymagane w Pana pracy, ponieważ potwierdza kwalifikacje zawodowe oraz zgodność z międzynarodowymi standardami w zakresie (...). Mając na uwadze powyższe, w Pana sytuacji brak jest podstaw prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Pana wydatków na roczną opłatę członkowską w (...), ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania – wskazana przez Pana – ogólna zasada ustalenia kosztów wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pana wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę stanowi dla Pana źródło przychodów ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast do wynagrodzenia ze stosunku pracy mają zastosowanie koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 tej ustawy. Przepis ten swym zakresem nie obejmuje kosztów poniesionych na roczną opłatę członkowską w (...). W konsekwencji, w zeznaniu PIT-37 składanym za 2024 rok w kosztach uzyskania przychodów nie może Pan uwzględnić poniesionych wydatków na roczną opłatę członkowską w (...).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.